Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
09-01-2009
Boehhhhh!! dieren en bijgeloof.......
1-Zo blind als een mol. 2-Een lieveheersbeestje doden brengt ongeluk. 3-Een kat die haar staart likt kondigt onaangenaam bezoek aan. 4-Een roodstaartje op het dak horen zingen is een voorbode voor brand. 5-Een vogel die een huis binen vliegt of door de schoorsteen valt is een teken naderende dood. 6-Een schaapje dat aan je linker hand komt snuffelen brengt extra geluk voor dat seizoen.
Een nieuw jaar betekent een nieuwe lijst van het WWF met de diersoorten die wereldwijd het meest kwetsbaar zijn. Deze negen bedreigde soorten verdienen de grootste aandacht in 2009.
Javaanse neushoorn
Van de Javaanse neushoorn lopen er nog minder dan zestig rond. De toenemende bevolkingsdruk en stropers vormen een ernstige bedreiging voor deze soort, die in twee beschermde gebieden leeft in Indonesië en Vietnam.
Vaquita
In de Golf van Mexico leven nog maar 150 vaquita's, de kleinste walvisachtige soort ter wereld. Deze bruinvissen belanden vaak in visnetten en zouden erg snel kunnen uitgestorven zijn, als er geen beschermingsmaatregelen genomen worden, zoals het gebruik van vaquita-vriendelijke netten en het uitkopen van de lokale vissers.
Cross River-gorilla
In de laatste overgebleven stukjes woud van Nigeria en het westen van Kameroen werd de Cross River Gorilla nog niet lang geleden ontdekt. Het is een ondersoort van de westerse gorilla. Nu de wouden worden opengesteld voor houtbedrijven, komen de jagers dichterbij. Deze gorilla's zijn nog maar met 300 en daarmee de meest zeldzame mensaap ter wereld.
Sumatratijger
De versnelde ontbossing en stroperij zouden het einde kunnen betekenen van de Sumatratijger. Van deze tijgers zijn er nog zo'n 400 à 500. Hun Javaanse en Balinese soortgenoten zijn al uitgestorven. Stropers hebben het gemunt op de tijgers omdat delen van de dieren in de Chinese geneeskunde gebruikt worden en omdat de tijgervellen waardevol zijn.
Grijze walvis
Deze walvis in het noorden van de Stille Oceaan was bijna uitgestorven door de jacht in het begin van de jaren zestig. Hij wordt nog maar zelden gezien en heeft slechte overlevingskansen: botsingen met schepen en olie- en gaswinning voor de kust van Alaska vormen een ernstige bedreiging.
Zwartvoetige fret
Dit zoogdier leeft enkel in de Grote Vlakten in Noord-Amerika en staat onder grote druk omdat zijn voornaamse prooi, de prairiehond, er bijna is uitgeroeid door de boeren. Door kweek in gevangenschap en terug uitzetten van deze fretten is er wat hoop dat de soort het haalt.
Pygmee-olifant
De kleinste van alle olifanten moet het opnemen tegen de kaalkap en de landbouw in de bossen van Borneo. Van deze dieren is nog maar weinig geweten. Het Wereldnatuurfonds probeert hun doen en laten in kaart te brengen met behulp van satellieten.
Reuzenpanda
De bergwouden in het zuidwesten van China, de natuurlijke biotoop van de reuzenpanda, zijn klein en verdeeld geworden. Van deze panda - sinds 1961 het symbool van het Wereldnatuurfonds - zijn er nog 1.600, maar ze leven in kleine en geïsoleerde gemeenschappen.
IJsbeer
De grootste bedreiging voor het voortbestaan van de ijsbeer is de opwarming van de aarde. Als de klimaatverandering op de Noordpool aan hetzelfde tempo doorgaat, is het risico groot dat ijsberen in de loop van volgende eeuw niet meer bestaan.
Labrador redt vrouw van dood tijdens instorten dak
Labrador redt vrouw van dood tijdens instorten dak
Een Italiaanse vrouw heeft haar leven te danken aan haar hond. De labrador sprong haar baasje omver en zorgde er zo voor dat het instortende dak niet op haar terechtkwam. Volgens experts heeft de hond lichte trillingen gevoeld die voor de mens niet waarneembaar zijn. De vrouw zette haar heldin veilig in haar hok en kon niets anders doen dan toekijken hoe haar huis verwoest werd.
"Toen we terugkwamen van onze wandeling was Angelina heel nerveus. Ze sprong constant tegen me aan. In het begin dacht ik dat ze aan het spelen was, maar dan werd Angelina agressief en duwde me tegen de grond", aldus de vrouw.
