Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
03-10-2008
Elk vrij uurtje in touw voor zielige dieren
Elk vrij uurtje in touw voor zielige dieren
OUD-BEIJERLAND - Kijk niet gek op als de 12-jarige Syrella Johan uit Oud-Beijerland voor de deur staat met een hartverscheurend verhaal over dieren.
Dode poezen in Griekenland. FOTO POEZENBOOT.BE
Of dat ze in een drukke winkelstraat vreemde mensen een mapje laat zien vol foto's van mishandelde honden en katten. Syrella houdt namelijk ontzettend veel van dieren en ze offert met plezier haar vrije tijd op om geld in te zamelen voor een goed dierendoel.
Het 12-jarige meisje zet zich in voor de Poezenboot in België. Op deze boot worden zwerfkatten en -honden opgevangen, onder meer uit Griekenland waar de zwerfdieren geregeld worden mishandeld.
,,Toen onze hond was overleden, werd onze andere hond eenzaam,'' vertelt de groep-8-leerling van De Zevensprong. Daarom kozen Syrella en haar ouders een nieuwe hond uit. Via internet kwamen ze op de Poezenboot, waar ze hun hond Murphy mochten ophalen.
Syrella:,,We kregen van de eigenares een rondleiding op de boot. Het was zo erg, ik zag een kat die heel ziek was, zijn oog lag eruit. Ik vond het heel zielig.'' Eenmaal thuis besloot Syrella dat ze geld wilde inzamelen voor de Poezenboot. ,,Nu ga ik langs de deuren, of ik sta in het dorp. Ook ga ik rond als er een feestje is.''
Het heeft Syrella al 120 euro opgeleverd, maar dat is nog lang niet genoeg naar haar zin. ,,Ik wil eigenlijk 1000 euro hebben,'' zegt ze enthousiast. Waarom ze toch zo van dieren houdt? Moeder Felicia begint te lachen: ,,Als het aan haar ligt hebben we een dierentuin in huis. Ze vraagt steeds: mam, mogen we dit dier erbij? Terwijl we al twee konijnen, twee honden, vissen en een hamster hebben. Ze gaat bovendien elke dag naar de manege om de paarden te verzorgen. Zelfs poep omscheppen maakt haar niet uit.''
,,Dieren zijn gewoon net zo belangrijk als mensen,'' vindt Syrella. ,,In het begin was ik best zenuwachtig als ik vreemde mensen moest aanspreken, maar je doet het toch voor de dieren. Ik krijg gelukkig vaak leuke reacties.''
door Ine Kleemans. donderdag 02 oktober 2008 | 09:10 | Laatst bijgewerkt op: donderdag 02 oktober 2008 | 21:22
De honderdjarige mevrouw Willemse krijgt een van de Goldendoodle-puppy's op haar schoot. De bewoonster van zorgcentrum Heksenwiel vindt dat 'best wel gezellig.' foto Gerard van Offeren/het fotoburo
BREDA - Het was een hele invasie in zorgcentrum Heksenwiel gistermiddag. Maar liefst elf vertederende Goldendoodle-puppy's uit één nest waren er te gast voor een 'knuffelmiddag'.
Eerder die dag waren ze ook al in het winkelcentrum te vinden. Het was het eerste uitstapje van de hondjes om te wennen aan de buitenwereld en de omgang met veel mensen, vertelt vrijwilliger Ank de Vries. Zij heeft de taak van het sociaal maken van de dieren op zich genomen. Het zorgcentrum was volgens haar meteen enthousiast toen ze de knuffelmiddag voorstelde. " Voor de ouderen is het gewoon een fijne ervaring", weet activiteitenbegeleidster Carla van Bavel van het zorgcentrum. ,,De mensen zijn vaak hele stukken van hun leven kwijt. Dit contact zorgt voor herkenning en is goed tegen eenzaamheid. Knuffelen vindt iedereen toch fijn?" Zo'n dertig ouderen, ook van verpleeghuis Aeneas, zitten al in een grote kring in de recreatieruimte als de stoet hondjes en hun begeleiders binnentreden. Ook fokker Ingrid Vrakking heeft er één aan de lijn. Zij heeft dit nieuwe ras, met eigenschappen van de golden retriever en poedel in Nederland en zelfs Europa geïmporteerd, vertelt ze. Ze worden gefokt voor de Stichting Assistentiehond Nederland (SAN). Dit nieuwe ras is volgens haar zeer geschikt als hulphond voor mensen met een motorische beperking. Vrakking: "Ze zijn intelligent, gevoelig en bovendien antiallergisch." Eigenschappen waarmee de hond volgens haar ook als therapiehond voor autistische kinderen kan worden ingezet. Van elk nest gaan alleen de meest geschikte puppy's naar een gastgezin om voor deze taken te worden opgeleid. In het zorgcentrum is hun opdracht nog eenvoudig, zich lekker op schoot laten aanhalen. En hiervoor slagen ze alle elf met glans. www.assistentiehond.nl
Als er een nieuwe kat in een oude flat komt wonen, schieten alle ratten in hun holen. En voordat ze weer naar buiten gaan, kijken ze eerst voorzichtig om een hoekje.
