Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
Eind juli kreeg het kweekkoppeltje bij de goudkopleeuwaapjes in de Zoo een tweeling. Mooi nieuws voor het internationaal kweekprogramma voor deze sterk bedreigde diersoort dat wereldwijd gecoördineerd wordt door de KMDA! De jonge diertjes kan je nu pas duidelijk op de rug bij de ouders bewonderen. Het is een heel sociale diersoort die leeft in familieverband. Typisch aan de opvoeding is dat beide ouders voor de jongen zorgen. Hun verblijf tussen de chimpansees en de gorillas delen ze met 3 dwergzijdeaapjes en tal van planten, maar met een beetje volharding kan je ze tussen de groene bladeren bespeuren.
Zaterdag 23 augustus beviel luiaardvrouwtje Wina van een gezond jong. Een zwangerschap van een tweevingerig luiaard bedraagt ongeveer 11 maanden. Bij de geboorte woog het diertje 557 gr. Omdat de moeder zelf geen melk produceert, gaan de verzorgers het met de hand grootbrengen. De couveuse in de keuken van het nachtdierenverblijf zal de komende weken een warm bedje bieden. Drukke tijden voor de verzorgers want het jong heeft 6 voederbeurten per dag nodig en krijgt dan een papje van venkelthee met melkpoeder. Het diertje heeft nu al scherpe klauwen en klemt zich met zijn vier poten stevig aan de verzorgers vast bij het voederen. Het geslacht is nog niet gekend. De vader is het mannetje Quasimodo die nu in het kleinapenverblijf woont. Inueve, het 1-jarig broertje van het huidige jong, werd ook met de hand groot gebracht en wordt nu stilletjes aan geïntroduceerd bij mama Wina en het andere vrouwtje Quadraat. Je kan het kleine luiaardje bewonderen in de keuken van het nachtdierenverblijf.
do 11/09/08 16:39 - Voor het eerst in de geschiedenis heeft een stier van de Belgian Blue Group (BBG) meer dan 100.000 doses sperma geproduceerd.
De Belgische blauwwitte stier Gitan du P'tit Mayeur ging op 13 augustus 2003 "in productie" en nu, vijf jaar later, heeft hij al 112.000 doses sperma geproduceerd.
Gitan is een uitzonderlijk grote stier, met een hoogtemaat van 160 cm, en hij weegt 1.300 kilo.
Zowel zijn moeder als zijn grootmoeder hebben verschillende prijzen behaald en waren bekend om een "goede combinatie van hoogtemaat en bevleesdheid". Die eigenschappen geeft Gitan nu ook door aan zijn talrijke nakomelingen.
Uitgestorven gewaande kikker ontdekt in Australië (Martina1)
Uitgestorven gewaande kikker ontdekt in Australië
De litoria lorica of gepantserde kikker was al sinds 1991 niet meer waargenomen.
In een afgelegen gebied in het hete noorden van Australië is een kleine boomkikker ontdekt waarvan veel kenners dachten dat hij was uitgestorven. De ontdekking is vandaag door onderzoekers bekendgemaakt.
De vier centimeter kleine litoria lorica, of gepantserde kikker, was al sinds 1991 niet meer waargenomen en vermoed werd dat het beestje was uitgeroeid door een schimmelziekte. Maar twee maanden geleden stuitte een student tijdens onderzoek naar een andere soort in een beekje op enkele kikkers die veel weg hadden van de gepantserde kikker.
Op ter plaatse genomen weefselmonsters werden DNA-tests uitgevoerd en zo kwam vast te staan dat het inderdaad ging om de zeer zeldzame kikkersoort. (novum/ap/eb)
Walvishaai moet uit hotel-aquarium terug naar zee gebracht worden
Walvishaai moet uit hotel-aquarium terug naar zee gebracht worden
De walvishaai of Rhincodon typus.
