Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
19-02-2007
Eens iets meer te weten komen over een "wilde hond"? Veel leesplezier! (Cis-ka)
Eens iets meer te weten komen over een "wilde hond"? Veel leesplezier! Afrikaanse wilde hond
De Afrikaanse wilde hond of hyenahond (Lycaon pictus) is een wilde hondachtige uit de orde der roofdieren (Carnivora). Alhoewel de soort veel lijkt op de hond, zijn de twee geen nauwe verwanten. De hond is meer verwant aan de wolf en de jakhalzen dan aan de hyenahond.
Uiterlijke kenmerken De Afrikaanse wilde hond is een grote, gevlekte hond met een lang, slank lichaam en lange poten, grote afgeronde oren en een lange, volle staart. De kop is vrij kort en breed, met krachtige kaken. Hij heeft een donkerbruine tot zwarte vacht met onregelmatige roomkleurige, witte en geelbruine vlekken. Het vlekkenpatroon en de kleur van de vlekken verschilt zeer per individu, maar onder verwante dieren en dieren uit dezelfde regio zijn gelijkenissen te vinden. De staartpunt is bijna altijd wit, en de snuit meestal zwart. Jonge dieren zijn meer zwart van kleur met verspreid enkele witte vlekken, voornamelijk op de poten.
De Afrikaanse wilde hond heeft een sterke, herkenbare geur. De gemiddelde Afrikaanse wilde hond heeft een kop-romplengte van 76 tot 112 cm, een staartlengte van 30 tot 41 cm en weegt zo'n 15 tot 36 kg.
Verspreiding en leefgebied De Afrikaanse wilde hond leeft in savannes, licht beboste streken, steppen en graslanden, zowel in laagland als in bergen. Hij kwam oorspronkelijk algemeen voor in een groot deel van Afrika ten zuiden van de Sahara, in alle gebieden met voldoende prooidieren. Hij ontbrak enkel in de dichte bossen in West- en Centraal-Afrika. Door toedoen van de mens is zijn leefgebied echter versnipperd geraakt. Deze versnippering is een grote bedreiging voor deze diersoort, die namelijk veel ruimte nodig heeft.
Voedsel
De Afrikaanse wilde hond jaagt voornamelijk op middelgrote antilopen als impala, Thomsongazelle, blauwe gnoe en grote koedoe. Hij is echter ook in staat grotere dieren als zebra's te doden. Afrikaanse wilde honden jagen gezamenlijk op hun prooi. Ze jagen voornamelijk in de schemering. Hun specialiteit is niet zozeer snelheid maar uithoudingsvermogen. Hij kan over een afstand van vijf kilometer een gelijkmatig tempo van 48 km/u volhouden. In een korte sprint kunnen ze snelheden van 60 km/u bereiken.
De troep achtervolgt een prooi en hapt naar de achterzijde en de flanken van het prooidier totdat deze vermoeid raakt. In tegenstelling tot katachtigen zoals de leeuw grijpen de Afrikaanse wilde honden hun prooi niet bij de keel maar in de buik. Ze rukken de ingewanden eruit en hierdoor komen de prooidieren niet door verstikking maar meestal door een shocktoestand om het leven. Dit klinkt barbaars en daarom werden Afrikaanse wilde honden tot in het recente verleden beschouwd als verderfelijk. Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat de prooien van Afrikaanse wilde honden sneller overlijden dan die van leeuwen en luipaarden.
Sociaal gedrag en voortplanting Het zijn zeer sociale dieren, die een strikte hiërarchie in hun groep hebben. De kern van een groep is een dominant paartje. Enkel het dominante paartje mag zich voortplanten en het territorium met urine markeren. Andere volwassen dieren helpen mee met de zorg voor de jongen, onder andere door voedsel op te braken.
Een groep bestaat tegenwoordig meestal uit ongeveer zes volwassen mannetjes en vier volwassen vrouwtjes. Vroeger waren groepen veel groter, en zijn er groepen waargenomen van enkele honderden wilde honden. Grotere groepen hebben grotere territoria dan kleinere groepen. Ook hebben welpen in grotere groepen een hogere overlevingskans. Het territorium van een groep kan zeer groot zijn, 200 tot 2000 km². In groepsverband doorkruizen ze het territorium.
De Afrikaanse wilde hond is meestal zwijgzaam. Als contactroep dient een laag, doordringend en herhalend krassend geluid, bij opwinding in de groep laat hij een staccato gepiep horen.
Een volwassen Afrikaanse wilde hond vertoont in zijn omgang met andere wilde honden binnen een groep opvallend vaak infantiel gedrag als bedelen. Op deze manier kan een wilde hond bij een potentieel agressief dier meer zorgzame reacties teweegbrengen, waardoor dit niet zal aanvallen.
De Afrikaanse wilde hond krijgt van alle hondachtigen de grootste worpen: gemiddeld tien welpen per worp. De meeste welpen worden geboren aan het einde van de regentijd in een ondergronds hol, meestal het verlaten hol van een aardvarken. De welpen zijn bij de geboorte blind en hulpeloos. Na een maand komen ze voor het eerst buiten het hol. Na vijf weken gaan ze van moedermelk over op opgebraakt voedsel. Na negen weken gaan ze met de andere volwassen honden mee op jacht, en na een jaar zijn ze volgroeid.
Na het ontwaken, vroeg in de ochtend of laat in de middag, ontstaat er een soort samenkomstceremonie, waarbij jonge wilde honden samenscholen en andere dieren lastigvallen door om ze heen te cirkelen. Dieren die niet lastiggevallen willen worden sluiten tijdelijke vriendschappen met andere dieren, waarbij ook zij samenscholen in grotere groepen. Deze ceremonie zorgt voor het mobiliseren en verbinden van individuele dieren in een jachttroep.
De Afrikaanse wilde hond wordt meestal niet oud: veel dieren sterven voor hun tiende levensjaar.
Bedreiging Van alle grote Afrikaanse roofdieren is de verspreiding van de Afrikaanse wilde hond de laatste jaren het sterkst afgenomen. Een belangrijke bedreiging is het afnemen van geschikte habitat door de oprukkende landbouw, met versnippering tot gevolg. Behalve de versnippering van het leefgebied heeft hij ook veel te lijden van ziekten die zij opdoen van de gedomesticeerde hond, en wordt er op de soort gejaagd omdat hij wel eens vee vangt. Er zijn niet meer dan 2500 volwassen exemplaren over en de soort wordt tegenwoordig als bedreigd beschouwd.
Tien tips om dierenharen te verwijderen Met een stofzuiger zuig je niet alle haren van kat- of hondlief op. Daarom leggen wij je uit hoe je dierenharen het best verwijdert van de vloer, het tapijt, meubelen, kledij... Daarnaast hebben we oog voor enkele preventieve acties.
·Veeg dierenharen op een stenen of vinylvloer op met een natte dweil.
·Achtergebleven haren op het tapijt verwijder je met een borstel met kunststof haar dat elektrostatisch geladen is.
·Nog een hulpmiddel om met statische energie je tapijt of meubelen met stof zuiver te krijgen is een rubberen handschoen.
·Op meubels met stof kan je ook een vochtig microvezeldoekje gebruiken. Soms lukt het eveneens met een vochtig washandje.
·Op meubels zonder stof zoals kasten kan je met een vochtige spons haren weghalen.
·Dierenharen op kleren verwijder je met een kledingborstel: de variant met tape of die waarbij je tegen de richting in moet borstelen.
·Voor dierenharen op wollen kleding gebruik je een kledingborstel die eerst in spiritus gedoopt is.
·Preventieis ook belangrijk: borstel je hond of kat geregeld buiten. Al die haren kunnen alvast niet meer in je huis verdwalen. Hoe vaak je je huisdier best borstelt, hangt af van het ras: korthaar of langhaar.
·Maak de wasmand dierenproof: zorg ervoor dat je trouwe viervoeter niet op het vuile en zeker niet op het propere wasgoed kan gaan liggen.
·Is je huisdier toch in de wasmand geraakt? Droog dan je kleren in de droogkas in plaats van buiten of op een droogrek. De honden- en kattenharen blijven dan in de stoffilter achter. Ook handig als je de mand, de knuffel of het dekentje van je huisdier moet wassen.
Het is verstandig om waar mogelijk dieren tegen ziektes te beschermen d.m.v. regelmatige vaccinatie: voorkomen is altijd beter dan genezen!
Wij adviseren om gericht te vaccineren en per hond in kaart te brengen welke vaccinaties er echt noodzakelijk zijn. Vaccinatie is maatwerk en we zoeken samen met u naar het optimale vaccinatieschema voor uw huisdier.
Als u meerdere keren per jaar naar het buitenland gaat
Voorafgaand aan de jaarlijkse vaccinatie vindt een gezondheidscontrole plaats waarvan de bevindingen vermeld worden in het dierenpaspoort van uw hond.
