Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
07-10-2008
Monkey-man verjaagt de echte apen + Video
Monkey-man verjaagt de echte apen + Video
"Monkey-man" Goodie was eerst een straatartiest, maar nu moet hij echt de aap uithangen.
Goodie wordt door de Indiase spoorwegen betaald om de echte apen in een station in het noorden van India verjagen. Hij krijgt er zeven dollar per dag door. "De mensen dachten eerst dat de apen me zouden verscheuren, maar ik jaag ze angst aan", aldus de straatartiest. Zijn talent voor het verjagen van apen werd bij toeval ontdekt.
Het station kampte met een echte apenplaag. De apen beschadigden en bevuilden treinstellen en stalen bananen van de passagiers.
De geiten in Kenia dragen tegenwoordig een condoom. Niet vrijwillig natuurlijk en ook niet in de vorm waarin wij het kennen, maar hun "condoom" is zeer efficiënt.
Herders binden rond de buik van de geit een "olor", dit is een eeuwenoud middel om de dieren het copuleren te beletten. Die "olor" is een vierkant stuk koeienhuid of plastic - een doos bij manier van spreken - die voor de buik hangt. Hiermee kan de bok zijn uitverkorene niet bestijgen, plassen lukt wel.
Droogte
De herders willen de omvang van hun kuddes beperken omdat er niet genoeg groen graasland voorhanden is door de droogte. De plaatselijke boeren moeten nu al rondreizen om voor hun kuddes water en graasland te vinden. Het apart laten grazen van bokken en geiten is ook een oplossing, maar daarvoor heb je twee herders nodig. Een geitencondoom is merkelijk goedkoper
zaterdag 04 oktober 2008 | 09:46 | Laatst bijgewerkt op: zaterdag 04 oktober 2008 | 09:51
Psycholoog Marie José Enders-Slegers deed voor de Universiteit Utrecht onderzoek naar het effect van dieren in zorginstellingen. Wat is dat effect? "Huisdieren houden ouderen fit, gezond, en vullen het gat dat ontstaat als de partner is overleden of familie ver weg woont.
Een dier heeft zorg nodig, houdt onvoorwaardelijk van je en biedt troost. Als je de hond uitlaat ontmoet je bovendien andere mensen. Dat mensen hun huisdieren in steeds meer instellingen mee mogen nemen is een goede ontwikkeling."
Vaak is de verzorging van het dier een probleem: mensen zijn niet meer in staat de hond uit te laten of de kattenbak te verschonen.
"Dat klopt, en ik vind dat mensen zelf verantwoordelijk zijn voor de verzorging van het dier. Er zijn altijd wel vrijwilligers te vinden die elke dag met de hond willen wandelen. Maar instellingen moeten de mogelijkheden bieden, want zij moeten de leefkwaliteit van bewoners optimaliseren."
Personeel en andere bewoners hebben soms bezwaar tegen de overlast of viezigheid van dieren.
"Dieren moeten goed opgevoed zijn, dus niet te wild of luidruchtig. Huisdieren brengen geen ziekten over, dus dat ze niet hygiënisch zouden zijn is kletskoek."
(Novum) - Kattenbezitters zijn over het algemeen hoger opgeleid dan mensen met een hond. Ook wonen mensen met een kat veelal in het noorden of westen van Nederland, terwijl hondeneigenaren in het zuiden en oosten bivakkeren. Dat blijkt uit een onderzoek van Cendris, onderdeel van TNT Post. Het bedrijf heeft een database met kenmerken van meer dan een miljoen Nederlanders.
Van de kattenbezitters is 34,8 procent hoogopgeleid. Van de hondeneigenaren is dat 26,6 procent. Mensen met een kat wonen vaak op een etage of flat en zijn veelal jonge alleenstaanden, terwijl honden geliefd zijn bij gezinnen. Het bedrijf maakte de gegevens bekend naar aanleiding van dierendag.
Van de baasjes van katten is 31,2 procent godsdienstig, van honden 44 procent. Dat hangt volgens de onderzoekers samen met de geografische verdeling van honden over het land.
SAMENVATTING Schuimcicaden hebben een ingenieus springsysteem, wat opgebouwd is uit boogachtige structuren. Door de afwisseling van hard en flexibel materiaal kunnen deze insecten niet alleen extreem snel springen, maar ook heel erg krachtig. Zoölogen van de universiteit van Cambridge ontdekten dit springsysteem en beschreven het deze week in vakblad BMC Biology .
In de natuur is het kiezen of delen, de meeste dieren kunnen of heel snel springen of heel krachtig. Dit komt door beperkingen van de spieren zelf. Wanneer een spier snel moet samentrekken, kan deze maar beperkt energie leveren. Het is dan mogelijk om een snelle sprong te maken, maar echt krachtig zal die niet zijn. Om een krachtige sprong te maken, moet een spier namelijk langzaam samentrekken zodat er veel energie beschikbaar komt. Een dier wat snelle en krachtige sprongen wil maken, moet dus zorgen dat de spieren langzaam samentrekken en tijdens de sprong weer snel terugschieten in de originele vorm. Maar bestaat zon systeem überhaupt wel?
