Gisteren met 40.000 Europese syndicalisten in Straatsburg om te betogen tegen een nieuwe versie van de Bolkestein- richtlijn. Veertien uur op de bus om te betogen. Waarom ? Omdat betogen zowat het enige is dat je nu kunt doen om de liberaliseringswind die over Europa rondwaart te doen liggen.
Wat is er aan de hand ? Voor de zoveelste maal wordt een ontwerp van richtlijn ( dit is een Europese wet) voorgesteld die de diensten in gans Europa zou "vrij maken". Diensten zouden overal binnen de Europese Unie mogen geleverd worden, maar tegen welke voorwaarden ? Tegen de voorwaarden in het land waar de dienst geleverd wordt of tegen de voorwaarden van het land waaruit men komt? In mensentaal: onvangt de Poolse bouwvakker hier het Belgische loon of het Poolse ? Achter het hoekje loert de mogelijke privatisering van openbare diensten zoals onderwijs of kinderopvang, gezondheidszorg enz.... Na oeverloze discussies in de Europese commissie en het Europees parlement zijn er uitzonderingen voorzien en zou men bescheiden beginnen. Maar de mooie praatjes van de Europese commissie stoten op veel wantrouwen bij de vakbonden en de socialisten. Bij de betoging gisteren was het nog minder duidelijk: rode Mia zei : wij stemmen tegen, rode An had lang gewerkt en zei dat de vele amendementen het geheel pruimbaar maakten, Barosso zei: laten we de Ministerraad beslissen en dan komen we met een nieuwe tekst. Of met andere woorden zeg eerst maar eerst eens in eigen land wat je denkt. De betogers gisteren trokken er zich niet veel van aan en gaven een duidelijk Nee-signaal. Durven die mannen die Europa zo belangrijk vinden eens nagaan waarom de vakbonden voor een sociaal Europa zijn. En tegen "liberalisering " die sociale achteruitgang met zich meebrengt ?