Wellicht dacht U aan de nieuwe Man: daarmee wordt dikwijls een softie bedoeld die thuis voor de kinderen zorgt,stofzuigt en blijgezind de afwasmachine aanzet. Ik voel me er wel mee verwant: ik werkte wel mee dit weekend tussen turkije en de brugpensioenen met mijn broeries, ik troostte wel senioren in hun verwarring en was wel een thuishaven voor veel warme zorg. Maar ik had helemaal niet het gevoel dat ik een monopolie te vervullen had. Natuurlijk wordt alles softer: het staat niet meer grote oorlogen te voeren of je zit meteen in the picture.En dan kan je gewoon niet meer kwijt waarom alles eigenlijk begonnen is. Alles moet er goed uitzien, alles is perceptie.De vraag groeit natuurlijk of de mens nog de maat van alle dingen blijft. Of worden media de norm ? Liever de mens, maar dan wel de nieuwe mens. Minder gebonden door zijn afkomst, zijn historie. Een mens die open staat voor nieuwe dingen, kritisch blijft en onderzoekt. Niet eenvoudig, iedere dag. Maar wat is het alternatief ? Blijven geleefd worden, meedoen en zeggen dat er niets aan de hand is. Dat het leefmilieu niet verloederd, dat de oorlog niet bestaat, dat iedereen happy is ? Ik denk het niet, we moeten tegen de stroom oproeien. Want rijken moeten niet altijd rijker worden, armen niet altijd armer. De nieuwe Mens staat dus ver af van de Ubermensch. Maar misschien droom ik ?