Tijdens deze gezondheidscontrole kijken we onder andere naar:
de tanden (tandsteen wordt gelijk verwijderd)
de oren
er wordt naar het hart geluisterd
de buik wordt nagevoeld
de huid wordt bekeken
het gewicht van de hond wordt bekeken
eventuele gezondheidsklachten van uw hond worden besproken
indien uw hond het nodig heeft wordt een voedingsadvies gegeven
er wordt een digitale foto gemaakt voor in het paspoort van uw hond
In overleg met uw dierenarts worden de componenten van de jaarlijkse vaccinatie bepaald. Hierbij spelen de leefomstandigheden van uw hond een belangrijke rol: de leeftijd en het zwemgedrag van uw hond, de infectiedruk (pension, hondenschool, tentoonstelling) en een bezoek aan het buitenland. Ook wordt de bestrijding van parasieten (teken, wormen en vlooien) met u besproken.
Naar het buitenland met uw hond: denk dan aan het volgende
Als uw hond meegaat naar het buitenland is een rabiesvaccinatie verplicht. Ook een chip (of tatoeage) en een officieel Europees dierenpaspoort zijn verplicht. Let op: de rabiesvaccinatie moet vaak minimaal 1 maand voor vertrek worden toegediend!.
Daarnaast hebben sommige landen (oa Engeland, Noorwegen, Zweden) nog aanvullende eisen, zoals bloedonderzoek, ontworming of een teken behandeling. Voor Zwitserland is een gezondheidsverklaring vereist die niet ouder is dan 30 dagen.
Een praatje maken met een edele viervoeter? Als het aan de bedenkers van het Equine Vocalization Project ligt is dat binnenkort dagelijkse praktijk.
De onderzoekers zijn bezig met het opzetten van een database waarin verschillende vormen van gedrag en 'taal' van paarden in zijn verzameld. Zij willen onderzoeken hoe deze samenhangen met de hoeveelheid stress die een paard voelt.
Deze informatie zou duidelijk kunnen maken hoe andere paardachtigen als zebra's en ezels met elkaar communiceren. Daarnaast kunnen dierenartsen, fokkers en andere mensen die met paarden werken de 'paardentaal' gebruiken om beter met de dieren om te gaan.
Mieren staan bekend als ijverige werkers. Of liever: werksters, want mannetjes zijn maar korte tijd aanwezig in de kolonie.
De krioelende massa ziet er misschien chaotisch uit, toch doet iedere mier wat het best is voor het collectieve huishouden. Maar hoe weet zo'n mier wat ze moet doen? De natuur heeft haar eigen methoden om de taken te verdelen. ,,Ook bij andere sociale insectensoorten zoals bijen en wespen'', zegt Johan Billen, onderzoeker aan de KU Leuven.
Bij veel mierensoorten is duidelijk te zien dat niet iedereen dezelfde rol heeft. Struis uitgevallen exemplaren met grote kaken zijn de 'soldaten'. Zij zijn vooral buiten in de weer en verdedigen het nest. Gewone werksters zijn een stuk kleiner, en kunnen onderling ook nog van afmetingen verschillen. ,,Bij parasolmieren bijvoorbeeld, die boomblaadjes naar hun nest voeren, knippen de mediums de blaadjes. Binnen in het nest knippen nog kleinere werksters, de minima, de blaadjes verder in stukjes en voegen ze toe aan een schimmelkweek in de mierenhoop, die voedsel oplevert voor de mieren en hun larven.''
De mieren die gespecialiseerd zijn door hun afmetingen, doen hun hele leven dezelfde taak. ,,Of een mier een kleine werkster of een grote soldaat wordt, hangt louter af van de voeding die ze krijgt als larf.''
Bij sommige mierensoorten is de taakverdeling tussen de werksters niet door de lichaamsgrootte bepaald. Naargelang hun leeftijd doen ze ander werk. Jonge werksters voeden de larven of poetsen het nest. Pas later gaan ze in 'buitendienst' om voedsel te zoeken of water te halen. De meest ervaren mieren doen de gevaarlijkste taak, de verdediging. ,,Een mier die sneuvelt tijdens haar eerste dag in buitendienst, heeft dan toch al een periode nuttig werk geleverd binnen.''
,,Welke taak een mier vervult, is tenminste deels afhankelijk van uitwendige omstandigheden.'' Als onderzoekers bij experimenten een groep buitenwerksters 'ontvoeren', worden de scheve verhoudingen in de kolonie snel hersteld. ,,Binnenwerksters scholen zich om en worden sneller buitenwerksters. De mieren weten deels instinctief wat ze moeten doen, maar ze volgen ook een leerproces. Bosmieren die aan hun nest bouwen, leggen de dennennaalden precies zó neer dat regendruppels van de hoop rollen en niet in het nest binnendringen. Als een jonge werkster de naald verkeerd legt, wordt ze gecorrigeerd door een oudere.'' (kidr) (NB)
Een hond is niet graag alleen Het is heel normaal en natuurlijk dat honden niet graag alleen zijn. Een hond is een sociaal dier dat van oorsprong in groepen (roedels) leeft. Wel kan met wat inzet van de eigenaar worden bereikt dat de hond het alleen zijn leert accepteren als een "normaal" onderdeel van zijn leven. Uitingen van verlatingsangst zijn onder meer vernielen, onzindelijk zijn en janken en blaffen wanneer de hond alleen thuis is. Hondeneigenaars worden regelmatig geconfronteerd met vernielzucht van hun dier. De hond gaat voorwerpen te lijf, zoals schoenen, ondergoed en meubilair. Meestal vertoont de hond dit gedrag enkel wanneer hij alleen thuis is. Op zo'n momenten voelt de hond zich 'eenzaam' en zoekt afleiding in grommen, blaffen en zijn behoefte doen. Tenslotte gaat hij met bepaalde voorwerpen rondlopen, zoals met een 'prooi'. Hij schudt ze dood, waarna hij ze vernielt en opeet. Dit probleem doet zich bijvoorbeeld veel minder voor bij katten, die van nature zonder problemen alleen kunnen zijn. Een hond verlangt echter voortdurend gezelschap, zodat hij effectief moet leren om 'alleen' te zijn ! In feite heeft de eigenaar van de hond daar onbewust een hand in, want als je een puppy in huis haalt is die meestal nog niet zindelijk. De eigenaar verliest hem dan natuurlijk geen moment uit het oog en loopt hem zelfs achterna. Op die manier leert een puppy heel snel om zindelijk te worden, maar hij leert ook heel snel dat hij 'nooit alleen is' ! De puppy, die intussen gewoon is dat de baas hem overal volgt, denkt automatisch dat hij de baas is en zich dus wat kan veroorloven. Op een bepaald moment ontdekt de puppy echter dat hij alleen thuis is en hij slaat in paniek. Hij doorzoekt het hele huis, maar vindt nergens z'n baas. Dan gaat hij vanalles uitproberen waarmee hij normaal gezien de aandacht van z'n baas kan trekken ... deugniet-streken dus. Plots komt de baas binnen en ziet dat de puppy op de 'verniel-toer' gegaan is .... die krijgt dus een uitbrander. Maar wat de baas niet beseft is dat de puppy denkt "wanneer ik dit gedrag vertoon, dan komt mijn baas thuis" ! De jonge hond zal zijn 'truuk' niet vlug vergeten, dus het vervolg van dit verhaal kunnen jullie beslist zelf invullen ... .