Een vier meter lange walvishaai moet uit het aquarium van een hotel in Dubai weer in zee vrijgelaten worden. De vis was eind augustus in het ondiepe water voor de kust van het Arabische Emiraat verdwaald geraakt.
Zender Volgens zeebiologen stelt het dier het niet goed. Daarom werd hij tijdelijk in een immens aquarium van het hotel op een kunstmatig palmeneiland voor Dubai ondergebracht. De krant Gulf News berichtte vandaag op haar website dat de walvishaai met een zender zal uitgerust worden en in open zee zal worden vrijgelaten.
Met uitsterven bedreigd De walvishaai (Rhincodon typus) is de grootste levende vis. Walvishaaien kunnen tot 15 meter lang worden. De zeebewoner met de witte stippen geldt als vreedzaam en behoort tot de met uitsterven bedreigde diersoorten. (belga/eb)
Purperreigers online te volgenvan onze redactie binnenlandDe omzwervingen van tien purperreigers zijn sinds kort online te volgen. De Stichting Het Zuid-Hollands Landschap heeft de vogels voorzien van een lichtgewicht satellietzender. Het is het tweede jaar dat de reigers een zender hebben gekregen. Nu is het mogelijk om de vogels tot op tien meter nauwkeurig te volgen, zegt een woordvoerder.
Op de site van Vogelberscherming Nederland is ondermeer te zien dat reiger Rudi bij de laatste meting in een weiland zit in het gebied rondom de Spaanse stad Valencia.
De purperreiger telt nog minder dan zeshonderd broedparen in heel Nederland en staat momenteel op de Rode Lijst van de Nederlandse broedvogels. De vogels met een zender komen uit een kolonie in Zouweboezem, een natuurgebied van de stichting. Hier bevindt zich de grootste broedkolonie van Nederland met honderdvijftig paren.
Bang voor stropers is de organisatie niet. ,,De vogels zijn heel mobiel en als er nieuwe beelden op de site komen, kunnen ze binnen een paar uur al in een ander gebied zijn, vertelt regiohoofd Rudi Terlouw van de stichting. ,,We hebben ook gewacht tot half september, want dan verlaten de vogels hun kolonies en zitten ze niet voor een lange periode op dezelfde plek.
Het regiohoofd laat weten dat er al veel bekend is over het broedgedrag van de vogels, maar dat onderzoekers over de trektijd en de winterperiode bijna niets weten. ,,We willen weten welke vogels eerder gaan trekken, welke gebieden ze daar aandoen en of ze bijvoorbeeld ook rondzwerven als ze in Afrika zijn.
ROTTERDAM - Het verdriet van de 12-jarige Giovanni was groot, toen zijn net gekregen herderspup verleden week voor zijn ogen werd doodgeschopt.
Een Mechelse Herderspup.
Getroffen door zijn verdriet, zamelde zijn buurt geld in. Met succes. De Rotterdamse tiener wordt vanavond de trotste bezitter van de Mechelse herder Sando.
,,Misschien wonen we wel in een slechte wijk, zegt bewoonster Miranda Maasland. ,,Maar ons hart zit op de juiste plek. Sando wordt de beroemdste hond van de buurt.
De Rotterdamse was erbij toen de jonge toegetakelde herderspup in elkaar zakte op straat in de stadswijk het Oude Westen. Een 34-jarige Rotterdammer, een vage bekende van Giovanni, had het beestje herhaaldelijk geschopt toen hij niet de trap op durfde bij zijn nieuwe baasje. En zo verloor de 12-jarige jongen binnen een paar uur door bruut geweld zijn nieuwe hond.
,,Dat liet mij niet los, zegt Miranda. Dus speurde ze in het asiel naar een nieuw hondje voor Giovanni. ,,Ook om zon beestje een mooie toekomst te geven.
Ze vond echter geen hond die geschikt was voor een jonge baasje. Tot haar vriendin met een negen maanden oude Mechelse herder aankwam uit Brabant, de perfecte kandidaat.
