Sociaal Europa opbouwen,geen simpele zaak. In een Londons hotel vergaderen 2 Belgen, 1 Spanjaard,1 Duitse,3 Britten,1 Pool en een Tjechische. Een indrukwekkende batterij van 10 vertalers in vertaalhokjes moet er voor zorgen dat iedereen begrijpt wat er gezegd wordt.Voorbereiding van de Europese ondernemingsraad van een bedrijf dat niet uitmunt in vakbondsminded zijn. Als het moet, ja, maar als het kan zonder, waarom niet.Er zitten dus wat mensen rond de tafel die uit een bedrijf komen, waar de vakbond niet aanwezig is. Die vertegenwoordigers vertegenwoordigen dus in de eerste plaats zichzelf. Het bedrijf koos voor de vlucht vooruit en richtte zelf een Europees forum op,om niet verplicht te worden er eentje op te richten.De leden van dit forum wisten ook niet allemaal waarvoor ze naar de vergadering kwamen en wat hun opdracht was.Ze waren er en dat was blijkbaar al heel wat, de Fransen vertikken het gewoon van te komen. De start was een beetje onwennig. Dus een rondvraagje over wie wat waar en hoe. In kleine stukjes, beetje bij beetje ontdooide de groep. Taalproblemen verdwenen een beetje met de hulp van vertaalprogramma's en duidelijke schema's. Stilaan ontstond een stappenplan, een programma voor de komende jaren. Delegees leerden elkaar kennen,discussieerden over de shiftsystemen en zaten elkaar een beetje minder te beloeren. Het vertrouwen in het solidariteitsgevoel was er nog niet,maar piept hier en daar om het hoekje...