Gisteren startte de NUM een staking in de bouw. Voor 13 % loonsverhoging- of we staken door tot in 2011. De symbolische betekenis van deze uitspraak is natuurlijk dat de voetbalstadia en de wegen tegen volgend jaar- het jaar van het wereldkapioenschap voetbal af moeten zijn. Onmiddelijk volgen er allerhande verklaringen: voor dewerkgevers zal de staking geen impakt hebben, de plaatselijke en provinciale overheden zeggen meteen dat het een conflict is tussen werkgevers en werknemers en dat zij er niks mee te maken hebben en het hoog gerechtshof verwierp een klacht van de werkgevers tegen een mogelijke staking met als motivatie dat de clausule over de sociale vrede te vaag geformuleerd was. Uiteindelijk gaat het conflict over loonsoplsag; de vakbond eist 13%, de werkgevers willen maar tot 10,4% gaan. Er zijn ook nog andere eisen zoals de vele korte en tijdelijke contracten in de bouw, het jaarlijks verlof en de weinige premies die er voorzien zijn in de CAO. Het minimumloon is 14 rd/uur - of 1,4 euro/u- voor een full-time job heeft een bouwvakker 2500rd per maand-250 euro-maar de helft van de bouwvakkers verdient dit loon niet. De grote vraag was of het de NUM zou lukken een staking met succes te organiseren. Het is immers niet evident een werf plat te krijgen, zeker als je de vele werkloze bouwvakkers langs de straten ziet wachten op werk... en de werkloosheid 25% bedraagt. De staking werd goed opgevolg (volgens het TV-nieuws) in Joburg, Durban en andere grote industriele centra. Logisch het zijn de syndicale bastions van de Num die het voortouw namen. Nu nog de onderhandelingen met succes afsluiten en de Zuid-Afrikaanse bouwvakker weet meteen welke organisatie zijn belangen verdedigt... Na een week staking werd een akkoord bereikt: 12% loonsverhoging, een vast contract na twee jaar dienst, volledig loon bij onwerkbaar weer. Als prijs moest de vakbond de sociale vrede tot na 2010 garanderen.