Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
04-04-2008
Octopussen hebben liefdesleven zoals mensen (Knudde1)
Octopussen hebben liefdesleven zoals mensen
Het liefdesleven van octopussen is geraffineerd. Een team wetenschappers van de universiteit van Berkeley hebben ontdekt dat octopussen net als mensen, flirten en jaloers kunnen worden.
Tentakels vasthouden Christine Huffard ging snorkelen in de waters van Indonesië en bestudeerde het gedrag van de Abdopus aculeatus, een kleine octopus met tentakels die tot 25 centimeter lang zijn. " Bij elke duik leerden we iets nieuws over het gedrag van die octopussen. We kwamen al snel tot de vaststelling dat ze zich anders gedroegen dan hun soortgenoten in aquariums. Ze deden bijna net het tegenovergestelde." De octopussen hielden elkaars tentakels vast, zoals verliefde stelletjes, handjes vasthouden. Ze joegen ook belagers weg en als ze te dichtbij kwamen werden ze gewurgd. De mannetjes gingen ook op zoek naar de grootste en dikste vrouwtjes omdat die het vruchtbaarst zijn.
Ouders sterven De octopussen hebben verschillende keer per dag seks als ze volwassen zijn. De mannetjes hebben een speciale tentakel waarmee ze hun sperma binnenbrengen bij de vrouwtjes die dan duizenden eitjes afscheiden. Een aantal maanden na de bevruchting sterven zowel het mannetje als het vrouwtje, meldt Reuters. (vsv)(hln)
De lente is begonnen en de voortplantingskriebels zijn overal in het dierenrijk waarneembaar. De eksters sjouwen met veel te grote takken, de heggemus zingt in de hoogste top van de hoogste boom en de meesjes zien we alleen nog per paar. In de mensenwereld is het niet anders, de kleding wordt schaarser, de gezichten vriendelijker en de welbekende ontmoetingsplaatsen als discotheek en schoolplein vullen zich langzaam met hormonaal gestuurde tweevoeters. Ook in de gevleugelde wereld is de paarvorming inmiddels in volle gang, De mannetjes fluiten zich de kelen schor en de vrouwtjes kijken nieuwsgierig toe. Hoe vindt paarvorming eigenlijk plaats bij vogels? In de fascinerende wereld van de vogels is dit niet eenvoudig te beantwoorden.
Paarvorming is bij vogels grofweg onder te verdelen in vijf groepen.
De eerste groep betreft de soorten die alleen bij elkaar komen om te copuleren. De mannetjes van de Auerhoen verzamelen zich op een open plek in het bos, zetten hun veren op en onder het luid verkondigen van indrukwekkkende geluiden gedragen zij zich zo macho mogelijk. Het vrouwjte kijkt toe, kiest de meest indrukwekkende man en een korte, maar hevige, one-night-stand volgt. Bij de Houtsnip, bakent het mannetje een territorium af en zingt of duikt en vliegt tot het vrouwtje tevreden is. Dan biedt zij zich aan voor die ene daad, waarna de wegen zich weer scheiden. In beide gevallen draait het vrouwtje alleen op voor de opvoeding van de kuikens.
In de tweede groep neemt het paar een paar dagen de tijd om elkaar te leren kennen. Bij sommige Kolibries bouwt het vrouwtje met het mannetje het nest en na copulatie jaagt ze hem uit haar buurt. Bij de Buidelmees bouwt juist het mannetje het nest, copuleert en verlaat vervolgens het gezin om een nieuw nest te bouwen. Ook in deze groep draait het vrouwtje, al dan niet vrijwillig, alleen op voor broeden en voeden.
De derde groep bestaat vooral uit eenden soorten waaronder de welbekende Wilde Eend. Ook hier laat het mannetje het vrouwtje voor de zorg opdraaien, maar de paarvorming heeft vaak al maanden eerder plaatsgevonden. Vaak in de late herfst of het begin van de winter vinden man en vrouw elkaar, al blijven er kapers op de kust.. Niet voor niets zien we in de winter vaak al paartjes Wilde Eenden, maar in de vroege zomer slechts rondhangende groepen woerden, terwijl de vrouwtjes amechtig met de kleine pluizenbollen bezig zijn.
In de vierde groep, verreweg de grootste, voeden de ouders de jongen gezamenlijk op en blijven (meestal) het gehele broedseizoen bij elkaar. Alle uitzonderingen op het traditionele gezin die in de wereld van de tweevoeters voorkomen, zien we ook in deze groep. Sommige mannetjes, zoals de Oropendola, houden er een harem op na. Andere broedparen (Heggemus) werken samen en helpen elkaar als in een vogel variant op de commune. Soms wisselt het vrouwtje, zoals bij de Huiswinterkoning, na het eerste broedsel van partner en voedt een tweede broedsel met een ander mannetje op. Bij de Bijeneters worden de ouders geassisteerd door directe familieleden tijdens het grootbrengen van de jongen. De assistentie komt van jongen uit een eerder broedsel of gewoon door vrijgezellen binnen de groep.
De Ani's, een Zuid-Amerikaanse koekoeksoort, bouwen een groot nest waar de hele clan de eieren in legt die vervolgens gezamenlijk worden uitgebroed.. Bij de Rietgors kan de buurman stiekem langskomen om ook bij jouw vrouwtje zijn genen veilig te stellen.
Tenslotte de vijfde groep die het gehele leven bij elkaar blijven. Hier is de Zwaan waarschijnlijk het meest bekende voorbeeld. In Nederland zijn er echter veel meer soorten die bij elkaar blijven, levenslang of in ieder geval gedurende enkele jaren. Voorbeelden zijn de Koolmees, Kuifleeuwerik en de Boomklever.