Schuimcicaden zijn ware springkampioenen. Deze kleine insectjes kunnen ongeveer 700 millimeter hoog springen, dat is ruim honderd keer hun eigen lichaamslengte. Zoölogen Malcolm Burrows en Gregory Sutton van de universiteit van Cambridge maakten vertraagde opnamen van een groot aantal schuimcicaden in sprong. Op die manier hoopten zij het ingenieuze springsysteem van deze superspringers op te helderen.
Katapult Tussen de achterpoten en de vleugels vonden de onderzoekers een aantal flexibele, boogachtige structuren. Op de filmopnamen zagen zij al snel dat deze boogjes een rol hadden tijdens de sprong. De zoölogen ontdekten verder dat de boogachtige structuren waren opgebouwd uit lagen van hard materiaal (chitine) en lagen van rubberachtig eiwit (resiline). Deze beide lagen hebben ook verschillende functies. Het harde chitine gedeelte wordt vooral gebruikt voor de opslag van energie. De resiline laag kan juist erg snel opgeslagen energie weer kwijt raken, waardoor het lichaam snel weer in zijn oorspronkelijke vorm is.
Voordat de schuimcicade springt, zijn de boogachtige structuren gebogen. Op dat moment wordt zo veel mogelijk energie opgeslagen in de chitine laag. De cicade bevindt zich als het ware in de positie ready to jump. Dit kan hij een hele tijd volhouden en dan ineens maakt hij een grote sprong. Als de schuimcicade wegspringt, komt alle opgeslagen energie vrij in één katapultachtige beweging. Dit geeft de springkampioen een voorwaartse kracht die meer dan 400 keer zijn eigen gewicht bedraagt. Omdat het lichaam zo snel terug is in de oorspronkelijke vorm, kan het insect ook met gemak herhaaldelijk achter elkaar springen.
In blauw is de resiline laag van de boogachtige structuur van het cicade springsysteem te zien. Dit systeem bevindt zich tussen achterpoten en vleugels.
Het springsysteem van de cicaden moet zich gedurende het leven nog wel ontwikkelen. Pasgeboren larven kunnen nog helemaal niet springen en ook van de boogachtige structuur is nog helemaal niks te zien. Naarmate de insecten ouder worden, ontwikkelt het springsysteem zich steeds verder. Tot het moment dat zij de 700 millimeter halen, want daar ligt zelfs voor deze springkampioenen de grens.
In de VS Kansas zoogt Golden Retriever Isabella tijgerbabys! Zonder een moment te twijfelen nam Isabella de kleintjes op, likte ze schoon en liet ze drinken, aldus de directeur van het Safaripark in Caney in de staat Kansas. De tien jaar oude tijgermoeder Sassy bracht de drie witte babys ter wereld gebracht, maar na een dag verstoten. Isabella was haar pupjes net kwijt aan nieuwe baasjes, dus de timing was perfect. De directeur van het safaripark had op televisie berichten gezien uti China en Australië over ongewone moederschappen bij dieren. En zo werd zijn hond Isabella als pleegmoeder ingezet voor de kleine tijgertjes. Ze behandelt de welpjes net zo teder als ze met haar eigen pups omging. Wat kan de natuur toch een onwaarschijnlijke gratie laten zien.
In een van de bekendste dierentuinen van China, het dierenpark van Fujian, krijgen bezoekers een wel heel speciale show te zien: leeuwen kruipen er op de rug van een paard om rondjes te rijden.
Ik heb al een hele tijd geleden een filmpje gemaakt over het veulentje dat mijn dochter en schoonzoon "gemaakt" hebben. 'k Weet wat jullie nu allemaal zitten te denken, maar jullie begrijpen mij wel hè, 't gaat niet over mijne kleinzoon.
Als je het filmpje bekijkt moet je even stilstaan bij het feit dat een paard een vluchtdier is. Bij onheil gaat een paard op de vlucht. Het is dus belangrijk dat veulentjes onmiddellijk met de kudde meekunnen. Het diertje in het filmpje is 1 dag oud. Moeder merrie zeult er bijna constant de hele wei mee af en het veulentje doet ook geen stap verder dan zijn moeder. Op de afsluiting van de wei staat electriciteit, constant loopt de merrie tussen het volgens haar gevaarlijkste en het veulen. Soms is dat de schrikdraad, soms ben ik dat (die staat te filmen), soms zijn dat de andere paarden die nieuwsgierig op de andere wei komen kijken. Wanneer de merrie zich bukt om te grazen, doet het veulen identiek hetzelfde, alhoewel dat nog geen gras eet. Op het einde zie je mijn schoon- en kleinzoon die tegen de zin van de merrie het veulentje proberen te strelen, wat lukt omdat ze hen toch enigszins vertrouwt. Ik had dat niet moeten proberen.