"Ik werd heel kwaad tot ik merkte dat het dak aan het instorten was. Ik keek rond en besefte dat mijn hond me gered heeft. Als ze me niet tegen de grond had gesmakt, was ik onder het puin terechtgekomen." (adv)
Een jonge zeehond heeft op het Amerikaanse schiereiland Cape Code de dag van zijn leven beleefd. Het beestje drong binnen in een visverwerkend bedrijf en heeft de zaak daar nagenoeg leeggegeten. Dat meldt de Cape Cod Times.
De zeehond, een wijfje, had haar buik al rond gegeten toen ze werd ontdekt. Leden van de dierenbescherming konden het dier vangen en zetten het weer in het water. (eb)
Zeehonden Waddenzee helemaal hersteld van virusepidemie
Zeehonden Waddenzee helemaal hersteld van virusepidemie
De zeehonden in de Waddenzee zijn helemaal hersteld van de virusepidemie, die in 2002 ongeveer de helft van het aantal dieren wegvaagde. In 2008 zwommen in het Nederlandse deel van de Waddenzee 5.972 zeehonden en 976 pups. Volgens de internationale zeehondenonderzoeksgroep TSEG tellen Nederland, Denemarken en Duitsland samen ongeveer 20.250 zeehonden, die 4.632 pups hebben.
In 2002 stierven volwassen zeehondenmannen aan een virusinfectie. Het was de tweede keer dat Noordwest-Europa te maken kreeg met een zeehondenvirus. Het heeft zes jaar geduurd voor de verhouding tussen mannetjes, vrouwtjes en pups grotendeels was hersteld.
Het aantal zeehonden in het Nederlandse deel van de Waddenzee is sinds de virusepidemie met 21 procent per jaar gegroeid. In het Duitse en Deense deel van de Waddenzee groeit de populatie iets langzamer, maar gestaag, zo stellen de onderzoekers. De betrokken overheden gebruiken de jaarlijkse tellingen om beheersmaatregelen te nemen en beleid vast te stellen. (anp/tdb)
Inderdaad: leve de natte neus... maar dan bij honden !
Slijm zorgt voor unieke reukzin van honden
Honden kunnen zo goed ruiken dankzij hun natte neus. Amerikaanse wetenschappers brachten verschillende hondenneuzen in kaart met MRI-scans. Ze ontwikkelden daarmee een computermodel waarmee ze nabootsten hoe de lucht zich beweegt doorheen de neusholtes van de honden.
Slijm Vooral de grote hoeveelheid slijm in de neus van de dieren blijkt een belangrijke rol te spelen bij de onderscheiding van geuren, staat in het Britse wetenschappelijke tijdschrift New Scientist. Het slijm zorgt namelijk voor een soort voorselectie van verschillende aroma's, waardoor de geuren al worden gesorteerd voordat ze bij de reukreceptoren aankomen.
Meer receptoren Honden beschikken overigens over meer zenuwcellen en reukreceptoren in hun neus dan mensen. Ook daardoor kunnen ze gemakkelijker verschillende geuren onderscheiden. (sam)
De naar schatting 190 berggorilla's in het Nationale Park Virunga in Oost-Congo hebben waarschijnlijk alle onrust en strijd van de laatste tijd goed doorstaan. Dat is de inschatting van parkopzichters. Emmanuel de Merode, de Belgische directeur van het park, wist afgelopen week een overeenkomst te sluiten tussen de regering in Kinshasa en rebellenleider Laurent Nkunda over herstel van het beheer van zijn organisatie over het park.
Gezondheid De Merode zei dat onmiddellijk een onderzoek is begonnen om inzicht te krijgen in de status en de gezondheid van de dieren, die vijftien maanden waren toevertrouwd aan de zorg van achtergebleven opzichters die onder leiding stonden van de rebellen. De telling zal een maand lang duren.
Gevlucht Toen Nkunda's rebellenleger eind 2007 het park introk, namen ongeveer 120 opzichters en verzorgers van de organisatie uit vrees voor hun leven de benen. Het merendeel van hen heeft een andere etnische achtergrond dan de Tutsi-rebellen. Enkele tientallen opzichters bleven evenwel achter, omdat zij Tutsi zijn of omdat zij het gevoel hadden niets van de rebellen te vrezen te hebben.
