Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
27-10-2008
Oktober: het is de maand van de bijzondere vogels.
Bericht uitgegeven door Vogelbescherming Nederland op zondag 26 oktober 2008
Oktober: het is de maand van de bijzondere vogels. Veel vogels zijn massaal op trek en daardoor belandt er weleens een vreemde eend in de bijt in ons land. Dus wie goed op let, weet soms letterlijk niet wat hij ziet vliegen!
Tijdens de internationale vogelteldag begin oktober viel het al op: er werden veel bijzondere vogels waargenomen. Zo noteerden de vogelaars verschillende beflijsters, barmsijzen, oeverpiepers, duinpiepers en wintertalingen. Maar ook eind oktober kan de liefhebber nog uitgebreid zijn hart op halen.
Een snelle blik op www.waarneming.nl geeft meer duidelijkheid. Hier vullen vogelaars (en andere natuurliefhebbers) in welk dier ze waar en wanneer gezien hebben. De afgelopen dagen zaten daar weer een paar opvallende waarnemingen bij: roze spreeuw, notenkraker, ruigpootbuizerd, cettis zanger en bladkoning. Allemaal soorten die je niet dagelijks voorbij ziet vliegen.
Oktober is dan ook dé maand waarin vogels op reis zijn. Van het koude noorden trekken ze naar het zonnige zuiden. Voor de een is dat het uiterste puntje in Zuidelijk Afrika, andere vogels uit het noorden blijven graag in ons land plakken. Zolang het hier maar niet vriest, tenminste.
Nederland speelt een cruciale rol in deze vogeltrek. Vogels volgen in principe een vaste route op weg naar het zuiden. Omdat ze niet graag over grote watervlakten vliegen, maar de kustlijn wel een prima routeplanner is, komen de meeste soorten uit IJsland, Groenland en Siberië over ons land heen. Daarnaast heeft Nederland twee fantastische wegrestaurants: de Waddenzee en de Zeeuwse Delta. In deze twee bijzondere natuurgebieden kunnen de vogels even bijkomen van de honderden kilometers die ze al in de vleugels hebben. Ze vinden er voedsel om aan te sterken voor de volgende etappe en rusten uit voor wat komen gaat. Geen wonder dus dat trekvogels graag ons land aan doen.
Tekst: Marieke Dijksman, Vogelbescherming Nederland Foto: Martin Hierck
ontspannen staart betekent: de hond is rustig en voelt zich op zijn gemak.
opgerichte staart: de hond is alert en waakzaam.
omhoog en snel kwispelend: de hond is opgewonden.
uitgestrekt en langzaam, ritmisch bewegend: de hond is op zijn hoede of houdt de wacht
neerwaarts gericht: is een uiting van onzekerheid.
tussen de poten: de hond is ergens bang voor.
De oren
ontspannen : de hond is kalm.
opgericht: de hond is alert.
omhoog en naar voren gericht: de hond is aan het uitdagen, is assertief of zelfs agressief.
plat achterover: de hond is bang of bezorgd,
De ogen
direct oogcontact: de hond is vol vertrouwen of moedig.
afwisselend, toevallig oogcontact: de hond is tevreden.
grote pupillen: dit is een teken van angst.
afgewende blik: teken van eerbied.
De lippen, mond en tong
hijgen: de hond heeft zin om te spelen, is zenuwachtig of (seksueel) opgewonden.
lippen gesloten: de hond is onzeker of kalmeert zichzelf.
likken aan de lippen: teken van ongerustheid of de hond wil een persoon of een andere hond sussen.
ontspannen mond: de hond is rustig
achteruit getrokken lippen: wordt gebruikt om uit te dagen of te waarschuwen, zeker wanneer dit gepaard gaat met grommen.
Tong meermaals uitsteken en weer intrekken: honden doen dit wanneer ze zich ongemakkelijk of bezorgd voelen. Zo stellen ze zichzelf gerust.
Tong likt neus: de hond voelt zich ongemakkelijk, bijvoorbeeld wanneer hij een nieuwe situatie probeert in te schatten. Het kan ook een teken zijn van hoge concentratie, bijvoorbeeld wanneer de hond een bevel probeert te begrijpen en hem probeert op te volgen.
De Tasmaanse duivel (Sarcophilus harrisi ) (ook wel buidelduivel ) is een zeer vraatzuchtig vleesetendbuideldier uit de familieDasyuridae dat enkel op het eiland Tasmanië voorkomt. De Tasmaanse duivel kwam vroeger ook voor in Australië .
Het dier is ongeveer 60 cm lang, exclusief een 30 cm lange staart. Het heeft een groot hoofd, een bek met krachtige kaken en zwakke achterpoten. Het heeft duidelijk zwartachtig bont met witte flarden op de keel, aan beide kanten van de buik en op het achterdeel. Het dier heeft een woeste uitstraling en staat bekend om zijn wrede karakter. Het is zeer sterk voor zijn grootte en het jaagt op dieren die groter zijn dan het dier zelf, zoals kleine kangoeroes , knaagdieren , hagedissen en andere kleine dieren. Het leeft in holen op rotsachtige gebieden.
Net als vroeger op de nu uitgestorven buidelwolf , wordt op de Tasmaanse duivel gejaagd wegens zijn gevaar voor huisdieren en gevogelte. Toch zijn er op afgelegen gebieden van het eiland nog grote aantallen aanwezig.
