|
Magda werd op 28 mei 1939 geboren in een gezin van negen kinderen te Kortrijk. Kort voor de tweede wereldoorlog. Nog geen jaar later overleed haar vader in een verkeersongeval met de fiets en bleef moeder moederziel alleen achter met 9 kinderen. Zonder veel commentaar…. De dramatiek van de eerste levensjaren is meteen duidelijk.
Magda liep school bij de zusters Paulienen. De Zusters van Sint-Vincentius a Paulo kwamen naar Kortrijk om het lager en het middelbaar onderwijs te organiseren. In stad en regio waren zij alom bekend als de Zusters Paulinen, kortweg de 'Paulientjes'. In die jaren was er schoolplicht tot 12 jaar. Magda liep school bij de Paulientjes tot 12 jaar. daarna ging zij tot haar 14 jaar naar de Rijksmiddelbare meisjesschool.
Toen ging ze werken in het labo van de bloemmolens te Harelbeke, om daarna een plaats te krijgen in de keuken van de toenmalige Grand Bazaar op de markt te Kortrijk. Na de opvoeding van de kinderen zou Magda tot aan haar pensioen in de keuken van de Post werken, de toenmalige sociale dienst.
Alhoewel Magda een echte Kortrijkzaan was ging ze het toch in Waregem zoeken en vond in de vele cafeetjes van toen in 1965 haar man Eric Adams. Eric had ze leren kennen toen ze werkte als stikster bij de petten Seynave. Een jaar later werd Mia geboren, in 1969 Guy en daarna kwam Tony. Het was de periode van de politieke bloei van Armand Derore met adjundanten als Gerard Demeulemeester en Gilbert Derijcke.
Het politiek luik van Magda begon. De vrouwen van de heren politici verzamelden zich in hun eigen beweging : de Socialistische Vooruitziende vrouwen met Myriam Vanuffel werden een hechte vriendenkring . In Waregem was dat een sterke vereniging met veel en drukke activiteiten. Zo was er de weeging van de kinderen met Emilienne Ghekiere, de koffienamiddagen in de Bierhalle, het toenmalige textielhuis kookcursussen en de turnlessen. Voor die kooklessen werd zelfs beroep gedaan op haar broer Koen en neef Noel van Magda. Zij was bestuurlid en loste veel problemen in alle stilte en discretie op. Jammer,maar ook het toenmalige bestuur en de vele activiteiten vielen na een lange periode weg.
Maar Magda bleef actief in het bestuur van de Vlaamse Federatie voor Gehandicapten en was steeds actief bij de koffietafels van de socialistische gepensioneerden. Om volledig te zijn moeten we de organisatie van de kaarting voor de Waregemse vrijzinnige gemeenschap en het ontmoetingscentrum Poincaré niet vergeten. Er is geen zondag dat zij daar niet “naar de mis gaat”, om het lachend uit te drukken.
Ook individuele dienstverlening is een groot deel van Magda’s vrijwillig engagement. Zij bracht iedere dag een bezoek aan haar schoonvader toen die na een beroerte in het rusthuis werd opgenomen. Om hem te helpen met eten. Toen hij overleed bleef ze een naar De Meers gaan,om er vrijwilligerswerk te doen en bardienst te verrichten in de Varent. In de buurt waar ze woont kunnen mensen die niet zo goed meer te been zijn rekenen op de boodschappendienst van Magda.
Magda blijft eeuwig jong en een vat vol activiteiten. Haar dag telt iedere dag te weinig uren, iedere week te weinig dagen. Er is een week die daarop een uitzondering is : haar jaarlijks verblijf in de Barkentijn in Nieuwpoort waar ze zo kan van genieten. Ik sprak van een uitzondering omdat het wellicht een van de enige activiteiten van Magda is waar ze zichzelf de luxe geeft om eens aan zichzelf te denken.
Want de rest van haar leven staat in het teken van “geven”, zonder een ogenblik te denken aan wat ze terug kan krijgen. Maar we hebben het hier niet over een heilige engel,die alleen in de verbeelding bestaat. Nee, we hebben het over een eerlijke en eenvoudige moeder. Magda krijgt van veel vriendinnen zoals Bernadette, Mia en Paulette van de varent warmte. Ze krijgt ook veel liefde en kussen van Woody,Arne en Dries,haar kleinkinderen.
En wij zijn dolblij daar vandaag een beetje bewondering en liefde te kunnen aan toevoegen. Magda,van harte bedankt voor alles wat je doet voor de kleine man en vrouw in Waregem !
|
