De geglobaliseerde wereld staat nergens meer voor: een Deense krant publiceert 12 cartoons en zes maanden later beginnen betogingen in Indonesie, Sudan, Saoudie-Arabie, Egypte tot de moslimexecutieve in Brussel, die voor de camera's een Deense vlag vertrappelt. In Frankrijk wordt een hoofdredacteur van een zieltogende krant ontslagen, in Jordanie ook. Onze weekendkranten verslinden gretig alle aspecten van dit probleem, de blogs kunnen niet achterblijven. Het doet me in de eerste plaats denken aan Hoessein Boekriss, die me twintig jaar geleden vertelde als ik echt anti-racist wou zijn, dat ik de koran moest lezen. Ik, net de bijbel afgezworen zag dat niet zitten, vandaag nog evenmin. Maar zijn cartoons nu echt zo belangrijk om ertegen te gaan betogen, of om U daardoor beledigd te voelen ? Ik zal maar beginnen met het eenvoudigste: met iemand anders lachen is altijd gemakkelijk. Als het over jezelf gaat is iedereen snel gekwetst. Dit is de macht van de gazetten, van de media. Cartoons zouden zeer synthetisch moeten zijn en enerzijds de situatie, herkenbaar, duidelijk , en verhelderend in beeld moeten brengen én aanklagen. Wellicht zijn er cartonisten die liever op café zitten dan echt een vooronderzoek doen. Uit ervaring weet ik dat simplificering en to-the-point de vinger op de wonde leggen, moeilijk, arbeidsintensief en ondankbaar werk is. Met andere woorden: een cartoon die inslaat willen machtshebbers missen als de pest. De huidige hetze tegen een paar cartoons zijn een teken aan de wand: globalisering van normen en waarden ligt moeilijk voor conservatieven. Ik hoor het zo zeggen van godsdienstfanaten: " moest ik de macht hebben, dan zou ik dit en dat gewoon verbieden" Ik zie dit in de USA, Afrika, Soedie-Arabie, maar vooral bij potentaten die het weinig subsidie-geld herverdelen. Lachen in een andere cultuur veronderstelt dat je je kunt inleven in een andere cultuur. En dat is een globaliseringsprobleem....