Een andere reden dat de Tasmaanse duivel in populatie daalt, heeft te maken met een besmettelijke vorm van kanker . Maar liefst tachtig procent van de Tasmaanse duivels overlijdt aan kanker en een behandeling ontbreekt. Sinds de uitbraak van de tumorziekte sinds de jaren negentig is de Tasmaanse duivelbevolking gehalveerd.
Uit recent onderzoek blijkt dat de Tasmaanse duivels de tumorcellen aan elkaar doorgeven als ze elkaar bijten tijdens het vechten. Onderzoekers observeerden overeenkomende DNA -afwijkingen in de tumorcellen van alle dieren, wat betekent dat de Tasmaanse duivels elkaar infecteren.
Het lijkt op het eerste gezicht onmogelijk, maar toch bewijst een spin in Australië het tegendeel. De supergrote spin had een web gespannen in een tuin in Atherton, ten noorden van de stad Cairns (Queensland). Een arme vogel trapte in haar val en werd met smaak veroberd.
Ongewoon De foto's tonen hoe de spin met haar poten de vogel gekneld houdt en hoe ze langzaam maar zeker peuzelt aan het weerloze gevleugelde slachtoffer. De foto's die ondertussen wereldwijd via het internet circuleren, zijn echt. Dat bevestigen biologen. Joel Shakespeare van het Reptielenpark in New South Wales legt uit dat het hier gaat om een 'gouden weverspin'. "Normaal jagen deze spinnen voornamelijk op grote insecten", vertelt hij. "Dit is echt zeer ongewoon maar het zou me verbazen als de spin de hele vogel zou kunnen opeten." (hlnsydney/kh)
BRUSSEL - De mens had al 31.700 jaar geleden een hond als huisdier. Dat is 17.700 jaar eerder dan tot dusver werd aangenomen. Nieuw botonderzoek van een opgegraven hondenschedel uit België heeft dat uitgewezen.
Van de schedel, die in 1850 in de grotten van het Waalse Goyet bij Namen werd gevonden, was steeds aangenomen dat het om de resten van een wolvenkop ging.
Maar onderzoek met de nieuwste technieken toont nu aan dat het om een hond gaat, meldde paleontologe Mietje Germonpré van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen maandag in de Vlaamse krant Het Laatste Nieuws.
Wolvengebit
Honden hadden destijds wel een soort wolvengebit. "Qua vorm leken ze wellicht op de Siberische husky, maar qua grootte hadden ze meer gemeen met herdershonden", aldus Germonpré.
"Het is mogelijk dat de honden werden gebruikt voor de jacht en voor het transport van wild. Ze waren ook nuttig voor hun vacht en vlees, als huisdier en als dieren met rituele betekenis."
De vaststelling van de oudste hond ter wereld sluit volgens de archeologe aan bij een andere vondst: 26.000 jaar oude voetstappen van een kind met een hond in de grotten van Chauvet in Frankrijk.
Onderzoek
De bevindingen van Germonpré verschijnen binnenkort in het Journal of Archeological Science. Ze gaat nog door met haar onderzoek naar prehistorische honden.
"We gaan nu analyses uitvoeren om te zien wat ze aten. Verder gaan we onderkaken met elkaar vergelijken. Dat zal ons nog meer leren, want daar zijn er meer van gevonden."
Vlaams-Brabant is tegen dierenproeven Philip Morris
Vlaams-Brabant is tegen dierenproeven Philip Morris Tabaksproducent overweegt beroep bij Raad van State
HAASRODE - Er heerst onduidelijkheid over het vergunningsdossier van tabaksproducent Philip Morris in Haasrode. De deputatie van Vlaams-Brabant weigert het bedrijf een uitbreiding voor dierenproeven. Nochtans zegt Philip Morris dat het bij de provincie in beroep ging tegen de beslissing van het stadsbestuur om een technische installatie te weigeren.
Hier krijgen ze de steun van acteurPol Goossens en zijn hond Wap
Volgens gedeputeerde voor Leefmilieu Jean-Pol Olbrechts (CD&V) had Philip Morris in Haasrode een aanvraag ingediend voor de uitbreiding van de huisvesting van proefdieren waarop tests worden gedaan. 'Het bedrijf wilde het aantal proefdieren, muizen en ratten, uitbreiden van 1.600 naar 6.850. Dat hebben we geweigerd. We hebben rekening gehouden met een nieuw element in het dossier, namelijk dat de federale regering beslist heeft om dierenproeven voor het ontwikkelen van tabaksproducten te verbieden.'
De uitspraak in beroep is een gevolg van de weigering van het Leuvense stadsbestuur om de milieuvergunning voor Philip Morris te hernieuwen. Het deed dat op basis van ethische redenen. Paul Broeckx van Philip Morris België was gisteren nog niet officieel op de hoogte van de beslissing van de deputatie. 'We zullen het schrijven aandachtig lezen en dan bekijken welke stappen we nog kunnen ondernemen. Tegen deze beslissing kunnen we in principe alleen beroep aantekenen bij de Raad van State. Maar het is te vroeg om te beslissen', zegt hij.
'We zijn alleszins erg verheugd dat de regularisatie van de technische installatie door de deputatie is goedgekeurd. Het vreemde is dat precies die technische regularisatie eigenlijk het enige was waarover het Leuvense stadsbestuur en dus ook de deputatie in beroep zich moesten uitspreken', zegt Broeckx. 'Over een uitbreiding van dierenproeven wordt in dit dossier met geen letter gerept.'