Vernielen ... wat kan je eraan doen ? De vernielzucht van een hond kan vele oorzaken hebben. Allereerst heeft een hond 'gezelschap ' nodig. Een hond is dus geen ideaal huisdier voor een eigenaar die een fulltime betrekking heeft, tenzij hij aan deze situatie een mouw probeert te passen, zoals het houden van een tweede huisdier. Een andere hond, een kat of zelfs een dwergkonijn kunnen de 'wachttijd' voor de hond een stuk aangenamer maken. Jonge honden dienen verschillende keren per dag gevoed te worden en moeten ook meermaals hun behoefte doen. Voor eigenaars die een ganse dag afwezig zijn kan dit bijvoorbeeld opgelost worden door aan vrienden of buren te vragen om de hond eten te geven en ermee te gaan wandelen. De hond moet ook beschikken over een eigen plaats, zoals een eigen mand of een deken. Wanneer jouw hond nog niet rustig kan zijn terwijl jij in een andere kamer bent, dan is het nog te vroeg om de hond alleen thuis te laten. Zelfs een radio is een middel om die eenzaamheid te beperken ... door de aanwezigheid van menselijke stemmen voelt de hond zich minder eenzaam. Raar maar waar ... proeven hebben uitgewezen dat honden rustiger worden van 'klassieke muziek'. Dit is trouwens een gebruikte methode in veebedrijven, waar koeien minder stress vertonen en meer melk geven bij het horen van klassieke muziek ! Een ander middel voor jouw hond is het laten afspelen van een opname van jullie 'familiegesprek'. De hond herkent effectief jullie stemmen en dit geeft hem het gevoel niet helemaal alleen te zijn. Sommige eigenaars laten zelfs de tv aan tijdens hun aanwezigheid .... voor sommige honden kan dat helpen. Een ander veel voorkomend feit is het opspringen tegen de deur. Een jonge hond die tegen de deur springt wanneer hij z'n behoefte moet doen, wordt vaak door z'n baas beloond voor z'n 'propere ingesteldheid'. De baas beloont hem dan door hem zo vlug mogelijk buiten te laten. Ook dit is een signaal wat de hond vlug heeft begrepen, zodat hij tijdens je afwezigheid tegen de deur zal springen, omdat hij uit ervaring weet dat jij dan komt opdagen en hem buiten laat ! En dan heb je nog het janken, blaffen of huilen als de eigenaar weg gaat. Hier moet je als eigenaar beslist en resoluut ingrijpen, want de hond moet leren dat dit niet mag. De eigenaar dient een paar minuten te wachten, voordat hij definitief van huis weggaat. Hoort hij de hond blaffen, dan moet hij onmiddellijk terugkeren en de hond boos terug naar z'n plaats sturen. Dan pas mag je het huis verlaten, maar zonder lovend woord of zonder extra aandacht voor je hond. Een goed hulpmiddel tegen eenzaamheid is speelgoed. Let wel dat je de hond niet overlaadt met speelgoed ... het is niet de hoeveelheid, maar wel de 'kwaliteit' van het speelgoed wat voor de hond telt, m.a.w. het plezier dat de hond aan het stuk speelgoed beleeft. Honden zijn hierin net als kinderen ... nieuw speelgoed is altijd véél interessanter. Je hoeft daarom niet elke dag een nieuw stuk speelgoed te kopen, je kan ook gewoon al het speelgoed wat je hebt verdelen in verschillende pakketten. Geef dagelijks één pakket speelgoed aan je hond, en zorg dat het speelgoed van de vorige dag weggeborgen is. Door het speelgoed dagelijks te veranderen, blijft het nieuw en interessant. Zo'n speelgoedpakket bevat minstens een viertal zaken : één voorwerp dat rolt, één voorwerp dat lawaai maakt als het weggeduwd wordt, één voorwerp wat uitnodigt tot knabbelen en één voorwerp met een opvallende kleur. Daarnaast wil ik jullie graag wijzen op het bestaan van D.A.P.(Dog Appeasing Pheromone), een electrische verdamper met een rustgevend effect. Feromoon is een stof die door zogende teven wordt uitgescheiden zo'n drie tot vijf dagen nadat de jongen zijn geboren. Deze geruststellende stof wordt bij de hond geproduceerd door de talgklieren bij het melkpakket. Uit onderzoek is gebleken dat er een sterke relatie bestaat tussen de productie van het feromoon en de binding van de kleintjes aan hun moeder. De resultaten zijn verbazend : na één maand stopt 72 tot 85 procent van de honden met vernielen en blaffen wanneer ze alleen worden gelaten. Gedurende de eerste week van het gebruik zijn er reeds resultaten merkbaar. Deze verdamper is veilig voor mens en dier en is verkrijgbaar bij uw dierenarts. Persoonlijk heb ik enkele klanten die D.A.P. toepassen, en inderdaad met succes !
Waar moet je zeker op letten Een hond associeert vrij goed, met andere woorden hij legt vlug een verband tussen jouw handelingen en een feit. Wanneer de eigenaar voor z'n vertrek bijvoorbeeld telkens dezelfde handelingen doet, heeft de hond vlug door dat hij na die handelingen alleen gelaten wordt. Op die manier raakt een hond extra opgewonden en z'n geestdrift leidt dan wel eens tot vernielzucht. Het is dus heel belangrijk als eigenaar, dat je geen signalen gebruikt die voor de hond betekenis hebben ! Het spreekt voor zich dat een stevige wandeling voor je vertrek een fantastische uitlaatklep is voor de overtollige energie van de hond. Hij heeft het daarna minder moeilijk om alleen thuis te blijven. Geef tijdens de wandeling of voor je vertrek geen extra aandacht aan de hond en vooral ... wees rustig ! Een beloning of extra aandacht maken het voor de hond juist interessant om met de baas mee te gaan. Ook zijn er bepaalde belangrijke zaken wanneer je terugkeert . De eigenaar moet zijn best doen om steeds opgewekt thuis te komen, zelfs al is er schade aangericht ! Dat is niet zo gemakkelijk, maar je moet weten dat de hond de schade wellicht heeft aangebracht de eerste vijftien minuten na je vertrek, zodat hij dan ook niets begrijpt van een boze reactie zo'n drie uur later ! Indien de straf niet direct volgt op het verkeerde gedrag, kan de hond die associatie niet maken. Boosheid van de baas kan er in dit geval enkel toe leiden dat de hond bang wordt van zijn baas. Tenslotte doe je er als eigenaar goed aan om je hond extra aandacht te geven bij je thuiskomt. Jouw lievelingsdier heeft tenslotte effectief op jou gewacht en hij verdient dan ook die portie aandacht !
Het is verstandig om waar mogelijk katten tegen ziektes te beschermen d.m.v. regelmatige vaccinatie: voorkomen is altijd beter dan genezen!
Wij adviseren als dierenarts om gericht te vaccineren en per kat in kaart te brengen welke vaccinaties er echt noodzakelijk zijn. Vaccinatie is maatwerk en we zoeken samen met u naar het optimale vaccinatieschema voor uw kat.
Onderstaand schema is ons basis vaccinatieschema, voor een uitleg hiervan lees verder .....
Advies: minimaal 30 dagen voor vertrek naar het buitenland.
Voorafgaand aan de jaarlijkse vaccinatie vindt een gezondheidscontrole plaats waarvan de bevindingen vermeld worden in het dierenpaspoort van uw kat.
Tijdens deze gezondheidscontrole kijken we onder andere naar:
de tanden (tandsteen wordt gelijk verwijderd)
de oren
er wordt naar het hart geluisterd
de buik wordt nagevoeld
de huid wordt bekeken
het gewicht van de kat wordt bekeken
eventuele gezondheidsklachten van uw kat worden besproken
indien uw kat het nodig heeft wordt een voedingsadvies gegeven
er wordt een digitale foto gemaakt voor in het paspoort van uw kat
In overleg met uw dierenarts worden de componenten van de jaarlijkse vaccinatie bepaald. Hierbij spelen de leefomstandigheden van uw kat een belangrijke rol: de leeftijd van uw kat en de infectiedruk (pension, binnen- of buitenkat, tentoonstelling) en een bezoek aan het buitenland. Ook wordt de bestrijding van parasieten (teken, wormen en vlooien) met u besproken.
Naar het buitenland met uw kat: denk dan aan het volgende
Als uw kat meegaat naar het buitenland is een rabiesvaccinatie verplicht. Ook een chip (of tatoeage) en een officieel Europees dierenpaspoort zijn verplicht. Let op: de rabiesvaccinatie moet vaak minimaal 1 maand voor vertrek worden toegediend!.
Daarnaast hebben sommige landen (oa Engeland, Noorwegen, Zweden) nog aanvullende eisen, zoals bloedonderzoek, ontworming of een teken behandeling. Voor Zwitserland is een gezondheidsverklaring vereist die niet ouder is dan 30 dagen.
Een bench, oftewel kamerkennel of hondenbox, is een metalen kooi die speciaal voor honden is bedoeld. Hoewel een bench helaas niet echt goedkoop in aanschaf is, loont de aanschaf ervan vaak toch de moeite. Het gebruik van de bench kan erg nuttig zijn bij de zindelijkheidstraining en bij het voorkomen van probleemgedrag bijvoorbeeld wanneer de hond alleen is. Het gebruik van de bench maakt een mand overbodig.
Wat zijn nu de voordelen van het gebruik van een bench?
Uw hond zal zich prettiger voelen in de bench wanneer hij alleen thuis moet blijven. De bench is voor de hond een soort hol waarin hij veilig is, zoals honden in het wild ook een veilig hol hebben. De kans dat hij de de hele buurt bij elkaar jankt is daarom ook een stuk kleiner!
Uw hond krijgt de kans niet om "rottigheid" uit te halen terwijl u weg bent. Toch prettig natuurlijk wanneer u zeker weet dat uw hond zich niet tegoed zal doen aan uw bankstel of uw vloerbedekking!