De variaties in paar- en broedgedrag zijn onwaarschijnlijk geschakeerd, monogamie, bigamie en polygamie (te verdelen in polyandrie waar het vrouwtje meerdere mannetjes heeft en polygenie waar het mannetje meerdere vrouwtjes heeft), alles is mogelijk. Bij sommige soorten (Morinelplevier en sommige Franjepoten) is het juist het vrouwtje dat de mannetjes lokt en niet andersom zoals bij veruit de meeste soorten. Tenslotte blijkt mannelijk en vrouwelijk niet altijd even duidelijk te onderscheiden. Bij Kemphanen blijken sommige mannetjes wel heel erg vrouwelijk te zijn, een vogelvorm van transsexualiteit.
Je vraagt je toch echt af hoe de man-vrouw verhouding in Nederland zou zijn,, als we alleen van maart tot juni paardrang zouden hebben. Enig idee ?
Naar aanleiding van een recent geval van hondsdolheid in Frankrijk, waarschuwt de federale overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu voor het reizen met dieren. In oktober vorig jaar werd ook in het Vlaams-Brabantse Beersel hondsdolheid vastgesteld bij een jonge hond die illegaal uit Marokko geïmporteerd werd. Om ons land vrij van rabiës te houden, bestaan strenge regels wanneer u met uw huisdieren op vakantie wil of als u een dier uit het buitenland wilt meebrengen. Raadpleeg in elk geval eerst uw dierenarts over uw plannen. Als u wil reizen met uw dier of een dier wil invoeren vanuit een land dat behoort tot de Europese Unie, moeten ze eerst geïdentificeerd zijn en daarna ingeënt tegen rabiës ten minste 21 dagen voor hun vertrek. De inenting moet op het paspoort van het dier vermeld worden. Als u met uw huisdier naar een land wil reizen waar er een verhoogd risico voor hondsdolheid heerst, moet uw dier een bloedonderzoek ondergaan vóór u op vakantie vertrekt. Voor het reizen naar Engeland, Ierland, Zweden en Malta gelden strengere regels. Indien u dieren wil invoeren vanuit een land dat niet behoort tot de Europese Unie en waar een verhoogd risico voor hondsdolheid heerst, moet u een procedure van vier maanden doorlopen. De dieren moeten eerst geïdentificeerd worden en daarna ingeënt tegen rabiës. Dertig dagen na de vaccinatie moet u een bloedstaal van het dier laten onderzoeken in een door de EU erkend labo. Drie maanden na deze bloedafname moet u het dier opnieuw klinisch laten onderzoeken voor u het dier de EU kan invoeren. De eigenaar moet voor het vertrek kunnen aantonen dat aan al deze voorwaarden voldaan is door middel van een gezondheidscertificaat dat afgeleverd is door een officieel erkende dierenarts. Voor specifieke vragen kan u terecht bij de dienst Sanitair Beleid van Dieren en Planten van de federale overheidsdienst (FOD) Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu. U kan hen bereiken via het e-mailadres Willem.Dhooghe@health.fgov.be of op het nummer 02/524 7320.
Ook honden hebben soms nood aan kinesitherapie! (Knudde1)
Actualiteit gezondheid
Huisdieren: Ook honden hebben soms nood aan kinesitherapie!
Kinesitherapie kan honden helpen wanneer ze ziek zijn, herstellend of erg sportief. De therapie wordt toegepast door dierenartsen en ook door kinesitherapeuten die een opleiding kregen over de anatomie en de fysiologie van de hond.
Kinesitherapie verhoogt het comfort van de hond
Na een ongeval (fractuur, peesletsel, ligamentproblemen) of chirurgie van de ledematen of de rug (discus hernia bijvoorbeeld) en wanneer een jonge of oudere hond met artrose kampt (dysplasie van de heup of de elleboog) kan kinesitherapie helpen. Dat is ook het geval voor gezonde honden die jagen of aan competitiesport doen met het oog op optimale prestaties. De duur en de frequentie van de behandeling met kinesitherapie (twee keer per week tot twee keer per maand) wordt bepaald in functie van de behoefte. Uw hond kan verzorgd worden met massages, manipulaties en mobilisaties van de spieren en gewrichten van ledematen en van de rug. Indien nodig zal hij trainen op een looptapijt.
Ontspannende massages
Massages en manipulaties van de ledematen en de rug van uw viervoeter, hebben een weldoend effect op een aantal vlakken. Vanuit psychologisch standpunt en ook wat de zenuwen betreft, zal de hond zich kalmeren en minder pijn lijden. Ook de bloedsomloop ondervindt positieve effecten van de behandeling zoals de resorptie van oedeem. Spiercontracturen nemen progressief af om aan het einde van de behandelingssessie voor een aangenaam en ontspannen gevoel zorgen.
Looptapijt: spiertraining en revalidatie
Door middel van een looptapijt, helpt kinesitherapie bij spiertraining. Het systeem doet de hond stappen of lopen aan een constante snelheid en in een rechte lijn, zonder versnellingen en zonder brutaal te stoppen, net zoals dat zou kunnen gebeuren bij een wandeling in openlucht. De snelheid van het looptapijt kan geregeld worden. Zo kan de hond opwarmen voordat de training intensiever wordt en progressief daalt tot aan het einde van de sessie. Oefenen met het looptapijt kan honden ook dwingen om hun vier voeten te gebruiken. Na langdurige immobilisatie kan het gebeuren dat de hond op drie poten loopt door gewenning, niet omdat hij pijn heeft. Het progressief opdrijven van de snelheid van het looptapijt maakt dat de hond opnieuw leert lopen op vier poten aan welke snelheid dan ook. De regelbare helling van het looptapijt kan ook voor een intensievere training van de achterpoten zorgen als dat nodig is. Maar het looptapijt kan voor sommige honden traumatiserend zijn. Het is dus niet voor alle honden weggelegd.
