Wij zijn hier om het project met de PGFTU-petrochemische sector te evalueren. Uren vergaderen, discussieren en rapporteren. Plots weerklinken geweerschoten en kreten. Deze morgen werd het reeds duidelijk dat er vandaag een begrafenisstoet door de straten van Nablus zou trekken. Het werd luid aangekondigd vanuit de moskee,de winkels waren dicht, de straten verlaten. Ik vraag of ik de begrafenisstoet kan zien. Mijn gesprekpartners twijfelen eerst, zeggen dat ik dat wel vanuit het raam kan zien. Maar als ik aandring gaan we toch kijken op straat. Het slachtoffer is Abderahir Rahmen, 28 jaar en twee weken geleden neergeschoten bij een clash met de Israelische soldaten. Gisteren is hij aan zijn verwondingen in het ziekenhuis overleden.Hij is niet de enige: honderden affiches in Nablus eren de martelaren meestal jonge mannen.Op vele hoeken van de straat staan gedenktekens waar iemand neergeschoten werd. De stoet nadert: een 150-tal mannen, de kern gevormd door 20 tot 25 gewapende militanten. Geen grote groep, het slachtoffer behoorde tot een militie, geen officiele instelling zoals de politie. Dan is er meer volk op de been. Ze schieten in de lucht, mijn hart klopt meteen wat sneller. Via megafoons roept de menigte slogans." Je bent niet tevergeefs gestorven, wij zullen je werk verder zetten, je was een moedig strijder." Veel jongeren, met een stevige pas, de groep is zo voorbij. De groep trekt nog naar het huis van de overledene,daarna naar de begrafenisplaats. De ganse dag zullen ze nog door de wijken en de straten van Nablus schietend bewijzen dat zij hier nu, op dit moment de baas zien. Alhoewel,alles is relatief, want in de omringende bergen van Nablus ligt een Israelisch militaire kazerne. Zij kunnen zo ingrijpen... Ondertussen wordt er druk onderhandeld en een paar dagen later staan de straten vol met Palestijnse soldaten. Zij zijn nu verantwoordelijk voor het ontwapenen en het controleren van de gewapende groepen in Nablus.
Na een ochtendlanding in Tel Aviv,een grenscontrole die vrij gewoon verloopt, de taxi in naar Ramallah. Het landschap schiet als een film met bekende plaatjes aan mijn ogen voorbij: de nederzettingen van de Israelis, de vele afrasteringen die wachten op de koude hoge muur, de afgesloten wegen naar de Palestijnse dorpen, de checkpoints.
We rijden voorbij de gevangenis waar de Palestijnse Ministers opgesloten zitten. De taxichauffeur gidst en vertelt. Nu zijn we binnen, dan weer buiten. Onvoorstelbaar hoe Palestijns en Israelisch gebied door elkaar lopen. Palestijnse arbeiders die in Israel werken komen met hun schaftdoos in een plastiek zak vanuit het checkpoint de weg afgelopen. Met Amerikaanse hulp werden de checkpoints vermenselijkt en voorzien van afdaken die de wachtenden tegen de felle zon beschermen.
In Nablus weerklinken oproepen om morgen massaal te staken en te protesteren. Drie dagen geleden schoten Israelische militairen een populaire leider dood bij een raid. De zoveelste raid, het zoveelste slachtoffer.
Nablus zou een toeristische plek moeten zijn. Een fiere Romeinse stad met een historisch verleden om U tegen te zeggen. Alleen staan er heel wat winkels leeg.
Vanuit de moskeeën weerklinkt gezang en toespraken. Ik begrijp het natuurlijk niet, maar de machteloze woede klinkt door tegen zo veel onrecht dat een volk wordt aangedaan .
