Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
Zeekomkommers (Holothuroidea) vormen een klasse van stekelhuidigen . Ze hebben een lang, leerachtig lijf. Meestal komen ze voor op de zeebodem. De dieren danken hun naam aan hun vorm die aan een komkommer doet denken.
Een stekelrog wordt ongeveer 85 cm lang. Hij heeft stekels op de rug en de staart, en ook de buik is stekelig.
Stekelroggen zijn in veel openbare aquaria te bezichtigen. Soms worden ze zoals in Nausicaä in Boulogne-sur-Mer in open "aaibakken" gehouden, omdat het dier totaal ongevaarlijk is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de giftige pijlstaartrog .
De zwarte eikapsels van de stekelrog kan men langs de Belgische en Nederlandse kust aantreffen.
Primeur: experts helpen doodskopaapje met gentherapie van kleurenblindheid af
Het voorheen kleurenblinde doodskopaapje Dalton kan rood weer van groen onderscheiden. Het linkerbeeld is digitaal bewerkt, om aan te geven hoe een kleurenblinde aap of mens het ongeveer zou zien.
Amerikaanse wetenschappers hebben kleurenblinde aapjes opnieuw kleuren doen herkennen door een genetisch gemanipuleerd virus in hun ogen te spuiten. Volgens specialisten dé doorbraak om ook bij de mens kleurenblindheid te bestrijden.
Kleurenblindheid bestaat in vele vormen. De meeste zijn erfelijk en worden veroorzaakt door een of meerdere genen op het X-geslachtschromosoom. Dat verklaart meteen waarom veel meer mannen dan vrouwen kleurenblind zijn. Vrouwen kunnen wel drager zijn van de defecte genen maar zijn daarom zelf niet kleurenblind. Bij kleurenblindheid programmeren de betrokken genen receptoren in de drie soorten kegeltjes in ons netvlies waarmee we de hoofdkleuren rood, groen en blauw en alle tinten daartussen onderscheiden. De meest voorkomende vorm van daltonisme is rood-groen kleurenblindheid, het niet (goed) kunnen onderscheiden van rode en groene tinten. De afwijking treft tot een op de twaalf mannen, tegen slechts één op de 230 vrouwen.
Aan de universiteit van Seattle experimenteerde onderzoeker Jay Neitz met doodskopaapjes, een apensoort uit Latijns-Amerika waarbij álle mannetjes rood-groen kleurenblind zijn, in tegenstelling tot de vrouwtjes. Neitz werkte met twee vrouwtjes en vier kleurenblinde mannenaapjes. Hij trainde hen een jaar lang in het kijken naar kleuren en plaatste de dieren tegenover een wand met kleurvlekken in een achtergrond van gelijkaardige grijze vlekken. Telkens de aapjes de kleurvlekken aanraakten, werden ze beloond met voedsel. De mannetjes waren daartoe niet in staat: zij zagen alleen grijstinten.
Neitz entte daarop in het netvlies van twee blinde aapjes, Dalton en Sam, het gen dat de rood-groene receptoren in het netvlies van mensen programmeert. Hij deed dat door een virus genetisch te manipuleren met dat menselijke gen en dat virus vervolgens in te spuiten in de ogen van de aapjes, in de vage hoop dat het virus zich zou vermenigvuldigen en het menselijke gen zou overdragen op de aapjes.
Wat bleek? Na vijf maanden herkenden Dalton en Sam de kleurenvlekken even goed als de vrouwtjes. Twee jaar later zien de twee aapjes nog steeds perfect kleuren. De niet-behandelde aapjes bleven kleurenblind. Neitz zelf is stomverbaasd over het spectaculaire resultaat.
Ook oogspecialisten reageren vol verbazing. 'Wonderlijk slim', zegt Bevil Conway van een hoog aangeschreven oogkliniek in Massachusetts. 'Wij namen aan dat kleurenzicht een vreselijk gecompliceerd systeem in onze hersenen vereist. Blijkbaar passen onze hersenen zich soepel aan aan nieuwe, nooit eerder beleefde oogsignalen'.
Daarop luidt de hamvraag: opent dit de weg naar gentherapie voor kleurenblinde mensen? Het antwoord van de specialisten is: ja, op middellange termijn. Het inspuiten van genetisch gemanipuleerde virussen in het oogvlies wordt nu al klinisch getest op mensen, weliswaar met andere genen. 'Het gaat kennelijk om een veilige techniek', stelt Neitz vast. 'Dat is van cruciaal belang. Kleurenblinden hebben doorgaans een goed zicht en zullen dat niet in de weegschaal gooien om kleuren te kunnen zien. Het zal nog even duren voor we alle risico's hebben uitgebannen.'
