De uitdrukking Mexicaans leger geeft perfect weer hoe de meeste organisaties vandaag gestructureerd zijn: te veel officiers, te weinig soldaten.De gevolgen zijn gekend: weinig efficientie, hoge kosten, onduidelijkheid over de te volgen strategie, ontevredenheid van de werknemers die door de gangen giert.In sommige organisaties is het allemaal netjes op papier uitgetekend met een overladen organigram, in andere organisaties blijft de concretisering op zich wachten, in nog andere organisaties is de structuur virtueel of in de hoofden van de werknemers aanwezig.Maar het werkt niet, het frustreert alleen iedereen. Een vage en lange aanloop van een aarzelende blog, omdat het wel al te pijnlijk wordt om man en paard te noemen.Ondertussen is dit wel in besloten kring gebeurt,met een nieuwe reeks leugens en ontkenningen als gevolg. Laten we het dus over onze regering hebben, die de Fortiscrisis opnieuw in het volle gelaat terug krijgt en ondanks de vele miljarden ondersteuning stuntelend poogt een moeilijk dossier af te ronden.Plots duikt het Ijsland-scenario op. Indien de regering niks had beslist, dan waren niet alleen de Fortisaandeelhouders een pak centen kwijt, maar dan waren ook alle Fortiswerknemers hun job kwijt. In vele gevallen zijn de Forisaandeelhouders ook Fortiswerknemers. Zij kochten een pak bedrijfsaandelen, deels omdat ze toen in de sprookjes van hun werkgevers geloofden, deels omdat ze zich "verplicht" voelden, deels omwille van de belastingsvoordelen. We stevenen dus regelrecht af op een moeilijke periode, een echte crisis.Voor een lange of voor een korte periode ? Ook dit is koffiedik kijken. In crisistijden zijn er kansen voor solidariteit.In crisistijden zijn mensen geneigd samen te komen, te discussieren en te vergaderen. Buiten kan het koud zijn. Binnen kunnen we ons samen verwarmen...