Het knobbelzwijn (Phacochoerus africanus ) is een algemeen zwijn uit de familie der varkens (Suidae). Het wordt soms ook wrattenzwijn genoemd, maar deze naam wordt ook gebruikt voor een groep Aziatische zwijnen van het geslacht Sus. Tegenwoordig worden er meestal twee soorten knobbelzwijnen onderscheiden, Phacochoerus africanus , het gewone knobbelzwijn, en Phacochoerus aethiopicus , het woestijnknobbelzwijn uit Ethiopië en Somalië , en vroeger ook op de Kaap .
Het knobbelzwijn is een dagdier . Het leeft op de savannen van Afrika ten zuiden van de Sahara. Het heeft een voorkeur voor uiterwaarden en licht bebost landschap. Om aan de hitte, droogte en roofdieren te ontsnappen, schuilt het knobbelzwijn in holen, voornamelijk verlaten en uitvergrote aardvarkenholen , maar ook zelfgegraven en natuurlijke holen worden gebruikt, evenals holen van stekelvarkens en verlaten termietenheuvels . Hele families slapen in deze holen.
Het knobbelzwijn eet vooral gras , maar ook bast , bladeren, wortelen, vruchten, aas , insecten en larven , en zelfs uitwerpselen. Ook eet het aarde , voor de mineralen . In het droge seizoen eet het vooral knollen en wortelstokken , in het regenseizoen vooral kort gras. Het blijft meestal nabij water, maar kan voor langere tijd zonder water, aangezien zijn voedsel rijk aan vocht is. Om te eten laat het zich door zijn voorpoten zakken.
Als het knobbelzwijn rent, houdt het zijn staart recht omhoog. Zijn belangrijkste vijand is de leeuw .
Het knobbelzwijn is een sociale soort. Meestal bestaat een groep uit een vrouwtje en haar vrouwelijke nakomelingen. Als groepen zich samenvoegen, zijn dat meestal ook nauwe verwanten, zoals zussen of moeders en dochters. Meestal leven verwante familiegroepjes dicht bij elkaar in een gebied van 4 km². Holen binnen dit gebied worden gedeeld door de groepen, maar er wordt nooit meer dan één groep per hol aangetroffen.
Mannetjes blijven net zo lang bij de moeder totdat deze ze wegjaagt. Tot hun vierde jaar, wanneer de mannetjes volwassen worden, leven ze vaak met andere mannetjes in losse groepjes. Volwassen mannetjes leven solitair .
Als een mannetje een vrouwtje in oestrus ontdekt, achtervolgt hij haar, waarbij hij speeksel afscheidt en knorrende geluiden maakt. Als het vrouwtje wil paren, gaat ze steeds langzamer rennen, totdat ze stilstaat. Meestal krijgt een knobbelzwijn twee tot drie jongen per worp, maar dit getal kan tot acht oplopen. Na een draagtijd van 160 tot 170 dagen worden de jongen in een ondergronds hol geboren, bekleed met gras. Na drie weken eten de jongen voor het eerst gras en na twee tot zes maanden worden ze gespeend. Ze kunnen achttien jaar oud worden.
Het knobbelzwijn heeft een lang plat gezicht en staat hoog op de poten. Het knobbelzwijn is te herkennen aan de slagtanden die aan de zijkanten van de bek uitsteken. De vorm van de slagtanden verschillen per dier. Zijn naam dankt het aan de knobbels onder zijn ogen en op zijn snuit, die uit verdikte huid bestaan. De huid is, op wat borstelharen en wimpers na, nagenoeg kaal en grijs van kleur. Over de rug lopen donkere manen , die op de nek en schouders het langst zijn, en op de onderkaak lopen vaal witte borstelharen . Het knobbelzwijn heeft een lang, dun staartje met een kwastje aan de staartpunt. Het heeft een korte hals.
Het knobbelzwijn wordt 90 tot 152 centimeter lang en 45 tot 150 kilogram zwaar. De schouderhoogte is 55 tot 85 centimeter en de staart is 35 tot 50 centimeter lang. Vrouwtjes zijn lichter dan mannetjes, ongeveer 45 tot 75 kilogram, terwijl mannetjes ongeveer 60 tot 150 kilogram wegen.
BRUSSEL - Dat mensen (te) veel pillen slikken is al lang bekend, maar nu meldt de Sunday Telegraph dat ook huisdieren steeds meer medicijnen krijgen toegediend om depressies en andere psychische problemen te bestrijden. En dierenorganisaties luiden de noodklok.
Volgens dierenartsen hebben ook katten maar vooral honden steeds meer last van wat hun baasje vaak teistert: het hedendaagse (stads)leven met veel stress, weinig beweging, weinig gezelschap en slinkende woonruimte. Een op de vier honden in Groot Brittannië kampt daardoor met agressieproblemen, terwijl 7 procent lijdt aan het obsessief compulsief syndroom OCD, wat leidt tot gedragsstoornissen zoals het jagen op de eigen staart, het overdreven vaak wassen van de vacht en zelfs het wild op-en-neer-springen. Daarbij zijn verschillende hondenrassen vaak extra gevoelig voor verschillende symptomen.
Zo bijten dobermanns vaak in hun eigen zij, gaan Duitse schepers op jacht naar hun staart en kunnen collies en rottweilers voortdurend jagen op hun eigen schaduw.
Als gevolg daarvan schrijven de dierenartsen die geplaagde honden steeds vaker menselijke antidepressiva voor, zoals het onlangs nog in opspraak gekomen Prozac. En één farmaceutisch bedrijf ziet zo veel brood in de nieuwe markt dat er zelfs al een geneesmiddel wordt ontwikkeld tegen andere psychische hondenproblemen zoals agressie en OCD.