Dierendag is een dag die wereldwijd op de agenda staat als een moment waarop extra aandacht wordt besteed aan de dieren. Dierendag wordt jaarlijks op 4 oktober gehouden.
De datum van dierendag gaat terug op het overlijden van de heilige Franciscus van Assisi (4 oktober 1226); op die dag herdenkt men van oudsher Sint-Franciscus. Hij bekommerde zich om het lot van zwervers en andere armen, maar ook van planten en dieren. Volgens de legende voerde hij hele gesprekken met dieren.
Zijn sterfdag, waarop de Katholieke Kerk Franciscus steeds herdenkt, werd tijdens een internationaal congres van verenigingen voor de bescherming van dieren in 1929 in Wenen uitgeroepen tot Werelddierendag.
De eerste dierendag was op 4 oktober1930. In Nederland werden er op die dag beschouwende artikelen geplaatst in kranten over de verhoudingen tussen mens en dier. Vanaf de jaren 60 is men deze datum steeds meer aan gaan grijpen voor de promotie van het dierenrechtenactivisme. Ook ging men meer en meer activiteiten ontwikkelen om met name bij kinderen dit onderwerp onder de aandacht te brengen.
Ook de commercie rondom dierendag is aanzienlijk gegroeid. Zo vestigde de CPNB in 2000 de aandacht op de kinderboekenweek (met als thema "dier") door allerlei acties met dieren (zoals huisdierkeuringen en een gratis dierenartsspreekuur) in bibliotheken te organiseren.
Op basisscholen wordt op 4 oktober ook veel aandacht besteed aan dierendag. Kinderen mogen dan hun favoriete huisdier (mits ongevaarlijk) of dierenknuffel mee naar school nemen
De neushoornpopulatie in Zuid-Afrika wordt bedreigd door het stijgend aantal stropers die de viervoeters vermoorden voor hun waardevolle hoorns, aldus een rapport. De krant The Witness meldde dat er dit jaar al twaalf witte neushoorns zijn gedood in reservaten in de oostelijke provincie KwaZulu-Natal. De hoorns werden verwijderd en hun lichamen achtergelaten.
Bekend wildpark Een woordvoerder van Ezemvelo KZN Wildlife, bevestigde de moorden. Tegenover de voorbije jaren is het aantal gedode dieren sterk gestegen. Het aantal gestroopte neushoorns in de reservaten in de provincie ligt normaal niet hoger dan twee à drie dieren per jaar. De meest recente moorden op neushoorns in het gebied vonden in september plaats in het Hluhluwe-Omfolozi Park, een van de meest bekende wildparken van Zuid-Afrika, ten noordoosten van havenstad Durban.
Ervaren stroper Rangers die in het park patrouilleerden vonden de karkassen van vier neushoorns, waaronder twee volwassen vrouwtjes. De vier neushoorns waren neergeschoten met wapens met een hoog kaliber. De hoorns van de vier dieren waren netjes verwijderd met een scherp voorwerp, wat erop wijst dat iemand met veel ervaring hier aan het werk was" zei Jeff Gaisford, woordvoerder van KZN Wildlife aan de krant.
Medicijnen De eenheid voor georganiseerde misdaad van de politie heeft een onderzoek geopend naar de slachtpartijen, waarvan wordt geloofd dat ze gerelateerd zijn aan de bloeiende handel van hoorns van neushoorns op de zwarte markt. De hoorn is vooral populair in Azië, voornamelijk China, waar ze menen dat er een geneeskundige kracht aan is. Vaak wordt ook gedacht dat de hoorns een afrodisiacum zijn.
Big Five In het grootste wildpark van Zuid-Afrika, het Kruger National Park, werd vorig jaar ook een zachte stijging van het aantal moorden op neushoorns gemeld, met minstens zeventig doden op zes jaar tijd. Ook Zimbabwe is een belangrijk doel voor neushoornstropers. Het land heeft al duizenden neushoorns verloren aan stropers sinds 1980. Neushoorns maken deel uit van de 'Big Five', net als leeuwen, luipaarden, buffels en olifanten. (dpa/gb)
Johma, de grootste salademaker van Nederland, gaat scharrelen. Nu al is ongeveer driekwart van alle gebruikte eieren van scharrelkippen en per februari 2009 zullen alle salades geheel gemaakt zijn van scharrelei. Deze toezegging deed Johma aan Wakker Dier. Hanneke van Ormondt van Wakker Dier: 'Dit is goed nieuws. Hierdoor kunnen zo'n 55.000 kippen extra scharrelen.'. Wakker Dier zal zich nu gaan richten op de andere salademakers die nog veelal legbatterij-ei gebruiken.
