Ik had het er even moeilijk mee. Maar toch ik wou iets schrijven over Jaap Kruithof naar aanleiding van zijn overlijden. Ik kende hem niet persoonlijk, mijn madam wel. Toen we elkaar voor het eerst spraken aan het Joods kerkhof in Praag was het vrij eigenaardig: wat deed een verdediger van de Palestijnse zaak aan een holocaustmuseum in Praag.Later werd me duidelijk dat het verdedigen van een zaak niet betekent de ogen sluiten voor een andere, historische,werkelijkheid. Maar controverse is dikwijls gewoon een open geest behouden en je niet laten opsluiten. Ik greep in mijn bibliotheek terug naar een boekje van Kruithof:" Links en rechts", kritische opstellen over politiek en cultuur.Een boekje uit 1983, toen crisis en werkloosheid de linkse intellectuelen regelrecht de werkloosheid of in een nepstatuut dreef. Zijn toenmalig boek over " arbeid en lust" waarbij jaap kruithof aantoonde dat arbeid een fundamenteel onderdeel van een menswaardig leven is, kon nooit op veel belangstelling rekenen binnen de progressieve middens. Wat zegt Kruithof nu over rechts en links ?" Rechts is voor tolerantie, soepelheid, ruimdenkenheid. We mogen nooit fanatiek, dogmatisch worden. Via dialoog en bezinning komen we er wel. Links gelooft het niet, omdat rechts niet van goede wil is. De bestaande orde moet verdwijnen." De woorden van Kruithof zijn profetisch. De tegenstelling tussen links en rechts is gebaseerd op de economische werkelijkheid: wie profiteert ? Wie verdient geld ? En Kruithof schrijft: Europa zal moeten inleveren om een rechtvaardige wereld tot stand te brengen. Dit kan volgens hem door het echte socialisme waarbij de anarchistische eis tot reeële stopzetting van de machtsconcentratie in handen van een of meer elites waargemaakt wordt. Daarbij moeten we negativisme en defaitisme bestrijden evenals het mechanisch optimisme. Een smalle weg tussen gevaarlijke klippen.