Olbrechts zegt dat de regularisatie van de technische installatie een formaliteit was. 'Voor sommige elementen was een melding voldoende en zijn zelfs geen vergunningen nodig. De beslissing die we nu genomen hebben, is proactief. Als Philip Morris geen proeven meer mag uitvoeren, waarom zouden wij dan een uitbreiding van de huisvesting goedkeuren?'
Of deze beslissing veel verandert aan het lot van Philip Morris is twijfelachtig. De federale regering besliste namelijk goed een maand geleden dat na een overgangsperiode van twee jaar het gedaan moet zijn met tabaksproeven op dieren.
Bij Philip Morris werken zeventig mensen. Het is nog niet duidelijk wat de gevolgen van de beslissing zijn op de tewerkstelling. Volgens Broeckx is van een afbouw van de werking van het labo voorlopig geen sprake.
KRIJG EENS EEN SMS VAN EEN OLIFANT! In Kenya krijgt een boswachter een sms van een olifant, waarin hij gewaarschuwd wordt dat die op weg is naar een naburig dorp, en dat het uitkijken geblazen is. Hoe zit dat? Wel, de olifant mag dan al wel een beschermd dier zijn, maar dat wil niet zeggen dat hij geen schade kan aanrichten. Wanneer er een olifant doorheen jouw moestuintje passeert, zal je niet veel tomaten meer heel vinden. En dan haal je best ook je schildpad en je hond en kat binnen... In Kenya zijn er verschillende olifanten die af en toe zin krijgen om eens een stapje in de wereld te zetten, en dan bij de buren in het dorp op bezoek gaan. Een van die olifanten is Kimani. om hem toch wat in het oog tehouden, kreeg die onlangs een mobiele telefoonkaart in zijn halsband ingeplant, en die waarschuwt de boswachters wanneer de olifant weer op stap gaat, en bepaalde virtuele grenzen overschrijdt. De boswachter zet dan snel koers naar de olifant, en zwaait met lichten en allerlei materiaal om Kimani af te schrikken zodat hij terug naar het reservaat keert. "olifant texting" heet dit (in het Engels is "texting" het equivalent van een sms sturen). Kenya is het eerste land dat dit toepast in een poging om een moeilijk evenwicht te vinden tussen de groeiende bevolking en de wilde dieren in de natuur, die steeds minder terrein krijgen om rond te zwerven. Het Olifant Texting is wel een serieuze zaak, want als dit er niet was, dan zou Kimani al lang doodgeschoten zijn, net als vijf andere olifanten die steeds maar naar de dorpen afzakten omdat zij daar gemakkelijk voedsel vonden in de moestuintjes. Door een soort virtuele grens af te bakenen, en de in de halsband van Kimani ingebouwde telefoonkaart een sms te laten verzenden naar de boswachters, proberen zij het gedragspatroon van Kimani te doorbreken, en te verhinderen dat ook hij neergeschoten moet worden, ter bescherming van de dorpelingen. Meer over Kimani en de moeilijke keuze tussen bescherming van natuur en de samenleving van mensen in vaak moeilijke omstandigheden, in dit artikel bij The Age. http://www.theage.com.au/news/technology/geofences-keep-kenyan-elephants-in-check/2008/10/13/1223749906998.html
Het konijn behoort tot de orde der Lagomorpha (haasachtigen). Zij onderscheiden zich van de knaagdieren (Rodentia) doordat ze achter de voorste snijtanden 2 stifttandjes hebben.
Geschiedenis... Oorspronkelijk is het konijn waarschijnlijk afkomstig uit Azie, waarna het zich over grote delen van de wereld verspreid heeft. Gedurende de ijstijd is het leefgebied verkleind en zijn de konijnen uiteindelijk terechtgekomen op het Iberisch Schiereiland, het huidig Spanje en Portugal. Rond 250 B.C. zijn de konijnen voor het eerst in gevangenschap gehouden door de Romeinen. Zij fokten de konijnen om hun vlees en om hun vacht. Ze werden gehouden in zogenaamde "leporarien", grote ommuurde tuinen die de konijnen tegen vijanden beschermden, maar van een echte domesticatie was nog geen sprake. Pas in de middeleeuwen verspreidde het konijn zich richting Noord-Europa en werd het konijn voor het eerst door monnikken als huisdier gehouden. Zij begonnen ook met het creeren van rassen door konijnen met een afwijkende vachtkleur met elkaar te kruisen.
Nu... Pas na de 2e wereldoorlog raakt het konijn langzamerhand in zwang als gezelschapsdier, een trend die zicht tot de dag van vandaag voortzet. Steeds meer mensen nemen een konijn als huisdier.
Het normale gebit:
Het gebit van het konijn bestaat uit 4 snijtanden, 2 stifttanden en 20 kiezen. De melktanden van het konijn wisselen in een periode vlak voor de geboorte tot 3-5 weken na de geboorte.
Stiftanden zijn kleine snijtandjes die achter de snijtanden van de bovenkaak staan. Dit onderscheid konijnen van knaagdieren zoals de cavia, hamster en de rat.
Knagers... Alhoewel een konijn geen knaagdier is zijn het wel uitmuntende knagers. Dit komt mede doordat tanden en kiezen door middel van lamellen tussen de wortel en het slijmvlies van de tandkas diep in het bot verankerd zijn. Ongeveerd 2/3e van de tand bestaat uit wortel!