Gisteren miste ik mijn vlucht, vandaag heeft mijn vlucht vier uur vertraging. Niet meteen het bewijs dat er zoiets bestaat dat je voor onheil behoedt. Het was wel druk vandaag: blijlbaar had onze Fos-man reeds problemen met een zeer ondervragende persoon. Waar ga je naar toe, waarom en met wie denk je te babbelen. Een goede waarschuwing van : bereid je maar goed voor, het wordt niet simpel om aan het beloofde land een bezoekje te brengen.De militaire Israelisch zijn op hun hoede. Met Brussels Airlaines vlieg je ook met El AL; De spanning zit er meteen helemaal in. Tot ik op de luchthaven vaststel dat de vlucht vier uren vertraging heeft. Ondertussen zit ik wat te kijken naar de luchthaven-tv; een mooi programma: de religie heeft mijn kind afgepakt ( la religion m'a vole mon enfant). En ga juist naar Jeruzelem, waar de twist tussen de verschillende godsdiensten tot een strijd voor land, volk en leven heeft geleid tussen oorspronklijke bewoners en nieuwe kruisvaarders. Tot een clash tussen twee wereldbeelden... zien hoe we nu overleven
Argelio Quevedo, de Algemeen secretaris van de Cubaanse bouwvakbond is voor een weekje op werkbezoek. Omdat er in ons land tijdens het weekend weinig gewerkt wordt, begeleid ik hem zo een beetje. Eerst naar Ieper, waar ik hem het verhaal van Lernout en Hauspie vertel op de ondertussen verlaten site van dit spraakmakend mislukt technologieavontuur.Zijn vraag: hoe is zoiets mogelijk, waarom greep de overheid niet in voor al die mensen hun zuurverdiende geld in beursspeculatie zagen opgaan. Daarna naar het museum van WO 1 en het bezoek aan een Engels kerkhof. Zijn reactie: hier zie je meteen waarom een derde wereldoorlog moet vermeden worden. Hij staat verbaasd te kijken dat er toen reeds zo veel miljoenen slachtoffers vielen bij de eerste geindustrialiseerde oorlog. Daarna bezochten we Brugge. Je kon er op de koppen lopen. Verbaasd vroeg hij zich af of er ook in Brussel zoveel mensen op straat liepen . S'avonds moest hij een korte speech houden op het solidariteitsfeest van het ABVV.Er was ook een Nicaraguaanse en een Peruaanse delegatie. Al snel zaten de Latino's samen en kon er meer dan een grapje af. Toen we s'avonds terug langs de helverlichte autostrade terugreden zuchtte Argelio Quevedo: prachtige signalisatie, maar die verlichting : welk een verspilling ....
Communicatie vraagt moeite, veel moeite. Zeker in een andere taal. Zo zit ik hier op een cursus Engels. Bedoeling is de transnationale contacten te bevorderen. Je moet dus veel leren zoals aandachtig luisteren, durven spreken, kunnen spreken, taal beheersen en expressief zijn. Een professionele aanpak kan veel helpen.Zo kan je een taal leren op een klassieke manier. Lijstjes en grammatika van buiten blokken. Maar het kan ook anders via mindmapping en groepswerk Tony Buzan, de bedenker van mindmapping ondertussen stinkend rijk via zijn wereldwijde patenten, legt het ons allemaal uit. Na de industriële revolutie komt de revolutie van de ideeën , de visies. Tony Buzan denkt zelfs dat hij hier mee de wereld kan veranderen. Tja je moet wel echt slim zijn om de zaken zo voor te stellen. De uitvinder van het aardappelmesje dacht ook niet dat zijn uitvinding anders zou gebruikt kunnen worden. Om maar een voorbeeld te geven: je kan met een aardappelmesje ook een moord plegen.
We kregen bezoek van Wei Wei, een chinese Ngo-man uit Peking.Zijn verhaal geeft een aparte kijk op het Chinese economisch wonder. Wei Wei zocht zoals 200 millioen Chinezen werk in de grootsstad. Dit lukte niet zo goed en hij besloot zijn eigen NGO op te richten om de migranten-arbeiders in China te helpen. Daarvoor gebruikte hij als startkapitaal geld van zijn familie, zonder dat ze echt wisten wat hij van plan was. Arbeiders die werken in privé-bedrijven worden door een vakbond niet verdedigd, daarvoor moet je bij een officieel staatsbedrijf werken. Maar je mag in China ook geen vakbond oprichten, daarom richtte Wei Wei zijn eigen NGO op. Dat mag blijkbaar wel. Zijn eerste activiteiten bestonden uit het organiseren van bloeddonatie en het opruimen van papier. Hij kreeg veel aandacht in de media. Nu ligt de nadruk op het informeren van de migrantenarbeiders, het bemiddelen met werkgevers bij loongeschillen en het organiseren van onderwijs voor de kinderen van de migranten-arbeiders.Zijn mediaandacht blijft vooral op de radio gefocust, meestal hebben migrantenarbeiders geen TV of lezen zij geen krant, zij luisteren wel naar de radio. Daar heeft hij een rubriek waar iedere week een migrant zijn levensverhaal doet. Wei Wei zoekt sponsors. Hij wil in alle Chinese grootsteden een kantoor van zijn organisatie openen.In het verleden kreeg hij steun van Canadezen,Duitsers enz. Een mooie brochure en een sympathieke naar moeten het geld binnen doen rollen. Het is duidelijk: daar waar de vakbonden de arbeiders niet willen of kunnen organiseren komen NGO's in hun plaats.