Wanneer uw hond nog niet (helemaal) zindelijk is, vergroot het gebruik van de bench de kans dat het toch "droog" blijft terwijl u weg bent (ook 's nachts!). Een hond zal namelijk zijn eigen hol niet graag bevuilen. Alleen in uiterste nood (en zo lang blijft u natuurlijk niet weg) zal de hond in zijn eigen bench plassen of poepen. Niet alleen scheelt u dit een hoop dweilen; het is ook belangrijk dat het proces waarin het een gewoonte wordt om alleen buiten te plassen en te poepen niet te doorbreken. Ideaal bij de zindelijkheidstraining van een puppy.
Voordat u de hond in de bench opsluit wanneer hij alleen thuis moet blijven, moet u ervoor zorgen dat de hond de bench als een prettige, veilige, ligplaats gaat beschouwen. U zet de bench in de woonkamer, op een tochtvrije plek. Het liefst op een plek van waaruit de hond de kamer goed kan overzien (de meeste honden vinden dit prettig). In de bench legt u een deken of iets dergelijks, zodat de ondergrond aangenaam is om op te liggen.
Om de hond te wennen aan de bench geeft u hem een lekkere kluif die hij in de bench op mag eten of een gevulde KONG . Het deurtje van de bench blijft open, maar als de hond zijn kluif of KONG wil meenemen naar een andere plek brengt u hem rustig terug naar zijn nieuwe "plaats". Dit houdt u een aantal dagen vol; iedere kluif of ander lekkers die de hond krijgt laat u hem in de bench opeten. U kunt het beste pas doorgaan met de volgende stap wanneer de hond geen aanstalten meer maakt om zijn kluif mee te nemen naar een andere plek, maar rustig in de bench blijft liggen totdat hij is uitgekloven.
Is de hond eenmaal zover, dan gaat u door met de volgende stap. Iedere keer wanneer de hond wil gaan slapen, bijvoorbeeld na een wandeling of een spelletje, dan brengt u de hond rustig naar zijn bench. Als de hond in de bench gaat liggen (al dan niet op uw aanwijzing) beloont u de hond door hem een speeltje of iets lekkers in de bench te geven. Wanneer de hond een mand, een ligbed of iets dergelijks had, maak het de hond dan gemakkelijker door deze (in elk geval voorlopig) weg te halen. Past de mand of het ligbed in de bench, dan kunt u die daarin natuurlijk goed gebruiken! Wanneer de hond uit zijn bench komt met de bedoeling om op een andere plek te gaan slapen, brengt u hem, net zoals eerst met de kluif, weer rustig terug naar zijn plaats.
Is de hond zover, dat hij zonder problemen in de bench wil liggen slapen en deze zelfs regelmatig zelf opzoekt, dan sluit u als de hond gaat slapen voor een tijdje het deurtje. U geeft hem hierbij de eerste keer weer een kluif of een KONG. U gaat nog niet weg, dat is pas de laatste stap. Mocht uw hond nu toch onrustig worden en/of gaan janken of blaffen, dan is het heel belangrijk dat u juist nu goed reageert. Dat wil zeggen: zolang de hond onrustig is, negeert u hem volkomen! U mag hem vooral niet troosten of geruststellen, want dan voelt de hond zich beloond voor zijn onrustige gedrag en zal hij dit dus blijven herhalen. Ook kunt u beter niet op hem mopperen, want ook dan krijgt hij toch aandacht van u en dat is precies waar hij om vraagt. Zodra de hond stil is, ook al is het maar even, gaat u op dat moment naar hem toe. Wees niet uitbundig, maar open gewoon het deurtje alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Laat de hond direkt gewoon zijn eigen gang gaan; het is niet de bedoeling dat u door uw gedrag de indruk wekt alsof er iets heel bijzonders is gebeurd.
Pas wanneer de hond rustig in de bench blijft liggen met het deurtje dicht, terwijl u thuis bent, neemt u de laatste stap. Als u (eerst voor korte tijd) weggaat, sluit u de hond op in de bench. Geef hem de eerste keer weer een kluif of KONG.
Een extraatje om de hond zover te krijgen dat hij uit zichzelf met plezier in de bench gaat is nog het volgende. Leg regelmatig een paar hondenbrokjes of ander lekkers achterin de bench, op een moment dat de hond niet ziet dat u dit doet. De hond zal het al gauw de moeite vinden om telkens weer in zijn bench te gaan kijken of er misschien wel weer "zo maar" wat lekkers ligt.
Misschien denkt u, als u dit verhaal gelezen heeft, dat een goede bench-training erg veel tijd en moeite zal kosten. In de meeste gevallen kunt u de omschreven stappen echter al binnen één tot twee weken allemaal nemen. Wel is het belangrijk dat u de hond echt stap voor stap aan de bench laat wennen en dat u daar zoveel tijd voor neemt als bij uw hond nodig is. Het resultaat moet namelijk zijn, dat de hond probleemloos alleen kan blijven in de bench, omdat hij dit als zijn eigen veilige ligplaats ziet. U mag de hond daarom ook nooit voor straf in zijn bench sturen (want dan wordt het juist een vervelende plek)! Als u kinderen heeft zult u erop moeten letten dat zij de hond als deze in zijn bench ligt ook nooit storen of lastigvallen. De bench moet juist een plek zijn waar de hond zich rustig terug kan trekken.
Tenslotte: laat een hond NOOIT de halsband om in de bench: wanneer de hond door allerlei rare bewegingen met de halsband ergens achter blijft haken, kan hij stikken!
Als een kind in zijn eerste levensjaar met minstens 2 huisdieren in contact staat, ontwikkelt hij veel minder allergieën.
Katten zouden mysterieus en onberekenbaar zijn. De meeste katten hebben echter een vast patroon, waar ze niet snel van afwijken.
Onder katten hebben de poezen het altijd voor het zeggen. In een kolonie accepteren ze slechts een kater die voor het behoud van de kolonie (het nageslacht) moet zorgen.
Als je 2 of meer katten hebt, hoef je geen rekening te houden met hetzelfde ras. Vaak kunnen raskatten beter met de "gewone" huiskat opschieten dan met hun eigen ras.
Gecastreerde katers die in een gezin leven met kittens, zijn meestal betere en meer geduldige opvoeders dan de moeder.
Katten in het wild zoeken vlak voor de bevalling een goed beschermde plek op, het liefst zo ver mogelijk bij de mensen vandaan. Huiskatten zoeken de mens op als het zover is.
50% van de huiskatten en 67% van de raskatten wachten met bevallen tot hun baas naast ze zit. Veel poezen roepen zelfs om hulp of komen elke keer van het kraambed om de baas op te zoeken.
Als de kittens eenmaal geboren zijn, hebben de poezen niet meer zoveel hulp nodig. Ze hebben genoeg te doen met het verzorgen van de jongen. Slechts 1 op de 3 katten heeft dan nog behoefte aan gezelschap van de mens.
Ongeveer 10% van de katers is aanwezig en helpt bij de geboorte en opvoeding. In het wild levende katers gaan er direct na de dekking weer vandoor.
Volgens een onderzoek behoren blauwe katten, Siamezen en Karthuizers tot de nieuwsgierigste van alle rassen, die niet rusten voordat ze alles te weten zijn gekomen.
Tijdens de schemering is de kat van nature actief.
Katten kunnen handelingen observeren en met elkaar verbinden. Dit wordt altijd weer opnieuw onderstreept door verrassende prestaties van de kat. Zo bracht een kater zijn baas iedere keer een handdoek als hij van een natte wandeling thuis kwam. Een ander ging altijd op de schoenen van de baas zitten als hij naar buiten wilde. Het mooiste voorbeeld is een kat die met een blikopener tegen de kast met voorraad bonkte als ze honger had.
Adrenaline is voor katten heel nuttig, omdat het verhindert dat ze ziek worden van verveling of bij gebrek aan bezigheden. Alleen als er teveel geproduceerd wordt, komen er problemen. Je hoeft dus geen schuldgevoelens te hebben als de kat van schrik omhoog stuitert omdat de deur met een knal dichtvalt of omdat hij tijdens een luidruchtig feestje wegkruipt. Voor buitenkatten zijn dergelijke situaties normaal.
Geef je kat altijd weer moeilijke opdrachten om haar hersencellen actief te laten blijven. Wie voortdurend in luilekkerland leeft en nooit uitgedaagd wordt, diens instincten verwateren.
Als een kat niet naar buiten mag en nooit in aanraking komt met soortgenoten, kan ze zich erg eenzaam gaan voelen. In het ergste geval kan het een verandering in de persoonlijkheid veroorzaken.
Dit betekent natuurlijk niet dat je de kat altijd maar buiten moet laten, want dan heb je grote kans dat anderen last van je kat hebben. Bovendien zit een ongeluk in een klein hoekje.
Bepaalde prikkels stimuleren de kat tot activiteiten. Constant aanhoudende stress zorgt echter voor katten die altijd moe lijken en een apathische indruk maken. In veel gevallen heeft dit te maken met te veel dieren in een beperkte ruimte.
Katten reageren sterk op verandering van de luchtdruk en de luchtvochtigheid. Ze weten dus precies wanneer er regen op komst is.
