Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
08-10-2007
Siamese schildpad (Martina1)
Niet alledaags: een siamese schildpad. Het beest - dat gemakkelijk vijftien tot twintig jaar oud kan worden - heeft twee koppen en twee paar voorpoten, maar slechts één paar achterpoten en één staart.
Sedert eeuwen houdt de mens papegaaien als huisdier. Maar hoe zit dat nu precies met de aanschaf en verzorging van zo'n dier? Wij vroegen het aan dierendokter Rob Lückerath .
Een eerste vraag die zich opdringt: hoe komen we aan een papegaai?
Rob Lückerath: 'Het antwoord is heel simpel: dit is wettelijk bepaald. In 1973 is in Washington de internationale handel in bedreigde dier- en plantensoorten gereglementeerd (CITES). Dat was hard nodig, aangezien de mens nu niet meteen bekendstond vanwege zijn grote bekommernis om in het wild levende dieren. CITES bepaalt dus exact wat mag en wat niet. In principe is het verboden om wilde dieren te bezitten, te verkopen of af te leveren'.
'In België zijn er speciaalzaken, die papegaaien uit eigen kweek verkopen. Daar heb je voldoende keuze. Het bijkomende grote voordeel is dat deze dieren makkelijker handtam zijn te maken.'
Hoe oud wordt een papegaai eigenlijk?
'Een papegaai wordt heel erg oud en kan de mens zelfs overleven. Bij de aanschaf van een papegaai moet je dan ook goed beseffen dat je er je hele leven lang aan vastzit. De leeftijd verschilt een beetje per soort, maar 50jaar is het gemiddelde. De agaporniden zijn 'dwergpapegaaien' en leven relatief kort, namelijk zo'n jaar of 20.'
Vraagt het dier een speciale verzorging? Die bek ziet er anders best gevaarlijk uit en die klauwen liegen er ook niet om.
'Om lange nagels te voorkomen, moeten de stokken in de kooi goed zijn. Dat betekent: van een verschillende diameter. Eventueel helpt het om de stokken met heel fijn schuurpapier te bekleden of ovale stokken te pakken. Ook de snavel moet kunnen afslijten. Een papegaai die te weinig takken, noten of andere slijtende producten krijgt, zal zijn bek niet voldoende afslijten. De snavel groeit dan door, het dier kan niet meer goed eten en zelfs verhongeren.'
Stel dat het noodzakelijk is om de nagels te knippen en de bek te verzorgen. Kunnen we dat zelf?
'De nagels zelf knippen is goed te doen, maar je mag wel niet over één nacht ijs gaan. Vraag je dierenarts om het eens voor te doen en doe het hierna eens zelf onder supervisie. Allereerst moet de papegaai goed gefixeerd zijn. Je pakt een stevige oude doek. Deze doe je om het diertje heen, kordaat maar met zachtheid. Dan pak je met de vrije hand de kop van achter vast en houd met vingers de onderkant van de bek vast. Onthoud echter: een papegaai is een schrikschijterd... letterlijk. Gebruik een stevige nageltang -een goede draadtang is ook bruikbaar- want de nagels kunnen heel erg hard zijn. Knip steeds kleine beetjes af om te voorkomen dat je in het 'leven' knipt.'
'De bek is een heel ander verhaal. Het knippen van de snavel is werk voor de vakman: in de snavel zitten bloedvaatjes die niet geraakt mogen worden. Het probleem is dat deze niet van de buitenkant af te zien zijn. Blijf er dus af.'
Een grote hond en een kleine kat, Die zaten op de kamermat; En de hond, die zei: Zeg, scheelt jou wat? Scheer je weg!
En de kat, die zei: Jij bent een hond, En ik een kat, niet zonder grond; Hou jij dus nou jouw grote mond: Scheer je weg!
Scheer je weg: waf, waf! Scheer je weg: sis, sis Scheer je weg: die is raak! Scheer je weg: die 's nie mis! Waf waf! sis sis! woef woef! mauw mauw! En een houw en een beet en een blaf en een grauw: En de grote hond en de kleine kat, Die vlogen van de kamermat, En de keuken in: Zeg, scheelt jullie wat?
En hij trapte op een teen, En zij beet in een been Van de meid, die riep: ga je heen! O mijn been! Scheer je weg!
