Momenteel valt de avond in Bogota. Vanuit het hotel del Parque Superior schrijf ik deze blog. Op de luchthaven werden we opgewacht door een chauffeur, een bewaker en Daniel en Pacho. Hartelijk weerzien. Een charla over de situatie. Meer daarover de komende dagen. Wij zijn hier om het nieuwe project met de USO, de Colombiaanse petroleumvakbond op punt te stellen. De grote lijnen liggen al vast: nu nog de activiteiten en de concrete invulling. Ze hebben het meteen begrepen en er komt een nieuw begrip op tafel: een chronogram. Dat is eigenlijk een moeilijk woord waarbij je gewoon vastlegt wanneer je wat gaat doen. Over het geld is er goed nieuws. Het huis van de Corparation is door zijn ligging in vier jaar tijd met 50% in waarde toegenomen. Een grote belegger is er wel op belust. Vooral omdat het huis geen verzamelplaats werd van wapens en guerillia's. In het huis zijn er gewone vakbondsactiviteiten, een prettig huis met goede buren. Het huis van de "syndicale "vrijheden zoals wij het noemen, kon dringend een laagje verf gebruiken. De USO heeft dit natuurlijk nu even uitgesteld, want zij houden het been stijf en zijn ondertussen wel een paar andere panden gaan bezoeken. We zullen zien zeggen ze in Colombia, maar onze partners zijn wel handige en lepe onderhandelaars. Tweede goede nieuws is dat door de vele contacten de afgelopen jaren, de Uso eindelijk begrepen heeft dat een project planning noodzakelijk is, los van de dagelijkse syndicale beslommeringen. Want veiligheidsproblemen en bedreigingen voor syndicalisten, onderhandelingen en problemen oplossen mogen niet langer een project vertragen. En als toetje: kunnen we echt geen uniform boekhoudingssyteem opstellen voor hen en alle andere projecten die we hebben. Niet nu, vandaag, maar toch tegen 2009 ? De twee uurtjes kennismaking met Pacho geven een goede tendens: deze week zullen we veel van hun goede intenties wel op papier krijgen....