Gisteren een Turkse delegatie te gast van de petroleumvakbond Petrol-Is. Een kennismaking met ons, voor hen een eerste indruk over de Europese hoofdstad.Europa lijkt hen ook niet sociaal, maar een economisch en financieel bolwerk. De vakbond heeft zo een 10% leden in een sector met 250.000 werknemers ( Petroleum, scheikunde en rubber).Werknemers lid maken van de vakbond is zo een beetje op zijn Amerikaans georganiseerd in Turkije: je moet 10% van de werknemers in de sector organiseren en 51% van de werknemers in het bedrijf vertegenwoordigen voor je als vakbond mag onderhandelen. Individuele werknemers moeten met een formulier zich bij een notaris laten registreren en daarvoor 20 dollar betalen.De vakbond mag alleen de aangesloten leden verdedigen. De grote werkloosheid en de vrees voor ontslag verklaart meteen de lage syndicalisatiegraad in Turkije.Er is nog veel werk om de syndicale rechten en vrijheden en dus ook de democratie in Turkije in de bedrijven ingang te doen vinden. Naast wat algemene discussies, was onze vraag wat wij voor hen konden doen ? Wel, er is een bedrijf dat reeds 7 maanden aan het staken is en waar een beetje internationale belangstelling en solidariteit misschien een hulp zou zijn om de situatie te deblokkeren. In het toeristische Antalya is er een vrijhandelszone opgericht, waar de multi Fresenius Medical Care sinds 1996 een bedrijf met 300 werknemers heeft. De arbeidsomstandigheden zijn middeleeuws. Of wat dacht je ervan dat de vrouwen toelating moeten vragen aan de directie om te mogen huwen en dat gehuwde vrouwen slechts zwanger mogen worden volgens een beurtrol die door het bedrijfsmanagement werd opgesteld ? Of dat praten verboden is in het bedrijf of in het bedrijfsvoertuig dat je thuis brengt? Met de steun van de Duitse vakbond werd er reeds onderhandeld...zonder veel resultaat. Wat kunnen wij doen: protesteren zeker.... klik op het plaatje voor meer info