Ons bezoek aan Palestina is geen plezier- maar een werkreis. Sinds twee jaar ondersteunt de Algemene Centrale ABVV via het Fos een project met de PGFTU, petrochemie. De bedoeling is via een beperkt budget de democratische uitbouw van de vakbond in Palestina te bevorderen. In een land waar de economie herleidt is tot een overlevingseconomie geen makkelijke opdracht.
Petrochemie laat zich omschrijven als wat cosmetica, benzinestations, kleine vervuilende plastiekbedrijfjes en Israëlische industriezones waar de vakbond niet meteen met open armen ontvangen wordt.
Een kleine vakbondsploeg bracht alle bedrijfjes in kaart, deed bedrijfsbezoeken, organiseerde opleiding en vorming, organiseerde verkiezingen van hoog tot laag en probeerde de juridische hulp beter te organiseren.
Ze werkten keihard en haalden resultaten. In de context enorme resultaten, van op iets meer afstand kleine stapjes vooruit, iedere dag.
Wij wandelen rond in Nablus: zij kennen iedereen. Handen schudden, praatjes en vooral welkom. De mensen zijn blij ons te zien. Zij zijn blij niet in de steek gelaten te worden. Zij zijn blij dat de wereld hen niet in een vergeetput dropt.
Deze morgen is het als de kers op de taart de verkiezing van alle functies in de vakbond. Zij doen er ruim een uur over, met de nodige discussies over democratie. Een afgevaardigde van Betlehem discussieert hard en stemt meermaals tegen. Mohammed zegt verzoenend jij hoort bij mijn ploeg....
Een baby is geboren, nu nog opgroeien tot een volwassen project en er zal een sterke vakbond zijn in Palestina.
|