Maar sjokt de oude buurtkat voorbij, dan trekken die ratten zich daar niks van aan. Dan zijn ze ineens een stuk brutaler. Maar hoe zien ratten het verschil tussen de ene kat en de andere? Herkennen ze katten aan hun staarten, hun ogen, de kleur van hun vacht?
Ratten herkennen katten met hun neus, ontdekten Australische onderzoekers. Hun rattenneus snuift stofjes op, feromonen die katten in de lucht verspreiden. En die stofjes (feromonen) zijn voor elke kat anders als een vingerafdruk in de lucht.
Hoe merkten de onderzoekers dat? Ze stuurden geen katten op de ratten af, maar hielden halsbandjes in hun buurt. Was zon bandje van een onbekende, en misschien dus wel gevaarlijke kat, dan doken de ratten weg.
Zaterdag was ik er even tussenuit, richting Duinkerke. 't was nog echt zomerweer en na een lange wandeling had ik een terrasje opgezocht, net aan de Frans/Belgische grens. Het was er een komen en gaan van toeristen, wandelaars, wielertoeristen, baasjes met hun viervoetertjes ... Een paar tafeltjes van mij verwijderd zat een echtpaar, met tussen hen in een mooi hondje, niet te groot,schofhoogte ongeveer 40 cm, met zwart blinkend ietwat gekruld vachtje. Telkens als ik naar hem keek, kwispelde zijn staartje vrolijk. Ik zette me recht (de natuur riep) en begaf me naar het toilet, het diertje gaf te kennen dat hij me een goeiedagje wou zeggen, ik ging er naartoe, maar het schrok wat en deinsde achteruit. Zijn baasje sprak me aan en zei dat hij wat bang was. En toen vertelde hij dat ze het diertje hadden meegebracht vanuit Spanje. Het was een adoptiehondje. Hij vertelde schrijnende verhalen (die we ondertussen ook allemaal kennen ). Hondjes worden er zomaar in de vuilbak geworpen, om van de rest nog maar te zwijgen. Het hondje noemde Ernesto, maar Patrick en May noemen hem nu Nesto. En zo geraakten we aan de praat en vertelde ik hen dat ik bij sennet was en mij had ingeschreven bij een dierenmailgroep. En toen ik aanstalten maakte om te vertrekken, riepen me ze terug en Patrick zat duidelijk met een vraagje. Hij vroeg me een linkje te plaatsen op onze groep betreffende de organisatie waarvan hij en May lid zijn. Ze organiseren ook een wandeling, datum staat nog niet vast, maar ze zullen het me wel laten weten wanneer deze plaats vindt. Ik beloofde hem dat ik er werk zou van maken, na aan Simone gevraagd te hebben of het kon. En wat hadden jullie gedacht : natuurlijk kon het! Dank je Simone. Ik stuur jullie zijn mailtjes door. Gaan jullie ze even lezen als het jullie past? En ook eens het linkje openen? Héél erg bedankt in naam van May en Patrick én Nesto. Misschien worden ze ook nog lid van onze dierenmailgroep, 't zou fijn zijn.
Hoi Jeannine,
het is Patrick hier. Weet je nog op het terras aan de Franse Grens.
Hieronder heb ik alvast de link gezet naar de organisatie waar ons hondje vandaan kwam en welke wij steunen.
Misschien dat je hem op seniorennet kenbaar kan maken.
Wat de wandeling betreft kan ik ff nog niet veel vertellen, buiten het feit dat het een sponsorwandeling is om ace-charity te steunen.
Mijn vrienden Theo en Gisje zijn de hoofdorganisators van de wandeling en ze zitten momenteel ff op hun stek in Frankrijk.
Vorig jaar kwamen en om en bij de 200 hondenliefhebbers met hun viervoeter deelnemen aan de wandeling.
Het hoofddoel van de wandeling is en blijft dierenliefde, de band tussen mens en dier en het onder de aandacht brengen van het probleem.
We proberen ook mensen die een adoptiedier hebben of mensen die willen adopteren op die manier bij elkaar te brengen zodat ze hun ervaring kunnen delen.