Bij een vrije val kan de kat de snelheid tot hooguit 60 km/uur reduceren.
Dankzij een bepaalde reflex komen katten bij een val altijd op hun vier poten terecht. Hierdoor kunnen ze de val optimaal opvangen. Breuken komen dan ook weinig voor.
Voor een kat is de vensterbank even interessant als de tv voor de mens. Het is dus verstandig om hem een vast plekje te geven. De andere spullen op de vensterbank worden zo gespaard.
Katten houden van sportuitzendingen, natuurseries en misdaadfilms. Talkshows en informatieve uitzendingen worden als sloom beschouwd. Anders dan honden proberen ze niet de oorsprong van het geluid te achterhalen, door om de televisie heen te lopen. Katten nemen het geluid en het beeld voor wat het is en genieten gewoon. Veel katten proberen zelfs springende kikkers of ballen te pakken.
Tijdens koele en duistere dagen willen de meeste katten niet eens bij het raam zitten en naar buiten kijken: ze zijn op de warmste plek van de woning te vinden. Heel snel hebben ze door dat de strijkplank, nadat ze is gebruikt, tot verwarmingsdeken kan worden omgetoverd. Ook de televisie, radio en computer stralen zoveel warmte uit dat de meeste katten het harde oppervlak voor lief nemen. Gevaarlijke attracties zijn wasmachine en vaatwasser. Deze mogen nooit open blijven staan.
Als een kat op een te hete radiator gaat liggen, kan hij een schijnbare epilepsie-aanval krijgen. Hou dit dus in de gaten en raak niet in paniek als je kat dus merkwaardig reageert.
Een kat trekt zich graag terug op een beschutte plaats. Vaak is dat een doos of een speelgoedhuis. Hij voelt zich dan veilig en geborgen.
Veel katten vinden het fijn om iets over zich heen te hebben. Een niet te zware deken kan heel goed als zodanig dienen.
Katten houden eigenlijk niet van open vlaktes. Meestal lopen ze langs een heg of een muur.
Open haard, kaarsen en het fornuis hebben een grote aantrekkingskracht op katten. Zelfs als ze zich al een keer pijn hebben gedaan, trekt warmte of licht hen nog aan. Om de kat van deze drang te genezen moeten we haar een alternatief speeltje bieden: een glinsterende kleine metalen kogel die aan een elastiekje aan de tafel bengelt.
Wie katten heeft moet eigenlijk geen open haard aan hebben als er niemand is om op de kat te letten. De open haard beschermen we het beste met een hoog hek, kaarsen kunnen we beter ergens in zetten.
Voor een gewone kat is een omgevingstemperatuur van 22° Celsius optimaal. Ze verdragen echter ook een temperatuur die ligt tussen het vriespunt en 35°. Op het gezicht na is het lichaam van de kat betrekkelijk ongevoelig voor temperatuurverschillen.
De meeste katten houden niet van water. De Turkse Van daarentegen is wel gek op water. Deze Turkse kat ontstond rond het Vanmeer en voedde zich voornamelijk met vis uit dit meer. Hierdoor kunnen ze goed duiken en zwemmen.
Bij een telling in 1997 bleken er nog slechts honderd in het wild levende katten over te zijn.
Bij verwondingen kan de ene kat heel zielig doen en zichtbaar pijn hebben. Een andere kat reageert heel anders en kan zelfs genoeglijk gaan spinnen.
Als er nog meer huisdieren, zoals een hond of een andere kat, aanwezig zijn, is extra voorzichtigheid geboden bij de kennismaking, want een onverwachte ontmoeting kan tot blijvende vijandschap leiden. Het is het beste om het reeds aanwezige huisdier ergens op te sluiten terwijl de nieuwe kat alles kan bekijken en gewend raakt aan de geur van de ander. Na een uurtje pakt u de kat rustig op en laat het eerste dier los, zodat het de geur van de nieuwkomer kan onderzoeken. Blijf met de nieuwkomer een tijdje apart zitten. De eerste introductie kan omstreeks etenstijd plaatsvinden, wanneer elk dier een apart bakje hoort te krijgen op een vaste plaats. Als alles goed gaat, zullen ze eerst alle aandacht aan hun eten wijden, voor ze opkijken en hun nieuwe buur ontdekken. Wel is het goed om er bij te blijven, want een ruzie is niet onmogelijk, hoewel de getoonde agressie meestal bij wat blazen zal blijven. Leg een deken klaar om over de dieren heen te gooien als ze daadwerkelijk gaan vechten. De introductie van een kitten in het territorium van een gesteriliseerde poes verloopt doorgaans zeer rustig, maar als twee volwassen, ongecastreerde katers aan elkaar worden voorgesteld, is een bloedig treffen bijna onvermijdelijk. Deze combinatie is dus niet erg verstandig. Wees bijzonder voorzichtig bij het voorstellen van een kitten aan een volwassen hond die al een tijd bij je is. Een volwassen hond kan in één hap een katje doden. Mochten zich bij de introductie toch moeilijkheden voordoen, dan kan de nieuwkomer in het begin in een speelkooi van kippengaas of een bench worden gehouden, zodat de reeds aanwezige huisdieren de kat op hun gemak kunnen bekijken zonder dat het kwaad kan. Een dergelijke bench is bovendien handig als men het diertje een poosje veilig wil opbergen. (Kattenweetjes/Nl)
Ik heb jullie onlangs twee vaccinatieschema's voor jullie honden op gestuurd en vond daarnet nog een interessant artikel over "wormen" , neen geen aardwormen , maar die ongewenste indringers bij onze dieren en soms ook bij de mens. Veel leesplezier en fijne avond nog! Ciska
Ontwormen is een noodzaak - 10/02/2007
Een besmetting met wormen doet uw huisdier geen deugd. Bovendien kan de worm overgaan op de mens. Preventieve ontworming is daarom even belangrijk als de jaarlijkse enting of de ontvlooiing.
Bij honden en katten komen rondwormen en lintwormen voor. De rondworm heeft zijn naam te danken aan zijn ronde vorm. Alleen de vrouwelijke exemplaren kunnen eitjes leggen. Rondwormen worden verdeeld in drie families: spoelwormen, haakwormen en zweepnormen.
Spoelwormen komen het meest voor. Je herkent ze aan de ,,spaghetti-achtige'' vorm. Bij katten zijn ze 5 tot 10 cm lang, bij de hond 10 tot 20 cm. Een besmette hond kan andere honden besmetten omdat eitjes met hondenpoep mee naar buiten komen. In ieder eitje ontwikkelt zich een larve. Er liggen honderden miljoenen eitjes verspreid over stoepen, velden op hun kans te wachten. Ze zijn kleiner dan 1/10 mm en dus met het blote oog niet te zien. Ze zijn kleverig en blijven gemakkelijk aan de poten of vacht van een (andere) hond of mens zitten. Als een hond zo'n eitje oplikt, raakt hij besmet.
Vanuit de maag en de dunne darm komen de larven in het bloed terecht. Het bloed vervoert ze eerst naar de lever en daarna naar de longen. Vanuit de longen kunnen de larven, bijvoorbeeld door hoesten, weer in de bek komen, waarna ze weer worden ingeslikt en nog een keer in de maag komen. Bij deze tweede reis door de maag zijn ze al verder ontwikkeld en als ze weer in de dunne darm zijn, groeien ze uit tot volwassen wormen die eitjes gaan leggen.
Lintwormen leven in de darm van honden en katten. Ze kunnen enkele millimeters tot enkele meters lang worden. Ze bestaan uit een kop, een hals en een groot aantal schakels. Lintwormen herken je aan de ,,rijstkorrelachtige'' structuren die aan de anus van uw huisdier kunnen vastplakken. De lintwormschakels, gevuld met tientallen eitjes, worden opgenomen door een ander dier, een ,,tussengastheer'', waarin de eitjes zich ontwikkelen tot lintwormlarven. Voorbeelden van tussengastheren bij de kat zijn vlooien en muizen, bij de hond zijn dat vlooien en konijnen. Een pup of kitten besmet zichzelf door het oplikken van besmette vlooien.
Symptomen
Wormen verminderen de conditie van uw huisdier. Een milde tot matige infectie beperkt zich meestal tot één of meerdere van volgende klachten: diarree, braken, opgezet buikje, zwakte, bloedarmoede, vermagering, soms te veel eten, groeiachterstand, doffe vacht, met achterste op de grond wrijven (sleetje rijden). Wanneer diarree en braken lang aanhouden, bestaat er gevaar voor uitdroging en ondervoeding, en mogelijk sterfte.
Soms zal de dierenarts een microscopisch ontlastingsonderzoek doen om de wormeitjes te kunnen onderzoeken.