,,Sando is getraind als politiehond, maar daarvoor niet geschikt omdat hij het pakwerk weigert. Hij is met geen mogelijkheid boos te krijgen. Speelt liever met het 3-jarige zoontje van de eigenaar, dan dat hij boeven pakt. Maar hij is supergezond en goed opgevoed.
Toen Giovanni het gisteren hoorde, was hij erg stil. Maar, zo verzekert zijn moeder, hij is dolgelukkig dat zijn droom van een eigen hond eindelijk uitkomt.
AMSTERDAM - Scenarioschrijvers en filmmakers opgelet! Dit waargebeurde avonturenverhaal gaat over Fubar, een Afghaans zwerfhondje dat de harten stal van Nederlandse militairen in Oeroezgan en na veel avonturen op Schiphol aankomt.
Het Afghaanse zwerfhondje Fubar.
Een marinier is ook maar een mens. Deze dertigjarige Nederlandse militair heeft zich in Afghanistan ontfermd over een jonge hond: Fubar.
De verteller van het verhaal is een 30-jarige Nederlandse marinier, die onlangs terugkeerde van een missie in Oeroezgan. De militair, die in zijn functie het zich niet kan veroorloven bij naam te worden genoemd, maakte spannende avonturen mee met het zwervertje, dat hij op een ochtend uit de vrieskou had gered.
Met een aantal Afghaanse soldaten reden we naar een plaats waar een operatie uitgevoerd zou worden, vertelt hij. Het was vroeg in de ochtend en bitter koud, 15 graden onder nul. Plotseling zag ik iets op de weg dat nog net niet werd overreden door één van de pantservoertuigen. Ik riep stop! en sprong uit de wagen. Daar vond ik een kleine puppy. Erg jong, erg angstig en erg koud.
Rantsoen
De militair nam het rillende beestje mee naar zijn afgelegen legerpost, gaf haar zijn deken en voerde haar kleine hapjes rantsoen, hoewel ze eigenlijk nog moedermelk moest hebben. Iedereen op de post leefde mee. Men kwam met warme lappen aanzetten, maakte een bed van een rantsoendoos en deelde maandenlang zijn ontbijt van lasagne uit blik en avondeten, bonen uit blik, met het hondje.
Al gauw werd het bed te klein omdat moeders en vriendinnen vanuit Nederland speeltjes en kauwbotjes opstuurden. Iedereen kende haar, ook van andere eenheden, en zij was de eerste die kwispelend de mannen begroette als zij van een missie terugkeerden.
Het dier had inmiddels een naam gekregen: Fubar, naar een militaire krachtterm uit het Amerikaanse leger. We besloten Fubar mee te nemen naar Nederland. Alles werd geregeld: inentingen, papieren, de kooi voor het transport, chip, enzovoorts. Thuis stond de nieuwe hondenmand al klaar. Het verliep heel voorspoedig, tot van militaire zijde het bericht kwam dat er geen honden vervoerd mochten worden. Wat we ook probeerden, het antwoord bleef nee.
Uiteindelijk boden de Britten uitkomst. Nowzaddogs, een Engelse instelling die zich ontfermt over honden die zijn meegenomen door Britse militairen, wilde wel helpen. Maar dan moest Fubar wel naar Kabul komen, honderden kilometers verderop. Fubar moest van haar afgelegen plek naar Kamp Holland, vervolgens naar Kandahar en uiteindelijk naar Kabul, waar ze door iemand van Nowzaddogs zou worden opgevangen.
Levensgevaarlijk
Ik maakte afspraken met Afghanen die met de hond door gevaarlijk terrein moesten reizen. Eenvoudig was dat niet. Een moslim met een hond, en dan nog wel van een buitenlandse militair, zou levensgevaarlijk kunnen zijn. Ik wilde er graag voor betalen, maar de Afghanen wilden daar niets van horen. Alle moeite en gevaren hadden ze er graag voor over, uit vriendschap en dankbaarheid voor onze inzet.