Op de dag van de wandeling komt trouwens Fabienne dan speciaal naar België, omdat ze weet dat ze dan alle hondjes die ze geplaatst heeft nog eens kan terugzien.
Ik heb dat zelf nog niet meegemaakt, maar het moet fenomenaal zijn hoe zij al die honden nog uit elkaar weet te houden. (Oh ja, Fabienne is stichter van ace-charity)
Ik ga zeker een keer een kijkje nemen op jullie blog.
Ik heb gezien dat de link die ik heb doorgestuurd een pagina te ver zit. Dus best even naar Home gaan alvorens je een link plaatst bij jullie.
En hey Jeannine, ... altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten met het hart op de juiste plek.
Alvast bedankt voor alle steun die we van jullie krijgen.
De mens is niet de enige soort die van op afstand kan communiceren. Ook olifanten 'telefoneren' met elkaar. Dankzij een rommelend geluid kunnen ze tot op twee kilometer van elkaar communiceren. Het verklaart waarom olifanten bijna altijd de weg naar hun kudde terugvinden nadat ze zijn afgedwaald.
Rommelen "Hun gehoor biedt de mogelijkheid om zowel over korte als lange afstand te communiceren. Met behulp van die informatie kunnen ze locatie en identiteit van andere leden van de kudde herkennen", legt Katherine Leighty uit. Leighty is gedragsecoloog in Disney's Animal Kingdom in Florida. Ze voerde samen met haar team een studie naar het rommelend geluid dat olifanten produceren. De mens kan dat geluid niet horen.
Oproep Het onderzoek vond plaats bij vijf olifanten in het park van Disney. Elke olifant kreeg met behulp van een brandslang een GPS en een recorder om de nek. Net zoals mensen zullen de meeste olifanten antwoorden als ze een oproep krijgen. Maar het valt de onderzoekers ook op dat de neiging om te antwoorden groter is bij olifanten die een sterke band met elkaar hebben. (gb)
01/10/08 14u31
Bron : Hln.be De meest verloren van alle dagen is de dag waarop men niet heeft gelachen.
Vissers beschermen zeeschildpad met nieuwe vishaken
Vissers beschermen zeeschildpad met nieuwe vishaken
Het omwisselen van traditionele vishaken in de vorm van een 'J' door zogenoemde cirkel- of C-haken, door tonijnvissers in de Grote Oceaan vermindert de bijvangst van zeeschildpadden zonder dat het ten koste gaat van de vangst. Dat staat in een nieuw rapport van het Wereld Natuur Fonds (WNF) en de Inter- American Tropical Tuna Commission (IATTC). De bijvangst werd met 89 procent teruggebracht.
In totaal 1300 vissers uit Midden- en Latijns-Amerika, die in het oostelijk deel van de Grote Oceaan vissen op tonijn, zwaardvis, haai en goudmakreel, hebben vrijwillig aan het hakenomwisselprogramma meegewerkt. Het project begon in Ecuador, daarna volgden al snel vissers uit Mexico, Panama, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Colombia en Peru. De vissers wisselden niet alleen de haken om, maar namen ook onafhankelijke waarnemers aan boord om instructie te krijgen over het gebruik van de nieuwe haken, het loshalen van zeeschildpadden en om het resultaat van de nieuwe haken te meten. Vanwege het succes gaan ook vissers in Nicaragua dit jaar met de nieuwe haken aan de slag.
De visserij op tonijn en zwaardvis gebeurt met lange lijnen waaraan haken zitten (long-lines). De lijnen zijn soms kilometers lang en worden door het water getrokken. Zeeschildpadden kunnen de traditionele J-haak gemakkelijk inslikken en gaan dan dood. Maar de C-haak voorkomt dat de zeeschildpad zich met zijn bek erin kan vastbijten. Daar waar dat toch gebeurt, overleefde 95 procent van de zeeschildpadden het en konden ze weer levend overboord worden gezet, zo blijkt uit het onderzoek.
¨Dit programma is een mooi voorbeeld van hoe vissers en natuurbeschermers elkaar kunnen vinden¨, aldus Carel Drijver, hoofd programma Oceanen & Kusten van het WNF. ¨Maar er is nog veel te doen om deze visserij echt duurzaam te maken. Nederland is een belangrijke importeur van tonijn uit deze regio. Het omwisselprogramma is slechts een eerste stap. De volgende stap is om met de vissers te werken aan een beter beheer van de populatie, zodat niet alleen de bijvangst, maar ook de overbevissing wordt tegengegaan. Pas dan kan de visserij in aanmerking komen voor certificering door het Marine Stewardship Council (MSC) voor duurzame visserij.¨
Het hakenomwisselprogramma in Latijns-Amerika is zo succesvol dat het inmiddels ook door het WNF is begonnen in het westelijk deel van de Grote Oceaan, onder meer bij Bali. Hier werkt WNF samen met de Nederlandse visimporteur ANOVA.
