In de trotoir-bijlage van De Standaard waagt ene
Nederlandse vrijwerpende schrijver zich aan een zelf-promoting analyse
over de Globaliseringsbeweging. Die beste man denkt over hoe je best de
wereld veranderen. Om het cru te stellen: de oude achtenzestigers zijn
oude vervelende en theoretische knarren, de jonge antiglobalisten
veranderen met veel marchandising en marketing echt de wereld. Een
beetje zot natuurlijk ! Als senior wil ik wel geen lessen geven : maar
de vele uren dat wij s'nachts de wereld veranderden in de Jakkedoe in
Desselgem blijven me wel bij. Het waren echte drinkgelagen, geen
theoretische analyses van bepaalde hoofdstukken uit het Kapitaal. Is
dit beter of slechter dan de Amadezen of de Rallers die via veel
pamfletten en vergaderingen mobiliseerden ? Ik zou het niet weten,
dertig jaar na de feiten. De ongelijkheid en het kapitalisme zijn
blijven bestaan. Het ideale socialisme bestaat nog altijd niet.
Integendeel, daar waar sommigen dachten dat het bestond, china of zo is
het erger dan ooit. Meteen zou iedereen moeten verstaan waar het
allemaal om draait: vechten voor meer rechtvaardigheid,gelijkheid en
solidariteit. Idealen die reeds geformuleerd werden bij de Franse
revolutie: Egalité, Fraternité, Liberté. Dus iets minder pretentie zou
de andersglobalisten sieren, maar misschien komt dit alleen met de
ouderdom, de wijsheid en het feit dat je een stuk van de wereld gezien
hebt. Want dan weet je meteen wat je in alle bescheidenheid echt kunt
doen...