En de grote hond en de kleine kat, Die zaten weer samen op de kamermat, En ze lachten en praatten: 'och hemeltje, wat Trapte ik op haar teen!' 'En beet ik in haar been!' ''t Is gek, maar zo'n mens krijgt ook altijd wat!'
Twee slangen Twee slangen komen elkaar tegen in het moeras. De ene slang zegt tegen de andere: "Ik hoop dat ik niet giftig ben". Vraagt de andere: "Waarom?" Zegt die ene weer: "Omdat ik net in mijn tong heb gebeten!"
Kikker en Duizendpoot Een kikker en een duizendpoot hebben afgesproken in een restaurant. De kikker zit al een uur te wachten, als de duizendpoot eindelijk binnen komt. Vermoeid zegt 'ie: "Sorry dat ik zo laat ben, maar er hing een bordje voor de deur waarop stond: voeten vegen."
Olifant in de tram Een olifant stapt in de tram en laat zijn kaartje aan de conducteur zien. Die zegt: "Dit is nu echt de eerste keer dat ik een olifant op de tram heb!" "Kijk maar goed," antwoordt de olifant, "dit is namelijk meteen de laatste keer, want morgen is mijn brommer weer gerepareerd."
Kolibries (Trochilidae) zijn een familie van vogels uit de orde gierzwaluwachtigen (Apodiformes). Er zijn 325 tot 340 soorten, die worden onderverdeeld in de onderfamilies Phaethornithinae (met 34 soorten in zes geslachten) en Trochilinae , die de typische kolibries omvat. Het genencentrum van de kolibries ligt in Zuid-Amerika. Daar komen ook de meeste soorten voor.
De mannetjeskolibrie is bont, meestal metaalachtig groen gekleurd, met een glanzend rode, blauwe of smaragdgroene keelkleur. Het vrouwtje is onopvallend gekleurd.
De snavel is een belangrijk kenmerk voor de soortindeling. Bij de zwaardkolibrie (Ensifera ensifera ) is de snavel bijna net zo lang als het gehele lijf dat 10 cm lang is. Daartegenover heeft Ramphomicron microrhynchum maar een snavellengte van 5 mm. De Eutoxeres hebben een sterk naar onderen gebogen snavel en de sabelsnavelkolibrie (Avocettula recurvirostris ) heeft een snavel die aan de top naar boven gebogen is. Iedere snavel is op een bepaalde bloemvorm gespecialiseerd, waardoor er geen concurrentie tussen de kolibrie-soorten optreedt.
Tussen de soorten komen grote verschillen in gewicht voor. De kleinste ( bijkolibrie , Mellisuga helenae ) weegt 1,8 gram. De in Noord-Amerika meest voorkomende kolibrie ( robijnkeelkolibrie , Archilochus colubris ) weegt ongeveer 3 gram en is 7,6 cm groot.
Kolibries kunnen tot 15 jaar oud worden en keren ieder jaar naar dezelfde plaats terug. Als het te koud wordt, trekken ze naar meer zuidelijke streken.
De kolibrie heeft een lange snavel, waarmee hij in de kroonbuis van de bloem kan komen. Om bij de nectar te raken moet hij zijn tong uitrollen. De punt van de tong is gespleten en heeft de vorm van een strohalm. Hierdoor kan hij bij nectar komen waar zelfs insecten niet bij kunnen. De bloemen hebben een zeer lange kroonbuis en hebben zich voor hun bestuiving aangepast aan de kolibrie en de kolibrie aan de bloemen. Om het voor deze vogel extra aantrekkelijk te maken is er veel nectar aanwezig. Kolibries hebben een sterke voorkeur voor oranje en rode bloemen.
Suikerwater drinkende kolibrie
De kolibrie kan met suikerwater bijgevoerd worden. Vroeger werd daar een rode kleurstof aan toegevoegd. Tegenwoordig is de voerhouder van plastic en is de voet, waar het suikerwater inzit, roodgekleurd. De openingen van de voerbuisjes zijn zo klein dat er geen insecten bij kunnen en alleen de snavel van de kolibrie er doorheen kan.
