Bij een ongewone trip aan Parijs bezochten wij het beroemde kerkhof Père- Lachaise. Via de muur waar de laatste communards werden vermoord, de slachtoffers van het Nazisme en van de Spaanse burgeroorlog een monument kregen, bereikten we het eigenaardige monument van Victor Noir. Een bronzen standbeeld van een jonge journalist, die werkte voor La Marseilleise. Zijn collega en vriend had een artikel tegen het keizerschap van Bonaparte de derde geschreven en werd door de neef van Bonaparte uitgedaagd voor een duel. Hij zou zijn vriend naar het duel vergezellen, maar die kwam niet opdagen en hij trok alleen naar de afspraak. Hij werd gewoon neergekogeld, de neef van Bonaparte werd later gewoon vrijgesproken. Bij de begrafenis in Neuilly kwamen toen niet minder dan 100.000 burgers hem de laatste eer betuigen, de voorbode van de republiek. Het graf werd een bedevaartsplaats voor vrouwen, niet in het minst omdat er een flinke erectie onder de broek van Victor Noir afgebeeld wordt.Symbool voor het vinden van liefde, vruchtbaarheid en geluk. Maar terug naar de minder poetische Franse realiteit De nieuw verkozen president, Sarko, zorgt de laatste dagen voor zeer veel blauw op straat, maar ook voor een overdonderende aanwezigheid in de media.We weten dus al meteen waar het nieuwe rechtse beleid zal op slaan: harde greep op de media, harde greep op de publieke opinie, harde hand op de straat. Niet toevallig hebben een groepje journalisten het collectief Vicor Noir gersticht. Het zijn journalisten van ondermeer de krant Liberation en le Parisien die zich tot doel stelden aan onderzoeksjournalistiek te doen en de waarheid aan het licht te brengen, Nodig, maar niet gemakkelijk in het nieuwe Frankrijk....