Na twee maanden stilte en onzekerheid kwam het bericht dat het hondje veilig en wel in de Pakistaanse hoofdstad Islamabad was aangekomen. Ik kreeg het bericht dat Fubar daar zo snel mogelijk weg moest. Als zou worden ontdekt dat dit de hond van een Nederlandse Oeroezgan-militair was, kon dat mensen in gevaar brengen.
Uiteindelijk arriveerde het smokkelhondje in Londen, waar ze bij Nowzaddogs drie maanden in quarantaine zit. Deze maand voldoet de hond waarschijnlijk aan alle Europese eisen en komt ze naar Schiphol, waar ze zal worden opgewacht door de militair die haar ooit redde op een winterse ochtend in Oeroezgan.
De rechtbank in Engeland veroordeelde een man en vrouw tot een geldboete wegens het onnodig laten lijden van een paard. Het paard zakte november vorig jaar tijdens transport door de houten bodem van de trailer en kwam vast te zitten. Het paard overleefde de reis niet.
Zowel Joanne Hulme als haar partner David James Wood bekende schuld. De trailer was niet rijwaardig en zou nooit gebruikt mogen worden op de openbare weg. Beide kregen ze een geldboete van 1.200 euro en Wood kreeg daarbij een boete van 250 euro voor het in gevaar brengen van de overige weggebruikers.
De trailer was duidelijk niet geschikt voor het vervoeren van een paard en de akties van deze mensen hebben tot de dood van een dier geleid. We hopen hiermee duidelijk te maken dat deze manier van omgaan met dieren niet wordt getolereerd, aldus Carol Dean, raadslid van Staffordshire County.
De eerste gekloonde hond ter wereld is papa geworden van een bende pups. Het is de eerste keer dat een gekloonde hond met succes voor nakomelingen zorgt. Dat hebben Zuid-Koreaanse wetenschappers vandaag bekendgemaakt.
Kunstmatige inseminatie Snuppy, een Afghaanse windhond, heeft zich dankzij kunstmatige inseminatie voortgeplant met twee wijfjes van hetzelfde ras. Van de tien puppy's die tussen 14 en 18 mei werden geboren, is er eentje overleden. De overige negen pups zouden kerngezond zijn, aldus de wetenschappers van de universiteit van Seoel in een communiqué.
Eerste keer "Het is de eerste keer dat een gekloond hondenpaar voor nakomelingen zorgt en het bewijst meteen dat een gekloonde hond in staat is zich voort te planten", verklaarde professor Lee Byung-Chun aan het Franse persagentschap AFP. Lee maakte ook deel uit van het team dat in augustus 2005 de allereerste hond kloonde. (belga/eb)
Naaktlopers en andere strandgangers hebben samen een dolfijn gered. Het beestje was aangespoeld op het strand van Formentera. "Een nudist nam het initiatief. Hij goot twee potten water over het beestje", vertelt getuige Sebastian Lakwa (28). "Met de hulp van andere strandgangers kon het dier weer in zee geholpen worden."
De reddingsactie is opmerkelijk omdat nudisten en andere strandgangers een oorlogje voerden om het stuk strand aan de Duits-Poolse grens. De katholieke Polen pikken het niet dat de Duitsers er naakt rondlopen. Na heel wat ongenoegen werd er een regeling uitgewerkt. Maar als de nood het hoogst is dan bergen de hardliners hun principes op, zo blijkt. Gelukkig maar voor het dolfijntje. (vsv)
Groene ijsberen sensatie in Japanse zoo (Martina1)
Groene ijsberen sensatie in Japanse zoo
Drie ijsberen lokken extra kijkers in een Japanse zoo. De sneeuwwitte beren hebben een beetje van hun glans verloren. Ze zwemmen in algenrijk water en hebben hierdoor een groene schijn gekregen.