De kolibrie kan door de zeer snelle vleugelslag (15 tot 80 slagen per seconde, afhankelijk van de grootte van de vogel) in de lucht stil blijven hangen. Door de snelle vleugelslag kan de kolibrie als enige vogel ook achteruit vliegen. Deze manier van vliegen vraagt echter zeer veel energie die verkregen wordt uit de suikers die in de nectar zitten. Sommige soorten eten ook insecten. De kolibrie moet de hele dag eten om voldoende energie te bekomen. Zelfs als het regent blijft de kolibrie doorvliegen, maar kan dan minder voedsel vinden omdat veel bloemen zich bij regen sluiten. Wanneer het langer dan een week aanhoudend regent, sterven veel kolibries door gebrek aan voedsel.
Alleen 's nachts slaapt de kolibrie. Tijdens de slaap daalt de lichaamstemperatuur enkele graden om energie te besparen. Vergelijkbaar met de winterslaap bij beren.
De kolibrie legt in twee dagen twee relatief grote, witte eieren die na 14-19 dagen uitkomen. De jongen worden gedurende 3-4 weken met insecten en nectar gevoed door de moeder. Deze voert tot 140 keer per dag de jongen, waarbij de lange snavel diep in de bek van het jong gestoken wordt. De vader verzorgt het nest niet en zorgt ook niet voor het grootbrengen van de jongen. Hij verdedigt wel het territorium tegen binnendringende soortgenoten. Daar kolibries zeer veel moeten eten, zijn de jongen altijd onbewaakt en vallen vaak ten prooi aan andere dieren zoals roofvogels, katten en slangen.
Van alle levende wezens heeft de Kolibrie de snelste hartslag: tot1.200 slagen per minuut. Bij sommige soorten werd zelfs een hartslag 4.800 opgemeten, dat is 80 keer per seconde.(pm)
Snokken aan leiband beschadigt nekwervels van hond
Zweeds onderzoek wijst uit dat meer dan zes op de tien honden rugproblemen hebben. Een van de oorzaken is dat de viervoeters hun leven lang mee 'gerukt' worden aan hun halsband. 'Baasjes denken dat hun hond luistert na een ruk, maar eigenlijk vermijdt hij gewoon een pijnlijk gevoel', meent hondentrainster Katrien Lismont.
Stel je even voor: je staat als kleine hond te midden van een menigte en ziet alleen benen, schoenen en wielen van winkel- en kinderwagens. Met moeite kan je omhoogkijken en plots verlangt men dat je van richting verandert. Dat merk je door een duidelijk signaal van de leiband die vast hangt aan je halsband. Elke ruk daaraan knijpt je keel dicht en doet pijn aan je strottenhoofd.
Om de pijn te stoppen en opnieuw lucht te kunnen happen, kan je niets anders doen dan volgen, hoewel je niet weet waarheen. Je moet alleen hopen en erop vertrouwen dat het wezen aan de andere kant van de leiband weet wat goed voor je is.
Met deze confronterende beschrijving wil hondentrainer Katrien Lismont (49) baasjes laten stilstaan bij hoe honden alledaagse situaties beleven. Dat honden een halsband dragen, is in mensenogen zo'n evidentie dat we niet meer stilstaan bij de gevolgen ervan. 'We denken dat onze hond luistert na een ruk aan de leiband, maar eigenlijk vermijdt hij gewoon een pijnlijk en onaangenaam gevoel', meent Lismont. 'Honden met een halsband ervaren op dat moment een enorme druk op de hals.'
Stijve nek
'Net zoals bij mensen wordt de hondenhals recht gehouden door wervels, die even fijn in elkaar zitten als bij ons. Wie al eens een stijve nek heeft gehad, wéét hoe kwetsbaar men zich dan voelt. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat hondenfysiotherapeuten dagelijks geconfronteerd worden met de gevolgen van het snokken aan de leiband. Halswervels worden verschoven of eenvoudig weg uit elkaar gerukt. De hond ontwikkelt een compenserende houding die extra spanning op het hele gestel teweegbrengt. Dat komt vele honden op latere leeftijd duur te staan: verlammingen, rugklachten...'
Anders Hallgren, een bekende Zweedse psycholoog en hondentrainer, onderzocht 400 honden en stelde vast dat ongeveer 63 procent problemen in de rug had. Van deze problemen situeerde 27 procent zich ter hoogte van de nekwervels. De overgrote meerderheid van deze honden (91 procent) bleek blootgesteld aan een training met rukken aan de leiband. Hallgren beschrijft dat niet alleen de nekwervels beschadigd worden, maar ook de nek- en halsspieren en het strottenhoofd.