Bernard Ross, van het farmaceutisch bedrijf Accura dat dit onderzoek verricht, verdedigt het gebruik van medicijnen. 'Als uw hond pijn heeft, als gevolg van artritis bijvoorbeeld, zal elk normaal mens ook een manier zoeken om die pijn te verlichten.'
En hij voegde daaraan toe dat 'wij alleen voorstander zijn van het geven van medicijnen aan dieren als het echt noodzakelijk is'.
Maar de Britse dierenbescherming ziet dat anders. Volgens woordvoerder Mark Evans 'zoeken de farmaceutische firmas enthousiast naar chemische oplossingen, in plaats van de symptomen aan te pakken. De eigenaars van huisdieren zouden beter op zoek gaan naar de oorzaak voor de problemen van hun hond of kat in plaats van daar een pillenslikker van te maken.'
DEN HAAG - De Haagse koe ontbreekt het niet aan mensen die zich haar lot aantrekken. In stadsboerderij t Waaijgat zouden de levensomstandigheden voor de beesten weer zijn verslechterd.
Zo werden de koeien tot 2005 vastgelegd aan de kop. ARCHIEFFOTO AD
Jozias van Aartsen, de nieuwe burgervader van Den Haag, is door de vrienden van de Haagse koe al van de trieste feiten op de hoogte gesteld, en gevraagd zijn niet geringe invloed aan te wenden om haar lot te verbeteren.
De kwestie draait om de wijze waarop de koeien in de winterse stalling aan hun kop zijn vastgelegd. Dat gebeurt op zon manier dat de dieren niet vrijuit kunnen bewegen. Ook de staarten worden (weer) als vanouds opgeknoopt.
De vereniging Zorg voor dieren wist de kwestie door goed lobbywerk een paar jaar geleden op de agenda van de lokale politiek te krijgen. Sinds 2005 zou de zaak geregeld zijn.
Zorg voor dieren meldt nu echter dat de oude praktijk is teruggekeerd in t Waaijgat; de koeien liggen weer aan de ketting. Volgens de dierenvrienden krijgen de beesten soms veertig uur geen beweging.
Vooral de roodbonte koe Carolien schijnt onder de omstandigheden te lijden, houdt Zorg voor dieren de gemeente voor. De groep roept wethouder Baldewsingh ter verantwoording. Hij zou eerdere besluiten uit de raad niet zijn nagekomen.(ad.nl)
Vorige week begon de lente. Hoewel het nu vaak pijpenstelen regent, zie je als je goed om je heen kijkt dat sommige dieren echt al de lentekriebels hebben. De Amersfoorter Pep Degens vond zo een verliefd Roodborstpaartje in zijn fietsenstalling, dat op een wel heel bijzondere plek een nestje bouwden. Dat vertelde Degens aan dagblad De Gooi- en Eemlander . - Door Sandy Stevens
Bomen, struiken of houtstapels, er zijn meer dan genoeg plekken voor roodborstjes om fijne nestjes in te bouwen. Wat schetste daarom ook de verbazing van Pep Degens toen hij zijn fietsenstalling in liep: twee roodborstjes hadden er een nestje gebouwd in het zadel van zijn fiets! 'Hoe krijgen ze het voor elkaar', vroeg hij zich af.
Eerst was hij nog verbaasd dat een hele stapel dorre bladeren zomaar onder zijn zadel was gewaaid, maar toen hij het eruit wilde trekken ,bedacht hij zich. Hij zag dat er twee vogeltjes bezig waren hun stulpje te bouwen. Pep Degens is een vogelliefhebber, want hij laat het gevleugelde liefdespaartje gewoon hun gang gaan: ze mogen in zijn zadel blijven wonen. Voorlopig gebruikt hij dan de fiets van zijn vrouw of zijn zoons. De vogelvriend vertelt dat hij de vogels wel goed in de gaten houdt: 'Natuurlijk! Ik ben razend benieuwd of er jonkies uit komen.'
Muizen hebben meer aanleg voor surfen dan je zou denken. Dat is te zien in een nieuw filmpje op Youtube dat al een miljoen keer is bekeken. - Door Dennis Rijnvis
Shane Wilmott uit Australië was al lang van plan om zijn huisdieren te laten surfen bij het strand in Queensland. Hij maakte daarom kleine plankjes van 25 centimeter speciaal voor de dieren. Daarna wachtte hij op een dag met weinig wind en liet hij de muizen los op zee. 'Er waren nauwelijks golven, de muizen liepen geen gevaar. Ze konden perfect hun evenwicht bewaren op de plankjes', aldus Shane
Cameraman Justin Gane maakte de videobeelden van de surfende dieren. Hij vindt het geweldig dat zijn filmpje al zo vaak is bekeken. 'We krijgen ook wel negatieve reacties. Sommige mensen vinden het wreed om muizen te laten surfen. Maar Shane zorgt heel goed voor zijn huisdieren. Als het water te koud is, laat hij ze niet surfen. De muizen zelf worden helemaal enthousiast als ze weer mogen surfen.' Neen, niet zo ga maar eens kijken op
Voor het tiende jaar presenteert Stichting Dierenhulp Venezuela een lijst met landen waar dierenleed op grote schaal voorkomt. De lijst komt jaarlijks tot stand op basis van meldingen van toeristen, artsen en collega organisaties en eigen waarneming. Uiteraard geeft een dergelijke lijst nooit een exacte weergave van het dierenleed en de omgang met dieren in de betreffende landen. Maar het geeft een redelijke indicatie over hoe het in tal van landen gesteld is. Zoals Ghandi ooit schreef: 'De beschaving van een volk leest men af aan de omgang met dieren. 'Met het komende vakantie seizoen in aantocht zullen opnieuw veel landgenoten op hun vakantiebestemming geconfronteerd kunnen worden met soms zeer ernstige vormen van dierenleed en dierenmishandeling.
