De ontwikkelingsamenwerking krijgt rare kronkels: om centen te krijgen van de regering, de Europese commissie, de wereldbank hebben zij een methode ontworpen. Indien je die metode niet kent of niet volgt krijg je geen centen, ook al ben je aan het sterven.Dan val je onder een ander subsidievakje: noodhulp. Het gevolg is dat ik in een MDF-centrum in Nederland deze blog schrijf samen met mensen uit Zuid-Afrika, Benin, Kameroen, Georgie enz.... De voertaal is Engels. Deze mensen komen allemaal een dure opleiding volgen in de hoop projecten te kunnen schrijven die beantwoorden aan de normen van de overheid om er voor te zorgen dat ze centen krijgen. Eigenlijk dat we hen een stukje terug geven van wat we vele jaren afgepakt hebben. Als ze braaf zijn krijgen ze een stukje terug. We moeten dus positief zijn, geen problemen aanbrengen, maar oplossingen #Always look at the bright side of life. # Maar het beeld van de stervende Christus uit de Monty Pyton Film blijft me cynisch achtervolgen . En die Amerikaanse droom is akelig dicht bij. Jij als individu kan het. Jij kan het doen, ga er voor. Maar voor wie of wat ? Voor je zelf of voor de anderen ? Ik heb er niets tegen dat het zelfvertrouwen van mensen wat opgekrikt wordt. Maar als ze doorgaan ?De keerzijde is natuurlijk dat je de groep iets uit het oog verliest. De groep als motor van verandering. De millenium - doelstellingen vam de NGOs en de Verenigde naties zitten in hetzelfde denkschema: in 2015 zal de armoede uit de wereld gebannen zijn. Positief, naief .Wie kan daar nu tegen zijn ? Deze plannen zijn opgesteld vanuit hetzelfde denken; we gaan er voor. Dat zal ons meer helpen dan te zeggen wiens schuld het allemaal is, meer helpen dan de negatieve problemen te tonen, meer helpen dan iedereen kwaad te maken en in opstand komt. Dat is alleen maar chaos en geldverslindend. De energie van de bevolking moet positief gemanipuleerd worden, om het systeem te redden....