Soms is het woord rebel en poweet synoniem. Deze Franstalige Brusselaar met Vlaamse roots is naast de pralines en de chokolade een van de best bekende Belgische produkten. Hij werd wereldwijd gecoverd en zijn teksten leven vandaag nog steeds verder in het collectieve geheugen. Gisteren werd het beroemde interview Brel-Brassens -Ferré uit 1969 opnieuw uitgezonden. Het was zeer informatief om de houding van Jacques Brel te begrijpen. Vooreerst was Brel van mening dat België beter verdiende dan zijn tijd te verprutsen met de eeuwige taalstrijd. Dit maakte hem woedend,maar hij kon er niets aan veranderen. Nochtans was Brel niet a-politiek. Hij had er nog aan gedacht een nieuwe politieke partij op te richten die zou deelnemen aan de gemeenteraadsverkiezingen in Luik. Want de bestaande politieke partijen boden geen antwoord op zijn algemene maatschappijkritiek. Hij was te veel individualist om zich in een politieke partij te engageren. Bij zijn afscheidstourneé trad hij toch op in de verkiezingscampagne van Pierre Mendez France: zijn anti-facisme, zijn anti-kolonialisme en zijn links -socialisme kon hij delen. Maar toen men hem vroeg of hij nu toch links was, antwoordde Brel ontwijkend: het was de enige kandidaat die over de toekomst sprak... Zijn ervaringen met de liedjes over Vlaanderen en de Belgische problematiek hadden hem voorzichtig gemaakt. Zo lang hij over Vlaanderen zong als een "platte land" of de meisjes lieftallig als"Marieken"minnekoosde werd hij op de handen gedragen. Van zodra Brel zijn cynische blik op het al te katholieke en brave Vlaanderen gebruikte in "Les Flamandes" steeg de kritiek luidkeels op. Rechts Vlaanderen kondigde de culturele boycott aan van Brel, want hij had hen in het diepst van hun ziel beledigd. Brel ging natuurlijk een een stapje verder. In La La La heeft hij het over zijn oude dag, waarbij hij in Belgie zou wonen en veel kritiek zal krijgen als hij voor een republiek pleit en de "flaminganten" verwenst. Het begrip "flaminganten" verwijst voor Brel naar de vooroorlogse Vlaamse politieke VNV-partij. In zijn lied over de "flaminganten" verwijt hij hen ondubbelzinnig de taalstrijd, waardoor er enkel Nederlands over de taalgrens mag gepraat worden. Voor Brel een gebrek aan cultuur... Over Brel schrijven zonder het te hebben over de poweet, de verleider zou onvolledig zijn. Brel zal verder leven door zijn prachtige verzen in " Ne me quitte pas", " Quand on a que l'amaour". Met veel pathos zette hij zich op zijn knieen voor de vrouwen, de hand op het hart. Met succes, zegt men...