Op de röntgenfoto hieronder zie je hoe de tanden en kiezen in de kaak zitten:
Levenslang groeien... De tanden en kiezen van konijnen hebben een open wortel en groeien gedurende hun hele leven door. De snijtanden groeien 2-2.4 mm per week. Dit is dus bijna 10 cm per jaar! Deze groei word opgevangen door slijtage van de tanden en kiezen. De slijtage vindt plaats als gevolg van het knagen en kauwen op voedsel. Het is belangrijk dat groei en slijtage met elkaar in evenwicht zijn.
Slijtage... Bij een normaal gebit staan de bovensnijtanden voor de ondersnijtanden en raken de ondersnijtanden de stifttanden. Hierdoor slijten de snijtanden beitelvormig op elkaar af en zijn ze zeer geschikt om mee te kunnen knagen. De kiezen slijten af door het malen op voer. Het konijn maalt zijn voer door tijdens het kauwen zijn kiezen horizontaal te bewegen. Hierdoor slijten de kiezen op elkaar af.
(wordt vervolgd met Gebitsproblemen bij het konijn) (Dierengebit Nederland)
Kaak en/of tandproblemen door een aanrijding of een val
Kaak en/of tandproblemen door een aanrijding of een val
Als een kat aangereden wordt, of ergens van afvalt, kan er van alles aan het gebit en de kaken beschadigd raken. Vaak zal de kat onder het bloed zitten. Het ziet er vreselijk uit, omdat het mondslijmvlies erg goed doorbloed is. Tanden kunnen los komen te zitten of uitvallen. Haaktanden kunnen afbreken. Bij harde klappen kunnen zelfs de kaken breken.
Een aangereden kat... Als voorbeeld zullen we deze kat nemen. De kat werd door de eigenaar gevonden toen hij onder het bloed binnen kwam lopen. Ze zijn snel naar onze dierenkliniek gekomen en daar bleek de kat in shock te zijn. Daarbij zat de bek onder het bloed, er waren snijtanden verdwenen en de onderkaak was gebroken. De behandeling... De kat werd opgenomen en onder lichte sedatie gebracht om de pijn te verlichten, nu kon er ook gekeken worden wat er preciesaan de hand was. De bek werd schoongemaakt en er bleek dat er diverse snijtanden weg waren (zie foto links). Er waren gelukkig geen haaktanden afgebroken.
Wel was er een breuk van de onderkaak aanwezig (zie foto hierboven rechts). De breuk was in de symphysis en dit was te voelen, de linker en rechteronderkaak zaten los ten opzichte van elkaar. Dit kon hersteld worden met behulp van een cerclagedraaddie om de beide kaakhelften wordt vastgezet.
De kat kreeg een pijnstiller en antibiotica en de shock werd met een vochtinfuus hersteld. Met antbioticum en pijnstiller en het advies om gedurende een paar weken het eten dun te maken kon de kat naar huis.
4 weken later... 4 weken kwam de kat voor controle (zie foto rechts, klik op de foto voor het eindresultaat). Het slijmvlies was mooi genezen en de kaakhelften van de onderkaak zaten weer aan elkaar vast. Onder sedatie is de cerclagedraad weggehaald en kat is weer genezen.
Gelukkig viel het bij deze kat reuze mee. Helaas kan een kat veel ergere problemen ondervinden van een val of een aanrijding.
Na Ed het sprekende paard is er een nieuw hippisch toptalent opgestaan.
Kunstenaar Cholla heeft de passie van Jackson Pollock en was al te zien op tentoonstellingen in New York en Los Angeles. Maar toen hij met een van zijn kunstwerken meedeed in een Italiaanse competitie, keek de jury even raar op. Cholla is namelijk een paard. Met zijn mond schildert hij het ene abstracte werk na het andere. Zijn creatie The Big Red Buck was geselecteerd voor de derde internationale Arte Laguna-expositie in Mogliano Veneto, Italië.
Aangezien er meer dan 3000 schilderijen, sculpturen en foto's waren ingestuurd, is het vrij opmerkelijk dat een paard door de eerste selectie is gekomen. De juryleden reageerden verschillend: de helft kon erom lachen, anderen waren laaiend kwaad en wilden het paard diskwalificeren. Toch is zijn werk uiteindelijk goedgekeurd. Een geldprijs zit er helaas niet in voor Cholla, de jury houdt het bij een eervolle vermelding. Verschillende curatoren hebben Cholla nu gevraagd voor een solotentoonstelling.
Net als bij de mens is het voorkomen van gebitsproblemen beter dan genezen! De belangrijkste pijler bij preventie berust op het voorkomen of vertragen van de vorming van tandplak en tandsteen. De dierenarts speelt hier een rol bij, maar de dagelijkse verzorging van het gebit door de eigenaar is veel belangrijker.
Voeding... Voeding kan helpen bij de preventie van tandplak: een gebit dat kauwt blijft schoner. Zo geven harde droge brokken minder snel problemen dan zacht blikvoer. Ondanks dat blijven ook bij de harde brokjes toch nog voedselresten achter tussen de kiezen die tandplak kunnen veroorzaken.
De beste manier om het gebit van een kat schoon te houden is door de tanden poetsen. Als kattendierenartsen die zich toegelegd hebben op tandheelkunde bij katten, adviseren wij het mechanisch reinigen (=tanden poetsen) van het gebit om tandplak te verwijderen en daardoor tandsteen te voorkomen.