Milieubeschermers en de directie van het park toonden zich het afgelopen jaar herhaaldelijk zeer bezorgd over het lot van de gorilla's. Die bezorgdheid lag voor de hand. Aan de vooravond van de verovering van het park door de rebellen werden tien exemplaren door onbekenden gedood.
Patrouille Volgens een van de achtergebleven opzichters, de 40-jarige Benjamin Nsana, was het niet zo dat niemand wist wat er met de gorilla's gebeurde. "Wij waren hier al die tijd. Wij stuurden iedere dag opzichters op pad." Nsana, die al vijftien jaar met de dieren werkt, zei dat in het afgelopen jaar geen enkele gorilla is omgekomen door stroperij, ziekte, vijandelijkheden of een andere oorzaak. Hij zei dat het park veiliger was dan ooit, omdat de rebellen frequent langs de buitenrand patrouilleerden. "Er zijn zes baby's geboren", aldus Nsana.
Bommen Mogelijk zijn de vijandelijkheden van de afgelopen weken zelfs gunstig voor de gorilla's geweest, omdat zij uitbraken doordat de rebellen het front in westelijke richting opschoven, bij het park vandaan. Voorheen liep de frontlijn door het midden van het leefgebied van de gorilla's.
Toen de rebellen het gebied nog niet geheel in handen hadden, was de situatie voor de gorilla's bepaald niet gunstig. Regeringstroepen plaatsten herhaaldelijk mortiergeschut en raketwerpers op de hoofdweg door het park die nu in handen van de rebellen is. "Ze vuurden bommen in het park, vernielden de jungle en de natuurlijke habitat van de gorilla's", zei Pierre-Canisius Kanamahalagi, die voor de rebellen het park beheerde.
Belgische directeur Kanamahalagi zei dat de opzichters hulp nodig hebben. Zij kregen praktisch geen salaris en ontvingen van de rebellen slechts af en toe wat hulpvoorraden. Nsana voegde hieraan toe dat alle GPS-apparatuur is vernield. De Merode wist de overeenkomst vorige week tot stand te brengen door de neutraliteit van zijn organisatie te benadrukken. Ook wees hij op de status van het park, dat voorkomt op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Zijn inspanningen zorgden voor een unieke situatie: zijn organisatie, een overheidsinstantie, kan nu het beheer voeren over een wildpark in rebellengebied. (novum/gb)
'Paarden buitenlaten bij extreme vorst niet verantwoord'
Paarden buitenlaten bij extreme vorst niet verantwoord
07/01/2009 11:35
De Dierenbescherming Vlaamse Ardennen ontvangt de laatste dagen veel klachten over paarden en koeien die al dan niet zonder beschutting de ijskoude nachten moeten trotseren. ,,Wie echt een hart voor dieren heeft, zorgt dat ze naar binnen worden gebracht', stelt Lucie Van Wittenberghe van de Dierenbescherming. ,,Bij extreme vriestemperaturen van min tien graden of lager is buiten blijven zonder bescherming niet verantwoord.
,,Zelfs met een beschutting is het deze dagen niet aan te raden om de dieren continu buiten te laten. De dieren moeten bijvoorbeeld op elk moment kunnen drinken, maar de drinkbakken bevriezen razendsnel. In sommige gevallen zorgen omwonenden ervoor dat de dieren toch water hebben, gelukkig maar. Deze bezorgdheid verdient natuurlijk waardering, maar het zou zover niet mogen komen, vertelt Van Wittenberghe. ,,Bij elke melding van omwonenden treden wij meteen op en zoeken we contact met de eigenaren. Wij horen van hen regelmatig dat koeien en paarden tegen de kou kunnen, maar meestal lukt het wel ze te overtuigen van de noodzaak om koeien en paarden nu op stal te houden. Als eigenaren weigeren mee te werken alarmeert de Dierenbescherming de politie en de inspectiedienst van het ministerie van Landbouw.
ZEIST - Hun kooitjes en drinkwaterflessen waren helemaal bevroren toen ze zaterdag gevonden werden voor dedeur van de kringloopwinkel in Odijk.
Een cavia. FOTO VICTOR VAN BREUKELEN
Zes verwaarloosde en zwaar onderkoelde cavias waren er echter op het nippertje in geslaagd de vrieskou van min zeven graden te trotseren tot ze zaterdag opgevangen werden door de dierenambulance.
,,Een dieronvriendelijk begin van het nieuwe jaar, stelt Wendy van der Steen van van de dierenbescherming Zeist. De cavias hadden volgesn haar geen enkele beschutting in hun koude kooitjes.