In 2002 startte Wakker Dier een legbatterijcampagne tegen de verkoop van legbatterij-eieren. In 2004 besloten de supermarkten en de meeste groothandels om het dieronvriendelijke ei uit de schappen te weren. Dat was een omslag van circa anderhalf miljard eieren.
Afgelopen najaar startte Wakker Dier haar campagne tegen legbatterijeieren in koekjes, cake en mayonaise. Sindsdien zijn veel fabrikanten omgeschakeld naar diervriendelijkere eieren. Onder andere Mars BV, Verkade, Bakker Bart, Van der Breggen ('s werelds grootste stroopwafelfabrikant), Remia, Gouda's Glorie, Bolletje, Aviateur (banket), Daelmans, Hanos en McDonald's zijn gaan scharrelen. Johma was al voor een groot deel om, maar gaat nu voor al haar salades geheel over op scharreleieren. Het grootste deel van de gebruikte eieren zijn ondertussen al scharreleieren, de laatste stap voor de salades vindt uiterlijk per februari 2009 plaats. De slaatjes van Johma zijn vanaf dan ook geheel 'scharrel' behalve een paar procent decoratie-ei waarvan de omschakeldatum zo snel mogelijk daarna volgt, zo heeft Johma toegezegd.
Al in 1999 concludeerden de Europese landbouwministers dat de legbatterij niet langer acceptabel is. In de legbatterij leeft een kip op minder dan een A4'tje leefruimte (550 cm2) achter tralies. Ze heeft geen zitstok, legnest of scharrelruimte. Scharrelkippen (code 2) komen niet buiten, maar lopen wel los in een schuur met stro, zitstok en legnest. Vrije-uitloopeieren (code 2) en biologische eieren (code 0) komen van kippen die buiten lopen. In Nederland zitten nog steeds 19 miljoen kippen in de legbatterij. Een groot deel van de legbatterijeieren worden geëxporteerd. Het belangrijkste exportland is Duitsland maar ook daar gaan steeds meer winkels overschakelen op scharreleieren. Nederland is het meest pluimveedichte land ter wereld.
Een nieuwe trend in toerismeland: natuurwonderen bezoeken die kreunen onder de klimaatverandering. Kwestie van de smeltende gletsjer te vereeuwigen op camera.
Wetenschappers hebben het fenomeen al omgedoopt tot doomsday tourism - letterlijk: einde-der-tijden-toerisme. De trend is het sterkst zichtbaar op Antarctica (Zuidpool) en de Galapagoseilanden (ter hoogte van de evenaar in de Stille Oceaan), waar de klimaatverandering het unieke ecosysteem sterk onder druk zet. Volgens officiële cijfers van de milieubeschermingsraad van de Galapagos trokken in 1990 naar schatting 40.000 mensen naar de eilandengroep waar Charles Darwin de inspiratie voor zijn evolutietheorie haalde.
Landschildpadden
In 2006 gingen meer dan 145.000 mensen naar de Galapagos om zich er te vergapen aan de zeeleguanen en landschildpadden. Touroperators gespecialiseerd in Antarctica-reizen voorspellen dat dit jaar 34.000 toeristen de landmassa op de Zuidpool zullen bezoeken - vier keer zo veel dan 15 jaar geleden.
Slecht nieuws voor Peggy, het bierdrinkende paard. Het dier is verbannen uit z'n stamcafé.
De 12-jarige merrie werd verbannen nadat de bar van The Alexandra Hotel in het Britse Jarrow in een nieuw kleedje werd gestoken. "Hoewel ze waarschijnlijk properder is dan sommige andere klanten, moet ik haar de deur wijzen, aldus Jackie Gray, die de zaak uitbaat.
Beroemdheid
Peggy kwam al twee jaar over de vloer in de bar. Haar eigenaar, de 62-jarige Peter Dolan, bond haar vroeger buiten vast aan een paal wanneer hij wat wilde gaan drinken. Maar omdat het touw te lang was, liep de merrie op een dag naar binnen, waar ze aan de toog plaatsnam.
Peggy (foto Daily Mail) schopte het tot lokale beroemdheid en haalde zelfs de Duitse televisie. Nu de zaak in het nieuw gestoken is, zal Peggy opnieuw buiten moeten wachten.
Een studie aan de Universiteit van Queensland in Australië wijst uit dat de verlichting in of buiten de trailer nauwelijks invloed heeft op het trailerlaadgedrag van paarden. De hartslag van de deelnemende paarden bleek wel onder alle omstandigheden te stijgen, dit betekent dat trailerladen altijd een zekere mate van stress veroorzaakt.