Bovenaan de lijst heeft Griekenland de eerste plek overgenomen van Spanje. Opvallend is de stijging van de Nederlandse Antillen die naar plek drie zijn gegaan. Als reden kan genoemd worden de aankoop van zes wilde dolfijnen vanuit Cuba voor het dolfinarium op Curaçao. Ondanks dat internationaal een verdrag op de vangst van dolfijnen getekend werd. Ook de incidenten op Curaçao met het dolfinarium heeft er geen goed aan gedaan. Verder zijn er in 2007 aanzienlijk meer meldingen binnengekomen van dierenmishandeling op straat. De hoge notering van de Antillen komt ook door het transport van wilde ezels die vanaf Bonaire vervoerd worden naar Curaçao om daar als voer in de dierentuin te dienen. De Nederlandse Antillen bezetten in 2006 plaats 4.
Nederland hoogste nieuwkomer In alle voorgaande jaren werd Nederland niet meegenomen. Voor het jaar 2007 werd besloten dit wel te doen. Mede omdat er diverse berichten in de diverse media verschenen over dierenleed. Na telling van al deze meldingen bleek Nederland met stip binnen te komen op plaats 10 van de lijst die 30 landen telt. Een hoge positie ondanks de aanwezigheid van tal van organisaties. Deze positie werd mede veroorzaakt door tal van meldingen als brute moord in kinderboerderijen tot het hebben van dierenseks toe. Maar ook ernstig verwaarloosde paarden en schapen. Tweede nieuwkomer is België op plaats 12 en Bulgarije is op plaats 20 de derde nieuwkomer in de lijst.
China zakte twee plaatsen, maar in de aanloop naar de Olympische Spelen zullen diverse media kennis maken met de houding ten aanzien van mens en dier en zal China waarschijnlijk volgend jaar hoger op de lijst komen. China heeft niet bepaald een goede reputatie met dieren. Hondenhaar voor de mode industrie en beren die ernstig gekweld worden voor de winning van gal van deze dieren. Egypte is ook fors gestegen. Stond dit land in 2006 nog op plaats 20, in de lijst over 2007 bezet men de 11 plaats.
Maatstaf Onder dierenleed wordt verstaan het aantal zwerfdieren dat op tal van locaties leeft maar ook de houding van de lokale bevolking ten aanzien van deze dieren. Hierbij worden ook dieren als paarden, ezels, geiten, schapen etc gerekend. Stierenvechten wordt gezien als een ernstige vorm van dierenmishandeling.
Het aantal meldingen van dierenleed en mishandeling in 2007 nam ook toe met ruim 27%. Ten opzichte van 2006.
De top tien van landen ziet er als volgt uit.
1 Griekenland
2 Spanje
3 Nederlandse Antillen
4 Venezuela
5 Turkije
6 Roemenië
7 China
8 Portugal
9 Italië
10 NEDERLAND
Aanpak problemen Stichting Dierenhulp is sinds 1996 actief in Venezuela en steunt daarnaast dierenprojecten in Griekenland, Spanje en de Nederlandse Antillen. Voornaamste werkzaamheden zijn het gratis steriliseren en castreren van zwerfdieren. Dit ter voorkoming van meer dieren die geboren worden. Dierenhulp Venezuela propageert niet het naar Nederland halen van zwerfdieren. Dit zou niet bijdragen aan de wezenlijke oplossing van het zwerfdieren probleem in de betreffende landen. Door in de landen zelf te werken met lokale artsen en vrijwilligers hoopt men meer begrip en draagvlak te creëren voor de problemen. De complete lijst is te zien op de pagina Laatste Nieuws op de website www.dierenhulp.nl
Dierenhulp Venezuela draait volledig op sponsoring en donateurs en vrijwilligers en ontvangt geen subsidie voor haar werk . In Venezuela werkt men vanuit drie dierenklinieken aan een beter en dierwaardig bestaan voor mens en dier.
Noot voor de redactie niet voor publicatie. Meer informatie op www.dierenhulp.nl
Vis dreigt snel uit oceaan te verdwijnen (Knudde1)
Vis dreigt snel uit oceaan te verdwijnen
Gepubliceerd: 29 maart 2008 09:11 | Gewijzigd: 29 maart 2008 09:12
Door onze redacteur Sander Voormolen
Rotterdam, 29 maart. De vis in de oceanen verdwijnt veel sneller dan tot dusver werd aangenomen. Als er niet snel drastische maatregelen worden genomen, zwemmen er binnenkort alleen nog kwallen en plankton in zee.
De Frans-Canadese visserijbioloog Daniel Pauly. (Foto Evelyne Jacq)
Dat zegt de Frans-Canadese visserijbioloog Daniel Pauly, die eerder deze maand een eredoctoraat kreeg van de Wageningen Universiteit. Pauly bestudeerde kritisch de wereldwijde visvangstcijfers die de voedsel- en landbouworganisatie van de Verenigde Naties, de FAO, jaarlijks publiceert en ontdekte een verborgen daling. Te hoge rapportage van China en sterk schommelende ansjovisvangsten, maskeerden het feit dat de mondiale visvangst vanaf eind jaren tachtig jaarlijks met 0,4 miljoen ton daalt. Niet omdat er minder gevist wordt, integendeel, maar omdat de vis steeds schaarser wordt.
Het zijn de voortekenen van het instorten van de visserij op wereldschaal, waarschuwt Pauly. Het is alarmerend dat er ondanks een toegenomen visserij-inspanning een mondiale trend bestaat van afnemende vangsten. Dat betekent dat visbestanden overal ter wereld zijn overbevist.
Consumenten hebben hiervan nog weinig gemerkt omdat vissers zijn uitgeweken naar andere soorten of andere gebieden. Vijftig procent van de vis wordt geconsumeerd op een ander continent dan waar het gevangen is, heeft Pauly berekend. De markt blijft zo voorzien, maar het is allesbehalve duurzaam. Volgens Pauly heeft de visserij de laatste grens bereikt: Ze kan niet verder uitbreiden.