Meeslepen of meenemen
'Daarom is het beter de hond een tuig of harnas om te doen', vindt Lismont. 'Dat zit gedeeltelijk rond zijn schouders en voor zijn borst. Op die manier voelt de hond de richting die wordt aangegeven vanuit zijn torso en niet alleen aan zijn hals. De adem wordt niet langer afgesneden en het doet geen pijn meer aan zijn uiterst kwetsbare keel. Zo voelt het dier zich wat zachter behandeld en wordt hij meer meegenomen in plaats van meegesleept .'
Hoewel harnastuigjes meer en meer opkomen, loopt België op dat vlak nog achter. 'Zo'n tuig heeft nochtans alleen voordelen: de hond trekt automatisch minder aan de lijn en je hebt meerdere mogelijkheden om de leiband aan het tuigje te bevestigen.'
Maar zelfs met een harnas blijft het opletten: wanneer een hond met een bepaalde snelheid in de lijn stormt, is de impact op het gestel enorm. Nooit de volle lengte van de lijn gebruiken, is de boodschap.(Nieuwsblad)
de vriendschap van een hond is vriendschap voor het leven voor een ander niet te zien hoeveel een hond kan geven want ben je ééns verdrietig dan kijkt hij je aan alsof hij zeggen wil ik zal altijd naast je staan en als je dan weer vrolijk bent dan slaat hij met zijn staart en blaft alsof hij zeggen wil dat hebben we weer geklaart zo'n vriendschap is een wonder een wonder om te beleven zo'n viendschap kan geen mens geen mens kan zoiets geven
De Russische dwerghamster komt oorspronkelijk uit Noord-Kazachstan (Siberië). Deze hamster is een vrij rustige hamster (rustiger dan bijv. de Roborovski dwerghamster). Het lichaam heeft een doorsnee van ongeveer 7 centimeter en een klein staartje. De Russische dwerghamster heeft een brede kop met ronde en bolle ogen. Ze worden ongeveer 1,5 tot 2 jaar oud. Wat bijzonder is aan deze hamstersoort is zijn wintervacht, in de winter wordt de vacht wit. Niet alle Russische dwerghamsters in gevangenschap krijgen een wintervacht, het ligt aan de hoeveelheid (kunst)licht in de kamer. Bij de meeste mensen gaat in de winter al vroeg de lamp aan, zodat er geen wintervacht ontstaat. In theorie kan de Russische dwerghamster samen gehouden worden met soortgenoten, maar dat gaat zeer zelden goed. Het is ook niet zielig om een Russische dwerghamster solitair te houden. Als je toch meerdere Russische dwerghamsters bij elkaar wilt houden kan dit alleen met broertjes/zusjes uit hetzelfde nest die hun hele leven bij elkaar gezeten hebben. Je moet dan wel een reservekooi achter de hand te houden voor het geval het fout gaat..
Russiche dwerghamsters bestaan in 3 officieel erkende kleuren:
Wildkleur: De buik is grijswit, oortjes donker, een donkerbruine vacht en een zwartbruine streep over zijn rug.
Blauw-wildkleur (sapphire ): Het lijkt op de wildkleur, alleen is de vacht blauwgrijs en is de streep over zijn rug donkerblauw.
Parelgrijs (pearl ): Parelgrijs (Pearl) is sinds kort niet meer officieel erkend als kleur, maar het is wel een kleur die je vaak ziet. Ze hebben een witte vacht en de oortjes zijn lichtgrijs.