Algen in vacht De bezoekers van de zoo maken zich ook wel zorgen. Ze denken dat de beren ziek zijn maar dat is niet het geval zegt een woordvoerder van de zoo in Masami Kurobe. Door de hoge temperaturen in juli en august en het minder verversen van het water was er een explosieve algengroei. Die algen kropen in de vacht van de beren en het is verdomd moeilijk om de beren nog wit te krijgen, meent Kurobe. Verwacht wordt dat de beren weer spierwit worden tegen november want dan neemt de algengroei af. (vsv)
Rotterdam, 2 sept. Het is een clichébeeld uit vele natuurdocumentaires: de wolf op jacht naar herten of kariboes. Toch eten wolven liever zalm, als ze de kans krijgen. Dat zagen wetenschappers van de universiteit van Victoria in de Canadese provincie British Columbia. Ze rapporteren vandaag in het wetenschappelijke tijdschrift BMC Ecology .
Volgens de onderzoekers geven wolven de voorkeur aan zalm, omdat die prooi rijk is aan calorieën, relatief makkelijk te vangen is en bij de jacht weinig risico oplevert. Bij de jacht op herten kunnen wolven dodelijk gewond raken. De energie-inhoud van honderd gram zalm wolven eten bij voorkeur hun koppen is volgens de studie vier keer zo hoog als die van hertenvlees. Vier à vijf zalmen geven een wolf al genoeg energie om de dag door te komen.
De wetenschappers verzamelden in een periode van vier jaar ruim tweeduizend uitwerpselen van wolven. Ook analyseerden zij wolvenharen. Zoals verwacht bestond het dieet van de wolven voor een groot deel van het jaar in de zomer en het voorjaar uit hert. In 90 tot 95 procent van de uitwerpselen werden hertenresten gevonden.
Maar op het moment dat wilde zalm de Canadese rivieren op komt zwemmen, zien de wolven hun kans schoon. Ze schakelen over op zalm. De onderzoekers vonden de visresten in deze periode terug in 40 procent van de uitwerpselen. Het percentage hertenresten nam af tot circa 70. Behalve herten en zalm eten de wolven zeehonden en otters, allebei slechts heel af en toe.
De race die kort geleden in Australië werd gehouden, ging misschien wel het langzaamst van alle races van de laatste tijd. De deelnemers waren reuzenpadden, beesten zo groot als een pak vruchtensap. Ofwel: 20 centimeter lang en ruim een kilo zwaar. En zulke beesten gaan niet zo snel.
Reuzenpadden (Bufo marinus) wonen nog maar 83 jaar in Australië. De Australiërs haalden ze in 1935 uit Midden-Amerika naar hun land. Ze wilden dat de padden op kevers gingen jagen in hun suikerrietplantages.
Het probleem is alleen dat dat iets te goed is gelukt. De padden eten niet alleen kevers, maar zon beetje alles wat op hun pad komt. Bladeren, kevers, hagedissen... Als er toevallig een pingpongbal rondslingert, slikken ze zelfs die door.
Zodra er gevaar dreigt, stroomt er bovendien gif over hun paddenhuid. Het gif doodt grote hagedissen, kleine buideldieren en zelfs slangen. Op plaatsen met veel reuzenpadden zijn bijna al die dieren uitgestorven.
Er is één troost, zeggen Australische onderzoekers nu. De reuzenpadden zullen waarschijnlijk nooit het koele zuiden van Australië bereiken. Padden die naar het zuiden afzakken, krijgen namelijk zulke koude poten dat ze amper nog bewegen.
Dat zagen de onderzoekers tijdens de paddenraces, want de twee meter lange loopbaan stond in hun laboratorium. De padden moesten erover heen hoppen bij vijf temperaturen.
