Mozart schreef ooit een opera om te lachen: de ontvoering uit de harem. Ramsey Nasr bewerkte die opera tot een spiegel voor onszelf. Dit is van alle tijden. Het verhaal is de ontvoering van een geliefde uit de Harem van het Topkapi-paleis in Istamboel. Ooit waren we er, de grote vleespotten gaven een indruk van de belangrijkheid van de harem van de sultan. Maar toch blijft het je verbeelding prikkelen: een sultan (oppermachtig en dictatoriaal) bereikt het toppunt van de macht door het in zijn macht houden van liefst zo veel mogelijk vrouwen. Een diepe droom van iedere man ?

In deze bewerking worden de rollen omgedraaid: de echte boeven zijn westers, de lieve en hartstochtelijke man is Oosters. De botsing tussen Oosterse en westers cultuur eindigt met de sultan die met zijn klaagzang rondjes draait op het podium omdat zijn geliefde koos voor het westen. Het deed me sterk denken aan het drama van het Palestijnse volk.

De filosofie achter deze opera is dat wij een verkeerd beeld hebben van de Oosterse wereld omdat wij deze wereld enkel bekijken vanuit onze normen en waarden.

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />