Vandaag werd bekend dat de gemiddelde loonstijging tussen januari 2006 en januari 2007 een goede drie procent bedraagt. Gemiddeld. Blijkt dat de werknemers die meest verdienen ongeveer 6% kregen, de werknemers die minder verdienen minder. Twee tendenzen: lage lonen krijgen enkel de inflatie gecompenseerd, hoge verdieners krijgen er een flinke hap meer, niet in direct loon maar via allerlei bonussen en voordelen die niet aan sociale zekerheid onderworpen zijn. De economische groei draagt dus niet meer bij aan de financiering van de sociale zekerheid. De loonspanning neemt toe, zonder een duidelijke relatie met de gerealiseerde productiviteitstijging. In mensentaal betekent dit meer onrechtvaardigheid. Een bewijs dat de loonnorm nieuwe onrechtvaardigheden creeert: een loonnorm normeert enkelde lage lonen. Hoge lonen kunnen door de spanning op de arbeidsmarkt vrij stijgen door het tekort aan goed opgeleidde en geschoolde werkkrachten. Ondernemers weigeren de algemene opleiding te financieren, daarvoor moet de gemeenschap opdraaien. Het generatiepakt is niet veel beter: ouderen moeten langer werken om jongeren in tijdelijke contracten te duwen en aan de nodige arbeidservaring te helpen tegen een goedkoop prijsje. De KMO's willen zelfs geen stagairs , die de nodige ervaring kunnen opdoen. De tegenstellingen van het systeem waarin we leven en werken worden met de dag duidelijker. Alleen , de vraag is : hoe pakken we dit "anders" aan ?