De Dierenambulance Utrecht pikten de beestjes op, die in de auto weer langzaam op temperatuur kwamen. Voordat ze zijn overgedragen aan de dierenbescerhming, werd aangifte bij de politie gedaan.
In de noodopvang van de dierenbescherming zijn de verwaarloosde diertjes onder meer van hun klitten ontdaan en kregen ze allemaal een hok met een zachte bodembedekking om te herstellen van hun rode en opgezwollen voetzooltjes.
De politie heeft nog geen enkele aanknopingspunt richting de persoon die de dieren zo achter heeft gelaten, maar heeft de zaak nog in onderzoek.
De geoffroy kat is een kleine kat die voorkomt in hoger gelegen open bossen en struikbegroeiing in Bolivia, Zuid-Brazilië, Argentinië, Paraguay, Uruguay en delen van Chili, zuidelijk tot in Vuurland. Hij is vernoemd naar de natuuronderzoeker Geoffroy St. Hilaire, die deze soort ontdekte.
Naaste verwanten zijn de ocelot, de margay, de nachtkat en de tijgerkat. Deze maken allen deel uit van het geslacht Leopardus. De geoffroy kat is een sterk bedreigde soort. De vraag naar zijn bijzonder mooie, sterk gevlekte vacht werd nog groter toen de jacht op andere gevlekte katachtigen strafbaar werd.
De geoffroy kat is een bosdier, maar ze mijden de dichtste delen van de jungle en hebben een voorkeur voor hooggelegen, droge landschappen, waar bomen en struiken voldoende dekking bieden. Ze leven tot op 3300 meter hoogte, hoger dan de meeste Zuid-Amerikaanse katachtigen. De kleur en tekening van de vacht verschilt naar het gebied waarin deze katten voorkomen. In het Noorden is de hoofdkleur fel okerkleurig en is het lichaam bedekt met vele kleine, ronde, zwarte vlekken. In het Zuiden is de hoofdkleur van de vacht zilvergrijs en de vlekken zijn tot kleine rozetten gerangschikt. Het is een handige en wendbare klimmer die de grootste deel van de tijd doorbrengt in bomen. Bij het klimmen maakt hij gebruik van zijn vlijmscherpe nagels. Het mannetje markeert het territorium door boomstammen en takken met urine te besproeien en zijn geurklieren tegen takken en twijgen aan te wrijven.
Mede door zijn lenige lichaamsbouw is de geoffroy kat een succesvolle jager. 's Nachts kruipt de kat geruisloos door de ondergroei en zoekt naar prooidieren zoals vogels, kleine zoogdieren en insecten. Het zijn hele goeie zwemmers en vangen als ze in de buurt van water leven soms zelfs vissen. Kleine katten die zoals de geoffroy kat vooral 's nachts actief zijn, gaan meestal in de ochend-en avondschemering op jacht. Anders dan bij de grote katten, die niet zelden prooien met een omvang tot een derde van hun lichaamsgewicht vangen en verslinden en dan voor een paar dagen genoeg te eten hebben, zijn de maaltijden van kleine katten minder omvangrijk. Daardoor moeten ze één of twee maal per dag een prooi zien te bemachtigen. De geoffroy kat bespeurt ieder geluid waarmee een potentieel slachtoffer zijn positie verraadt, wacht geduldig af en slaat op het juiste moment vanuit een hinderlaag toe. Als de kat zijn slachtoffer op de grond vasthoudt, doodt hij hem met een beet en eet het dier helemaal op.
Alleen in de paartijd komt deze solitair levende kat soortgenoten tegen. Het vrouwtje geeft haar paringsbereidheid aan met bepaalde geurstoffen. Vervolgens reageert ze afwijzend en bepaalt tenslotte het moment van de paring zelf. Na de paring verjaagt ze de partner direct. Vlak voordat ze haar jongen werpt, komt het vrouwtje uit de bomen en maakt een nest in het struikgewas tussen de rotsen. De worp bestaat uit één tot drie jongen. Zij zijn bij de geboorte blind en volkomen van hun moeder afhankelijk. De moeder verdedigt ze fel. Niet in de laatste plaats tegen volwassen soortgenoten die de jongen zouden doden en opeten. Als de jongen hun ogen geopend hebben en ze stevig op hun poten staan, leert de moeder ze jagen. Na enkele maanden gaat het gezin uiteen.
Voor het maken van een bontmantel van gemiddelde lengte zijn ongeveer 25 geoffroy kattenpelzen nodig. Weliswaar is de handel op dit moment verboden, maar de illegale jacht gaat gewoon door. STOP DE HANDEL IN BONT!!!!!