Honden iets aanleren. Iedereen weet hoe moeilijk dat soms gaat. En wat als ze bovendien nog eens doof zijn?
In Australië probeert Liz Grewal een acht weken oude en dove pup te trainen. Ze gebruikt daarbij vooral veel lichaamstaal en handgebaren.
"Honden verstaan je lichaamstaal en je handgebaren", aldus Grewal, "Ze lezen dat gewoon allemaal. Het recept om te slagen, is volhouden. En hoewel ook bij gewone honden dikwijls handgebaren gebruikt worden om iets aan te leren, toch moet je het bij een dove hond anders aanpakken. Je moet meer met hem meevoelen. Soms leren ze zelfs sneller iets aan omdat er geen afleiding is van geluiden."
Pixie, de dove Border Collie, doet het in ieder geval al goed: het acht weken oude beestje kan al zitten, iets afgeven en tot bij zijn baasje komen op commando. Om de aandacht van het beestje te trekken, gebruikt Liz enkele truukjes zoals water uit een flesje op Pixie spatten.
Het is niet de eerste keer dat Liz Grewal een dove hond opleidt, ze traint al zes jaar dove honden en gelooft heel erg in hen. "Ik wil dat deze honden een fantastisch leven tegemoet gaan en ik weet dat ze daar zelf voor kunnen zorgen." (HLN.BE/EBO)
ROTTERDAM - In de Rotterdamse Diergaarde Blijdorp zijn rode ibissen geboren. Tot nog toe kropen vijf jonge exemplaren uit hun ei en er liggen in diverse nesten nog meer eieren.
De nu nog zwarte jongen krijgen hun eerste vliegles. FOTO BLIJDORP
Dat meldde een woordvoerster van Blijdorp woensdag. De ibissen hebben vorig jaar hun intrek genomen in de dierentuin. Hoewel in Blijdorp vaker rode ibissen te zien zijn geweest, hebben de vogels zich nooit eerder voortgeplant in Rotterdam. Rode ibissen nestelen meestal in het voorjaar, maar om onbekende redenen is de groep vogels vrij laat gaan broeden.
Rode ibissen leven in het noorden van Zuid-Amerika, onder meer in Suriname. Ze broeden in grote kolonies van soms wel vijfduizend vogels. Ze nestelen in bomen of mangrovebossen. Ze leggen meestal twee eieren, die na ruim twintig dagen uitkomen.
De jongen zijn bruin en ontwikkelen pas later een rood verenpak. Dat komt doordat in hun voedsel, dat voornamelijk bestaat uit krabbetjes en garnalen, een stof zit die veren rood kleurt. Blijdorp voegt aan het voedsel een kunstmatige kleurstof toe. (ANP/CBR)
Wilco weet hoe hij de aandacht op zich moet vestigen.
Een hond is in het Nieuw-Zeelandse Cromwell met de wagen van zijn baasje een café binnengereden. Het ongeluk gebeurde toen de chauffeur snel even stopte om bier te kopen, maar zijn motor liet draaien.
"De hond heet Wilco en is 5,5 jaar oud", doet agent John Chambers het verhaal. "Nadat het dier wat speelde met de versnellingspook bolde de wagen plots naar voren, recht door de voordeur van het café."
In zijn dertig jaar lange carrière had Chambers nooit iets gekkers meegemaakt. "Ik schrok me een hoedje toen ik zag dat een hond al die schade veroorzaakt had. De bestuurder is daarna -net als het dier zelf trouwens- met de staart tussen de benen afgedropen. Laat dit een wijze les zijn: neem altijd je sleutels uit het contact." (svm)
Giovanna werd vandaag voorgesteld in de zoo van Berlijn.
De nieuwe vriendin van Knut is gearriveerd in de dierentuin van Berlijn. Giovanna werd vanmiddag voor het eerst voorgesteld aan het publiek.
Ruzie met Münchense vriend De 3-jarge ijsberin komt uit de zoo van München, maar kon het daar niet zo goed vinden met haar partner. Daarop werd besloten haar aan de wereldberoemde Knut te koppelen.
Juridische strijd De Berlijnse dierentuin kreeg Knut begin juli na een maandenlange juridische strijd officieel in zijn bezit. De zoo betaalde 430.000 euro aan de dierentuin van Münster, waar de vader van Knut vandaan komt.