Alleen radicale maatregelen kunnen nog soelaas bieden, zegt de bioloog. De visserijsubsidies zouden moeten worden afgeschaft en het visserijbeleid moet overschakelen van een soortgerichte op een ecologische benadering. Ook moet ten minste 20 procent van de wereldzeeën tot beschermde mariene zone verklaard worden waarbinnen niet mag worden gevist. Alleen dan kunnen vispopulaties zich herstellen en kunnen we duurzaam oogsten uit zee. ncr/nl.handelsblad
Omstreden zeehondenjacht geopend in Canada (Knudde1)
28/03Omstreden zeehondenjacht geopend in Canada
Canada heeft vrijdag zijn omstreden zeehondenjacht geopend, maar zware ijsgang speelt de jagers vooralsnog parten. Vrijdag voor dag en dauw zetten zestien schepen koers naar de ijsschotsen in het zuiden van de Golf van St. Lawrence, zei woordvoerder Phil Jenkins van het ministerie van visserij en oceanen. De jagers zijn nog niet in de buurt van een kudde gekomen en hebben door de slechte weersomstandigheden nog maar een paar zeehonden kunnen doden, zei hij.
De jagers en het ministerie zeggen dat de jacht duurzaam, humaan en goed georganiseerd is en een aanvulling vormt op het inkomen van geïsoleerde vissersdorpen die zwaar zijn getroffen door het verdwijnen van de kabeljauw. Milieuorganisaties denken daar anders over en verschillende landen, waaronder Nederland en België, verbieden de import van zeehondenproducten. In de Europese Unie geldt sinds 1983 een verbod op de import van de witte vachten van babyzeehonden en de EU overweegt de markt te sluiten voor alle zeehondenproducten.
Dierenbeschermers krijgen vergunning om toezicht te houden op de Canadese jacht en worden later vrijdag in het gebied verwacht. Zij noemen de jacht wreed en zeggen dat die wel degelijk schade toebrengt aan de zeehondenpopulatie.
De Canadese jagers mogen geen babyzeehonden doden die nog beschikken over het witte dons dat kenmerkend is voor de leeftijd van 10 tot 21 dagen. Ook zijn zij ditmaal verplicht de slagaders onder de vinnen van de zeehonden door te snijden om er zeker van te zijn dat de dieren dood zijn voor ze worden gevild, zoals de EU in een rapport heeft aanbevolen. Dat neemt de bewaren van de dierenbeschermers echter niet weg.
De toegestane vangst is dit jaar gesteld op 275 duizend zeehonden, iets meer dan de 270 duizend van vorig jaar. Twee jaar geleden bedroeg de toegestane vangst 335 duizend, maar dat werd vanwege de slechte conditie van het ijs verlaagd. De spek en de vacht van een zeehond levert 49 euro op. Met de vangst van 2006 werd ongeveer 15,8 miljoen euro verdiend. (gva)
Hoe slagen in de opvoeding van uw jonge hond ? (Yradja)
Hoe slagen in de opvoeding van uw jonge hond?
Indien u zich wil verzekeren van een aangename verstandhouding tussen u en uw hond, mag u niet aarzelen hem een aantal basisregels aan te leren zodra hij het huis van zijn nieuwe familie betreedt.
Gezin, pup: elk zijn plaats
Wil uw jonge hond zich goed voelen in zijn nieuwe familie, dan heeft hij daar nood aan een duidelijk afgebakende plaats. Ook in een hondenroedel bestaat er een duidelijke hiërarchie die het de groep mogelijk maakt om in harmonie met elkaar te leven. In een gezin is het belangrijk dat het dominante statuut in de relatie tussen de gezinsleden en de hond voorbehouden blijft aan de mensen. Is dat niet het geval, dan kunnen zich agressiviteitsproblemen voordoen. Soms is de hond ook verantwoordelijk voor vernielend gedrag in het huis. Dat zijn gedragingen die noch voor de hond, noch voor de baasjes aangenaam zijn en die de onderlinge verstandhouding vertroebelen. Het is dus heel belangrijk om de pup , meteen na zijn aankomst in het gezin, met zachtheid maar toch met vaste hand op te voeden. Een slechte opvoeding en slechte gewoonten zijn zelden onomkeerbaar, maar zij zijn wel bijzonder moeilijk te corrigeren. Wat de relatie betreft met andere honden die in het huis leven, laat u de pup best zelf ontdekken welke de hiërarchische verhoudingen zijn. Uw tussenkomst zou wellicht niet veel nut hebben. De privileges van de leider
In een hondenroedel , behoudt de leider de dominante hond zijn statuut door zich bepaalde gedragingen eigen te maken, o.a. in verband met voeding. Hij behoudt zich bijvoorbeeld het recht voor om als eerste te eten, zonder zich te haasten en terwijl zijn 'onderdanen' toekijken. Wanneer hij gegeten heeft, mogen de andere honden de eventuele resten opeten. Ook op seksueel gebied moeten de hiërarchische regels gevolgd worden: de roedelleider is de enige die mag paren terwijl de andere honden erbij zijn. In aanwezigheid van de roedelleider moeten de 'onderdanen' zich onthouden. Fysieke contacten, zoals likken en zachtjes bijten, tussen de 'onderdanen' en de leider zijn onderworpen aan de goodwill van de dominante hond. Deze wordt snel agressief zodra hij geen zin meer heeft in de aanwezigheid van andere honden in zijn directe omgeving.
Word roedelleider !