Al vier honden dood door vergiftigd aas in Sint-Truiden
Sint-Truiden
07/01Al vier honden dood door vergiftigd aas in Sint-Truiden
Richard Masset uit Velm heeft bij de politie klacht neergelegd tegen onbekenden. Aanleiding is de dood van zijn zwarte labrador. Tijdens een wandeling door velden in zijn buurt werd de hond plots ziek. Brembol wankelde op zijn poten en vertoonde schuimbekkend braakneigingen. De inderhaast opgeroepen dierenarts kon het dier enkel nog met een spuitje uit zijn lijden verlossen. De hond had in het veld vergiftigd aas opgegeten.
Richard wil met zijn verhaal naar buiten komen om andere hondenliefhebbers te waarschuwen.
Intussen weet ik dat dit geen alleenstaand geval was. Er zijn al een zestal gelijkaardige gevallen bekend: voor twee honden kwam de hulp op tijd, de andere vier waren al dood of kregen net als mijn hond een spuitje. Hier moet zonder twijfel kwaad opzet in het spel zijn, meent Richard.
Dierenarts Gillet uit Gingelom bevestigt zijn verhaal. In zijn praktijk werden twee getroffen dieren behandeld. Voor één hond was de overdosis Temic fataal.
Volgens Richard moeten de schuldigen bij de jagers gezocht worden. Ik weet uit goede bron dat in deze streek heel wat vossen leven. En die kunnen op weinig sympathie rekenen bij de jagers.
Spelende kinderen
Wandelaars houden honden best aan de leiband en kijken goed uit of het dier ergens een stukje worst, vlees of vetbollen vermengd met het gif vinden. Het risico dat ook spelende kinderen in aanraking komen met het gif is niet denkbeeldig.
Op de dienst toxicologie van de faculteit diergeneeskunde is Temic geen onbekende. Het product wordt gebruikt in de bieten- en sierplantenteelt tegen bladluizen, bietenvlieg en aaltjes. Het behoort tot de meest giftige verdelgingsmiddelen (klasse A) en mag enkel verkocht worden aan vaklui.
donderdag 08 januari 2009 | 06:53 | Laatst bijgewerkt op: donderdag 08 januari 2009 | 08:05
foto Hans Veenhuis
ENS - Brandweerploeg Ens heeft gisteravond twee honden uit het water gehaald nabij de Ramspolbrug. De dieren waren er door het ijs gezakt. De brandweerlieden legde een lange ladder op het ijs om bij de honden te kunnen komen. Een half uur na melding van het incident konden de dieren in een brandweerauto worden gezet om op te warmen.
... over goede voornemens en honden in de dierentuin
Een goed voornemen voor het nieuwe jaar voor veel mensen: MENS ERGER JE NIET! Niet aan elkaar en zeker niet aan onbelangrijke dingen als honden in de dierentuin!
Wat mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar zijn? Iets minder bewegen, wat meer vet en calorieën tot me nemen en iets vaker een lekkere borrel of een wie- de-wietje. Iets vaker de auto nemen en niet meer zo vaak per voet, fiets of trein. Energiebesparend dus!
Gekkigheid natuurlijk. Goede voornemens maak ik meestal niet, want ja als je geen slechte gewoontes hebt hoef je ook geen goede voornemens te nemen, nietwaar? Nou zien sommige mensen het nemen van een hond naar de dierentuin al als erg slechte gewoonte. Mijn voornemen is dan ook om dit vooral te blijven doen (naar de leuke dierentuinen die dit nog toestaan dan).
Ik was eigenlijk ook helemaal klaar met dit onderwerp, maar een recent stukje op ¨Uw? (niet de mijne ieder geval!) Antwerpse webkrant Den Brabo¨ vraagt nog wel om een leuke reactie natuurlijk.
Ik kan me ergeren aan mensen die alles denken te weten, onbegripvolle en onverdraagzame mensen,lawaaierige kinderen, domme opmerkingen, elke keer dezelfde grapjes, mensen die beweren niet van katachtigen te houden maar wel vooraan (en in de weg) staan om zoveel mogelijk foto's te maken, mensen die lelijke foto's prachtig noemen, kinderwagens die in de weg staan...
Ook aan honden die terecht op de juiste momenten blaffen, zo ook mijn eigen hond als de katachtigen hem weer eens uitdagen of een schijnaanval doen, dat dit dan aangemoedigd wordt door mensen die dit enig vinden of als mensen weer zo overdreven reageren met ¨ik schrik me dood!¨ terwijl het blafje vaak niet over het geschreeuw van de mensen heenkomt.