Vissers beschermen zeeschildpad met nieuwe vishaken
Vissers beschermen zeeschildpad met nieuwe vishaken
Het omwisselen van traditionele vishaken in de vorm van een 'J' door zogenoemde cirkel- of C-haken, door tonijnvissers in de Grote Oceaan vermindert de bijvangst van zeeschildpadden zonder dat het ten koste gaat van de vangst. Dat staat in een nieuw rapport van het Wereld Natuur Fonds (WNF) en de Inter- American Tropical Tuna Commission (IATTC). De bijvangst werd met 89 procent teruggebracht.
In totaal 1300 vissers uit Midden- en Latijns-Amerika, die in het oostelijk deel van de Grote Oceaan vissen op tonijn, zwaardvis, haai en goudmakreel, hebben vrijwillig aan het hakenomwisselprogramma meegewerkt. Het project begon in Ecuador, daarna volgden al snel vissers uit Mexico, Panama, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Colombia en Peru. De vissers wisselden niet alleen de haken om, maar namen ook onafhankelijke waarnemers aan boord om instructie te krijgen over het gebruik van de nieuwe haken, het loshalen van zeeschildpadden en om het resultaat van de nieuwe haken te meten. Vanwege het succes gaan ook vissers in Nicaragua dit jaar met de nieuwe haken aan de slag.
De visserij op tonijn en zwaardvis gebeurt met lange lijnen waaraan haken zitten (long-lines). De lijnen zijn soms kilometers lang en worden door het water getrokken. Zeeschildpadden kunnen de traditionele J-haak gemakkelijk inslikken en gaan dan dood. Maar de C-haak voorkomt dat de zeeschildpad zich met zijn bek erin kan vastbijten. Daar waar dat toch gebeurt, overleefde 95 procent van de zeeschildpadden het en konden ze weer levend overboord worden gezet, zo blijkt uit het onderzoek.
¨Dit programma is een mooi voorbeeld van hoe vissers en natuurbeschermers elkaar kunnen vinden¨, aldus Carel Drijver, hoofd programma Oceanen & Kusten van het WNF. ¨Maar er is nog veel te doen om deze visserij echt duurzaam te maken. Nederland is een belangrijke importeur van tonijn uit deze regio. Het omwisselprogramma is slechts een eerste stap. De volgende stap is om met de vissers te werken aan een beter beheer van de populatie, zodat niet alleen de bijvangst, maar ook de overbevissing wordt tegengegaan. Pas dan kan de visserij in aanmerking komen voor certificering door het Marine Stewardship Council (MSC) voor duurzame visserij.¨
Het hakenomwisselprogramma in Latijns-Amerika is zo succesvol dat het inmiddels ook door het WNF is begonnen in het westelijk deel van de Grote Oceaan, onder meer bij Bali. Hier werkt WNF samen met de Nederlandse visimporteur ANOVA.
C&A stopt met verkoop 'verwarrende' hondenconfectie
C&A stopt met verkoop 'verwarrende' hondenconfectie
Ondanks het grote succes stopt kledingketen C&A met zijn confectielijn voor keffertjes. De hondentruitjes, -sjaaltjes en -paraplus veroorzaakten verwarring bij sommige klanten die dachten dat het om baby-artikelen ging.
C&A lanceerde de hondenkleding dit jaar in alle stilte. Met zijn confectietruitjes voor zeven euro per stuk vormde het een gezonde tegenhanger van de dure exclusieve winkels als Baziel en Blanche van Phaedra Hoste. Maar baasjes die een betaalbare outfit voor Fifi willen, moeten zich reppen, want de rekken in C&A worden niet meer aangevuld. We hebben die hondencollectie twee keer als een funartikel ingebracht, vertelt Ingrid Heymans van de klantendienst. C&A wilde niet echt de confectiemarkt voor honden veroveren. Er komt voorlopig geen vervolg meer. Er zijn wat opmerkingen gekomen van klanten, en het lijkt bij nader inzien toch beter om ons tot mensenspul te beperken. Die beslissing heeft niets met een tegenvallende verkoop te maken, integendeel. O, stopt het? vraagt de kassierster van de C&A op de Meir in Antwerpen een beetje ontgoocheld. De hondenvestjes en -hemdjes hangen centraal aan de kassa en kosten allemaal zeven euro. Spijtig, want er is veel vraag naar. Een andere verkoopster valt dan weer uit de lucht als we vragen waar de hondenkleding hangt. Ik wist niet eens dat wij dat verkopen, zegt ze.
