Finissage van moderne kunst in het oude kunstmuseum aan de Broeltorens te Kortrijk.Geen overdaad,wel kwaliteit. Uitgangspunt: de uitdaging om de toeschouwers zo dicht mogelijk bij een kunstwerk te betrekken. De opdracht om de afstand tussen kunstnaar en toeschouwer zo klein mogelijk te maken. Als voorbeeld de panoramische uitbeelding van de veldslag van Napoleon in Waterloo. Daar zit je als toeschouwer bijna midden in de veldslag, ben je echt deel van het "kunst"werk. Fantastic illusions tast de mogelijkheden af om met de nieuwe technologieen de toeschouwer deel te laten uitmaken van het kunstwerk. Niet nieuw, het magische vierkant van Malevich was reeds een poging om letterlijk in ieders hoofd door te dringen. In dit voetspoor was het kader van Teddy Lo uit Hongkong een leuke variant.Door snel met je ogen heen en weer te bewegingen zal je beelden,anders niks. Kritiek op de vervreemding via Internet én de vervorming via beeldschermen waren een ander onderdeel.Want het middel om nieuwe kunst te maken moest en zou ook bekritiseerd worden. Hoofdlijn van de kritiek is de vervreemding van de Internetter en zij afzondering van de maatschappij, zijn afstand van de samenleving. Opgemerkt de West-Vlaamse belofte Nick Ervinck. Nieuwe materialen en nieuwe technieken brengen een nieuwe ervaring.Hij gebruit een 3D-plotter om een nieuw plastiek kunstwerk te maken,waar je met een video doorheen kunt zweven. De ondertitel van de tentoonstelling " die sehnsucht in Bild zu sein" was een tweede uitdaging die niet zo vervuld werd. Ofwel is de techniek niet goed genoeg, ofwel zijn we zo veel in beeld dat de aha-erlebnis uitblijft. Zo was de installatie met " second-life" achterhaald, het werkt zelfs niet meer, de belangstelling en de hype is volledig verdwenen. Het leert ons meteen veel internet-gedoe te relativeren, waarmee ook deze blog. Tijd voor een onsterfelijk boek..