Speciale poetsdoekjes ...
We adviseren om poetsdoekjes te gebruiken die de combinatie in zich hebben om zacht te zijn maar die ook een zeer goed opnameniveau hebben. We gebruiken zelf poetsdoekjes van Hekasoft (10 cm lang en 5 cm breed). We wikkelen de doekjes om onze wijsvinger en poetsen daarna de tanden en kiezen van de hond. Poets alleen de buitnenkant, de binnenkant wordt door de tong gepoetst. Ook zijn er speciale tandenborstels voor katten ontwikkeld, maar daarmee gaat het poetsen moeilijker dan met de gaasjes.
Hoe moet u poetsen ...
Tijdens het poetsen dient de buitenkant van de tanden en kiezen in de bovenkaak en met name de achterste kiezen goed gepoetst te worden. Twee a drie keer per week 1x langs de tanden en kiezen halen is vaak al voldoende om de vorming van tandplak tegen te gaan
Vet Aquadent op het gaasje ...
Wij adviseren om Vet Aquadent op het poetsdoekje aan te brengen. U kunt een scheutje Vet Aquadent op een gaasje aanbrengen, vervolgens poetst u de kiezen en tanden van uw kat. Het poetsen met een gaasje wordt door uw hond goed verdragen. u hoeft alleen de buitenkant van de tanden en poetsen te poetsen, de binnenzijde van de kiezen wordt gepoetst door de tong
T/D* voer... Indien de kat niet toelaat dat er gepoetst wordt dan kunt u speciale brokken voeren. Er is sinds een aantal jaar een voer op de markt dat, wetenschappelijk bewezen, helpt de vorming van tandplak en tandsteen tegen te gaan: t/d* voer van Hill's . Door de grootte en de vorm van de brok kan een kat deze brokken niet zonder kauwen doorslikken. Door de speciale samenstelling en het hoge vezelgehalte van de brok poetst deze brok als het ware de tanden tijdens het kauwen. U kunt bij ons in de dierenkliniek gratis proefzakjes afhalen.
Oravet ...
Indien er ernstige gingivitis (tandvleesontsteking) of zelfs parodontitis (= teruggetrokken tandvlees) is ontstaan dan kunnen we een behandeling met Oravet inzetten. 2 weken later begint dan de Oravet thuisbehandeling, de eigenaar moet 1x per week de Oravet aanbrengen. We adviseren om de Oravet altijd in combinatie met tandenpoetsen of speciale brokken te gebruiken.
Controle... Sommige katten laten het poetsen niet goed toe. Zeker bij katten met aanleg voor tandplak en tandsteen is een regelmatige controle door de dierenarts en een eventuele professionele gebitsreiniging noodzakelijk. Tijdens de jaarlijkse checkup, waarbij de kat gevaccineerd wordt, controleren wij altijd het gebit van de kat.
Acht pompiers kunnen ontsnapte hamster niet vangen
Acht pompiers kunnen ontsnapte hamster niet vangen
Acht brandweermannen hebben tevergeefs jacht gemaakt op de ontsnapte hamster van de kleine Zoe (6) uit het Schotse Dunbar. De pompiers hadden nochtans een camera en een stofzuiger ingezet om Fudgie te vangen.
Fornuis en gasleiding ontmanteld De mama van Zoe had maandag de brandweer gebeld nadat de hamster zes dagen voordien in een holletje onder de houten keukenvloer was gekropen. De hulpverleners vatten meteen de stier bij de horens en ontmantelden het fornuis en een deel van de gasleiding in de keuken. Fudgie bleef echter ongrijpbaar.
Technologie faalt Dan maar de technologie inschakelen, dachten de brandweerlui. Ze lieten een minicamera onder de keukenvloer zakken. Ze hadden het apparaat met chocolade ingewreven om indruk op de hamster te maken. Toen dat niet hielp, probeerden ze het dier naar de oppervlakte te zuigen met een stofzuiger.
Stille aftocht De reddingsoperatie moest afgeblazen worden. Fudgie zit inmiddels al acht dagen onder de keukenvloer. De dierenbescherming vermoedt dat het diertje daar inmiddels een nest heeft gebouwd en zich best naar zijn schik voelt. (eb)
Een nieuwe ontwikkeling in de paardensport is het bitlozehoofdstel . Het woord zegt het eigenlijk al, het is een hoofdstel zonder bit . Omdat dit een vrij nieuwe vorm van rijden is, waar de meeste mensen nog geen ervaring mee hebben en geen idee hebben welke werking welk bitloze hoofdstel heeft, hieronder een overzicht van verschillende bitloze optomingen .
De bosal is één van de oudere bitloze optomingen die voornamelijk in de westernsport gebruikt wordt. Oorspronkelijk stamt dit hoofdstel van de Indianen af, ze maakten een stugge ring van rawhide (leer) en de teugels van staart - of manenhaar , ook wel mecate genoemd. De mecate wordt onderaan de knop van de bosal (onder de kin van het paard) vastgebonden.
De scherpte van een bosal is afhankelijk van de dikte. Een dikkere bosal zal de druk meer verdelen en zo minder scherp inwerken dan een dunnere. De bosal is minder geschikt voor mensen die rijden met veel teugelcontact omdat het mogelijk kan schuren op de paardenneus. Voor westernrijden is deze optoming uiterst geschikt en het is ook toegestaan om paarden onder de 6 jaar uit te brengen op wedstrijden met een bosal.