Hondensofas
Wat vinden de gespecialiseerde hondenboetieken eigenlijk van die democratisering van de markt? Ik heb er geen bang van, het is kwalitatief een ander marktsegment, vertelt Sarah Vernimmen van honden- en kattenboetiek SisterDogs op de Waalse Kaai in Antwerpen. C&A is niet de enige. Aveve begint ook hondenkleding te verkopen en Ikea exploreert volop de interieurmarkt voor huisdieren. Je kan er nu ook al sofas of bedden voor honden en katten kopen. Greet Weyns van The Doggy Shop in Lier schrikt niet dat C&A stopt met hondenkleding. Dat is toch een aparte branche hoor. De klant heeft een intensievere begeleiding nodig. Een hondentrui mag je bijvoorbeeld nooit een maat te groot kopen, zoals je bij een kindertrui wel eens doet. Als het truitje slobbert, heeft de hond het kouder mét trui dan zonder.
door Vincent Bos. woensdag 24 september 2008 | 04:33 | Laatst bijgewerkt op: woensdag 24 september 2008 | 10:10
Doreen Proos uit Bemmel verstaat de taal van paarden. Ze gruwt van mensen die zich niet verdiepen in de dieren en er daarom verkeerd mee omgaan. Ze heeft zich de werkwijze van de Canadees Chris Irwin eigen gemaakt en daarvoor een certificaat gekregen. foto Erik van 't Hullenaar
BEMMEL - De lichaamstaal van paarden. Doreen Proos verstaat die als geen ander. Aan de houding van hoofd, hals of staart kan de Bemmelse al zien wat er met het paard aan de hand is.
Proos heeft zich verdiept in de wijze waarop de Canadese expert Chris Irwin met paarden omgaat en mag volgens zijn methode werken. Ze heeft daarvoor als een van de eersten in Europa een certificaat gekregen.
" Paarden tonen hun emoties. Ze kunnen zich niet verstoppen. Je kan aan de houding zien of het gestresst is of juist niet. Houdt het zijn hoofd en hals omhoog, dan weet je dat het paard gespannen is", zegt ze.
Proos is weg van paarden. Al van kindsaf koestert ze liefde voor de dieren die ze als atletisch en kwetsbaar omschrijft. Op 17-jarige leeftijd volgde ze al een cursus om instructrice te worden, omdat bij haar rijvereniging werd gezegd dat ze daar talent voor had.
Probleempaarden trokken haar aandacht. "Ik was niet bang voor paarden, had er gevoel voor. Tijdens mijn examen voor instructrice dachten ze dat ik in een paardenfamilie was opgegroeid omdat ik zo goed met de dieren kon omgaan. Je moet paarden begrijpen. Veel eigenaren doen dat niet. Die zeggen 'stom paard' als het dier niet doet wat ze willen. Het probleem ligt juist bij de eigenaar. Ze zouden zich meer moeten inleven in het gedrag van paarden."
Proos hekelt handelaren die aan het hoofd van het paard trekken om het dier in de trailer te krijgen. "Dan gaan ze voor het paard staan en zeggen ze 'kom maar'. Daar krijgt een paard stress van en gaat het steigeren of trappen. Ook als je achter het paard staat en een klap op de kont geef, krijg je 'm niet in de trailer."
De instructrice laat het niet bij woorden. Bij de stal wordt duidelijk wat ze bedoelt. " Je moet altijd naast het paard lopen. Niet ervoor of erachter."
Ze geeft nog wat tips. Als ze het paard op de borst drukt, stapt het naar achter, drukt ze op de singel (achter het voorbeen), dan draait het paard het hoofd naar haar toe.
De les van Proos begint niet als de cursist op het paard zit, maar al eerder. "Je moet weten hoe je een paard moet benaderen. Je moet alert zijn op zijn reacties. Als je je verdiept in de lichaamstaal van het paard, bereik je meer. Het lijkt magie, maar het is gewoon paardenlogica."
ZWIJNDRECHT - De verstandelijk gehandicapte bezoekers van het ontmoetingscentrum Lunenhof in Zwijndrecht kunnen elke donderdagmiddag kroelen met de twee Dwergschnauzers honden Cleo(9) en Buster(12,5).
