Deze week kreeg mijn madam een brief van Johan van Geluwe met felicitaties voor haar belangstelling voor het nieuwe provinciale kunstencentrum Bepart te Waregem (www.west-vlaanderen.be/cultuur& vrijetijd/bepart) H'heb de brief onmiddelijk ingekaderd, want dit is echt wel een collectors item. Johan van Geluwe is een 76-jarige kunstenaar-archtect uit Waregem. Hij was leraar aan de Gentse Hogeschool St-Lukas. Misschien geen sand in Waregems land, had hij geen prominente plaats gekregen hebben in de prestigieuze tentoonstelling 175 jaar Belgie in Bozar te Brussel van Harald Szeeman. Visionnair en een beetje raar want Johan van Geluwe verzette zich in zijn kunst sterk tegen curatoren en conservators, net dat waar Harald Szeeman nu juist de grote uitvinder en voorloper van was. Maar zijn collectie tuinkabouters mag er voor mij best wezen, ik herinnerde me deze nog uit De Morgen, maar de naam was mij ontsnapt. Ik kende het werk van Johan van Geluwe dus niet, maar mijn moeder kende Johan wel. Zij leerde hem kennen als een ietwat stille jongeman op feestjes die door de jonge Depoorters naar het einde van de oorlog toe georganiseerd werden in Waregem.Johan van Geluwe kwam uit een vlaamsvoelend nest en ook zijn vriendenkring werd op het einde van WOII door het verzet lastig gevallen, vooral omdat de Duitsers bij hun terugtrekking nog twee leden van de witte brigade omverknalden in Anzegem. Maar de herinnering aan die jaren is wellicht door mijn moeder bijgekleurd. Toch waren wij zeer blij met de brief van Johan van Geluwe.Hij stak er een copietje bij van een soort begeleiding bij een museumbezoek waarin stond: Opgelet ! Het is ten strengste verboden de kunstwerken aan te raken. Raak de kunstwerken niet aan aub. Raak aub de kunstwerken aan. Omhels de kunstwerken aub.En daar heb ik nu veel zin in: in het omhelzen van de kunst.