Cross rope bridle
een cross rope bridle
Een cross rope bridle is eigenlijk het zelfde idee als een touwhalster , alleen is deze minder geschikt voor grondwerk en meer bedoeld om mee te rijden. In plaats van één lus om de teugels aan vast te maken zoals bij het touwhalster heeft de cross rope bridle 2 lussen en werkt het meer met zijwaartse druk. Sommige paarden begrijpen een cross rope bridle beter dan een touwhalster.
Dually training halter
Dually training halter
Oftewel, het halster van Monty Roberts . Dit is een gewoon halster met een extra touwstuk bij de neus. Bij het aantrekken van het halster geeft het touw extra druk op de neus waardoor het halster scherper inwerkt dan een normaal halster. Aan beide uiteindes van het touw zit een ring waar je mogelijk de teugels aan kunt bevestigen. Dit halster is zeer geschikt voor grondwerk maar minder geschikt voor het rijden. Het halster is vrij stug en de inwerking op de neus is vrij scherp waardoor dit halster minder geschikt is om engels mee te rijden.
Dr. Cook hoofdstel
Het Dr. Cook hoofdstel
Dit is een van de meest bekende bitloze optoming op dit moment. Dr. Cook is een dierenarts die uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar de gevolgen van een bit in een paardenmond. Uiteindelijk kwam hij daarom met een bitloos hoofdstel op de markt. Dit hoofdstel heeft twee riemen kruislings onder de kin doorlopen. Als er druk op de teugels gegeven wordt, werkt dit hoofdstel niet alleen druk uit op de neus, maar ook achter de oren en de zijkant van de kaak. Dit hoofdstel is er in een lederen uitvoering en de kunststoffen uitvoering, over het algemeen wordt dit hoofdstel als vriendelijk beschouwd voor het paard.
Ook mennen met het Dr. Cook hoofdstel is mogelijk. Een kleine aanpassing aan het rijhoofdstel maakt dat je één hoofdstel voor beide takken van de sport kunt gebruiken, simpel door wat extra riempjes bij te bestellen zodat je de oogkleppen kunt vastmaken. De oogkleppen staan iets wijder van het hoofd af dan bij de gewone menhoofdstellen , zodat de paarden meer zicht hebben.
Glucksrad
Een Glucksrad
Het Glucksrad is een ring die zich bevindt aan de zijkant van het paardenhoofd. De ring staat in verbinding met zowel het bakstuk , neusriem en de teugels. Door de spaken in de ring wordt elke stuk op een andere plek vast gemaakt. Als er druk wordt uitgeoefend op de teugels draait het rad en treed er een hefboomwerking op. De mate waarin het hefboomeffect optreedt hangt af van waar je de teugels aan vastmaakt. Als de teugels aan de voorzijde van de ring vastmaakt wordt, kantelt het wiel meer dan wanneer het meer aan de achterzijde vastmaakt is. Dit hoofdstel geeft zowel druk op de neus, kin en achter de oren en kan een vrij scherpe optoming zijn, afhankelijk van hoe het wordt gebruikt.
Hackamore
Een Hackamore met korte scharen
Dit is één van de meest bekende bitloze hoofdstellen in Nederland. Dit hoofdstel zie je vaak terug in het springparcours in de hogere niveaus. De Hackamore werkt met een zogenaamde hefboomwerking. De mate waarin deze hefboomwerking voorkomt hangt af van de lengte van de scharen. Er zijn zowel korte als lange scharen, de langere scharen werken scherper in dan de kortere. Met het in contact nemen van de teugels kantelen de scharen en wordt er druk uitgeoefend op de neus en de kin. Maar ook achter de oren komt druk, de mate waarin hangt ook weer af van de lengte van de scharen. Bij verkeerd gebruik van de Hackamore kan het neusbot breken. Dit komt echter alleen voor bij een te harde hand en een te laag hangende hackamore. De hackamore is de scherpste bitloze optoming die momenteel op de markt is.
Sidepull
Een sidepull
De sidepull is een hoofdstel dat werkt met zijwaartse druk, de teugels worden bevestigd aan de zijkanten van de neusriem. Als er druk wordt uitgeoefend op de rechterteugel zal het paard op het linker gedeelte van zijn neus druk voelen. De scherpte van het hoofdstel verschilt per merk en uitvoering. Er zijn sidepulls op de markt met dun ruw touw op de neus, deze werken vrij scherp in. Ook kan het touw mogelijk gaan schuren; deze sidepull is dan ook minder geschikt voor constante teugeldruk. Maar er zijn ook sidepulls met lederen neusriemen of zelfs neopreen onderlegd. Deze hoofdstellen zijn qua scherpte een stuk vriendelijker voor de paardenneus.
Touwhalster
een touwhalster
Zie Touwhalster voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Een touwhalster is een halster gemaakt van sterk touw. De dikte van het touw verschilt van 6 tot 8 mm. Door het dunne touw werkt het halster vrij scherp in, ook heeft dit touw de eigenschap dat het niet breekt. Daarom is het heel belangrijk om een paard vooral niet vast te zetten aan een touwhalster! Een touwhalster kan gebruikt worden bij zowel grondwerk als om mee te rijden. Het touw werkt in op de neus en op de grond ook achter de oren. Omdat het touw toch vrij scherp is, is een touwhalster minder geschikt voor het Engels rijden. Een bontje op de neus kan een touwhalster wat minder scherp maken en voorkomt schuurplekken op de neus.