Opdat uw pup zich goed zou voelen in zijn nieuwe familie, moet u zich houden aan een aantal regels om hem meteen zijn plaats in de familiale hiërarchie duidelijk te maken. Het is bijvoorbeeld aan te raden om de hond, meteen na zijn aankomst in het gezin, niet bij u te laten slapen. Ondanks zijn eventuele klachten van de eerste dagen, is het van het grootste belang dat u niet toegeeft. Zo geeft u hem de kans om te leren alleen in slaap te vallen en u maakt hem duidelijk dat de slaapkamer en het bed voorbehouden zijn aan de dominante personen van het gezin. De slaapplaats van de pup (deken of mand) bevindt zich best in een hoekje van de keuken of de woonkamer en niet op een plaats waar iedereen voorbijkomt en waar de hond het komen en gaan van iedereen zou kunnen volgen zoals dominante dieren dat doen. De maaltijden van de hond en die van het gezin moeten onafhankelijk van elkaar gehouden worden. Het is bovendien ten zeerste aan te raden tijdens de maaltijd van het gezin niets aan de hond te geven om hem niet tot bedelgedrag aan te moedigen. Na een halfuur neemt u de kom waaruit de hond gegeten heeft, weg en u zet die pas weer terug bij de volgende maaltijd.
Tot slot, het initiatief om te spelen en te knuffelen moet van u komen en niet van de hond : u bent de baas, u moet dus de sociale contacten regelen. Hierdoor leert de pup ook zich alleen bezig te houden en een zekere onafhankelijkheid ten opzichte van u aan te nemen.
Honden leren door het opdoen van ervaringen. Er is natuurlijk instinctief gedrag, maar als ze daar een vervelende ervaring mee opdoen is de kans toch groot dat ze dit gedrag minder gaan vertonen. Zo is er ook ander gedrag, wat eigenlijk helemaal niet bij honden hoort, dat zulke plezierige consequenties heeft dat de hond dit gedrag graag herhaalt. Zo leert een heel klein pupje al heel snel hoe hij zijn spiertjes moet gebruiken om niet meer waggelend maar op een gewone manier vooruit te komen.
Hierbij proberen ze hun pootjes op een bepaalde manier te bewegen en de manier die succes heeft slaan ze op in hun hersentjes. Ook alweer geleerd. Zo leren jonge pupjes dus eigenlijk vanaf hun geboorte enorm veel en blijven ze ook veel leren. Ook als ze net bij u in huis zijn gekomen. Goede dingen, maar ook verkeerde dingen. Als een pupje per ongeluk leert dat als hij de vuilnisbak omgooit, er allerlei lekkers uitkomt dan zal hij die vuilnisbak reuze interessant blijven vinden. Ondanks het feit dat wij daar helemaal niet zo blij mee zijn. De opvoeding van pups begint dus vanaf het eerste moment dat de pup in huis is.
Controleren of aanleren?
Eigenlijk zijn wij als mensen soms een beetje raar. We gaan bij pups controleren of ze bepaalde dingen kunnen, zonder dat we ze die dingen eerst hebben aangeleerd. Het alleen blijven is hier een mooi voorbeeld van. We gaan 10 minuten weg en luisteren of hij al gaat janken of piepen. Dan gaan we 20 minuten weg, dan een half uur, een uur enzovoorts. Als hij toch gaat piepen gaan we er snel heen en geven hem op zijn kop. Eigenlijk een beetje vreemd. Veel verstandiger is het om de pup te leren dat als hij eventjes alleen is, wij altijd weer terugkomen. Hoe lang dat ook duurt. En dit is ook veel vaker te oefenen. In dat ene kwartier dat u gaat controleren of hij al zo lang alleen kan blijven, en waarbij u dus gewoon gokt dat hij het wel kan, kunt u ook 15 keer het terugkomen oefenen. De pup blijft 10 seconden alleen en u bent weer terug. Nu leert de pup. En deze tijd breidt u heel langzaam uit. Als u bovendien terugkomt als hij blaft, leert hij dat dat blaffen werkt. U leert hem nu dus blaffen als hij wil dat u terugkomt. Een beetje de omgekeerde wereld...
Wordt deze pup een vechtersbaas?
Het is heel vervelend als je hond een vechtersbaas wordt. Vaak kom je er pas laat achter en is dit gedrag al een beetje ingesleten. De hond heeft regelmatig succes en overwint de andere honden uit de buurt. Deze plek is voor hem heel belangrijk en die wil hij graag handhaven. Als een volleerde Rambo stapt hij ook iedere wandeling met u de deur uit.
Dit wilt u natuurlijk voorkomen. U wilt helemaal niet dat uw hond gaat vechten. U heeft uw hond genomen omdat u dat leuk vond en omdat u er veel plezier mee wilde beleven. U moet dan natuurlijk wel zelf zorgen dat uw hond u het allerbelangrijkste van de hele wereld gaat vinden. Hij moet niet strijdlustig de wandeling aanvangen maar hij moet vrolijk en blij zijn dat hij opnieuw met u mee mag. Met de baas die van iedere wandeling weer een feest weet te maken. Maling aan alle andere honden, wij hebben ons eigen roedeltje.
De baas moet het allerbelangrijkst worden
Dit gedrag moet u de pup al vanaf het eerste moment aanleren. Vaak zijn we geneigd om pups hun gang een beetje te laten gaan omdat ze de wereld tenslotte moeten ontdekken. Maar u kunt hier natuurlijk ook uitgebreid gebruik van maken. U bent tenslotte voor een groot deel die wereld en als u nu zorgt dat u veel leuker bent dan al die andere dingen die er om uw pupje heen gebeuren, dan bent u al een eind op de goede weg.