Verstandelijk gehandicapten knuffelen honden. FOTO VICTOR VAN BREUKELEN
Steeds vaker worden 'knuffelhonden' ingezet om mensen in een zorginstelling een leuke tijd te bezorgen. Terwijl de hele groep aan het knutselen is, rennen de twee knuffelhondjes al blaffend richting de zaal van het ontmoetingscentrum Lunenhof in Zwijndrecht. "Buster,'' roept de 44-jarige Henny enthousiast.
Hij gaat snel op de grond zitten om de hond al knuffeld op te vangen. "Ze reageren altijd heel leuk op de honden,'' zegt baasje Agnes Mulder. Sinds een half jaar bezoekt ze met haar honden het Lunenhof. "De mensen genieten echt van het kroelen met de dieren,'' vertelt vrijwilligster Mulder.
Langzaam maar zeker wordt het inzetten van dieren in verzorgingstehuizen populairder. Het effect dat dieren op zorgbehoevende mensen hebben is merkwaardig. "Sommige mensen leven helemaal op. Henk is onze vaste bezoeker. Hij is zit vaak voor zich uit te staren in zijn stoel, maar als de honden komen wordt hij actief. Meestal zetten we een hondje op zijn schoot en dat vindt hij fantastisch,'' vertelt leidinggevende Lunenhof Jacky Luimes.
In het ontmoetingscentrum Lunenhof kunnen mensen met een beperking diverse belevingsgerichte activiteiten doen. De honden lopen tijdens de activiteiten rond in de zaal. "Het is een extraatje voor de mensen. Bij ons zijn de honden geen activiteit op zich, maar meer een aanvulling,'' vertelt leiding.
De 'knuffelhonden' worden ook door De KynologenClub Dordrecht e.o ingezet. Deze hondentrainclub werkt sinds een aantal jaar met het 'Manitoe aaihonden team' project. Ze gaan één keer per week met een groepje speciaal geselecteerde aaihonden naar het verzorgingstehuis Swinhove in Zwijndrecht. De bejaarden kunnen zich aanmelden voor de aaimiddag. "Mensen die niet meer uit bed kunnen, krijgen van ons persoonlijk bezoek. Wij komen dan met de hond naar de kamer,'' vertelt vrijwilligster Monique Geurts van KC Dordrecht.
Volgens Geurts zijn sommige aaimiddagen ontroerend. "We hebben meegemaakt dat mensen die niet meer spraken hele verhalen vertelden aan de aaihonden. Zelfs de verzorgers waren ontroerd. De honden kunnen iets losmaken bij de mensen,'' zegt ze.
De honden voelen volgens de vrijwilligers aan hoe ver ze kunnen gaan. "Laatst waren we bij een man die stervende was. We hadden een pup bij ons en die zijn meestal erg druk, maar hij bleef opmerkelijk rustig.''
De meewerkende zorginstellingen zijn te spreken over de aaiprojecten. "De een is wat enthousiaster dan de ander, maar de meesten vinden het erg gezellig. De mensen krijgen ook langzaam een band met de honden. Sommige kijken echt uit naar het bezoek. Ze hebben hele gespreken met de honden,'' vertelt Luimes.
De 55-jarige Loes vindt de bezoekjes erg fijn. Ze aait hondje Cleo voorzichtig. "Ik vind ze lief,'' zegt ze. Terwijl Mulder het hondje van schoot pakt, vraagt Loes of ze Cleo een kusje mag geven. "Natuurlijk, maar wel voorzichtig,'' zegt Mulder. Loes geeft Cleo een dikke kus. "Honden geven onvoorwaardelijk liefde en dat doet de mensen goed,'' weet Mulder
(Novum/AP) - Honden worden door moslims over het algemeen als onrein beschouwd, maar de 18-jarige Mahomed-Abraar Katri uit de Engelse stad Leicester mag met zijn blindegeleidehond toch de moskee in. De Britse raad voor islamitische rechtspraak Shariah vaardigde daar speciaal een fatwa voor uit.
"Ik hoop dat dit deuren opent, zodat ook andere mensen een hond kunnen nemen en zich geen zorgen hoeven te maken over de religieuze aspecten daarvan", zei Katri woensdag tegen de Britse omroep BBC. Zijn gele labrador Vargo mag echter niet de gebedszaal in. Hij moet in hetzelfde voorportaal waar moskeebezoekers hun schoenen achterlaten in een hok wachten tot zijn baasje terugkomt.
