|
De rif kende een bloedige onafhankelijkheidsstrijd tegen Spanje en Frankrijk. Boegbeeld was Abdelkrim. Hij wilde van de Rif berbers een onafhankelijke republiek maken met een volkssovjet democratisch parlement in plaats van hun etnisch stamgebonden systeem.
De man werd pas echt revolutionair toen hij alle wegen van samenwerking met de Spaanse bezetter bewandeld had en hij door had dat hij belazerd werd en dat de Spaanse en de franse kolonialisten hem alleen maar bedrogen. Toen hij er in slaagde de Spaanse troepen en de Fransen op militair vlak een nederlaag toe te dienen, werd het serieus. Franco werd bevelhebber van de Spaanse bezettingstroepen, Petain kwam een beetje helpen. Men sprak meteen van het Franse en Spaanse vreemdelingenlegioen.
Abdelkrim werd het slachtoffer van de historische tijdlijn, hij zelf zei: ‘ wij kwamen te vroeg met onze onafhankelijkheidsstrijd, vijftig jaar later was het allemaal gelukt met onderhandelingen en werden wij onafhankelijk”. Rechts was zowel in Frankrijk als in Spanje op zijn retour. Links,met zijn anti-oorlogsbetogingen, stond er nog niet. Abdelkrim werd de speelbal van de neokoloniale politiek. Kolonies waren een onderdeel van de identiteit en het patriottisme van Europa.
De berbers werden voor rechts en extreemrechts het mikpunt van imagocampagnes waarbij het uiteindelijk resultaat de vernietiging van deze bevolkingsgroep moest worden. Berbers waren een wilde , onopvoedbare stam die enkel vernietigd kon worden. Het zal gebeuren met gassen die door de conventie van Geneve na de 1ste wereldoorlog verboden waren.
In Europa weet links niet hoe ze moeten reageren op deze volkerenmoord. Links verwart patriottisme en neokolonialisme, links heeft zich te veel met het nationalisme geïdentificeerd en zijn internationalisme verloochend. Links loopt vast in interne tegenstelling en verzand in immobilisme, waardoor rechts vrij spel krijgt.
Abdelkrim wist dat hij de oorlog tegen de grootmachten niet kon winnen. Hij hoopte op onderhandelingen en internationale steun. Hij kreeg dit niet. Iedereen liet hem in de steek, ook zijn eigen achterban. Hij werd verbannen en stierf eenzaam in Cairo. Ht riffinse volk heeft nooit meer een kans op onafhankelijkheid gekregen en emigreerde massaal. Zij werden door stigmatisering beschaamd om berber te zijn.
|
