De aanslag op de redactie van Charlie Hedo, een satirisch weekblad, door  misdadigers die zich op de Islam beroepen, heeft 12 slachtoffers gemaakt. Er vallen, begrijpelijk, grote woorden: een aanslag op de democratie, de vrije meningsuiting, onze cultuur en pers-vrijheid. De communicatiekloof tussen allochtonen en autochtonen leidt tot abstracte denkkaders. We moeten deze gebeurtenissen ergens kunnen plaatsen,onze spontane emoties zoeken een verklaring.

Misschien moeten we starten met de aanslag sterk te veroordelen, zoals we met alle vormen van zinloos geweld moeten doen. Voor mij is alle geweld zinloos, zeker als die uit de loop van een geweer komt.Ik ben een aanhanger van het gebroken geweer, omdat er geen enkel oorlog ooit vrede bracht.Ook geen godsdienstoorlog. Het alternatief voor geweld heet dialoog, spreken met elkaar, discussieren. Maar dan moet de andere kant wel bereid zijn de regels van het spel mee te spelen, wat bij extremisten niet het geval is. Zij willen vechten,polariseren. In een democratie is hun plaats in een gevangnis, wij moeten onszelf beschermen.

De kleur van deze extremisten, hun vlag is zwart. Zwart is de kleur van de dood,van de angst. Blinde extremisten zien de wereld in het zwart/wit. Zwart verdringt alle andere kleuren: het rood van de verandering, het groen van de hoop en het betere leven,het geel van de lente, het blauw van de zee. Wit is de kleur van de kinderlijke onschuld, de kleur van de kleinkinderen.Zwart is wanhoop, wenen en huilen.

Dit kan onze toekomst niet zijn. De regenboog heeft geen zwart. De vlag van Greenpace, de homobeweging of de vredesbeweging heeft geen zwart. De kalifaatvlag van Isis wel. Om op basis van angst en geweld macht te veroveren.We moeten niet naief zijn, respect, dialoog en discussie voeren waar het kan is de opdracht voor een rationele aanpak van de samenlevingsproblemen.

Andere opties staan niet in mijn woordenboek