De AC-ABVV heeft sinds 2003 een solidariteitsproject met de Union Syndical Obrera. Dit is de petroleumvakbond in Colombia,een van de weinige vakbonden die zich in een sectorale bond kon organiseren. Bijna alle andere vakbonden zijn slechts op bedrijfsvlak georganiseerd. Wij zijn in Colombia pm via een seminarie met de Uso secretarissen een nieuw project voor drie jaar uit te werken. Het wordt een start met hindernissen: omwille van de vele regen was het centrum waar we zouden verblijven onbereikbaar geworden. De wegen waren vorige week weggespoeld. Op het laatste ogenblik moest een nieuw centrum gevonden worden, moesten de vrijstellingen voor de deelnemers veranderd worden, vliegtuigtikketten veranderd worden. Een Colombiaanse deelnemer zucht: ja we zijn soms niet zo goed in het organiseren van één en ander.Het seminarie start met een paar uur vertraging en de deelnemers komen op verschillende tijdstippen aan. De zaal waar we vergaderen is ook speciaal: in een vakantiecentrum. In een open ruimte onder een strooien dak, waar bij andere gelegenheden gefeest wordt.Zondag is er op het nabijgelegen motocircuit een wedstrijd die tijdens ons seminarie duchtig voorbereid wordt: het is een beetje Francochamps midden onze vergaderingen.Moeilijke omstandigheden die door de werklust en de motivatie van de Colombiaanse deelnemers op de achtergrond verdwijnen. Het thema van het nieuwe project is gekend: hoe zullen we de arbeiders die in onderaanneming in de petrol werken syndicaal organiseren? De methode die we gebruiken om het project om te zetten in een practisch werkkader is het Project Cycle Management. Voor leken misschien een toverwoord, de Colombianen kennen de manier van werken en hebben die zelfs via de opleiding van hun vakbondskaders geintegreerd in hun vakbondswerk. Zo heeft de nieuwe leiding een strategisch plan voor de komende 10 jaar opgesteld als leidraad voor de syndicale uitbouw. De eerste dag werken we aan de elementen die de context van het project bepalen; de sterktes en zwakte van de vakbond, de basisdoelstellingen en de mogelijkheden die ze hebben. Het is in onze termen een beetje de missie, visie en middelen discussie, zij noemen dit "het plataforma de lucha" Bij de discussie over de zwakte van de vakbond is er veel kritiek op sommige afdelingen en op sommige vakbondssecretarissen.Het doet me terugdenken aan de vormingssessies " Rode oortjes" in de Algemene Centrale ABVV, dat werd tevens een signaal om de interne organisatie efficienter te maken. De tweede dag wordt de situatie van de arbeiders die in onderaanneming werken geanalyseerd. Eerst vanuit de ervaringen van de deelnemers, daarna in confrontatie met een enquete die ter voorbereiding van dit project georganiseerd werd. Dit onderzoek maakt een inventaris van het aantal werknemers in onderaanneming, welke jobs ze uitvoeren,welke discriminaties er zijn tegenover de arbeiders in vast dienstverband,welke problemen ze hebben... . Want in het bedrijf zie je letterlijk wat het statuut van de arbeiders is: de vaste arbeiders hebben bruine werkkledij, de arbeiders in onderaanneming groene arbeidskledij. Dit brengt de discussie bij het logo van Ecopetrol: een groene leguaan.Symbool van de toekomst van de Colombiaanse petroleumindustrie.De symboliek is duidelijk: een groene industrie met een arbeidsorganisatie waar een kleine kern van vaste arbeiders werkt, met een grote groep van arbeiders die tijdelijk zijn, in onderaanneming. De toekomst bestaat voor Ecopetrol uit flexibiliteit,uit onderaanneming en het flexibiliseren van de arbeidscontracten. Het project past perfect binnen de syndicale strategie en de timing van de volgende onderhandelingen. De huidige CAO loopt tot 2014: tijd om via het project de krachtsverhoudingen op te bouwen en de arbeiders in onderaanneming beter te organiseren. Want in de huidige CAO moest de vakbond toestaan dat de CAO niet volledig meer toepasbaar was op de arbeiders in onderaanneming en dat deze arbeiders veel rechten verloren. Het verloren terrein moet in 2014 opnieuw teruggewonnen worden. Het is dus zeer goed dat er systematisch en structureel nu reeds aan de opbouw van deze krachtsverhouding kan begonnen worden. De vraag is hoe ? Een aanwezig arbeider die in onderaanneming werkt vraagt meer vergaderingen in de gewesten voor de abeiders in de gewesten.De secretarissen reageren niet enthousiast op de vele bijkomende vergaderingen die zij op zich zien afkomen. Maar in de groep wordt dit natuurlijk niet openlijk gezegd.Toch volgt een lange lijst van mogelike activiteten met vorming, informatie en onderzoek en direct contact met de arbeiders in onderaanneming. Nu nog de centenkwestie: hoe veel kost wat? Wat kunnen we doen in drie jaar met een budget van 130.000 euro ? Na veel gecijfer en discussie komen we tot het opstarten van een tweedaagse vormingscyclus in de 18 gewesten minimum twee maal per jaar waardoor 1500 tijdelijke werknemers een vakbondscursus zouden volgen, onderzoek en inventaris van hun problemen met een aangepaste communicatie aan de doelgroep. Drie belangrijke pijlers die passen in het strategisch 10-jarenplan van de USO. Moe, maar tevreden zingen we de Internationale, want dit project is een concretisering van de Internationale solidariteit.