Voest-hoofdstel
een (namaak) Voest-hoofdstel
Het bitloze hoofdstel van Emiel Voest werkt met kruislingse riempjes onder de kin door. Het hoofdstel heeft een brede neusriem waardoor de werking minder snel scherp optreedt, de druk wordt over een groter oppervlakte verdeeld.
Als je links aan de teugel trekt zal er aan de rechterkant druk ontstaan waardoor het paard zijn hoofd zal buigen naar links. Bij verkeerd gebruik kan het de neus afknellen maar bij correct gebruik is dit een vriendelijk hoofdstel met weinig leer om het hoofd van je paard.
Kaptoom
Zie Kaptoom voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Kaptoom
De Kaptoom is een bitloos hoofdstel dat zowel bitloos kan worden gebruikt, als in combinatie met een bit . De kaptoom wordt voornamelijk gebruikt voor grondwerk of bij de africhting van jonge paarden. De kaptoom is heel populair bij de Academische rijkunst.
Neckrope
Neckrope
De neckrope is, zoals de naam al zegt, een halsring/touw. Een (bitloze) optoming die om de hals van het paard ligt. De gesloten ring, ook wel rijring genoemd is gemaakt van dik touw, doordat hij uitgebreid verstelbaar is, is hij voor ieder paarden soort geschikt. Je rijdt met behulp van neckreining en zit en/of stem.
Dit uiterst kleine hertje kwam ter wereld door een keizersnede in de dierenkliniek, nadat zijn moeder door een auto werd gedood.
Kleine Rupert, die zo klein is dat hij in een volwassen hand past, was geboren nadat dierenartsen er niet in waren geslaagd zijn moeder te redden.
Wees: De dierenartsen konden zijn moeder niet redden. Bij maar 15 cm lang en het gewicht van iet meerr dan een pond, is hij nu in een incubator in de intensivecare eenheid bij het Ziekenhuis van het Wild Tiggywinkles in Buckinghamshire.
Hij heeft pas onlangs zijn ogen geopend.
Les Stocker, vinder van Tiggywinkles, zei: Ruperet moeder had zeer zware verwondingen.
We kregen hem aan het ademen en ging in de couveuse met zuurstof. Hij wordt nu gevoed via een buisje.
Rupert ondergestopt in de couveuse.
Lief Hertje Rupert poseert al mooi voor de camera.
Men is na 5 dagen optimistich over Rupert, dat hij volledig zal herstellen.
Het is altijd erg moeilijk met baby hertjes, maar Rupert is een zeer levenslustig hertje.
De laatste tijd bereiken ons nogal wat klachten en vragen over de groeiende steenmarterpopulatie in Leuven en Vlaanderen in het algemeen. Hoewel ze geen enkel gevaar voor de mens vormen veroorzaken ze nogal wat onvrede, wat in vele gevallen overigens niet geheel onterecht blijkt.
Hoe herkent u een steenmarter? De steenmarter (Martes foina) is een 40-50 cm lang inheems roofdier met een bruine vacht met een gelige onderwol met een witte borstvlek die doorloopt tot halverwege de voorpootjes. Ze lijken qua lichaamsbouw sterk op boommarters en bunzings, of de gedomesticeerde variant van deze laatste: de fret.
Levenswijze Marters zijn zeer territoriale dieren, met andere woorden: ze wonen ergens. Dit territorium verdedigen ze dan ook met grote ijver: geen enkele soortgenoot komt erin, zelfs hun eigen jongen worden in het najaar zonder pardon verjaagd.
Marters zijn net als fretten omnivoor en echte opportunisten. De combinatie van deze levensstijl en het feit dat de groeiende populatie zich bijzonder goed schijnt aan te passen aan het leven met de mens maakt conflicten onvermijdelijk. Her en der veroorzaken ze schade van verschillende aard: o doodbijten van pluimvee, konijnen, o geuroverlast door uitwerpselen en etensresten (de zogenaamde latrines) o lawaai (gestommel op zolder) o knaagschade aan elektrische bedrading en wagens, isolatiemateriaal,
Bescherming De steenmarter is juridisch gezien een wildsoort (categorie overig wild). Dit komt neer op een totale bescherming, aangezien de steenmarter sinds jaar en dag niet meer mag worden bejaagd. Het vangen of doden van deze dieren is dan ook verboden, en overigens ook geen oplossing aangezien vrijgekomen territoria bijna onmiddellijk worden ingenomen door een andere steenmarter
Oplossingen Men dient het territorium blijvend ongeschikt te maken voor de marters. Mogelijkheden hiervoor zijn: o geurspray die de dieren verjaagt o verstoring veroorzaken (licht maken, lawaai, ) o schrikdraad: er zijn systemen beschikbaar waarbij geëlektrificeerde plaatjes her en der onder de motorkap van de wagen worden geplaatst o toegang tot gebouwen afsluiten o kippen s nachts opsluiten, of de ren vos- en steenmartervrij maken. Hierover is een interessant artikel te vinden op de site van de vogelbescherming.
Meer info? Deze en andere tips zijn door de milieudienst gebundeld in een informatieve folder. Gezien het juridische statuut van het dier is het niet mogelijk tot vangst of verdelging over te gaan, maar we zijn ervan overtuigd dat door het verstrekken van informatie de appreciatie voor dit mysterieuze dier kunnen laten groeien, en de schade door preventieve ingrepen kunnen vermijden.
