Deze week vertrek ik naar Cuba om de context waarin ons solidariteitsproject werkt beter in kaart te brengen. Het project dat de Algemene Centrale ABVV in Cuba met de bouwvakbond ontwikkelt had het even moeilijk door de nasleep van de orkanen vorig jaar. Er waren immers heel wat huizen die heropgebouwd moesten worden, de eigenlijke doelstellingen van het project werden voor de Cubaanse bouwbond even minder prioritair. We gaan in de eerste plaats kijken hoe de problematiek van beroepsziekten en arbeidsongevallen in de bouw vanuit de Cubaanse samenleving aangepakt worden. Hun geneeskunde is niet alleen gratis, maar benadert de arbeider vanuit zijn algemene toestand en speurt niet vanuit een privé verzekeringsstelsel naar oorzaken die arbeidsgebonden zijn. De dokter is gewoon op het werk, indien een werknemer ziek is kan hij gewoon naar de dokter gaan. Maar daardoor zijn de dokters generalisten en te weinig gespecialiseerd in arbeidsgerelateerde ziektes en in een voorkomingsbeleid.We moeten kijken of dit in de realiteit wel allemaal klopt. Een tweede deel heeft te maken met het opleiden van delegees in de vakbondsschool. Welke inhoud wordt er gegeven en hoe wordt dit aangepakt ? Wat schiet er over van hun sterke alfabetiseringscampagne na de revolutie in hun methode ? Wordt er gewerkt met de ervaringen van de deelnemers of is de opleiding theoretisch en akademisch ? Een derde onderdeel is dat we willen nagaan hoe we de sectorale solidariteitsbanden met de Cubaanse bouwvakbond kunnen versterken. Zo zijn de regionale relaties tussen de AC-gewesten en de Cubaanse procinciebonden weinig concreet. En hoe kunnen we meewerken aan de algemene sensibilisering rond Cuba in onze vakbondspraktijk ? Een weekje discussies en gesprekken zou moeten volstaan om een betere kijk op de na-Fidel Cubaanse realiteit te krijgen, wordt vervolgd op deze blog ....
|