De Britse moslimraad, een overkoepelend orgaan van moslimorganisaties, zei blij te zijn met het besluit. De verantwoordelijke schriftgeleerden hebben de kwestie van alle mogelijke kanten bekeken, prees een medewerker. Ook de Britse vereniging voor blindegeleidehonden reageerde enthousiast, en sprak van een belangrijke stap voorwaarts voor andere blinde en slechtziende moslims
Nadat Buffy, een kip van één jaar jong, drie weken geleden zo goed als kaal en graatmager werd binnengebracht, heeft de Engelse Dierenbescherming haar voorzien van een gestreepte trui. Inmiddels is Buffy al aardig wat bijgekomen en is ze een attractie geworden in het opvangcentrum in Brent Knoll.
"Het is altijd een triest gezicht wanneer kippen in deze staat worden binnengebracht. Ze zag er echt uit als een geplukte kip die klaar was voor de oven", aldus assistent-manager Emma Phillips, 'pleegmoeder' van Buffy. "Gelukkig is ze nu sterk genoeg om tussen de andere kippen op zoek te gaan naar voedsel en te genieten van de zon. Ik hoop dat haar veren er uiteindelijk ook weer aangroeien." (odbs)
Planckendael coördineert wereldwijd stamboek en zorgt voor stevig evenwicht binnen Europese bonobopopulatie
Planckendael coördineert wereldwijd stamboek en zorgt voor stevig evenwicht binnen Europese bonobopopulatie.
Gisteren verhuisden vier bonobos of dwergchimpansees van Planckendael naar Apenheul in Apeldoorn (NL). In de plaats kregen wij twee nieuwe dieren van Apenheul in Planckendael toe. Hun verhuizing kadert in het Europees kweekprogramma voor deze bedreigde diersoort. De KMDA is als coördinator verantwoordelijk voor het opvolgen van alle bonobos die wereldwijd in dierentuinen leven.
30-jarige moeder Hortense reisde samen met haar drie zonen (Redy, Zamba en de jonge Hongo) naar Nederland. Deze vier dieren komen in een groep met 1 andere man en 8 vrouwen terecht. De mannetjes zullen er voor de nodige nakomelingen moeten zorgen. Om de voortplanting in Planckendael te waarborgen, verhuizen er 2 vrouwtjes uit deze groep naar België. Op de terugreis van Apenheul naar Planckendael zullen de verzorgers dus vergezeld zijn van bonobo Lomela en haar zesjarige dochter Jasiri. Beiden zullen op hun eigen tempo geïntroduceerd worden in de groep en deze eerste dagen begeleid worden door hun eigen verzorger . Eerst mogen de dieren wennen aan hun nieuwe omgeving en de verzorgers en dan maken ze kennis met de andere dieren van de groep.
De bonobofamilie in Planckendael bestaat dan uit 5 vrouwtjes en 2 mannetjes. Of er ook een machtswissel aan te pas komt, zal de toekomst moeten uitwijzen maar we verwachten dat alfavrouw Hermien niet zomaar de kaas van haar brood zal laten halen door de nieuwe, Nederlandse meid Lomela. In 2006 werden er nog drie bonobobabys geboren. Duimen maar voor 2009! De bonobos bevolken het eiland bij het Afrikadorp.
Bonobos kunnen 50 jaar oud worden en halen een gewicht van zon 45 kg. De mannetjes blijven hun hele leven bij hun moeder. Bonobos komen oorspronkelijk alleen voor in de regenwouden van de Democratische Republiek Congo. Naar schatting leven er tussen de 50.000 en 100.000 bonobos in het wild. Ze worden er bedreigd door houtkap en de jacht. In Europese dierentuinen leeft een tachtigtal bonobos verspreid over negen dierentuinen.
Europese primeur: 2 monniksgierkuikens kiezen het luchtruim!
Europese primeur: 2 monniksgierkuikens kiezen het luchtruim!
Supernieuws voor het Europees kweekprogramma dat Planckendael coördineert.
Vandaag vrijdag 1 augustus zwaaien we twee kuikens van onze monniksgieren uit in de Gorges du Verdon (Frankrijk). Vorig jaar mocht er al één jong het luchtruim verkennen in Spanje. Dit jaar doen we nog beter! Onze twee koppels monniksgieren hebben elk een kuiken grootgebracht. Sinds half mei zijn Xyniks en Ysis de trotse kweekouders die hun jong met zorg groot brengen. Samen met het kweekkoppel Chil en Wonder doen ze hun best om voor de broodnodige nazaten te zorgen. Monniksgieren zijn een bedreigde soort en aangezien de kweek in Europa heel moeizaam gaat, is het belangrijk dat Planckendael er in geslaagd is om dit jaar twee jongen voort te brengen!
