Gisterenavond relax op zoek naar de raakpunten tussen zen en vrijzinnigheid. Leraar Frank heeft me echt niet veel geholpen of was ik niet toegankelijk genoeg ? Zo waren de eenvoudige verhaaltjes een truk om abstracte begrippen voor iedereen te duiden. Ging er in als zoete koek. Of wat dacht je van : " Twee handen klappen. Wat is het geluid van een hand ?" . Ik dacht dat zen controle betekent. Dus als je twee handen hebt, dan gebruik je die. Het blijkt iets intiemer te zijn. Medidatie is de hemel op aarde, volgens Frank.Vereenvoudigd komt het hier op neer: als je iets denkt, denk het dan weg. Meteen blijf je geconfronteerd worden met het niets. En daar zijn verschillende mogelijkheden voor zoals ascese, spiritualiteit,medidatie en loslaten of het niets. Neem nu een glas. Je weet dat dit glas kan of zal breken. En dan verandert meteen je relatie met dat glas: je gaat er anders mee om. Niet onmiddelijk een voorbeeld van vrij onderzoek. Frank omschreef zen als deel worden van een groter geheel door zelfvergetelheid. Tja ik heb me ook wel eens goed gevoeld toen 100.000 syndicalisten betoogden. Toen voelde ik me pas deel van een beweging die de maatschappij wilde veranderen.Maar dan was ik niet met mezelf begaan, maar met die arbeidersklasse die vocht voor een rechtvaardiger toekomst...