De acht deelnemende paarden leerden voordat de daadwerkelijke test begon om de trailer in te lopen voor een voedselbeloning. Tijdens de test kregen de paarden te maken met een donkere of verlichte omgeving en een donkere of verlichte trailer. Uit de studie bleek dat licht geen invloed op de hartslag van de dieren had, ook het aantal weigeringen om de trailer in te lopen werd niet beïnvloed door de lichtomstandigheden. Wel leken de paarden het minder prettig te vinden om vanuit een verlichte omgeving de trailer in te lopen, zeker als het om een donkere trailer ging.
De Falabella is het kleinste paardenras ter wereld. Het is een uniek en zeldzaam paardje, want in heel Europa zijn momenteel maar 359 raszuivere Falabella's te vinden. De geschiedenis van dit ras gaat een heel eind terug in de tijd. De paarden komen van oorsprong uit Argentinië. Daar leven ze in de vrije natuur in kuddes. Spanjaarden namen in de zestiende eeuw hun Andalusische paarden mee naar Latijns-Amerika in hun strijd om dit gebied te veroveren. Toen de Spanjaarden uit Latijns-Amerika vertrokken, lieten ze hun paarden achter. De dieren moesten onder zware omstandigheden zien te overleven. Door de droogte bleven uiteindelijk de sterkste paarden over. Een genetische verandering maakte de paarden geleidelijk steeds kleiner.
In 1845 ontdekte de Ier Newtall een wilde kudde voorgangers van de Falabella's bij indianen in Argentinië. Hij kocht een aantal dieren en ging er mee fokken. Zijn schoonzoon (meneer Falabella) heeft het ras verbeterd en de dieren nog kleiner gemaakt. Hij gebruikte daar andere kleine paardenrassen voor, zoals Shetlanders en kleine Volbloeden. Zo is het paard ontstaan dat we nu kennen als het Falabella paard.
Uiterlijk
Een Falabella paard is slank en fijn gebouwd. Zeker vergeleken met de bekende Shetland pony, die gemiddeld maar 20 centimeter hoger is, maar heel wat forser.
Ook de benen van een Falabella zijn slank en daardoor lijken de paarden vaak hoger dan ze in werkelijkheid zijn. De stokmaat van een Falabella ligt tussen de 80 en 86 centimeter, maar er zijn er ook die slechts 75 centimeter zijn. De kleinste versie is trouwens een stuk kostbaarder, omdat ze zo zeldzaam zijn.
Een Falabella is dus eigenlijk een miniatuurpaard. Toch zijn lang niet alle minipaarden Falabella's. Om te kunnen zien of een paard een echte Falabella is, heeft men een DNA-test ontwikkeld. Een laboratorium bepaalt het DNA via de haren van de manen. Elk paardje dat wordt ingeschreven in het Falabella stamboek moet zo'n DNA-test ondergaan. Zo blijft de Falabella raszuiver.
De vachtkleur van Falabella's is heel verschillend. Volgens het Argentijns stamboek is bruin/zwart de officiële kleur, maar ook andere kleurvarianten zijn toegestaan. De zwarte en witte Falabella's zijn over het algemeen kleiner dan de paarden met een andere vachtkleur. In de zomer hebben Falabella's een gladde vacht, terwijl ze in de winter een dikke wintervacht krijgen.
Gedrag
Falabella paardjes zijn zeer rustig en vriendelijk. Bovendien zijn ze erg leergierig en intelligent. Je kunt daardoor uiteenlopende activiteiten met deze kleine paarden ondernemen. Door hun kleine afmetingen zijn Falabella's niet geschikt om op te rijden, maar er zijn genoeg alternatieven. Het onderdeel 'vrij springen' lijkt op het bekende concours hippique van grote paarden. De eigenaar loopt in dit geval naast het paard. Ook worden Falabella's wel voor een wagentje gespannen. Verder doen Falabella paarden mee aan keuringen en shows.
Falabella's zijn van nature kuddedieren. Daarom hebben deze dieren graag gezelschap van een ander paard.
Verzorging
De Falabella paarden voelen zich het prettigst in de wei. 's Zomers kunnen ze dag en nacht buiten blijven. In een grote wei met veel gras is het verstandig delen af te rasteren.. De paarden eten zo niet in één keer al het gras op. Als ze te veel gras eten bestaat het gevaar van koliek of te dik worden. Afzettingen in de wei bij voorkeur niet met prikkeldraad, in verband met verwondingen. 's Winters kunnen Falabella's overdag naar buiten. 's Avonds zet je ze dan weer op stal. Voor op de grond is tarwe- of gerstestro ideaal. Let er wel op dat de paarden goed bij hun water en hooiruif kunnen. In de winter moet de stal niet onder de 10 graden zijn, voldoende frisse lucht hebben, maar vooral geen tocht.