Bij 30 graden hopten de padden het snelst: hun topsnelheid was dan 2 kilometer per uur. Bij 15 graden gingen ze nog maar 300 meter per uur. Dat komt doordat het koudbloedige beesten zijn: hoe kouder het is, hoe slomer ze worden.
Door te kijken naar het weer in Australië en naar de bezigheden van de padden (slapen, eten, jagen, hoppen), konden de onderzoekers daarna ook uitrekenen hoe ver de padden in één jaar kunnen reizen. In het noorden is dat 50 kilometer. Maar in het zuiden leggen ze in één jaar amper een halve kilometer af. Dat schiet niet op.
We moeten nu al de winter beginnen voor te bereiden :
Vogels voeren in de winter.
Tijdens de donkere wintermaanden hebben de vogels minder tijd om op zoek te gaan achter voedsel. Nu het stukken kouder is hebben ze het nochtans echt broodnodig.
Daarom is het aan te raden om een handje te helpen, zodat ze gezond en wel de strenge vrieskou kunnen trotseren. We kunnen de dieren helpen om hun vetreserve op peil te houden door energierijk voedsel aan te bieden. De vogels zullen dit ten zeerste waarderen en zelf kunnen we een hele winter lang genieten van de vele vogels die aan en af komen gevlogen.
De voederplaats: Het voederen kan starten vanaf het moment dat het begint te vriezen. Strooi het eten op de grond op open plaatsen dan lopen de vogels geen gevaar zelf te worden opgegeten door katten die op de loer zitten tussen de struiken. Een andere mogelijkheid is het plaatsen van een voederplank of een voederhuis / -buis die met een touw aan een tak vast hangt. Daar kunnen de katten enkel maar met veel smaak naar opkijken. Plaats de voederplank op een zonnige en windarme plaats, liefst daar waar U ze vanachter het vensterraam in het oog kan houden. Zorg ervoor dat er een afdakje boven de voederplank is, zodat het voeder niet nat wordt of verdwijnt onder een sneeuwbui. Verder is het ook niet interessant de voederplank dicht bij grote bomen, tuinhuisjes, pergola's,... te plaatsen waar katten kunnen afspringen.
Het meest geschikte voedsel: Tijdens deze koude periode hebben de vogels vooral nood aan energierijk voedsel dat veel koolhydraten bevat. Deze vinden we in grote percentages terug in zaden, vruchten en groenvoer. Vogels hebben trouwens het vermogen om het teveel aan koolhydraten om te zetten in lichaamsvetten. Vet is eveneens een belangrijke energiebron voor vogels. Vele keukenrestjes bevatten een hoog gehalte aan vet en zijn dan ook ideaal als vogelvoeder: kaas zonder plastiek randjes, ongezouten spek, cake, gebak,...
Vetbollen of mezenbollen : vooral voor roodborstje, mezen, spreeuw, mussen,... Zelf vetbollen maken gaat gemakkelijk door een zadenmengeling uit de winkel te mixen met gesmolten frietvet. Het mengsel wordt in stenen bloempotten, duiventesten of lege melkkartons gegoten waarin het kan opstijven. Het hard geworden vetmengsel kan gemakkelijk uit de potten,... door deze even in een bak met warm water te houden.
Fruit : overrijp fruit valt vooral in de smaak bij spreeuwen, merels, roodborstjes en lijsters.
Granenmengeling : liefst een mengsel voor vogels met veel zonnebloempitten en oliehoudende zaden.
Ongebrande pinda's : in netjes of op draad rijgen
Waarop letten: Voeder meerdere keren per dag. Bij voorkeur 's morgens na de lange, koude nacht en tegen de late namiddag.
Zeker niet doen: Te veel voedsel geven kan ertoe leiden dat het eten met uitwerpselen wordt bevuild. Dat werkt ziektes in de hand en trekt s nachts muizen en ratten aan. Een teveel aan boter zal werken als laxeermiddel. Probeer zout in het voedsel of water steeds te voorkomen. Ongekookte rijst zal in de vogelmaag gaan opzwellen.