Risico voor mensen
Spoelwormen zijn ook besmettelijk voor de mens. Vooral kinderen lopen een groot risico op besmetting. Een eenvoudig contact met dierlijke uitwerpselen kan voldoende zijn. In tegenstelling tot dieren ontwikkelen de spoelwormen zich bij mensen niet tot volwassen wormen. De larven doorboren de darmwand en verspreiden zich via de bloedbaan in het menselijk lichaam, waar ze kleine ontstekingen veroorzaken. Een aantal organen, zoals de lever en de longen, maar ook de ogen of de hersenen, kan op deze manier aangetast worden. Dit uit zich in griepachtige verschijnselen zoals koorts, buikpijn en hoesten.De lintworm die wordt overgedragen door de vlo is besmettelijk voor de mens, maar niet echt gevaarlijk. Na toevallige opname van een vlo kan een kleine volwassen lintworm zich in de darm van de mens ontwikkelen en zo aanleiding geven tot lichte buikklachten.
Hygiëne is heel belangrijk om onszelf te beschermen tegen worminfecties. Met de gebruikelijke schoonmaakmiddelen en desinfectantia worden spoelwormeieren niet gedood. Daarom moeten we zorgen dat er zo min mogelijk contact is met besmettelijke eieren.
Antiwormmiddelen
Ze zijn er in zeer veel soorten van diverse fabrikanten, tegen sterk uiteenlopende prijzen. Ook de werkzaamheid wisselt. De meeste zijn wel werkzaam voor spoelwormen, maar de effectiviteit tegenover lintwormen valt wel eens tegen. Het is aan te raden alleen producten te gebruiken die door uw dierenarts zijn voorgeschreven. Middeltjes in dierenwinkels zijn onbetrouwbaar. Het is verstandig uw huisdier te ontwormen op 4 weken, 6 weken, 8-9 weken en 13-14 weken leeftijd, daarna elke 2 maanden tot het 1 jaar oud is, vervolgens 2x per jaar. Van alle dieren zijn drachtige dieren en hun jongen het meest kwetsbaar. Bij drachtige dieren komen namelijk de bij iedere hond en kat aanwezige ingekapselde larven weer tot ontwikkeling en deze worden op de pups en kittens overgedragen.
Zijn radiografieën, bloeduitslagen, e.d. eigendom van de dierenarts of van de eigenaar van het dier? (Cis-ka)
Goedemorgen iedereen!
Ik wil jullie vandaag gelijk een vraag, mét antwoord, voorleggen dat jullie je waarschijnlijk ook al wel eens gesteld hebben.
Zijn radiografieën, bloeduitslagen, e.d. eigendom van de dierenarts of van de eigenaar van het dier?
Antwoord van de Nederlandstalige Gewestelijke Raad van de orde der Dierenartsen:
Een DA mag röntgenopnamen (verder RX genoemd) in zijn archief bijhouden als dit door middel van een brief uitgehangen op een zichtbare plaats aan de eigenaar wordt kenbaar gemaakt.
Kopieën moeten meegegeven worden aan wie erom vraagt.
Indien de eigenaar de originele RX wenst mee te nemen dan kan dit nadat hij een formulier voor ontvangst heeft ondertekend. Dit document wordt in het dossier van de patiënt bewaard.
Wat het bekend maken van bloeduitslagen betreft, is de Raad van mening dat met het oog op het uitvoeren van een diergeneeskundige handeling de eigenaar van het dier het recht heeft op de bloeduitslagen, maar dat de DA steeds als eerste moet worden geïnformeerd. M.a.w. : het interpreteren van een bloeduitslag is een diergeneeskundige handeling, dus de DA ontvangt de bloeduitslag.
De DA dient zijn klant volledig te informeren, dus ook resultaten van labo-onderzoeken mee te delen. Dit meedelen kan op vraag van de klant gebeuren via het afleveren van Kopieën van verslagen en fotos. De klant kan zelfs een afdruk vragen van de patiëntenfiche die de DA al dan niet op computer bijhoudt. De DA heeft wel het recht om voor het afleveren van kopieën kosten aan te rekenen.
Je kan ook stellen dat een deel is van goed praktijkmanagement. Een medisch dossier is maar volledig als alle gegevens in dit dossier bewaard blijven voor een bepaalde periode. Die gegevens moeten dan natuurlijk wel ter inzage blijven voor bijvoorbeeld een tweede advies.
Oriëntatie in het dierenrijk < Naturalis (Tante Lotte)
Dieren leven en bewegen zich in een driedimensionale ruimte. Om te kunnen functioneren moeten ze weten waar ze zijn en hoe ze ergens kunnen komen. Voor vastzittende dieren lijkt dit minder belangrijk, maar ook die hebben vaak een vrij levend stadium (bijvoorbeeld zeeanemonen). Kortom, dieren moeten zich kunnen oriënteren.
Hoe onthoud ik een plek?
Dieren moeten allerlei plaatsen terug kunnen vinden, zoals hun nest of een goede voedselplaats. Ze leveren daarbij soms prestaties die haast bovennatuurlijk lijken. Probeer maar eens een nest terug te vinden in een overvolle kolonie jan-van-genten. Als oriëntatiepunten gebruiken dieren soms zeer onopvallende zaken. Vogels die op zandige of stenige vlaktes nestelen en eieren met camouflagekleuren hebben, zoals bontbekpleviertjes, gebruiken schelpjes en kleine steentjes als geheugensteuntje. De grote Nederlandse gedragsonderzoeker Niko Tinbergen deed proeven over het oriëntatievermogen van graafwespen. Deze insectengraven een gang in het zand, waarin prooidieren en eieren worden gelegd. Die gang wordt bij het verlaten dichtgemaakt ter camouflage. De wesp vliegt één keer een rondje over de directe omgeving, wat genoeg blijkt om later de nestgang weer terug te vinden. Worden opvallende kenmerken rond het nest (zoals gevallen dennenappels) verlegd, dan is de wesp in grote problemen.
Hoe vind ik de weg?
Als we ergens nooit eerder zijn geweest, gebruiken we hulpmiddelen zoals de positie van de zon en de stand van de sterren. Dieren doen hetzelfde. Daarbij kunnen zij dingen waarnemen die wij niet kunnen. Bijen bijvoorbeeld gebruiken de polarisatie van het zonlicht. Trekvogels gebruiken een inwendig kompas, dat zich op zonnestand, sterrenconstellatie en zelfs het aardmagnetisch veld richt. Hoe vogels dat aardmagnetisch veld waarnemen, is nog onbekend. Nu geeft een kompas wel de richting, maar nog niet een plek aan. Om te weten tot hoever ze moeten doorvliegen, zit er informatie over de lengte van de trekroute in de vogels opgeslagen. Ook zonder uitwendige prikkels kunnen dieren vaak koers houden. Duizendpoten bijvoorbeeld, die door een obstakel uit de juiste richting zijn gebracht, corrigeren de omweg zodra het obstakel is gepasseerd. Ze gaan, eenvoudig gezegd, net zover naar rechts als dat ze naar links moesten.
Wat is boven en wat beneden?
Wij noemen 'beneden' alles wat dichter bij de aarde is, en 'boven' alles wat verder van de aarde af is. Ook met de ogen dicht weten we dat verschil nog heel goed. Dat komt doordat we de richting van de zwaartekracht kunnen waarnemen. Voor veel dieren is het waarnemen van de zwaartekracht van groot belang. De meest voorkomende oplossing is de ontwikkeling van zogenaamde statolietorganen. In zo'n orgaan rust een zwaarder voorwerp (de statoliet) op zintuigharen die gevoelig zijn voor druk. De statoliet is soms een klein, door het lichaam gevormd korreltje, bij bepaalde kreeftachtigen een uit de omgeving opgenomen zandkorreltje. Bij bijvoorbeeld zoogdieren bestaat het uit een groep, door omringende cellen afgescheiden, kristallen van calciumcarbonaat. Bij de gewervelde dieren is het statolietorgaan ingebouwd in het oor. Insecten gebruiken kussentjes van zintuigharen die drukverschillen tussen de geledingen van het lichaam waarnemen. < naturalis >
met de hulp van een dierenarts heb ik jullie een vaccinatieschema gemaakt voor de basisvaccinaties en de jaarlijkse vaccinaties van jullie honden. Ik plak ze hieronder en zet ze ook in bijlage.