Paarden die in het voorjaar en in de zomer in de wei staan, hoef je in principe niet bij te voeren. Het is voldoende om ze dagelijks een handje paardenmuesli te geven en zorg voor voldoende vers water.
In het najaar en in de winter is bijvoeren van de dieren dus wel nodig. Stem de hoeveelheid voer af op het gewicht van het paard. Een Falabella moet er goed gevoed uit zien, maar mag ook weer niet te dik zijn. Geef ze daarnaast nog een zout/mineraal blok. Als tussendoortje kun je de dieren zonodig wat gras of een extra handje haver of muesli geven. Wortelen, appels, brood en suikerklontjes zijn ongeschikt en niet gezond voor deze paarden.
Falabella's worden één keer per jaar gevaccineerd tegen influenza en tetanus. Een veulen krijgt met zes maanden de eerste inenting. Daarnaast is het belangrijk het paardje ieder half jaar te ontwormen. Veulens in hun eerste levensmaanden moeten zelfs nog vaker ontwormd worden. Raadpleeg voor de vaccinaties en het ontwormen je dierenarts.
Voortplanting
De draagtijd van het Falabella paard is ongeveer 11 maanden en 5 dagen. Let er op dat de merrie tijdens haar zwangerschap voldoende eet en drinkt. Reinig en ontsmet de stal vlak voor de geboorte en let op tocht in de stal. De kans dat het veulen ziek wordt is dan het kleinst. Als de bevalling eenmaal begonnen is, komt het veulen binnen 10 minuten ter wereld. Een Falabella veulen drinkt in vergelijking met andere paardenrassen erg lang bij de moeder. Het veulen mag op zijn vroegst op een leeftijd van 5 maanden bij de moeder weggehaald worden. Falabella's worden ongeveer 35 jaar oud.
Conclusie
Wie een paard zoekt om op te rijden is bij het Falabella paard dus aan het verkeerde adres. Maar door zijn vriendelijkheid en intelligentie is de Falabella uitermate geschikt voor mensen die een sterke band met hun paard willen opbouwen. Bovendien is het voor mensen met een groot gazon een fantastische grasmaaier.
OUD-BEIJERLAND - Kijk niet gek op als de 12-jarige Syrella Johan uit Oud-Beijerland voor de deur staat met een hartverscheurend verhaal over dieren.
Dode poezen in Griekenland. FOTO POEZENBOOT.BE
Of dat ze in een drukke winkelstraat vreemde mensen een mapje laat zien vol foto's van mishandelde honden en katten. Syrella houdt namelijk ontzettend veel van dieren en ze offert met plezier haar vrije tijd op om geld in te zamelen voor een goed dierendoel.
Het 12-jarige meisje zet zich in voor de Poezenboot in België. Op deze boot worden zwerfkatten en -honden opgevangen, onder meer uit Griekenland waar de zwerfdieren geregeld worden mishandeld.
,,Toen onze hond was overleden, werd onze andere hond eenzaam,'' vertelt de groep-8-leerling van De Zevensprong. Daarom kozen Syrella en haar ouders een nieuwe hond uit. Via internet kwamen ze op de Poezenboot, waar ze hun hond Murphy mochten ophalen.
Syrella:,,We kregen van de eigenares een rondleiding op de boot. Het was zo erg, ik zag een kat die heel ziek was, zijn oog lag eruit. Ik vond het heel zielig.'' Eenmaal thuis besloot Syrella dat ze geld wilde inzamelen voor de Poezenboot. ,,Nu ga ik langs de deuren, of ik sta in het dorp. Ook ga ik rond als er een feestje is.''
Het heeft Syrella al 120 euro opgeleverd, maar dat is nog lang niet genoeg naar haar zin. ,,Ik wil eigenlijk 1000 euro hebben,'' zegt ze enthousiast. Waarom ze toch zo van dieren houdt? Moeder Felicia begint te lachen: ,,Als het aan haar ligt hebben we een dierentuin in huis. Ze vraagt steeds: mam, mogen we dit dier erbij? Terwijl we al twee konijnen, twee honden, vissen en een hamster hebben. Ze gaat bovendien elke dag naar de manege om de paarden te verzorgen. Zelfs poep omscheppen maakt haar niet uit.''
,,Dieren zijn gewoon net zo belangrijk als mensen,'' vindt Syrella. ,,In het begin was ik best zenuwachtig als ik vreemde mensen moest aanspreken, maar je doet het toch voor de dieren. Ik krijg gelukkig vaak leuke reacties.''
door Ine Kleemans. donderdag 02 oktober 2008 | 09:10 | Laatst bijgewerkt op: donderdag 02 oktober 2008 | 21:22
De honderdjarige mevrouw Willemse krijgt een van de Goldendoodle-puppy's op haar schoot. De bewoonster van zorgcentrum Heksenwiel vindt dat 'best wel gezellig.' foto Gerard van Offeren/het fotoburo
BREDA - Het was een hele invasie in zorgcentrum Heksenwiel gistermiddag. Maar liefst elf vertederende Goldendoodle-puppy's uit één nest waren er te gast voor een 'knuffelmiddag'.