Een nieuw huisdiertje is met een onstuimige opmars bezig. Het gaat om de zogenaamde Suikereekhoorn, die in het Engels luistert naar de naam Sugarglider. In Groot-Brittanië is het momenteel een ware rage aan het worden, daar vliegen ze letterlijk over de toonbank.
Het diertje komt van origine uit Australië en komt verder in het wild voor in Tasmanië en New Guinea. In het latijns luidt de naam van het diertje: Petaurus Breviceps. Het meest opvallende aan het diertje is dat de Suikereekhoorn een huidplooi tussen de voor en achterpoot heeft. Als hij zich strekt vouwt de huid uit en heeft daarbij de grootte van een A4tje, waardoor het diertje uitstekend op de wind kan zweven/glijden. Er zijn daarbij zweefvluchten vastgesteld tot maar liefst 66 meter.
Ook in ons land is er een groeiende belangstelling voor het beestje. Ze worden suikereekhoorns genoemd omdat ze op eekhoorns lijken, maar toch is dit eigenlijk een onjuiste benaming, want het zijn geen eekhoorns, het zijn zelfs geen knaagdieren, maar buideldieren. Daarom wordt ook in ons land meestal de engelse naam Sugargliders gebruikt.
In Australië zelf is het overigens verboden om dit wilde diertje als huisdier te houden. Maar toch heeft het beestje inmiddels zijn weg naar menige fokker en liefhebber gevonden. De aangeboden diertjes in de dierenwinkels zij daarom vrijwel allemaal afkomstig van de nakweek van andere liefhebbers en gelukkig vrijwel niet meer uit het wild.
Als huisdier is hij in korte tijd enorm populair geworden in Amerika en Engeland en nu ook in Nederland. Ze zijn zo populair omdat het een klein, vrij tam beestje is met een ontzettende zachte, fluweelachtige vacht.
Op de website van de Belangenvereniging Sugargliders Nederland (BSN) is veel informatie te vinden over het houden van de diertjes. Daar staat onder andere ook: "toch is en blijft het een exotisch dier en geen knuffeldier, alhoewel dit niet betekent dat ze niet aanhankelijk kunnen zijn. Er zijn zat verhalen bekend van mensen die hun sugarglider overal mee naartoe nemen. Verder is het goed er rekening mee te houden dat het geen huisdier is voor kleine kinderen, maar met een beetje geduld en een tam nakweekdier van een goede hobbyist, kun je aan de sugarglider een geweldig huisdier hebben. Belangrijk is verder om te weten dat de Sugarglider ook een behoorlijk luidruchtig diertje is dat ondanks het feit dat hij niet zo groot is een behoorlijk volume aan allerlei geluiden weet te produceren...
Op youtube zijn diverse filmpjes te vinden over dit relatief nieuwe huisdiertje...
De Britten zijn misschien de grootste (huis)dierenliefhebbers van Europa, maar wij kunnen er ook iets van. Om onze katten en honden nog meer te verwennen, kunnen we nu gebruik maken van de Vibrating Pet Masaage Glove. Terwijl je de hond of kat aait, trilt de handschoen zachtjes waardoor je huisdier nog sneller tot rust komt. Doordat dit gadget van fleece gemaakt is, beschadigt het de pels van je dier niet. Met een vochtig doekje verwijder je nadien alle haartjes die achtergebleven zijn. Je kunt al een handschoen kopen voor een slordige 15 euro, en wel online op www.harrietcarter.com .
mailgroep huisdieren
Een snelle blik op www.waarneming.nl geeft meer duidelijkheid. Hier vullen vogelaars (en andere natuurliefhebbers) in welk dier ze waar en wanneer gezien hebben. De afgelopen dagen zaten daar weer een paar opvallende waarnemingen bij: roze spreeuw, notenkraker, ruigpootbuizerd, cettis zanger en bladkoning. Allemaal soorten die je niet dagelijks voorbij ziet vliegen. 
Hier krijgen ze de steun van acteur Pol Goossens en zijn hond Wap
In Kenya krijgt een boswachter een sms van een olifant, waarin hij gewaarschuwd wordt dat die op weg is naar een naburig dorp, en dat het uitkijken geblazen is. Hoe zit dat? 
Na Ed het sprekende paard is er een nieuw hippisch toptalent opgestaan.
De laatste tijd bereiken ons nogal wat klachten en vragen over de groeiende steenmarterpopulatie in Leuven en Vlaanderen in het algemeen. Hoewel ze geen enkel gevaar voor de mens vormen veroorzaken ze nogal wat onvrede, wat in vele gevallen overigens niet geheel onterecht blijkt.
De Britten zijn misschien de grootste (huis)dierenliefhebbers van Europa, maar wij kunnen er ook iets van. Om onze katten en honden nog meer te verwennen, kunnen we nu gebruik maken van de Vibrating Pet Masaage Glove. Terwijl je de hond of kat aait, trilt de handschoen zachtjes waardoor je huisdier nog sneller tot rust komt. Doordat dit gadget van fleece gemaakt is, beschadigt het de pels van je dier niet. Met een vochtig doekje verwijder je nadien alle haartjes die achtergebleven zijn. Je kunt al een handschoen kopen voor een slordige 15 euro, en wel online op 