Verder zie je in de winkel ook steeds vaker "nieuwe" kleuren opduiken, zoals geel roodoog of mandarijn. Over de zuiverheid van deze dieren bestaat discussie (zie verderop het stuk "Het verschil tussen Russen en Campbelli's" en het Hamsterforum). Russische dwerghamsters in wintervacht zien er zo uit:
Ned. naam:
Russische dwerghamster
Latijnse naam:
Phodopus sungorus
Levensverwachting:
1,5 - 2 jaar
Lengte (kop-romp):
64-100 mm
Campbelli dwerghamster (Phodopus campbelli )
De Campbelli-dwerghamster komt oorspronkelijk uit Noord-Mongolië en Noord-China. Hij is nauw verwant met de Russische dwerghamster. Ze hebben de reputatie agressief te zijn, maar als je je Campbelli hamster bij een goede fokker of een betrouwbare dierenwinkel haalt is daar geen sprake van. Ze zijn wat nieuwsgieriger en assertiever dan Russische dwerghamsters. Ze worden ongeveer 1,5 tot 2 jaar oud. In theorie kan de Campbelli dwerghamster samen gehouden worden met soortgenoten en de ervaring van leden van het Hamsterforum is beter dan met het samenhouden van Russische dwerghamsters. Echter, het is ook niet zielig om een Campbelli dwerghamster solitair te houden. Als je meerdere Campbelli dwerghamsters bij elkaar wilt houden kan dit alleen met broertjes/zusjes uit hetzelfde nest die hun hele leven bij elkaar gezeten hebben. Het is dan wel raadzaam om een reservekooi achter de hand te houden voor het geval het fout gaat. De Campbelli dwerghamster komt in heel veel verschillende kleuren en vachttypes voor.
Ned. naam:
Campbelli dwerghamster
Latijnse naam:
Phodopus campbelli
Levensverwachting:
1,5 - 2 jaar
Lengte (kop-romp):
68-103 mm
Het verschil tussen Russen en Campbelli's: Het is voor het ongeoefende oog vrij moeilijk het verschil te zien tussen een Russische en een Campbelli dwerghamster. Er zijn echter een paar kenmerken die vrij makkelijk te zien zijn. Ten eerste komt de Russische dwerghamster maar in een beperkt aantal kleuren voor en heeft altijd een witte buik, "bogen" in zijn zij (behalve een pearl natuurlijk), en is bijvoorbeeld nooit gevlekt. Als je een hamster hebt die hier niet aan voldoet, is het in ieder geval geen Russische dwerghamster. Sommigen Campbelli-kleuren hebben ook bogen in de zij, maar deze zijn minder scherp afgetekend dan bij de Russische dwerghamster. Bij de wildkleur Campbelli zit er bijvoorbeeld een gelige tint tussen de zijbogen en de witte buik, terwijl de overgang bij de Rus wat abrupter is. Een relatief makkelijk kenmerk om de Russische dwerghamster van de Campbelli te onderscheiden is de aalstreep. Russische dwerghamsters hebben een brede, dikke aalstreep, Campbelli's hebben een dunne aalstreep (bij bepaalde kleuren zelfs niet goed zichtbaar) Verder loopt bij een Russische dwerghamster de neus vloeiend over in de rest van de kop, bij een Campbelli ligt de neus er bij wijze van spreken als een bolletje op. Een Campbelli dwerghamster heeft van bovenaf gezien een 8-vorm, een Russische dwerghamster een ei-vorm (smal bij de schouders, breed van achteren). Tot slot heeft de Campbelli een wat meer plukkerige vacht dan de Russische dwerghamster. Russische dwerghamsters en Campbelli's zijn de enige hamstersoorten die onderling gekruist kunnen worden, je krijgt dan zogeheten "hybride" hamsters. Dit is echter absoluut af te raden omdat dit ernstige gevaren voor de gezondheid op kan leveren en het is desastreus voor het zuiver houden van de beide subsoorten. Aangezien Russische en Campbelli dwerghamsters onderling gekruist kunnen worden, zul je als je je hamster uit de dierenwinkel hebt gehaald waarschijnlijk nooit helemaal zeker weten of je een raszuivere Russische of Campbelli dwerghamster hebt. Op de onderstaande foto is een voorbeeld van kruising Rus/Campbelli te zien. Hij is gevlekt, dus geen raszuivere Rus, maar heeft een te brede aalstreep om een Campbelli te kunnen zijn.