Goudmijn Het Berlijnse park verdiende miljoenen euro's met het dier, dat door de moeder was verstoten en werd opgevoed door een verzorger. Knut trok sinds maart 2007 ruim acht miljoen bezoekers. (eb)
Onze medewerkers zijn uitgerust om eventueel vogels uit uw schoorsteen te halen.
Doordat wij als mens jarenlang de natuurlijke habitat van de dieren zijn gaan bevolken, zitten we nu vaak met de problemen. Vaak hebben de dieren hun leefgebied moeten verlaten en moeten ze dus op zoek naar andere plekken om te overleven. En maar al te dikwijls komen ze dan onvermijdelijk in contact met de mens. Dat kan gaan van vogels die nesten bouwen in schoorstenen tot reigers die siervijvers als een makkelijk doelwit zien.
Gelukkig zijn er voor al deze problemen vaak zeer dier- en natuurvriendelijke oplossingen. Hieronder geven we een kort overzicht over mogelijke oplossingen voor problemen met wilde dieren.
Blauwe reiger en tuinvijvers
In tegenstelling tot zijn kunststoffen evenbeeld, dat regelmatig als decoratie bij tuinvijvertjes gebruikt wordt, is een levensechte Blauwe Reiger meestal niet welkom in de nabijheid van vijvers. Bij grote diepe vijvers is de aanwezigheid van een Blauwe Reiger eerder een zegen dan een plaag omdat de vogel de zieke visjes deskundig wegvangt en zo de vispopulatie gezond houdt. In kleine tuinvijvertjes kan hij evenwel een ravage onder de vaak peperdure visjes aanrichten. Een Blauwe Reiger is echter een volledig beschermde vogel. Willen we toch onze vissen in de vijver behouden, dan moeten we op zoek gaan naar diervriendelijke oplossingen.
Oplossing
Bij een kleine diepe vijver waar de reiger niet in het water kan staan omdat hij te diep is, helpen enkele gespannen visdraden rond de vijverrand, op een hoogte van ongeveer 25 centimeter, De reiger wordt door deze moeilijk zichtbare draden gehinderd tijdens het lopen. Bij ondiepe vijvers kan men ook kriskras over de vijver heen visdraden spannen om de vogel het lopen en vissen in de vijver te bemoeilijken.
Wie over een tuinvijvertje beschikt dat omgeven is door een hoge omheining of door bomen, kan op een hoogte van twee meter visdraden spannen over het wateroppervlak. De reiger zal met zijn grote vleugels de draden raken als hij komt aanvliegen en zal opgeschrikt worden, voorlopig zal hij niet meer terug komen. Personen die uw tuin komen bezoeken daarentegen kunnen gemakkelijk onder de draden door wandelen.
Het spannen van visdraad zal er voor zorgen dat de reiger na enkele dagen wegblijft. Toch is en blijft een vijvertje met duidelijk zichtbare vissen een aantrekkingspool voor Blauwe Reigers. De aanwezigheid van véél waterplanten, diepe gedeelten en overstekende stenen of houtpartijen bieden de vissen bescherming en maken het voor de reiger extra moeilijk. Ook bewegende objecten zoals windmolentjes, fonteintjes, enz. kunnen reigers afschrikken.
Het natuurhulpcentrum verkoopt ook een toestelletje, 'scarecrow' genaamd. Dit jaagt reigers weg uit uw tuin door middel van een waterstraal. Meer info vind u op de scarecrow pagina.
Vogels in de schoorsteen
Vogels zoals uilen en kauwen zoeken holten op om in te nestelen en zo kan het gebeuren dat vogels in een schoorsteen terechtkomen. In sommige gevallen geraken ze er wel in maar niet meer uit... Of wanneer ze er wel gemakkelijk in en uit geraken, bouwen ze een nest en geraakt de schoorsteen verstopt.
Oplossing
Voorkomen is natuurlijk beter dan genezen. Een stuk metaalgaas op de schoorsteen voorkomt dit probleem. Geraakt er toch een vogel vast in uw schoorsteen dan kan u ons altijd contacteren. Onze medewerkers zullen het nest of de vogel die vastzit verwijderen en vrijlaten.
Vogels en ruiten
Vogels vliegen zich regelmatig dood tegen grote ruiten. De omgeving wordt daarin weerspiegeld zodat het voor de vogel lijkt alsof hij gewoon door kan vliegen. Tienduizenden vogels, in grootte variërend tussen een Pimpelmees en een Sperwer, vliegen zich jaarlijks te pletter tegen de ruiten van onze woningen, veranda's of serres.