Eerder die dag waren ze ook al in het winkelcentrum te vinden. Het was het eerste uitstapje van de hondjes om te wennen aan de buitenwereld en de omgang met veel mensen, vertelt vrijwilliger Ank de Vries. Zij heeft de taak van het sociaal maken van de dieren op zich genomen. Het zorgcentrum was volgens haar meteen enthousiast toen ze de knuffelmiddag voorstelde. " Voor de ouderen is het gewoon een fijne ervaring", weet activiteitenbegeleidster Carla van Bavel van het zorgcentrum. ,,De mensen zijn vaak hele stukken van hun leven kwijt. Dit contact zorgt voor herkenning en is goed tegen eenzaamheid. Knuffelen vindt iedereen toch fijn?" Zo'n dertig ouderen, ook van verpleeghuis Aeneas, zitten al in een grote kring in de recreatieruimte als de stoet hondjes en hun begeleiders binnentreden. Ook fokker Ingrid Vrakking heeft er één aan de lijn. Zij heeft dit nieuwe ras, met eigenschappen van de golden retriever en poedel in Nederland en zelfs Europa geïmporteerd, vertelt ze. Ze worden gefokt voor de Stichting Assistentiehond Nederland (SAN). Dit nieuwe ras is volgens haar zeer geschikt als hulphond voor mensen met een motorische beperking. Vrakking: "Ze zijn intelligent, gevoelig en bovendien antiallergisch." Eigenschappen waarmee de hond volgens haar ook als therapiehond voor autistische kinderen kan worden ingezet. Van elk nest gaan alleen de meest geschikte puppy's naar een gastgezin om voor deze taken te worden opgeleid. In het zorgcentrum is hun opdracht nog eenvoudig, zich lekker op schoot laten aanhalen. En hiervoor slagen ze alle elf met glans. www.assistentiehond.nl
Als er een nieuwe kat in een oude flat komt wonen, schieten alle ratten in hun holen. En voordat ze weer naar buiten gaan, kijken ze eerst voorzichtig om een hoekje.
Maar sjokt de oude buurtkat voorbij, dan trekken die ratten zich daar niks van aan. Dan zijn ze ineens een stuk brutaler. Maar hoe zien ratten het verschil tussen de ene kat en de andere? Herkennen ze katten aan hun staarten, hun ogen, de kleur van hun vacht?
Ratten herkennen katten met hun neus, ontdekten Australische onderzoekers. Hun rattenneus snuift stofjes op, feromonen die katten in de lucht verspreiden. En die stofjes (feromonen) zijn voor elke kat anders als een vingerafdruk in de lucht.
Hoe merkten de onderzoekers dat? Ze stuurden geen katten op de ratten af, maar hielden halsbandjes in hun buurt. Was zon bandje van een onbekende, en misschien dus wel gevaarlijke kat, dan doken de ratten weg.
Zaterdag was ik er even tussenuit, richting Duinkerke. 't was nog echt zomerweer en na een lange wandeling had ik een terrasje opgezocht, net aan de Frans/Belgische grens. Het was er een komen en gaan van toeristen, wandelaars, wielertoeristen, baasjes met hun viervoetertjes ... Een paar tafeltjes van mij verwijderd zat een echtpaar, met tussen hen in een mooi hondje, niet te groot,schofhoogte ongeveer 40 cm, met zwart blinkend ietwat gekruld vachtje. Telkens als ik naar hem keek, kwispelde zijn staartje vrolijk. Ik zette me recht (de natuur riep) en begaf me naar het toilet, het diertje gaf te kennen dat hij me een goeiedagje wou zeggen, ik ging er naartoe, maar het schrok wat en deinsde achteruit. Zijn baasje sprak me aan en zei dat hij wat bang was. En toen vertelde hij dat ze het diertje hadden meegebracht vanuit Spanje. Het was een adoptiehondje. Hij vertelde schrijnende verhalen (die we ondertussen ook allemaal kennen ). Hondjes worden er zomaar in de vuilbak geworpen, om van de rest nog maar te zwijgen. Het hondje noemde Ernesto, maar Patrick en May noemen hem nu Nesto. En zo geraakten we aan de praat en vertelde ik hen dat ik bij sennet was en mij had ingeschreven bij een dierenmailgroep. En toen ik aanstalten maakte om te vertrekken, riepen me ze terug en Patrick zat duidelijk met een vraagje. Hij vroeg me een linkje te plaatsen op onze groep betreffende de organisatie waarvan hij en May lid zijn. Ze organiseren ook een wandeling, datum staat nog niet vast, maar ze zullen het me wel laten weten wanneer deze plaats vindt. Ik beloofde hem dat ik er werk zou van maken, na aan Simone gevraagd te hebben of het kon. En wat hadden jullie gedacht : natuurlijk kon het! Dank je Simone. Ik stuur jullie zijn mailtjes door. Gaan jullie ze even lezen als het jullie past? En ook eens het linkje openen? Héél erg bedankt in naam van May en Patrick én Nesto. Misschien worden ze ook nog lid van onze dierenmailgroep, 't zou fijn zijn.