Dat het té vaak té druk is in dierentuinen...
Bovenal kan ik me ergeren aan mezelf dat ik mezelf steeds weer blootstel aan ¨geleuter door gepeupel¨ (waar heb ik dit eerder gehoord?). Dat ik weer in een dierentuin sta terwijl ik allang ondervonden heb dat de echte wildlife momenten alleen ver van hier te beleven zijn met mensen die niet alleen denken er verstand van te hebben, maar dit werkelijk ook hebben.
Kortom, een lijst opmaken met dingen waar ik me aan zou kunnen ergeren, is zo gemaakt. Het is zo'n verspilde moeite. Iedereen ergert zich wel aan iets of iemand en iedereen kan wel negatieve punten bedenken van dingen die niet in ¨hun straatje¨ vallen. Iedereen zijn eigen mening, niets op tegen. Val alleen niemand met deze mening lastig. ¨Nee, Den Brabo, ook niet die van jullie rotbedorven, keffende en volgevreten reporter. Begrepen? Nee natuurlijik niet. Maar ge houdt uw domme geklets volgende keer beter achterwege!¨ (voor wie nu op zijn achterste benen staat: dit is even in dezelfde taal geschreven als van de reporter zelf; zie eerdergenoemde link).
Goed, mens erger u dus niet, ik ga wat leuke plaatjes van hond met (dierentuin)dieren opzoeken voor u en daarna weer verder met het voortzetten van al mijn goede voornemens: schrijven van foute stukjes (is deze fout genoeg?), kijken van foute programma's (The Bold of GTST fout genoeg?), lachen om foute humor (Gordon fout genoeg?), veelvuldig bezoeken van foute ¨instanties¨ (dierentuinen fout genoeg of néé circussen met wilde dieren?).
Want... ¨Ik houd er zo van¨... (zoals Gerard Joling zo lekker fout zingt).
Tekst en foto's copyright: A. Buijen van Weelden en B. de Jonge Website: www.wildcatsmagazine.nl
Twee eigenaren van sushi-bars hebben op een visveiling bijna 80.000 euro betaald voor een Japanse blauwvintonijn. De prijs ligt enkele keren hoger dan de standaardprijs en is de hoogste in bijna tien jaar.
De 128 kilo zware tonijn van topkwaliteit is gevangen voor de noordkust van Japan en leverde bijna tien miljoen yen op, het hoogste bedrag sinds 2001. In dat jaar ging een blauwvistonijn voor twintig miljoen yen in andere handen over.
Delicatesse De vis, 542 euro per kilo, wordt verdeeld tussen de eigenaar van een sushi-bar in Hongkong en de eigenaar van een sushi-bar in Japan. Normaal gesproken wordt rond de 36 euro per kilo tonijn betaald, maar blauwvintonijn wordt als de beste soort beschouwd en is, in dunne plakjes op rijst geserveerd, een delicatesse.
De blauwvintonijn wordt echter bedreigd en inmiddels is afgesproken de vangst van de vis in 2009 met twintig procent te verminderen. (novum/adv)
Bericht uitgegeven op dinsdag 6 januari 2009 door Alterra.
Nu het ijs zo dik is dat half Nederland de schaatsen onderbindt, betekent dit niet dat er onder dit ijs geen waterdieren meer te vinden zijn. In vijver, sloot en plas zijn zelfs nog een heleboel dieren actief! Toch hebben deze dieren het niet makkelijk in het ijskoude water. Gelukkig hebben ze allerlei manieren gevonden om onder het ijs te overleven. Sommige beesten kunnen 5 maanden ingevroren zijn overleven.
Hoe overleven waterdieren ijsvorming Wanneer een sloot of plas bevriest, vormt zich een laagje ijs op het wateroppervlak. Dit isoleert het waterlichaam en vertraagt zo het afkoelen van het water wat eronder zit. Dit heeft tot gevolg dat sloten en plassen meestal niet tot de bodem toe bevriezen. Zelfs onder extreme koude omstandigheden daalt de watertemperatuur vlak boven de bodem niet snel tot onder het vriespunt. Veel waterdieren blijven dan ook actief in dit water onder het ijs. Waterdieren vermijden direct contact met het ijs en voorkomen zo dat ze ingevroren worden in de ijslaag. Direct contact met ijskristallen is namelijk in veel gevallen dodelijk. In de winter actieve waterdieren hebben verschillende aanpassingen om te overleven in dit letterlijk ijskoude water:
Ten eerste hebben veel soorten waterinsecten stoffen in hun lichaam waardoor lichaamstemperatuur kan zakken tot ver onder het vriespunt (vaak tot ongeveer -5 tot -10 graden Celsius). In de winter worden in hun lichaamsvloeistof suikers en eiwitten aangemaakt die werken als een soort antivries!