Water geven: Als er sneeuw ligt zullen de vogels dat als waterbron gebruiken. Wanneer er geen sneeuw ligt en alle water is bevroren dan kunnen we de vogels helpen. Geef gewoon zuiver water en zet dat op een windvrije, beschutte plaats. Door de drinkbak af te dekken met gaas kunnen ze geen koude douche nemen.
Het verenkleed zou anders kunnen bevriezen met alle gevolgen vandien. Op zeer koude dagen mag men het ijs met een hamer in kleine ijsbrokjes slaan. De vogels pikken de stukjes op en laten het in hun bek smelten.
Tips en weetjes : Het voederen kan starten vanaf dat het begint te vriezen en vanaf dat de lente zich aankondigt kan men ermee stoppen. Te lang doorvoederen in het voorjaar kan gevaren met zich mee brengen. Mezen die verzot zijn op traag verterende pinda's kunnen die dan voederen aan hun jongen. Deze zullen door de trage vertering van pinda's gedurende enkele uren geen hongergevoel hebben waardoor ze niet meer bedelen, afkoelen en sterven.
Er wordt door sommige mensen beweerd dat het niet goed is om vogels te voederen omdat ze daar dan afhankelijk zouden worden. Wees gerust, vogels leven niet enkel en alleen van het voedsel van de voederplanken. Ze leven van verschillende voorraden en voedselbronnen die ze tijdens hun constante zoektocht in de regio vinden.
Nog veel plezier met het voederen en begluren van de verschillende soorten vogels die uw voederplaats bezoeken.
Wil je ze allemaal kunnen herkennen en benoemen? Neem dan ook eens een kijkje in ons artikel over vogels herkennen
Dagboek van Poessietje alias Roske [dag 27-28] (JeeCee)
Hallo Dierenvrienden,
Nu wordt dat hier écht wel leuk. Die dikke mamapoes die heet Snoepie, en ikke Poessietje. Die roepen hier Snoepietje en Poessietje en niemand kan er eigenlijk nog aan uit. Mij maakt het allemaal niet uit, als ekik iets hoor dan kommekik af, gewoonlijk staat er dan wel mijn poezemelkske of een ander lekkertje en staat het er niet, ewel, dan bennekik terug weg, dan is't die tang die ze moeten hebben.
En buiten, meiskens en jongens, ongelooflijk, ik mag nu binnen en buiten en dan kom ik terug binnen, en ga terug buiten en ... ik heb die weg al goed onder de knie. Ik ravottekik een uur in die tuin, kom dan efkes een dutteke doen en hups terug naar buiten. Af en toe kom ik die zotte mamapoes tegen en dan probeer ik daar eens mee te spelen, maar wadisda voor een kattebeest ... ? Die reageert niet of met nen tik op mijne neus ofwel kijkt die mij uit den boom. Die bomen hier mannekens, hohho, dat is klimwerk zenne. En daar wonen soms kleine beestjes in, zoals mijn kiekevriendje maar dan in 't klein.
Mijn kiekevriendje ... dien is verschoten sè. Ik sluip daar achter terwijl 't vrouwke die aan 't krabbelen is in zijn nekske, geef die nen tik met mijn pootje tegen zijn poep, dien is daar lawaai beginnen maken, gaan lopen ... rapper dan ik. 't Schijnt dat 'em nu geen witte bollen meer maakt van 't verschieten. Moet hij weten ... 'k eet dat toch niet.
't Is een beetje ambetant dat den in- en den uitgang hier maar "one-way" is. Als die witte mamapoes binnen wil en ik tegelijkertijd buiten, dan gaan wij effekes zitten nadenken hoe we dat gaan doen. Dat is niet altijd gemakkelijk en een poes moet haar prioriteiten stellen : ikke eerst met nen tik op mijne neus of zij eerst met nen tik op mijnen neus. Dan gakik gewoon er voor liggen, 't resultaat is toch hetzelfde. en dan etekik gewoon haar bakske leeg nadien als represaille. PUPPY POWER !!!