Oplossing
Om dit te voorkomen, ontwierp Vogelbescherming Vlaanderen zelfklevende roofvogelsilhouetten die op de risicovolle ruiten van uw woning kunnen gekleefd worden. Ze zijn te koop in het Natuurhulpcentrum. Deze silhouetten zullen de aandacht van de vogels trekken waardoor ze ook de gevaarlijke ruiten zullen opmerken. U hoeft zich geen zorgen te maken: de silhouetten zijn niet zo schrikwekkend dat alle vogels uit uw tuin zullen wegblijven.
Daarom ook dat deze klevers niet helpen tegen vogels die met hun snavel tegen de ruiten komen tikken. Vooral in het voorjaar krijgen we hopeloze mensen aan de telefoon die ons vertellen dat duiven, kraaien, mezen, enz.; permanent tegen de ruiten opvliegen en pikken, soms zelfs tot bloedens toe.
Ook hier weer moet de oorzaak gezocht worden in het weerspiegelend effect van het glas. De vogel aanziet zijn spiegelbeeld immers als een soortgenoot die zich in zijn territorium bevindt. Hij zal deze indringer zolang aanvallen tot hij de vlucht neemt. Natuurlijk zal in het geval van een spiegelbeeld de soortgenoot nooit verdwijnen. De oplossing is heel simpel, zorg dat het spiegelbeeld verdwijnt en het geklop zal ophouden. Kleef bijvoorbeeld een stuk papier onderaan tegen de buitenkant van de ruit, schuif de overgordijnen overdag dicht of plaats er bijvoorbeeld een grote plantenbak voor.
UTRECHT - De helft van de katten heeft gedragsproblemen. Dat stelt Sonja van Leeuwen, die volgend jaar in samenwerking met de Martin Gaus Academie start met een nieuwe opleiding voor kattengedragstherapeut.
Foto: TLG
In ons land laten veel te veel eigenaren hun katten inslapen omdat de dieren bijvoorbeeld agressief zijn of in huis plassen. Met de hulp van een kattengedragstherapeut kunnen de problemen worden opgelost en blijft dier en eigenaar leed bespaard, aldus Van Leeuwen.
Uit onderzoek blijkt volgens Van Leeuwen dat ongeveer de helft van de katten gedragsproblemen heeft. Als een poes in huis plast bijvoorbeeld probeert ze iets duidelijk te maken. Als duidelijk wordt waarom ze het doet, is het probleem op te lossen, aldus Van Leeuwen.
Volgens de gedragstherapeut voor dieren staat het beroep kattengedragstherapeut nog in de kinderschoenen. Momenteel kunnen Nederlandse katteneigenaren bij ongeveer dertig therapeuten terecht. Inmiddels is het al wel normaal om je hond met gedragsproblemen te laten behandelen, maar voor katten is dit nog niet echt geaccepteerd, aldus Van Leeuwen.
Eigenaar
De opleiding tot kattengedragstherapeut duurt ruim anderhalf jaar en telt 43 lesdagen. Tijdens de opleiding leren cursisten het gedrag van de dieren te duiden, maar leren ze ook met de baasjes van katten om te gaan. Veel problemen worden veroorzaakt of verergerd door de eigenaar, aldus Van Leeuwen.
In Engeland en Amerika is aan bijna elke dierenartsenpraktijk een gedragstherapeut verbonden. In de zes jaar durende opleiding tot dierenarts wordt volgens Van Leeuwen maar een paar dagen besteed aan het gedrag van dieren. Het zou fantastisch zijn als dierenartsen in ons land katten met problemen gaan doorverwijzen naar een kattengedragstherapeut.
Nederland telt meer dan drie miljoen huiskatten. Als je bedenkt dat de helft van deze dieren hinderlijk gedrag vertoont, is er werk aan de winkel voor mijn nieuwe cursisten, aldus Van Leeuwen.
In China is een slang ontdekt met een vreemde lichamelijke 'afwijking'. Het dier beschikt over een klauw. De 66-jarige Duan Qiongxiu trof de slang op een nacht op de muur van haar slaapkamer aan. Ze schrok zo fel dat ze het vreemde dier ter plekke dood sloeg, meldt de Telegraph.
Schoen "Ik werd wakker en hoorde een krakend geluid", zegt ze. "Toen ik het licht aan deed, zag ik dat monster de muur op klimmen." Ze sloeg de 50 centimeter lange slang met haar schoen dood. Vervolgens bewaarde ze het lichaam in een fles met alcohol.
