Deze morgen opgestaan met een prachtige zon in Joburg. Vandaag zullen we de ganse dag moeten werken in Elija Bahaje Memorial Trainingscenter aan het herschrijven van ons solidaritetsproject met de Num. Een voor een dagen een aantal belangrijke personen op. Op het eind van de dag hebben we de visie van de nationale top en de visie van de gewestelijke afdeling in een project. Er zal nog wat afstemming nodig zijn om de juiste keuze te maken. Het vormingscentrum ligt in een gevaarlijke buurt in Joville. We moeten er dus niet al te veel in de buurt wandelen. Een bijkomende motivatie om flink door te werken. De ingang en de parking zijn goed bewaakt. De inkom heeft een mooi onthaal: een vriendelijke dame lacht ons tegemoet.In het centrum hangen overal foto's van de historische grote momenten van de mijnwerkerstrijd en de anti-apartheidsbeweging. Ghandi voor zijn kantoortje, de ANC-campagne voor het Freedomcharter, de eerste stakingen, de zwarte politie; de winkels op de mijncites waar de vrouwen hun inkopen deden. In ons vergaderlokaal voelen we ons in de gemakkelijke zetels meteen een beetje onwennig: wij zijn hier om hun project aan te passen aan de Belgische eisen van de administratie. Het is hun project, zo belangrijk zijn we nu ook niet. Op het einde van ieder zijn verhaal heeft Koen steeds iets bij van propagandamateriaal. De cubaanse helm met Che erop doet het. Deze morgen kreeg ik een SMS van mijn zoon: je bent opa ! Even verdween alles uit mijn hoofd: het seminarie, de Num, de collega's. Gefeliciteerd lieve Ann en Rien. Kussen ! Welkom in deze wereld Nina !