BASIS
VACCINATIESCHEMA
Ziekten
6 weken
8-9 weken
12 weken
1 jaar
Hondenziekte
x
x
x
Parvo
x
x
x
x
Ziekte van Weil
x
x
x
Besmettelijke leverziekte
x
x
Kennelhoest
x
Hondsdolheid
* vanaf 12 weken
* ten minste 21 dagen vóór vertrek naar buitenland
JAARLIJKS
VACCINATIESCHEMA
Ziekten
2e jaar
3e jaar
4e jaar
5e jaar
6e jaar
7e jaar
8e jaar
Hondenziekte
x
x
Parvo
x
x
Ziekte van Weil
x
x
x
x
x
x
x
Besmettel.leverziekte
x
x
Kennelhoest
x
x
x
x
x
x
x
Hondsdolheid
Elke 3 jaar voor landen binnen de Europese Unie
Hopelijk kunnen jullie er iets mee doen! groetjes,
Tijdens de anders zo stille en doodse wintermaanden zorgen de vele soorten vogels toch voor heel wat leven in de Kijken en luisteren naar vogels vanachter het warme keukenraam met een kopje thee in de hand kan zeer rustgevend zijn.
De volgende soorten vogels kan men tijdens de winter in de tuin aantreffen:
koolmees (Parus Major) Gele buik met zwarte lengtestreep, witte kaken met zwarte pluimen boven de ogen.
pimpelmees (Parus Caeruleus) De zwarte oogstreep en het blauw op de kop en vleugels vallen goed op.
staartmees (Aegithalos caudatus) Valt erg op door de zeer lange staart (8 tot 10 cm). Ze vertoeven meestal in groepjes.
kuifmees (Parus cristatus) De kuifmees is door het zwartwitte koppatroon met opvallende kuif zeer eenvoudig van andere mezensoorten te onderscheiden.
boomklever (Sitta europaea) De boomklever klimt schoksgewijs in bomen en klimt in alle richtingen.
winterkoning (Troglodytes Troglodytes) Zeer klein, zenuwachtig vogeltje. Kan zijn staartje opvallende rechtop zetten zoals op de foto.
goudhaantje (Regulus Regulus) een frequent bezoeker van tuinen waar veel naaldbomen staan, het kleinste vogeltje van Europa.
roodborstje (Erithacus Rubecula) Een vrij nieuwsgierig vogeltje die U bij Uw tuinwerk volgt.
huismus (Passer domesticus) Meest voorkomende mus.
ringmus (Passer montanus) Deze kun je onderscheiden van de huismus door de zwarte vlek op de wangen en de doorlopende grijze ring rond de nek.
heggenmus (Prunella modularis) Iets groter dan een huismus. Heeft een nogal verdoken levenswijze.
houtduif (Columba palumbus) De grootste inheemse duif. Ze hebben een opvallende witte halsring.
Turkse tortel (Streptopelia decaocto) Een klein duifje met fijn zwart bekje en zwarte halsring.
grote bonte specht (Dendrocopos major) Opvallende rode onderstaartdekveren.
vink (Fringilla Coelebs) Lijkt veel op een gewone mus maar heeft opvallende veel wit aan de vleugels.
groenling (Carduelis chloris) Groenachtige gele vogels die meestal in groep rondvliegen.
sijs (Carduelis spinus) De wijfjes van de Sijs zijn grijzig bruin, bijna zonder geel, behalve aan de staartbasis en gestreepte witachtige onderdelen. De mannetjes zijn geelgroen met een zwart petje en kin en veel geel in vleugel en staart.
merel (Turdus merula) De mannetjes zijn zwart en hebben hebben een oranje snavel. De vrouwtjes zijn bruin met bruine snavel.
zanglijster (Turdus philomelos) Net iets groter dan een merel met een bruine rug en witte borst met bruine vlekken.
spreeuw (Sturnus vulgaris) ± even groot als de merel. Zwart van kleur met opvallend gespikkelde rug en borst. Ze leven in groep.
ekster (Pica pica) Grote vogel met lange staart. Zwarte kop en vel wit aan de onderborst en vleugels.
kraai (Corvus corone) Nog groter dan de ekster. volledig zwart.
kauw (Corvus monedula) Kleiner dan de kraai met opvallende grijze hals.
Vlaamse gaai (Garrulus Glandarius) Even groot als de kauw met mooi opvallend blauw op de vleugels.
Het Hoekschewaards Landschap (HWL) gaat onderzoeken hoeveel muizen onze katten vangen.
Veel katten maken er een sport van muizen te vangen. Omdat de katten vaak goed doorvoed zijn, eten ze de muizen niet op, maar nemen ze mee naar huis.
De meeste mensen gooien de trofeeën van hun huisdieren weg, maar voor het Hoekschewaards Landschap zijn de muizenkadavers van grote waarde. Ze kunnen helpen bij het verkrijgen van een beeld van de in Nederland voorkomende muizen.
De vereniging voor natuurbehoud, milieu en historisch dorpsschoon in de Hoeksche Waard vraagt streekgenoten de muizenlijkjes naar natuurbezoekerscentrum Klein Profijt aan het Zalmpad in Oud-Beijerland te brengen. Wie dat onfris vindt, kan een foto maken en die e-mailen naar kantoor@hwl.nl . Belangrijk is dat het lijf, kop en staart op de foto staan.
Deze manier van inventariseren is in voorgaande jaren al toegepast in Limburg, zegt Merijn van den Hoogenhoff van het HWL. In Limburg kwam met name informatie over soorten die niet gemakkelijk met de gebruikelijke vallen en kooien waren te vangen. Het is de bedoeling dat de resultaten van het kattenkwaad als aanvulling dienen op de zogeheten zichtwaarnemingen.
Agressie-problemen tussen honden in een gezin worden vaak veroorzaakt door rangorde-problemen tussen de honden. Duidelijkheid over de onderlinge rangorde is voor honden van groot belang. Maar ook wanneer deze rangorde eenmaal bepaald is, wil dat niet zeggen dat dat blijvend is. Afhankelijk van het karakter van de honden en de situatie kan op gezette tijden de rangorde opnieuw worden bevestigd of opnieuw worden bepaald.
Op de rangorde tussen meerdere honden binnen een gezin, zijn veel factoren van invloed.
1. Het karakter van de honden De mate waarin een hond de natuurlijke neiging heeft om binnen de roedel hoog in rang te komen is afhankelijk van het karakter van de hond. Een dominante/zelfverzekerde hond heeft sterk de neiging om zo hoog mogelijk in rang te zijn. Een deemoedige hond neemt al snel genoegen met zijn ranglagere positie.
2. De leeftijd van de honden Wanneer een pup van 8 weken binnen een gezin komt waar reeds een oudere hond aanwezig is, zal over het algemeen deze pup in eerste instantie alles worden toegestaan. Wanneer de pup echter circa 12 weken oud is, zal de pup echter geleidelijk worden duidelijk gemaakt wat zijn rangorde-positie binnen de roedel is. In eerste instantie via rangorde-spelletjes (spelletjes met een serieuze ondertoon!), maar later ook door de pup terecht te wijzen wanneer hij (te) dominant gedrag vertoont. >BR> Vrijwel altijd bekleedt de pup in eerste instantie de laagste positie binnen de roedel en zal de pup dat ook accepteren. Afhankelijk van het karakter van de pup (zie ook punt 1) zal de pup echter zijn rangorde-positie opnieuw willen bepalen wanneer hij in de pubertijd komt. De leeftijd waarop een pup gaat puberen is afhankelijk van het ras maar verschilt soms ook tussen honden van hetzelfde ras. Over het algemeen begint een hond te puberen vanaf 6 - 18 maanden. Vanaf deze leeftijd begint de hond, afhankelijk van zijn karakter, pogingen te ondernemen om hoger in rang te komen.
3. Castratie of sterilisatie Door castratie of sterilisatie verandert de geur en (soms) het karakter van een hond. Dit heeft tot gevolg dat een hond na castratie of sterilisatie opnieuw zijn plaats binnen de rangorde zal moeten bepalen. Het kan dus heel goed zo zijn dat twee honden al geruime tijd in volstrekte harmonie (de onderlinge rangorde is duidelijk) met elkaar leven maar na castratie of sterilisatie met elkaar gaan vechten. Wanneer de rangorde echter opnieuw bepaald is, zal de harmonie weer terugkeren.
4. Uw houding t.o.v. de honden. Honden bepalen onderling hoe de rangorde tussen hen is. Hoe meer u zich bemoeit met de rangorde-bepaling tussen uw honden, hoe meer onrust u zult krijgen. Straf bijvoorbeeld de ranghogere hond dus nooit, als hij/zij de ander eens hardhandig op zijn plaats wijst. Negeer het hele gebeuren en mopper alleen op de ranglaagste en stuur deze weg. Geef de ranghoogste eventueel een aai wanneer de rust is weergekeerd. Houd ook rekening met de rangorde bij zaken als eten geven, begroeten bij thuiskomst enzovoort. Trek de ranghoogste hond bij alles voor, hoe "onmenselijk" dat soms misschien lijkt. Uiteindelijk is het ook in het belang van de ranglaagste wanneer u zo handelt, omdat het effect duidelijkheid en dus rust in de roedel met zich meebrengt.
