Waar gevochten wordt zijn vluchtelingenkampen. De opeenvolgende oorlogen van Israël in het Midden-Oosten zorgden voor een tapijt van vluchtelingenkampen.Zo zijn er 19 op de West-bank,10 in Jordanië, 12 in Libanon en 27 in Israël.

Deze vluchtelingenkampen staan onder toezicht van de Uno-organisatie voor vluchtelingen. In het begin verbleven de vluchtelingen in tenten, daarna in kleine betonnen constructies en nu meer en meer in eigen huizen. Maar de grond is niet van hen, dit is immer gehuurde grond.

Vluchtelingen denken aan terugkeer naar hun dorp.Zij willen geen bedelaarsbestaan leiden afhankelijk van humanitaire hulp.Dikwijls bewaren zij nog de roeste sleutels van het huis waaruit ze vluchtten. Maar kunnen ze nog terug ?Alhoewel er in 1948 138 dorpen vernietigd werden door Israël, staat 80 % van de dorpen nog steeds leeg.

Wij bezochten het vluchtelingenkamp Aida,in Betlehem. 5000 inwoners, afkomstig uit 41 dorpen.Afgesloten door de muur, omringd door kolonies. Een poort.Huizen in het zicht van de scherpschutters in torens, de gaten in de muur zijn als schampschoten. Weinig bomen, ze verhinderen de visuele bewaking van het Israëlisch leger.

Het verkozen volkscomité poogt aan de dagelijkse problemen te verhelpen, wat de oorspronkelijke politieke doelstellingen naar de achtergrond verdingt. Elektriciteit en water zijn kostelijk, Suez maakt met deze miserie waarschijnlijk winst. Cultuur en animatie, buitenlandse bezoekers rondleiden, het zijn de kleine sprankeltjes hoop die het leven in een kamp draaglijk maken. Op de muren kinderschilderijen: een beetje surrealistisch. Kinderen schilderen de zee die ze nooit zagen, herten en bambi’s, een wereld om over te dromen…