Een foto in Metro flitst me terug naar Yogjakarta. Een man scheert zijn hoofd kaal als teken van rouw voor de vele doden bij de aardbeving vorige week. Meteen denk ik terug aan de rustige zaterdagavond in Yogja, waar ik op een rond pleintje bij de kapper langs ging voor mijn traditionele vakantiescheerbeurt. Leuk, maar vooral een beetje pijnlijk want kappers in Indonesië zijn geen welige baardgroei gewend. Het werd een peeling met een klein verfborsteltje.
We belandden in Yogja in een klein hotelletje recht tegenover het Joker reiscafé Via Via, volgeboekt door een groepsreis. Maar we konden toch genieten van de lekkere keuken van Mie Cornedus en een beetje reisgezelschap van een Belgische groep. Junior kon lekkere frieten eten, wij een gezond slaatje. Via Via organiseert socio-culturele activiteiten, tentoonstellingen. Zij zorgen dat vrouwen een kans krijgen en dat het milieu niet verloederd wordt. Wij volgden samen we een cursus batik. Iets speciaals was er steeds bij op de reis. Een volle dag leerde men ons het proces en de techniek. Nu nog prijkt ons kunstwerk als herinnering thuis.
Op zondagmorgen bezochten we de paleizen in Yogja. Ik herinner me nog steeds de mooie dansen en het indrukwekkend dekor. Precies een middeleeeuws sprookje. Wij fietsen de smalle straatjes door, de mensen waren rustig en vriendelijk.Geen drukte in deze stad.
Via via organiseert nu een solidariteitsactie en ruimt puin. Mie en haar ploeg staan immers met twee benen in de Indonesische realiteit. Het vraagt wel veel inzet Een voorbeeld van hoe je in een land kan vertoeven, reizen én meeleven. Anders reizen, anders leven , een andere wereld ?