5. Inprenting en socialisatie van de honden Honden leren 'sociale vaardigheden' door onderlinge contacten met andere honden. Als pup leert een hond hoe hij, wanneer hij het nest heeft verlaten, rangorde gevechten moet houden. Ook leert de pup hoe en wanneer hij het gevecht kan stoppen wanneer hij het rangordegevecht verliest. Een hond die weinig sociale contacten heeft met andere honden (anders dan een andere hond binnen de roedel) kan daardoor weinig sociale ervaring opdoen. Soms zien we dat dat soort honden bij een rangorde gevecht niet opgeeft, maar (tegen beter weten in) gewoon door vecht met alle vervelende gevolgen van dien.
6. Uw appèl over de honden Wanneer het voor de hond absoluut duidelijk is dat de baas de hoogste is in rang, kan de baas ook aan de honden duidelijk maken dat hij/zij niet tolereert dat er gevochten wordt binnen de roedel. In die situatie kunt u als baas uw honden dus verbieden om te vechten. Dit biedt echter geen oplossing wanneer de honden niet in uw aanwezigheid zijn. Een roedelleider kan zijn 'onderdanen' niet verbieden te vechten wanneer hij niet aanwezig is.
Door voldoende appèl te hebben over de honden kunt u de honden wanneer u aan ziet komen dat ze willen vechten, bijvoorbeeld het commando geven om direct te gaan liggen (en te blijven liggen). Pas wanneer de spanning tussen de honden is verdwenen, mogen ze weer van hun plaats (natuurlijk eerst de ranghoogste).
Tenslotte: Natuurlijk komen er tussen twee honden in een gezin wel eens wat conflicten voor. Op zich is dat geen probleem. De honden lossen het meestal zelf wel op een binnen de korste keren is er weer rust aanwezig. De honden hebben dan de onderlinge rangorde naar elkaar weer bevestigt. Maar wanneer twee honden in een gezin regelmatig (heftige) conflicten met elkaar hebben, is helaas in veel gevallen de einge oplossing van het probleem de honden of voortdurend van elkaar gescheiden te houden, of een van de honden te herplaatsen. Hardnekkige conflicten tussen honden zullen veel eerder steeds meer escaleren, dan dat zo'n probleem zich vanzelf oplost!
Voor de oorsprong van de kat moeten we terug naar ZuidOost Azië, vermoedelijk liggen hier de wortels van ons zo beminde huiskat. En niet alleen van onze huiskat, alle katten zijn volgens hetzelfde anatomische model geschapen en men neemt dan ook aan dat deze 'oerkat' kat zich evolueerde tot ondermeer onze huiskat maar ook de leeuw, tijger jaguar etc. Dat onze kat een gezamelijke voorvader heeft valt op te maken uit het anatomische model dat bij alle katten exact gelijk is. Uitzondering hierop is de Pampaskat met 18 chromosomenparen, de rest heeft er allemaal 19.
Onderzoekers delen de kat op in 2 groepen, tot de een behoren de Jachtluipaarden, leeuwen, luipaarden. deze groep kenmerkt zich doordat ze haar klauwen niet kan intrekken. De 2e groep waarin onze huiskat valt word weer opgedeeld in kleine en grotere rassen.
Behalve het niet in kunnen trekken van de klauwen verschilt de eerste groep ook nog op een ander punt van de groep tot waar onze huiskat toebehoort en dat is brullen.. Dit brullen word de eerste groep mogelijk gemaakt door het verbeende tongbeen Dit stukje extra kraakbeen heeft echter ook weer tot gevolg datze alleen bij het uitademen kunnen spinnen. de veel grotere poema die zowel bij het inademen als het uitademen kan spinnen behoort dan ook tot de zelfde groep als onze huiskat.
afstamming van de huiskat: Onze huiskat komt dus voort uit groep 2 en onderzoekers stellen dat slechts een uit deze groep de voorvader van onze huiskat is nl de Afrikaanse izabelkat (felis silvestris lybica). Alhoewel in een later stadium inmenging van de wilde boskat (felis silvestris silvestris) en de steppekat (feils silvestris ornata) niet uitgeloten word.
Waarneer onze huiskat precies beloot dat de mens een goed partner was is niet helmaal duidelijk vermoed word dat dit omstreeks 2000 v. Chr. is geweest. de tijd dat de mens grote voedsel voorraden ging aanlegen om de winter te overbruggen. Grote voorraad schuren met graan trokken ongedierte zoals muisen en ratten aan en vormden voor de kat een prima plek om te vertoeven, dankbaar dat de kat hun van de indringers 'verloste' begon de mens de aanwezigheid van de kat te koesteren. De Egyptische Mau vindt zijn oorsprong in het oude Egypte. 4000 jaar terug werd hij daar vereerd als een god. Mau is in het Egyptisch kat of zon. In het begin was hij bijna de beschermer van de mensen omdat hij muizen (graandieven) en slangen doodde. Wanneer iemand een kat doodde of slecht behandelde, dan kreeg hij de doodstraf. De Mau was een lid van de familie, kreeg goed eten en had een hoog aanzien.
Dat de kat ook minder rooskleurige tijden heeft gekend bewijst de vondst van Archeologen, zij vonden enorme grafvelden, zoals die van Beni Hassan, waar meer dan 300.000 geofferde katten lagen begraven. Ook later in de Middeleeuwen werd om onder het mom van duivelse verafgoding veel katten levend verbrand.
Zeelieden Ook vandaag de dag hebben heel wat schepen een 'scheepskat' Ook zeelieden moeten hun voedselvoorraden beschermen tegen ongedierte. zo rond 1000 voor Chr. gingen waarschijnlijk de eersten huiskatten naar het Midden-Oosten, wat nu Italië is en vanaf daar verspreidde ze zich langzamerhand over heel Azië en Europa. Doordat ze nog steeds aan boord van schepen werden genomen, bereikten ze ook de Nieuwe Wereld toen rond 1600 ontdekkingsreizen en handel steeds belangrijker werden.
Azië Om heilige geschriften tegen muizen te beschermen werden zij vaak in tempels gehouden. Ook hielden ze ratten en muizen ver van de kostbare zijdecocons vandaan. De zijdehandel was van een enorm economisch belang voor China en Japan. Australië: Katten gingen zich in de hele wereld thuisvoelen, behalve in Australië: het was pas de huiskat die als eerste van de katachtigen het vijfde continent betrad.
Raskatten het bewust fokken van rassen is pas vrij recentelijk ontstaan. Het was dhr Harrison Weir die op het lumineuze idee kwam een kattententoonstelling te organiseren op 13 juli 1871. Tevens stelde hij de eerste "Points of Excellence" op, de voorloper van de huidige rasstandaarden. Vele mensen raakten toen besmet met de "kattenkoorts" en na deze eerste tentoonstelling voor katten zijn er nog velen gevolgd. Ook het bewust fokken van verschillende rassen nam een aanvang; men stelde standaarden op en ging aan de slag. Zo werd de kat gepromoveerd van muizenvanger tot elegante salonheld(in). Omdat katten, anders dan honden, niet geschikt zijn voor de jacht, vechtsporten, bewaken enz., concentreerde men zich bij het fokken op het uiterlijk van het dier. De kattententoonstellingen waren (en zijn) daarom uitsluitend schoonheidswedstrijden omdat de katten nagenoeg uitsluitend op hun uiterlijk worden beoordeeld. Het karakter en de gezondheid van het dier zijn hierbij van ondergeschikt belang. Na de 2e W.O. kwam het fokken en houden van raskatten pas echt van de grond. Was het voorheen een hobby uitsluitend weggelegd voor de 'happy few', door de toenemende welvaart konden meer en meer mensen zich deze hobby permitteren. Ook het feit dat er inmiddels een vaccin was tegen de zo gevreesde kattenziekte gaf aan het fokken een flinke impuls.
Door selectie op bepaalde kenmerken ontstonden er vele nieuwe rassen naast de (van oorsprong) "natuurlijke" rassen zoals o.a. de Siamees, de Blauwe Rus en de Turkse Angora. Ook de natuurlijke rassen werden "vervolmaakt" d.m.v. selectie. Slechts weinig rassen hebben hun oorspronkelijke uiterlijk behouden; de (Blauwe) Rus is hiervan een voorbeeld.
mailgroep huisdieren
Bron zibb nl
Hondeneigenaars worden regelmatig geconfronteerd met vernielzucht van hun dier. De hond gaat voorwerpen te lijf, zoals schoenen, ondergoed en meubilair. Meestal vertoont de hond dit gedrag enkel wanneer hij alleen thuis is. Op zo'n momenten voelt de hond zich 'eenzaam' en zoekt afleiding in grommen, blaffen en zijn behoefte doen.
Katten in het wild zoeken vlak voor de bevalling een goed beschermde plek op, het liefst zo ver mogelijk bij de mensen vandaan.
Katten reageren sterk op verandering van de luchtdruk en de luchtvochtigheid. Ze weten dus precies wanneer er regen op komst is.
