Junior verjaart steeds op 4 augustus. Meestal waren we op reis. Er moest dus wel een speciale verjaardag georganiseerd worden.In Indonesia belandden we in een hippie-dorp, gerund door een forse Australische madam. Een leuk dorpje aan het strand met stro-hutten en een gemeenschappelijke maaltijd s'avonds. Ik informeerde of het mogelijk was om een tractatie op te zetten voor alle gasten ter gelegenheid van juniors verjaardag. Meteen nam de Australische madam het volledige gebeuren in handen: wij konden rustig op tocht, s'avonds zou zij het feest wel organiseren. Met de roeste fietsen en de brandende zon verliep de tocht niet zo goed: tranen en tandengeknars verzuurden de uitstap. S'avonds kwam alles goed: junior werd op tafel gezet en kreeg een T-shirt, iedereen zong 'happy birthday', wij moesten gele rijst met safraan proeven (een teken van geluk) en de avond kon niet meer stuk na een groot kampvuur aan het strand. Wij waren in de zevende hemel. Echt in de hemel kwamen we een paar dagen later toen we Borobudur bezochten. Dit boedhistische pelgrimsoord ligt in een prachtige vallei. Via een 5km lang weg vol bas-reliefs( 1500) beklim je het heiligdom. Niet minder dan 400 boedha's kijken je onverstoord aan, hoe je je onttrekt van de aardse geneugten om stilaan de opperste staat van onthechting te bereiken. Op het dakplatteau staan 72 stupa's met mediterende boedha's. Als je die kan aanraken bij de vingers of de tenen kan je misschien ooit de lotto winnen. Een magere troost toen wij in Indonesie waren. Iedere dag sloeg de inflatie genadeloos toe en werden de zuurverdiende spaarcenten van de bevolking weggevreten. Wij daartegenover werden slapend rijk: wij hadden dollars. In de restaurant werden de prijzen van de menu's met witte plakkertjes bedekt: de prijs werd à jour aan de koers aangepast. Onzekerheid troef, daar kan niemand mee leven...