Roborovski dwerghamster (Phodopus roborovskii )
Roborovski dwerghamsters zijn de kleinste dwerghamsters. Ze hebben een kort en breed kopje met ronde, grote ogen. Hun vacht bevat een bruingele tint met een grijze onderlaag. Er is geen streep over de rug (aalstreep) en een witte buik. Oorspronkelijk komen ze uit het Westen en het Oosten van Mongolië en Noord China. Ze zijn erg levendig en snel en ze worden ongeveer 2 tot 3 jaar oud. Over het algemeen zijn Roborovski's vooral "kijkhamsters". Ze zijn te snel om vast te kunnen houden. Ze zijn niet solitair en kunnen dus meestal in groepjes worden gehouden. Het houden van groepjes mannen lijkt echter toch wel regelmatig voor problemen te zorgen. Neem ook nooit meer dieren dan je eventueel apart zou kunnen huisvesten. Een gemengde groep zal altijd betekenen dat ze op een bepaald moment jonkies gaan krijgen en dit kan behoorlijk snel oplopen! In alle gevallen is het raadzaam om één of meerdere reservekooien achter de hand te houden voor het geval het fout gaat. Er is tegenwoordig een kleurmutatie van de Roborovski verkrijgbaar. Het oorspronkelijke uiterlijk (wildkleur) ziet er zo uit:
De nieuwe variant wordt "white face" of "white mask" genoemd:
Ned. naam:
Roborovski dwerghamster
Latijnse naam:
Phodopus roborovskii
Levensverwachting:
2 - 3 jaar
Lengte (kop-romp):
86-92 mm
Chinese dwerghamster (Cricetulus griseus )
De Chinese dwerghamster komt oorspronkelijk uit Noord-China en Mongolië. Ze zijn erg levendig en houden van klimmen. Ze zijn wreed tegen soortgenoten, dus ze moeten net als de Syrische hamster solitair worden gehouden. Ze worden ongeveer 2,5 tot 4 jaar oud. De Chinese dwerghamster heeft een duidelijk waarneembaar staartje van ongeveer 1 centimeter lang, wat voor een groot deel verklaart waarom ze zo goed kunnen klimmen. Ze gebruiken hun staartje voor houvast en om hun evenwicht te bewaren. Verder is geslachtsonderscheid bij de Chinese dwerghamster erg makkelijk, bij mannetjes kunnen de ballen tot wel 1/3 van de lichaamslengte beslaan! Chinese dwerghamster worden relatief niet zo vaak als huisdier gehouden in Nederland. Lees over ervaringen van mensen met Chinese dwerghamsters of deel je eigen ervaringen in het onderwerp over Chinese dwerghamsters op het Hamsterforum . Hieronder staan weer de kleuren.
Wildkleur: Een bruingrijze kleur met zwarte haarpuntjes. Ze hebben een vaalwitte buik en een donkerbruine aalstreep.
Wit: Ze zijn effen wit met een donkere aalstreep en donkere ogen.
Gevlekt: Ze komen ook nog gevlekt voor.
Ned. naam:
Chinese dwerghamster
Latijnse naam:
Cricetulus griseus
Levensverwachting:
2,5 - 4 jaar
Lengte (kop-romp):
82-126 mm
De Syrische hamster wordt ook wel de goudhamster genoemd. Vroeger werd vooral deze naam gebruikt, maar tegenwoordig heten ze Syrische hamsters. Deze naam is ook beter, omdat er verschillende kleuren zijn naast de oorspronkelijke kleur goud. In 1839 werd de Syrische hamster ontdekt, maar daarna dachten ze dat hij was uitgestorven. In 1930 vonden ze in de Syrische woestijn een nest met een vrouwtje en haar jongen. Met dat nest is verder gefokt en de meeste mensen denken daarom dat alle Syrische hamsters die worden gehouden, afstammen van dat nest. De Syrische hamster is solitair, dat betekent dat hij agressief is tegen soortgenoten (behalve als ze geslachtsrijp zijn). Ze worden ongeveer 1,5 tot 2 jaar oud.
De Syrische hamster komt in verschillende vachtsoorten en kleuren voor:
Vachtsoorten:
Normaalhaar: Deze vacht is kort, dicht en wollig. Hij voelt zacht aan.
Langhaar: De vacht is erg zacht en enkele centimeters lang. Gemiddeld wordt de vacht van een mannetje langer dan dat van een vrouwtje.Bij deze soorten is het noodzakelijk dat je de vacht soms verzorgt, voor meer informatie kijk hier
Rex: De vacht is erg kort, wollig en gegolfd. De snorharen zijn altijd gekruld.
Satijnhaar: De satijnharige vacht hoort kort te zijn en niet wollig. De vacht moet echter wel dicht zijn en een mooie glans geven. Satijnbeharing komt zowel voor bij normaalharige en langharige en rex hamsters.
