Bram bestudeert de pensioenen. Uitgangspunt van een prof is dat de vergrijzing onbetaalbaar is. Tja, waar hebben we dat nog gehoord. Maar het klopt natuurlijk niet. Want we verdienen altijd maar meer, dus dragen we altijd maar meer bij, en de pensioenen zijn geplafoneerd en zelfs niet welvaartvast.
Met andere woorden: willen we de pensioenen betaalbaar houden dan moeten we zeker meer gaan verdienen, dan blijven de inkomsten stijgen. Dus optimisme moet er zijn: we moeten niet alleen langer leven, we moeten ook met zijn allen rijker worden. Dan pas worden die pensioenen betaalbaar.
De uitgaven voor de pensioenen zijn ook zeer laag als ik denk aan wat een gepensioneerde krijgt.
En we betalen ook steeds meer zelf: de werkgevers krijgen van alle kanten kortingen en afslag, de staat komt zijn verplichting om bij te leggen steeds minder na door keiharde budgettaire besparingen.
De logica dat onze lonen te hoog zijn klopt dus niet: zij moeten stijgen willen de pensioen betaalbaar houden.
En dan hebben we nog het Zilverfonds: een spaarpotje dat gevuld wordt met de besparingen door de snellere afbetaling van de overheidsschuld.
Ik ben content dat er slechts in 2050 problemen komen;als 96-jarige weet ik dan dat er tijdig aan mijn toekomst gedacht werd. Merci Johan Van de Lanotte
En wie vacature leest van vandaag zal merken dat er zelfs managers zijn die er ook zo over denken..