Dikke zoen allemaal, (dien tuin daar is iets mis mee hier vandaag, daar komt water van boven naar beneden op mijn ruggetje, vroeger hing hier ne grote gelen bol en die gaf warmte, zouden ze dien uitgedraaid hebben of zoiets ? 'k Zal dat eens van dichtbij gaan bezien vanuit nen boom, waar dat die gelen bol is).
Labrador werkt 13 golfballen naar binnen (Martina1)
Labrador werkt 13 golfballen naar binnen
De vijf jaar oude labrador Oscar heeft zich de voorbije maanden ziek gegeten aan golfballen. De hond had op een golfterrein in het Schotse Dunfermline 13 golfballen ingeslikt. Nadat eigenaar Chris Morris gerammel in de maag van de hond hoorde, heeft hij hem naar de dierenarts gebracht.
Volledig afgebroken Die vond na een operatie de 45 gram wegende ballen. "Ik heb zoiets nog nooit gezien", zei dierenarts Bob Hesketh. Hij zei dat hij "als betoverd" was. "Ik heb hem opengemaakt en dacht, er zullen twee of drie golfballen in zijn maag zitten. Maar er kwamen er steeds meer uit." Enkele waren bijna volledig afgebroken.
Speciaal dieet "Hij vindt golfballen zoals truffels", zei Morrison. "Normaal brengt hij ze mee naar huis, maar ik had echt geen idee dat hij er zoveel opgegeten had". Oscar is nu op een speciaal dieet van vloeibare voeding. Daarom moet hij een muilkorf dragen als hij buiten rondloopt. De hond is daardoor "een beetje gefrustreerd geraakt", zei Morrison. (belga/odbs)
mailgroep huisdieren
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00347/hethondjefubar_jpg_347431d.jpg","Het%20Afghaanse%20zwerfhondje%20Fubar. ","null ",200,150); "javascript:fotovenster(\"http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00347/hethondjefubar_jpg_347431d.jpg\",\"Het Afghaanse zwerfhondje Fubar. \",\"null \",200,150);")
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00347/mariniermethondjefu_347432d.jpg","Een%20marinier%20is%20ook%20maar%20een%20mens.%20Deze%20dertigjarige%20Nederlandse%20militair%20heeft%20zich%20in%20Afghanistan%20ontfermd%20over%20een%20jonge%20hond:%20Fubar.%20 ","null ",150,200); "javascript:fotovenster(\"http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00347/mariniermethondjefu_347432d.jpg\",\"Een marinier is ook maar een mens. Deze dertigjarige Nederlandse militair heeft zich in Afghanistan ontfermd over een jonge hond: Fubar. \",\"null \",150,200);")
De rechtbank in Engeland veroordeelde een man en vrouw tot een geldboete wegens het onnodig laten lijden van een paard. Het paard zakte november vorig jaar tijdens transport door de houten bodem van de trailer en kwam vast te zitten. Het paard overleefde de reis niet.
Naaktlopers en andere strandgangers hebben samen een dolfijn gered. Het beestje was aangespoeld op het strand van Formentera. "Een nudist nam het initiatief. Hij goot twee potten water over het beestje", vertelt getuige Sebastian Lakwa (28). "Met de hulp van andere strandgangers kon het dier weer in zee geholpen worden."
De vijf jaar oude labrador Oscar heeft zich de voorbije maanden ziek gegeten aan golfballen. De hond had op een golfterrein in het Schotse Dunfermline 13 golfballen ingeslikt. Nadat eigenaar Chris Morris gerammel in de maag van de hond hoorde, heeft hij hem naar de dierenarts gebracht. 