Variatie
U moet daarom ook zorgen dat u, juist in het begin, als de pup er net is, altijd met iets nieuws komt. De ene keer heeft u een balletje dat u weggooit voor hem als hij netjes heeft gereageerd op het roepen van zijn naam, de andere keer mag hij een snoepje komen halen. De keer daarop rent u hard weg en mag de pup u volgen, wat hij nu nog hartstikke leuk vindt, en u kunt u ook eens een keertje verstoppen. Balletjes of speeltjes verstoppen is ook een leuk trucje en u kunt natuurlijk al allerlei oefeningetjes doen. Als u die oefeningetjes weer enorm leuk maakt, leert u de pup dat er met u altijd plezier te beleven valt.
Spelen met andere honden
Natuurlijk mag uw pup ook wel met andere honden spelen. Op zich is dit goed voor hem, mits hij hier geen verkeerde dingen mee leert. Nu zijn er pups die het spelen met soortgenootjes wel erg serieus nemen. Tijdens ieder spelletje proberen ze alleen maar om de andere pup te onderwerpen. Ze doen hier erg fel in, ze weigeren om ook een keer onderop gelegd te worden en juist bij deze pups moet u zich afvragen of dit spelen nog wel zo leuk is. De kans bestaat namelijk dat deze pups nu leren vechten. Op dit moment, nu ze nog heel klein zijn, kunnen ze nog niet zo heel veel kwaad doen, naarmate ze ouder worden zal dit echter steeds minder plezierig verlopen en aflopen. Juist deze pups moet u niet laten spelen met andere honden. Hier leren ze alleen maar verkeerde dingen van en u kunt er bijna van verzekerd zijn dat ze later nog steeds niet leuk kunnen spelen met andere honden. Soms wordt bij deze pups wel eens het advies gegeven om ze een keer hun krachten te laten meten met een iets oudere of volwassen hond. Dit levert niet altijd iets op. Ze verliezen nu wellicht maar dat houdt niet automatisch in dat ze later niet opnieuw een krachtmeting aan zouden willen gaan.
Niet laten spelen met andere honden is dan de enige oplossing. Als u dan zorgt dat u tevens veel leuker bent dan al die andere honden loopt u, ook later, met veel meer plezier met uw hond te wandelen. En daar had u hem toch voor aangeschaft.
Het is heel belangrijk dat u uw hond zonder problemen alleen kunt achterlaten in huis of auto, zonder dat hij angstig of onrustig wordt, schade aanricht of probeert uit te breken. Enkele nuttige tips van dierenarts Jim Evans uit zijn boek Wat als mijn hond...?
● Wen een pup er vanaf de leeftijd van 12-14 maanden aan dat hij wel eens alleen moet blijven. Bij een volwassen hond begint u hier binnen een week na de aanschaf mee.
● Uw hond moet zich prettig voelen in zijn mand in huis of op zijn kussen op de achterbank van de auto. Zijn mand mag eventueel in een kamerkennel staan als u die gebruikt.
● Zorg dat uw hond moe is en geen honger heeft, zodat hij geneigd is te gaan slapen, en dat hij kort voor uw vertrek nog uitgebreid is uitgelaten.
● Verricht altijd een aantal handelingen voordat u de hond alleen achterlaat. Zet bijvoorbeeld de radio zacht aan, doe een paar lampjes aan of geef uw vriend een favoriet stuk speelgoed dat speciaal voor deze gelegenheid gereserveerd blijft. Deze handelingen zijn voor de hond een duidelijke aanwijzing dat u na enige tijd absoluut weer terugkomt.
● Let er op dat uw hond water heeft, de kamer voldoende geventileerd is en hij het niet te warm of te koud gaat krijgen.
● Praat bij het weggaan met normale stem tegen uw hond en zeg bijvoorbeeld Hij is braaf en Het duurt niet lang, waarna u hem een korte aai geeft. Hij verstaat weliswaar de woorden niet maar herkent de toon en de manier van praten, wat zijn besef dat u zult terugkeren versterkt. Breng geen variaties aan in wat u doet en zegt: consequentheid is heel belangrijk. Als u wilt, mag u uw hond gerust iets lekkers geven bij het vertrek.
● Begin met uw hond heel kort alleen te laten, hooguit 5 minuten, maar zorg wel dat hij de gekozen vaste handelingen heeft geregistreerd. Blijf in de buurt, uit het zicht, maar bij voorkeur binnen gehoorsafstand. Als na uw terugkomst alles in orde is en u uw hond niet hebt horen piepen of blaffen, beloont u hem met een lekkernij en prijst u hem uitbundig.
● Verleng de periode waarin u afwezig bent in de volgende 7 tot 14 dagen geleidelijk met 5-10 minuten per keer, tot een totale duur van 2 uur. In het begin is het verstandig te wachten buiten het zicht van de hond maar op een plek waar u hem nog kunt horen, zodat u direct terug kunt keren als hij begint te blaffen, of opgewonden geraakt. In dat geval gaat u naar binnen, negeert zijn gedrag en kalmeert hem. Vervolgens herhaalt u de gekozen procedure, waarbij u hem nog korter alleen laat en de periode van het alleen zijn nog geleidelijker verlengt.
● Als u hem in 3 of 4 dagen dagelijks een keer of acht op deze wijze hebt achtergelaten, zult u uw hond binnen een week minstens een uur alleen kunnen laten, vooropgesteld dat u onderweg geen fouten hebt begaan. Verwacht echter niet direct te veel want dan haast u zich misschien door de procedure. En vergeet niet dat sommige honden minder snel leren dan andere.(Nieuwsblad)
Henk Lommers praat met psychotherapeute Jacqueline de Rond over angst voor spinnen, een verschijnsel waar verbazingwekkend veel mensen last van hebben, en wat je er aan kunt doen.
Heb je ook al altijd willen weten hoe een spn zo'n web-kunstenaar is ? Kijk dan maar even mee. Henk Lommers en Wybren Landman kijken hoe je een spinnenweb maakt en wat je er vervolgens mee kunt doen.
mailgroep huisdieren
