Ergens aan de chinese grens, net nog Vietnam. Een prachtig natuurpark vol met 'minderheden'. Daarmee bedoelt men waarschijnlijk zigeuners, zoals ik dat kan inschatten. Volkeren die zwerven, en het beleid houdt daar niet echt van zeker in grensgebieden. Sapa was ooit een Frans koloniaal stadje, waar de Franse bezetter omwille van het klimaat en de gezonde berglucht graag vertoefde. In 1979 vielen de chinezen hier nog binnen en verwoestten alles wat er nog recht stond. Volgens de boekjes dreef het heldhaftige Vietnamese leger die mannen opnieuw over de bergen. In de jaren 90 werd Sapa opnieuw door de toeristen ontdekt. Wij deden er 15 jaar meer over. Maar ik voel me geen ontdekkingsreiziger die later met zijn dia's vrolijke informatie-avonden zal moeten opvullen. Zoals overal in de wereld zijn de Nederlanders nooit ver weg op mooie plekjes. Hier hebben ze een plaatselijk muzeum ingericht en overal borden opgehangen die met het wijsvingertje het ecologisch verantwoord toerisme er proberen in te hameren. Niets op tegen, alleen in de praktijk zie je hier kinderen van die minderheden van alles verkopen zoals postkaarten die je evengoed in de plaatselijke winkel vind aan de helft van de prijs.De ' Hmong' komen naar Sapa om te verkopen en rond te hangen, begrijpelijk in hun dorp is er niets buiten wat hangbuikzwijnen, een kip en wat ganzen. De oudere kinderen passen op de jongere. Ik denk meteen dat er nog veel werk aan de traditionele winkel is als ik die 'verwaarloosde' kinderen zie: onderwijs en werk.