Kleuren met uitmonstering:
Goud: De oorspronkelijke kleur. Ze hebben en goudbruine vachtkleur. De buik en poten zijn wit en de ogen zijn donker van kleur. Er is een duidelijke grens tussen goud en wit
Geel: De vacht heeft een warme, gele kleur. Creme is de grondkleur en de buik is vaalwit. De ogen zijn zwart.
Lilac: Ze hebben een zachtgrijze vacht. De oren zijn lichtbruin en de ogen donkerood. De buik is lichter van kleur dan zachtgrijs.
Sepia: De oren van deze hamsters zijn donkergrijs en de ogen donkerbruin. De vacht is bruingeel tot beige en de buik is zachtgrijs.
Grijs: De vacht is grijs en de buik is lichtgrijs. De ogen zijn donkerbruin en de oren donker grijs.
oranje: ze hebben een warm, oranje vacht. Een lichte buikkleur, donkerrode ogen en bruine oren.
Eenkleurig:
Chocolade: De vacht is chocolakleurig, de oren bruin en de ogen van deze hamsters zijn zwart.
Zwart: Zwarte hamsters horen eigenlijk helemaal zwart te zijn, maar er komen ook heel veel zwarte hamsters voor met witte voetjes en soms kleine witte vlekjes voor. De oren zijn wat lichter en de ogen zijn zwart.
Champagne: De vacht is lila met een kleine grijze tint. Ze hebben rode ogen.
Albino: Deze dieren zijn helemaal wit met rode ogen. De oren hebben een vleeskleur
Wit Met donkere ogen: net als de albino zijn deze dieren ook wit. Het verschil zijn de ogen, deze zijn niet rood maar donker
Wit met rode ogen: Ook deze lijkt op de albino, alleen hebben deze donkergrijze oren.
Creme met rode ogen: De vacht van deze dieren zijn roomkleurig. De buikkleur is wat lichter en de ogen zijn rood.
Creme met donkere ogen: De vacht is abrikooskleurig. Ze hebben donkere ogen en donkergrijze oren.
Dove/duifgrijs: De ogen van deze dieren zijn rood, de vacht is duifgrijs.
Donker-sepia: van deze dieren zijn de haarpunten donkerbruin/zwart. De andere kleur is beige, net als de poten en de 'ringen' om de ogen. De ogen zijn zwart en de oren zijn donker van kleur.
Zilver-sepia: Precies hetzelfde als de donker-sepia. Het enige verschil is dat de delen die bij de donker-sepia beige zijn, dat ze hier zilverwit zijn.
Kleuren met tekening:
Gevlekt: Deze dieren komen in allerlei verschillende kleuren voor. De eerste gevlekte hamsters werden geboren in 1947.
Schildpad: Deze kleur komt alleen voor bij vrouwelijke hamsters. Deze hamsters hebben twee haarkleuren die in een soort 'lappen' over het lichaam verspreid zijn. Een kleur is altijd geelachtig, de andere kleur kan bruin of zwart zijn. Als dit wordt gecombineerd met de kleur wit, heet dit driekleur.
Witband: Deze hamsters hebben een gekleurd lichaam met een witte band in het midden dat over de buik, rug en zijden loopt. Deze band is erg recht.
Ned. naam:
Syrische hamster
Latijnse naam:
Mesocricetus auratus
Levensverwachting:
1,5 - 2 jaar
Lengte (kop-romp):
17-18 cm
Eind 2005 is er een poll geweest op de voorpagina. De uitslag vind je hieronder. De Russische dwerghamster blijkt het populairst te zijn, daarna komt de Syrische hamster.
Eend is de algemene naam voor een aantal soorten vogels uit de familie van eendachtigen (Anatidae). Alle soorten uit de Anatidae worden "eenden" genoemd, behalve de soorten uit de onderfamilie Anserinae , de ganzen en zwanen . Eenden zijn hoofdzakelijk aquatische vogels, meestal kleiner dan hun verwanten, de zwanen en de ganzen, met een kortere nek, en kunnen in zowel zoet als zout water worden gevonden. De Tadorninae , waartoe onder andere de bergeend behoort, houden het midden tussen de ganzen en zwanen.
