Vorig jaar maakte ik een reportage in de Verreries de Momignies. Het bedrijf ligt op de Frans-Belgische grens en is gespecialiseerd in de productie van parfumflesjes.Veel werknemers komen van over de grens. Na de overname door het Duiste Gerresheimer kregen ze rake klappen en werd het bedrijf meermaals geherstructureerd, steeds met een groot jobverlies tot gevolg. Achter het bedrijf lagen bergen glasafval.Na een rondleiding begon ik te begrijpen waarom. De nieuwe directie wou het bedrijf meer en meer automatiseren. Teer punt was de doorgedreven kwaliteitscontrole die noodzakelijk was voor de parfumflesjes, als luxeproduct. Er mocht geen spatje of geen foutje te merken zijn.De kwaliteitscontrole was in vrouwelijke handen, zij hadden de nodige scherpe blik,de nodige concentratie.Op een band werd een poging ondernomen om de kwaliteitscontrole te automatiseren: gevolg bergen glas, bergen afval.Dit lukte moeilijk.Terug naar af. Ondertussen sloot het bedrijf noodgedwongen een milieuovereenkomst af en kreeg ze nieuwe subsidies om de tewerkstelling te handhaven en een nieuwe oven op te starten.Niet verwonderlijk als je weet dat een oven in de glasindustrie om de vijf jaar aan vernieuwing toe is. De werknemers hadden het niet gemakkelijk: hoge kwaliteitseisen, managers die het product en dikwijls zelfs de taal niet kenden, meer en meer flexibiliteitsdruk. Maar daar zullen de madammen met parfum weinig over weten...
Reacties op bericht (1)
06-07-2005
Kwaliteit, productie en rendabiliteit
"De kosten van de slechte kwaliteit zijn hoger dan de kosten van de kwaliteit" (Sironi).