Fantastisch nieuws voor het Europees kweekprogramma voor de monniksgier onder coördinatie van Planckendael! Alle zestig dierentuinen die aan dit kweekprogramma deelnemen, werken mee aan een introductieproject door de jongen die bij hen geboren worden, af te staan om uit te zetten in Frankrijk en Spanje. Dus haast je, dan kan je de jonge vogels nog even bewonderen voor ze het wijde luchtruim kiezen!
Het geslacht van beide jongen is nog niet gekend. De namen zullen zeker met een J beginnen, maar worden pas definitief gekozen als het geslacht ook bekend is. De dieren worden niet gemanipuleerd maw er komt geen verzorger in de buurt om de vogels zo weinig mogelijk te verstoren. Wanneer de vogels op transport vertrekken, zullen er voor het eerst enkele veertjes kunnen afgenomen worden om later via DNA-onderzoek het geslacht te kunnen bepalen.
Tot nu toe heeft de KMDA al 4 gieren uitgezet in de natuur: in de Causse de la Jonte en de Baronnies in Frankrijk en in Catalonië in Spanje, waarvan twee Planckendael-jongen en twee pleegjongen geadopteerd door het koppel in de Zoo van Antwerpen. Hoop voor de toekomst! De oorspronkelijke populatie is een eeuw geleden al verdwenen. De belangrijkste bedreigingen zijn habitatverlies, voedseltekort, jacht en vergiftiging. Dit is een mooi voorbeeld van de missie van de Zoo en Planckendael in de praktijk.
De ijsberen die op de Noordpool leven, zijn kannibalen geworden. Dat is een onvermijdelijk gevolg van het smelten van de ijskappen, zo heeft een medewerker van een Amerikaanse dierenbeschermingsorganisatie aan de nieuwszender CNN bekendgemaakt.
Door het ontdooien van het poolijs is de biotoop van de daar levende zoogdieren drastisch ingekrompen. De ijsberen krijgen het daardoor bij hun jacht op vis almaar moeilijker.
Uit hoge nood zijn ze sinds kort begonnen met zich op elkaar te storten om aan voldoende voedsel te komen
In totaal namen 38 studenten deel aan de studie, 24 van hen kregen paardentherapie. De overige studenten - de controlegroep volgden geen therapie. De score van de controlegroep was na acht weken gelijk aan de eerste score. De 24 studenten die deelnamen aan de paardentherapie scoorden beter op onder meer stressbeheersing en aanpassingsvermogen.
De leiding van het onderzoek was in handen van George Davies, mentor op de school. ,,De resultaten tonen aan dat studenten die paardentherapie volgen beter functioneren in het dagelijkse leven en meer genieten, aldus Davies. ,,Het programma is vooral geschikt voor studenten die minder goed reageren op de traditionele praattherapie.
Bailey slaapt tussen Martine en haar man in bed. Martine: "We lagen er nog maar kort in toen Bailey begon te blaffen en maar niet ophield. Er moest wat aan de hand zijn. Toen we aan de achterzijde van onze woning keken, hoorden we herrie. Het kwam van een hoekwoning. De bewoners waren niet thuis. Er werd ingebroken, dus belden we meteen de politie." Die kon een van de inbrekers in de kraag vatten. De ander wist te ontkomen. "We zijn hartstikke trots op onze heldin", aldus Martine
De Duitse dierenverzorger van Knut, de beroemdste ijsbeer ter wereld, is op 44-jarige leeftijd overleden. Thomas Dörflein werd wereldwijd bekend toen hij de door zijn moeder verstoten ijsbeer begon te verzorgen.
Miljoenen mensen uit binnen- en buitenland bezochten de zoo van Berlijn toen het nieuws bekend raakte. Dörflein speelde daar handig op in en voerde talloze shows op met de populaire ijsbeer. Het ging zelfs zover dat de verzorger honderden liefdesbrieven en gedichten van vrouwelijke fans over heel de wereld kreeg.
Mysterie
De dood van Dörflein zorgt voor veel speculatie in de Duitse media. Hij werd dood aangetroffen in zijn appartement en over de doodsoorzaak doen de wildste geruchten.
mailgroep huisdieren
De mens is niet de enige soort die van op afstand kan communiceren. Ook olifanten 'telefoneren' met elkaar. Dankzij een rommelend geluid kunnen ze tot op twee kilometer van elkaar communiceren. Het verklaart waarom olifanten bijna altijd de weg naar hun kudde terugvinden nadat ze zijn afgedwaald.
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00364/bailey_364123d.jpg","Marianne%20en%20hond%20Bailey ","Bob%20Friedländer ",200,118); "javascript:fotovenster(\"http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00364/bailey_364123d.jpg\",\"Marianne en hond Bailey \",\"Bob Friedländer \",200,118);")