Ten tweede maken sommige soorten waterinsecten hun maag en darmen leeg en voorkomen zo dat er zich ijskristallen kunnen vormen rondom de voedseldeeltjes (voedseldeeltjes zouden anders werken als een soort condensatiekernen van waaruit de ijskristallen gaan groeien).
Verschillende ongewervelden nemen beschermende maatregelen: beschermende cocon van taai materiaal (wormen), dichten hun huisje af met een leerachtig laagje (slakken en kokerjuffers).
Vissen trekken weg uit kleine sloten en plassen en zoeken dieper water op om zo bevriezing te voorkomen.
Foto 1: Sloten en plassen zijn vrijwel nooit helemaal tot op de bodem bevroren, onder de dikke laag ijs bevindt zich nog water. Hierin zijn allerlei waterdieren te vinden.
5 maanden invriezen overleven Soms bevriest een sloot of plas helemaal en is er geen ontsnappen meer aan. Wanneer een waterlichaam totaal bevriest trekken dieren zich vaak terug in de bodem. Onderzoekers die bevoren bodemmonsters meenamen uit het veld, met hierin ingekapselde organismen, en deze vervolgens ontdooiden vonden dat in veel gevallen enkele dieren overleefden! Uit een experiment waarbij een soort slak, erwtemossel en kokerjuffer werden ingevroren, bleek dat deze dieren 5 maanden in het ijs bij -4 graden Celsius konden overleven! Ook waterkevers zijn in staat ingekapseld in ijs te overleven. Toch overleven ze niet wanneer ze simpelweg ingevroren worden in een bakje water. Dit heeft iets te maken krachten die vrijkomen door ijsvorming. Groeiende kristallen beschadigen de dieren, maar dit wordt in de natuur waarschijnlijk gebufferd door de zandkorrels of plantendelen.
Niet alle waterdieren zijn s winters actief. Volwassen dieren van bijvoorbeeld verschillende soorten vliegen en muggen sterven in het najaar, nadat ze eieren gelegd hebben. De eieren overwinteren (kunnen tegen bevriezing) en komen het volgende voorjaar weer uit. Deze dieren ontwijken dus de extreme omstandigheden tijdens de winter.
Foto 2: Zolang er voldoende licht kan doordringen in het water, groeit dit Sterrekroos gewoon verder onder de dikke ijslaag.
Zuurstof is een groter probleem dat het ijs zelf Overleven in het koude water is dus goed mogelijk, maar ijsvorming levert nog een ander probleem op voor de waterdieren; er kan namelijk zuurstofloosheid optreden in het water. Algen en waterplanten die groen zijn in de winter (bijvoorbeeld Sterrekroos) produceren zuurstof onder invloed van zonlicht. Wanneer het ijs helder is, dringt er vrijwel evenveel zonlicht in het water door als bij onbevroren water. Wanneer het ijs door viezigheid minder helder is, of bedekt met een laagje sneeuw, dan dringt er bijna geen licht meer in het water door. In het donker wordt er geen zuurstof meer geproduceerd door de algen. Dit is een groot probleem voor waterinsecten in vissen. Bacteriën op de bodem van sloot en plas verbruiken namelijk zuurstof bij het afbreken van dode waterplanten die op de bodem liggen (overblijfselen van het groeiseizoen), met als gevolg dat langzaam alle zuurstof onder het ijs verbruikt wordt. Bij weinig zuurstof sterven de meeste waterdieren; te beginnen bij vissen, omdat deze relatief veel zuurstof nodig hebben. Waterinsecten kunnen lage zuurstofconcentraties tijdelijk overleven door inactief te worden, waaronder door hun stofwisseling sterk te vertragen.
Meer informatie over onderzoek naar waterdieren in de Nederlandse sloten is te vinden op www.plons.wur.nl . Meer informatie over effect van vorst en ijs op amfibieen is te vinden op het Natuurbericht van 21 december 2008: " Met antivries de winter door ".
Lijden de dieren in de Zoo onder de vrieskou? + Slideshow
07/01 Lijden de dieren in de Zoo onder de vrieskou? + Slideshow
Ook in de Antwerpse Zoo laat de winter zich gelden. De parken liggen onder een laagje sneeuw en de bewoners zijn heel de dag buiten in de vrieskou. Maar lijden de dieren ook onder deze extreme temperaturen?