Op de plaats waar de moren een halt toegeroepen werden bij hun verovering van het Christelijke Europa door Pelonga, verrees amper 100 jaar geleden een basiliek. Deze basiliek werd in een romantisch en idyllisch kader het symbool tegen de "negatieve rationaliteit" en voor " de fundamentele waarden van het volk zoals vaderland, geloof en christendom" Het bedevaartsoord was een attractie voor rechts en katholiek Spanje, de bakermat van het Franquisme. Amper 50 jaar later greep Franco de macht tegen het goddoloze anarchisme dat de republiek uitriep. Maar dit is niet het enige symbool van Franco in de regio. Franco zette ook grote universiteiten en internaten waar de wezen van arbeidsongevallen in een spartaanse omgeving gebrainwashd werden. Gijon maakt nu komaf met het franquistische verleden en dit rechts ideologisch verleden door het inrichten van Laboral als kunstencentrum. Economische ontwikkeling verdraagt geen rigiede ideologische structuren. Dit centrum voor theater,de plaatselijke tv, opleiding en bijscholing opent de poort naar de toekomst....
Oviedo is de administratieve hoofdstad van Asturias. Een verplichtte tussenstop op de bedevaartsweg naar Santiago de Compostella. In de kathedraal kan je lezen dat deze halte overslaan, zo veel is als godslastering ( Quien va a Santiago y no al Salvador, visita al Ciudado y dja al Senor). Voor de kathedraal staat een bronzen beeld " La regenta", naar het beroemde boek van Clarin. Ana was gehuwd met een oudere man en werd verliefd op de bisschop en wandelde zeer veel de kathedraal in en uit. Uiteindelijk ontbrandde de relatie, en dit groeide uit tot een duel om het fysiek bezit van Ana tussen de twee protagonisten. Symbool van een strijd tussen de behoudende kerk en de liberale burgerij. In de katedraal kan je mits 1 euro ook een retabel bewonderen. In 16 scenes wordt het leven van jesus kernachtig uitgebeeld via de sleutelmomenten van de bijbelse versie. Van de aankondiging aan Maria tot de geboorte, van de aanbidding van de herders tot de voorstelling aan de geleerden, van de intrede in Jeruzalem tot de kruisiging en van de kruisafname tot aan de hemelvaart. Deze versie staat wel erg ver van de interpretatie van de historische Christus. Niet de zoon van God, maar Davids opvolger, die na de dood van Johannes de Doper, de onaangekondigdigde koning van Judea werd, een rebel. Met 12 stamhoofden drie jaar op de vlucht voor de Romeinse bezetter, uiteindelijk gevangen genomen en terechtgesteld. In de kathedraal kan je in de schatkamer het enige echte doek bewonderen, waarmee het gelaat van Christus ooit na de kruisafneming werd gereinigd. Een van de vele reliquies, die als buit en trofee terugkeerden bij de verovering van Jeruzalem...
Gijon is een oude industriele stad in Asturia, Spanje: De stad ontwaakte door de verlichtte filosoof, industrieeel en ontwikkelaar van de staal en kolen- industrie Jovellanos. Alles noemt hier nu zo zelfs de hotels en de parkings. Het resultaat is een verouderde industriele ontwikkeling waar Europa met de grote middelen het mes in zet: Er zijn nog vijfduizend actieve mijnwekers, niettegenstaande alle retoriek over langer werken , is het de moeite niet meer om ze om te scholen, ze krijgen hun pensioen vanaf 45 jaar.Toch is Europa voor Spanje een motor van economische ontwikkeling geweest. Veel Spanjaarden die in Belgie werkten keerden terug naar hun regio. Ze hebben werk, misschien niet zo veel als met hun overuren in het zwart in belgie, maar ze zijn thuis. Het zijn dus details, in hun warme familie. Ik ben hier voor een snoepreisje als partner. Voor het eerst sinds lang ben ik "partner" en volg een begeleidend en aangepast programma voor de partners van de officiele delegatie. Ik, samen met negen vrouwen. Eigenaardig genoeg maak ik onmiddelijk deel uit van hun kransje. Ik betrap me erop dat ik mijn vrouw al even snel bij de mannen klasseer. Zij praten honderuit over hun mannen, hun kinderen. Ik doe mee en voel me goed bij de warme , lachende en zorgende bende.Alleen het shoppen is er te veel aan en dan voel ik me opnieuw man. Dit is een brug te ver...