Hoi Jeannine,
het is Patrick hier. Weet je nog op het terras aan de Franse Grens.
Hieronder heb ik alvast de link gezet naar de organisatie waar ons hondje vandaan kwam en welke wij steunen.
Misschien dat je hem op seniorennet kenbaar kan maken.
Wat de wandeling betreft kan ik ff nog niet veel vertellen, buiten het feit dat het een sponsorwandeling is om ace-charity te steunen.
Mijn vrienden Theo en Gisje zijn de hoofdorganisators van de wandeling en ze zitten momenteel ff op hun stek in Frankrijk.
Vorig jaar kwamen en om en bij de 200 hondenliefhebbers met hun viervoeter deelnemen aan de wandeling.
Het hoofddoel van de wandeling is en blijft dierenliefde, de band tussen mens en dier en het onder de aandacht brengen van het probleem.
We proberen ook mensen die een adoptiedier hebben of mensen die willen adopteren op die manier bij elkaar te brengen zodat ze hun ervaring kunnen delen.
Op de dag van de wandeling komt trouwens Fabienne dan speciaal naar België, omdat ze weet dat ze dan alle hondjes die ze geplaatst heeft nog eens kan terugzien.
Ik heb dat zelf nog niet meegemaakt, maar het moet fenomenaal zijn hoe zij al die honden nog uit elkaar weet te houden. (Oh ja, Fabienne is stichter van ace-charity)
Ik ga zeker een keer een kijkje nemen op jullie blog.
Ik heb gezien dat de link die ik heb doorgestuurd een pagina te ver zit. Dus best even naar Home gaan alvorens je een link plaatst bij jullie.
En hey Jeannine, ... altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten met het hart op de juiste plek.
Alvast bedankt voor alle steun die we van jullie krijgen.
De mens is niet de enige soort die van op afstand kan communiceren. Ook olifanten 'telefoneren' met elkaar. Dankzij een rommelend geluid kunnen ze tot op twee kilometer van elkaar communiceren. Het verklaart waarom olifanten bijna altijd de weg naar hun kudde terugvinden nadat ze zijn afgedwaald.
Rommelen "Hun gehoor biedt de mogelijkheid om zowel over korte als lange afstand te communiceren. Met behulp van die informatie kunnen ze locatie en identiteit van andere leden van de kudde herkennen", legt Katherine Leighty uit. Leighty is gedragsecoloog in Disney's Animal Kingdom in Florida. Ze voerde samen met haar team een studie naar het rommelend geluid dat olifanten produceren. De mens kan dat geluid niet horen.
Oproep Het onderzoek vond plaats bij vijf olifanten in het park van Disney. Elke olifant kreeg met behulp van een brandslang een GPS en een recorder om de nek. Net zoals mensen zullen de meeste olifanten antwoorden als ze een oproep krijgen. Maar het valt de onderzoekers ook op dat de neiging om te antwoorden groter is bij olifanten die een sterke band met elkaar hebben. (gb)
01/10/08 14u31
Bron : Hln.be De meest verloren van alle dagen is de dag waarop men niet heeft gelachen.
mailgroep huisdieren
De neushoornpopulatie in Zuid-Afrika wordt bedreigd door het stijgend aantal stropers die de viervoeters vermoorden voor hun waardevolle hoorns, aldus een rapport. De krant The Witness meldde dat er dit jaar al twaalf witte neushoorns zijn gedood in reservaten in de oostelijke provincie KwaZulu-Natal. De hoorns werden verwijderd en hun lichamen achtergelaten.
Een studie aan de Universiteit van Queensland in Australië wijst uit dat de verlichting in of buiten de trailer nauwelijks invloed heeft op het trailerlaadgedrag van paarden. De hartslag van de deelnemende paarden bleek wel onder alle omstandigheden te stijgen, dit betekent dat trailerladen altijd een zekere mate van stress veroorzaakt.
De mens is niet de enige soort die van op afstand kan communiceren. Ook olifanten 'telefoneren' met elkaar. Dankzij een rommelend geluid kunnen ze tot op twee kilometer van elkaar communiceren. Het verklaart waarom olifanten bijna altijd de weg naar hun kudde terugvinden nadat ze zijn afgedwaald.