Eenden worden soms verward met verscheidene soorten niet verwante vogels met gelijkaardige vormen, zoals duikers , futen en rallen als meerkoet en waterhoen . Soms wordt met "eend" alleen vrouwtjeseenden bedoeld. Een mannetjeseend heet een "woerd". Een jonge eend wordt een "pulletje" genoemd. Een woerd is naast de kleur ook te herkennen aan een krulletje in de staart (dit is niet altijd zichtbaar).
Eenden zijn watervogels. Ze hebben zwemvliezen en waterafstotende veren. De vrouwtjes bekleden het nest meestal met dons dat ze uit hun borst plukken. De jongen zijn nestvlieders . Ze verlaten het nest spoedig na het uitkomen. Eenden ruien hun slag- en staartpennen tegelijkertijd. Ze kunnen daardoor ongeveer 1 maand niet vliegen. Deze rui vindt plaats meteen na het broedseizoen. Bij de meeste soorten hebben de mannetjes een kleurig broedkleed, de vrouwtjes daarentegen schutkleuren. Alleen tijdens die korte ruiperiode hebben de mannetjes ook een camouflerend verenkleed ( eclipskleed ).
Eenden eten verschillende soorten voedsel, waaronder grassen, waterplanten, vissen, insecten, enz. Het geluid dat door eenden wordt gemaakt wordt "kwaken" genoemd.
Mannetjes van noordelijke soorten hebben vaak opvallend gevederte.
Sommige soorten eenden, hoofdzakelijk die in de gematigde en noordpoolgebieden, migreren ; andere soorten doen dit niet en blijven het hele jaar in hetzelfde gebied. Weer andere soorten, in het bijzonder in Australië waar de regenval fragmentarisch en onregelmatig is, zijn nomadisch en zoeken tijdelijke meren en poeltjes op die zich na zware regen vormen.
In vele gebieden wordt op wilde eenden gejaagd voor het vlees of voor het vermaak. Meestal gebeurt dit door de dieren te schieten; vroeger werden daarnaast ( eendenkooien ) gebruikt. Eendenvlees en -eieren worden in veel landen geconsumeerd. Donzen dekbedden bestaan uit de onderveren van de eidereend . Het wordt bijeengezocht uit hun nesten in voortplantingsgebieden waar de eenden de veren gebruiken om hun nesten te bedekken. Naast de mens zijn ratten de grootste vijanden van eenden.
Tegenwoordig leven eenden vaak juist dicht in de buurt van mensen, zoals bij water in de bebouwdekom van dorpen en steden en worden de eenden niet meer gejaagd maar gezien als leuke aanvulling op de leefomgeving. Zo wordt het bijvoorbeeld door sommigen als aardig tijdverdrijf gezien om "de eendjes te voeren" met overgebleven oud brood.
De eenden zijn ingedeeld in verschillende onderfamilies van de eendachtigen en vertegenwoordigen dus niet een vaste taxonomische groep. Hier volgt de indeling van de vogels die als eenden bekendstaan:
De torenvalk (Falco tinnunculus ) is een vogel uit de familie van valken (Falconidae ).
Een volwassen exemplaar is 30 tot 35 centimeter groot. Ze komen voor op allerlei soorten plaatsen, ook in steden. De dieren zijn vaak te zien langs autowegen. Ze kijken vanuit de lucht naar beneden op zoek naar een prooi. Als ze deze hebben gevonden, duiken ze erop af. Het voedsel bestaat voornamelijk uit kleine zoogdieren en insecten , bijvoorbeeld muizen en kevers . Hierom bouwen ze hun nest dan ook op een plaats waar ze zicht hebben op een open ruimte waar ze kunnen speuren naar voedsel.
Het mannetje heeft een grijsblauwe kop en nek, een roodbruine rug en vleugels met donkere vlekken. De staart is blauwachtig grijs en heeft een zwarte eindband. Het vrouwtje is identiek aan het mannetje, maar heeft een bruine kop en nek, dwarsbandjes op de rug en vleugels en een bruine staart.
Het gehele jaar komen torenvalken in een groot deel van Europa voor, waaronder Nederland en België . In Scandinavië en Noord-Rusland zijn de dieren alleen in de zomer aan te treffen.
111 (7%) 
Knudde
Eenden (Ereli)
mailgroep huisdieren
Wielewaal
