Op de academische zitting was de professor Yunus uit Bangladesh uitgenodigd om te spreken over zijn systeem van microkredieten. Hij kwam ruim in de pers en op tv en voor mij was het een gelegenheid de man zelf eens te horen. Hij spreekt zeer goed en zeer begrijpbaar en eenvoudig.Hij richt zich dus niet naar andere academici of Ngo-ers,maar naar de armen. Zijn systeem van microkredieten is er dan ook om de armen de nodige leningen te verschaffen om een economische activiteit te kunnen ontwikkelen. Concreet een informele straatverkoop te organiseren. Hij richt zich dus niet op diegenen die via een bank aan een lening geraken.De financiering van de lening moet ook komen van de armen zelf, niet via externe donors of NGO-s. Voor Yunus is dit een manier om de armene te organiseren en collectief uit de armoede te komen.Dit vergt discipline en een sterke controle om er voor te zorgen dat de leningen ook daadwerkelijk terug betaald worden.Het geld van de leing moet ook dienen om een economische activiteit te ontwikkelen en niet om andere zaken mee te financieren zoals tv, opvoeding van de kinderen,of consumtiegoedren. Achter dit alles steekt een duidelijke methodiek van begeleiding vanuit de bank. Deze bank is dus gericht op het ontwikkelen van sociale doelstellingen en niet op winst. Yunus vindt dat er evenveel energie moet gestopt worden in het ontwikkelen van sociale activiteiten en dat de wereld te gericht is op het ontwikkelen van activiteiten die enkel op winst gericht zijn. Wat ik tot op vandaag hoorde over microkredieten heet meer met een raffeizenkas-ideologie te maken dan met Yunus stellingen. Sommigen doen er dan ook goed aan de originele Yunus eens te lezen...