Vandaag staat in De Standaard en De Morgen een verslag over een onderzoek Van Petra Meier waarbij gezegd wordt dat de Vlaamse regering door het afschaffen van de lijststem de politieke opmars van de vrouwen in de gemeenteraden teniet doet.Petra Meier is een politieke emancipatiewetenschapper die denkt altijd gelijk te hebben. Zij is zo zeker van haar zaak dat ze er meteen champagne op verwedt dat er minder vrouwen zullen verkozen worden. Rare meiden, die op minder politieke vrouwen champagne inzetten. Maar ja gelijk hebben is ook al de moeite. Met andere woorden het politiek compromis waarbij de blauwe de afschaffing van de lijststem verkregen in ruil voor de niet-rechtstreekse verkiezing van de burgemeester en het ritsprincipe van een M/V verhouding op de lijst is een rode loper voor de populaire politicus en ja dat is nu eenmaal meestal een man.(Haha in ons dorp trakteert een mevrouw aan iedere toog)Maar nu even de proef op de som voor de feministische wetenschappers.
Voor alle mooie principes en wetten bestonden ,schaften wij de lijststem af in onze relatie. Mijn madam had namelijk evenveel politieke ambitie als ikzelf. Wij stonden alle twee op dezelfde politieke lijst bij de gemeenteraadsverkiezingen. Vijfentwintig jaar geleden. De afspraak was dat diegene met de meeste stemmen bekwam verder aan politiek zou doen, de andere zou zich deemoedig ten dienste stellen. Mijn madam won met zes stemmen meer, alhoewel ik als voorzitter van de plaatselijk jeugdclub zeker populairder was.Sans rancune.
Dus Petra: wat nu, zijn we de grote uitzondering ? Ik denk het niet, maar er spelen nog andere factoren mee: of je als eens verkozen geweest bent of op welke lijst je staat. Mijn madam kreeg politiek een kans omdat er voldoende andere madammen voor haar stemden. Die stemden voor een vrouw, niet voor een vent. Dus wat beweer je nu Petra: dat vrouwen niet meer voor vrouwen stemmen ? Dat is pas champagne waard ! Misschien wordt door het afschaffen van de lijsstem de invloed van partijstructuren kleiner en krijgen vrouwen wel een kans zonder meteen of familie te moeten zijn van de voorzitter.Dan krijgen de democratisch verkozen plaatselijke bakkersfeeën eindelijk politiek een kans.