Pinguïns komen van de Zuidpool, dus zij moeten zich goed in hun sas voelen. Maar hoe zit het met de olifanten of de kamelen, hoe doorstaan zij deze allesbehalve exotische temperaturen? Onze reporter trok vandaag naar de Zoo en vroeg uitleg aan de dierenverzorgers.
Een uitgebreid verslag leest u morgen in Gazet van Antwerpen. Bekijk hieronder alvast de foto's van GvA-fotograaf Jan Van der Perre.
Australische kat overleeft val van 34 verdiepingen
Australische kat overleeft val van 34 verdiepingen
Een kat overleefde een val van het 34ste verdiep van een appartementsgebouw in Gold Coast, in het oosten van Australië. Dat meldt ABC Radio.
Struiken Sheree Washington, het baasje van de 7-jarige Tomcat Voodoo, zei dat haar kat maandagavond verdween. De poes zat vaak op een smalle richel. "Waarschijnlijk boog hij te ver over en viel hij 34 verdiepingen naar beneden. Gelukkig landde hij in wat struiken die hem, denk ik, gered hebben."
Slapjes Volgens Washington kwam hij ervan af met wat schrammetjes, verwondde hij een poot en voelde hij zich nog wat slapjes. (belga/eb)
Honden beschermen pinguïns tegen moordlustige vossen
Honden beschermen pinguïns tegen moordlustige vossen
Een groep herdershonden heeft ervoor gezorgd dat een Australische pinguïnkolonie blijft voortbestaan. De honden bewaken de dwergpinguïns sinds 2006, toen nog maar tien van deze dieren op Middle Island leefden. Inmiddels zijn er weer meer dan honderd pinguïns op het eiland, schrijft het Australische persbureau AAP vandaag.
Net als bij schapen De pinguïns werden gedood door vossen. De honden beschermen de pinguïns tegen aanvallen, zoals ze dat ook bij schapen deden. Het zal waarschijnlijk nog tien jaar duren voor de populatie pinguïns terug op het oude niveau van zeshonderd dieren is.
Volgens de natuurbeschermers die de honden inzetten, is de strategie mogelijk ook toe te passen bij andere diersoorten die in het nauw komen. (anp/eb)
Zeldzame walvishaai raakt vast in visnet en sterft (Gwen)
Zeldzame walvishaai raakt vast in visnet en sterft
Een zeldzame zeven meter lange walvishaai, die voor de kust van Maleisië vast kwam te zitten in een visnet, is aan zijn verwondingen gestorven. Nadat het dier in een visnet verstrikt raakte, duurde het twee uur om de twee ton zware haai naar de kust te slepen. Daar aangekomen leefde de vis nog, maar hij stierf niet veel later aan de vele snijwonden die het dier opliep door de bladen van de motor. De walvishaai, of rhincodon typus, is de grootste vis ter wereld. Het dier zwemt in warme tropische zeeën. De vis, herkenbaar aan de vele lichte vlekken op zijn donkergrijze lichaam, kan tot twintig meter lang en zeventig jaar oud worden.
Een 26-jarige Nieuw-Zeelander herstelt nadat hij 24 uur op zee doorbracht. Hij kreeg daarbij te maken met twee hevige hagelbuien, en drie haaien.
Nathan Maclure werd zaterdagavond opgepikt op 13 km van de kust van South Island door een passerende Russische sleepboot. De politie sprak van het "geluksverhaal van het jaar".
Maclure vertrok vrijdag voor een rit met zijn jetski in een estuarium, een brede trechtervormige riviermond. Hij overleefde twee hevige stormen met hagelbuien en werd bedreigd door drie haaien, die afkwamen op de kwallen in het water onder hem. De man slaagde erin zich vast te binden aan zijn jetski, nadat hij er tweemaal was afgevallen. "Ik was echt bang", vertelde hij aan de Sunday Star-Times.
Niemand had hem als vermist opgegeven. Dat hij nog leeft heeft Maclure te danken aan zijn wetsuit en de opmerkingsgave van de boot Ivan Golubets, die onderweg was naar de haven Lyttleton.
mailgroep huisdieren
Ook in de Antwerpse Zoo laat de winter zich gelden. De parken liggen onder een laagje sneeuw en de bewoners zijn heel de dag buiten in de vrieskou. Maar lijden de dieren ook onder deze extreme temperaturen?