Twee koppen De slang gebruikte volgens de vrouw de klauw om op de muur te klimmen. Wetenschappers zijn dan ook benieuwd waarom de slang een klauw ontwikkeld heeft. Mutaties waarbij een slang een tweede kop heeft, komen veel vaker voor. Die tweekoppige slangen worden vaak als geluksbrenger gehouden. In het wild kunnen ze amper overleven, omdat de koppen elkaar voortdurend aanvallen. (gb)
(Novum/AP) - Onderzoekers hebben de zeer zeldzame Fiji-stormvogel voor het eerst boven zee gefotografeerd. Dat is vrijdag bekendgemaakt door de Britse vogelbescherming.
De Fiji-stormvogel, een kleine, chocoladekleurige zeevogel, wordt volgens de Internationale Unie voor Natuurbehoud (IUCN) ernstig bedreigd in zijn voortbestaan. In 1855 werd op het Fiji-eiland Gau voor zover bekend het eerste exemplaar gevangen. Daarna duurde het tot 1984 voordat er opnieuw een waarneming werd gedaan. Sindsdien is er een aantal meldingen geweest van Fiji-stormvogels die tegen huizen op Gau te pletter vlogen, maar het beestje werd tot nu toe nooit op zee gezien.
Onderzoekers, op zoek naar het broedgebied van de vogel, gingen enkele maanden geleden bij Gau de zee op met lokvoer. Brokken bevroren vis, vermengd met visolie, werden in het water gegooid. In elf dagen tijd kwamen in totaal acht Fiji-stormvogels op het zeer sterk geurende goedje af. Hoewel de onderzoekers nog niet weten waar de vogels precies broeden, zijn ze toch zeer blij dat ze in ieder geval een aantal foto's hebben kunnen maken.
Volgend jaar volgt een nieuwe expeditie om de broedplaats van de Fiji-stormvogel te vinden. Onderzoekers hopen zoveel mogelijk over de soort te weten te komen, zodat ze die kunnen beschermen en misschien ook in aantal kunnen doen toenemen.
Weer hoop voor koralen na ontdekking nieuwe soorten
Weer hoop voor koralen na ontdekking nieuwe soorten
QUITO - Er is weer hoop voor de koraalriffen. Wetenschappers hebben rond de Galapagos-eilanden drie nieuwe soorten ontdekt.
Ze troffen er zelfs een soort aan waarvan men dacht ze uitgestorven was. Daardoor groeit de hoop dat de koralen misschien beter bestand zijn dan verwacht tegen de stijgende zeetemperaturen, meldt The Guardian.
Koraalriffen hebben fel te lijden onder global warming en de impact van El Nino. Veel onderzoekers vrezen dat de koralen in de huidige omstandigheden binnen enkele tientallen jaren volledig zullen verdwijnen. Daarom is de ontdekking rond Galapagos heel belangijk. Galapagos wordt als het laboratorium van de natuur beschouwd. (HLN.BE)
De ransuil heeft een lengte van 31 cm en weegt 250 tot 300 gram. De spanwijdte bedraagt 84 tot 95 cm. Zeer opvallende kenmerken zijn de lange, vaak steil omhoog gerichte oorpluimen en de oranjegele ogen. De oorpluimen kunnen echter, wanneer de vogel niet gestoord wordt, bijna helemaal plat gelegd worden. Het verenkleed is aan de bovenkant geelbruin met donkere, op boomschors lijkende tekening, aan de onderkant licht roestgeel met opvallende, donkere lengtestrepen en fijne, donkere dwarsbanden. De geelwitte gezichtssluier is aan de zijkanten donker omrand, tussen de ogen door de scherphoekige voorhoofdbevedering en de witachtige wenkbrauwen, V-vormig onderbroken. Mannetjes en vrouwtjes zijn uiterlijk nauwelijks van elkaar te onderscheiden.
Gedrag
Ransuilen zijn vooral 's nachts actief. Ze verlaten tijdens de broedperiode het dagverblijf ongeveer een halfuur na zonsondergang, ten tijde van het grootbrengen van de jongen ook wel vroeger. Overdag zit de ransuil rechtop in een zeer slanke houding op een tak van een boom, dicht tegen de stam aan, waartegen hij met zijn schorskleurige veren nauwelijks afsteekt. In de herfst en winter leeft de ransuil vaak in troepen op gezamenlijke roestplaatsen met tot 30, in strenge winters soms meer dan 100 uilen. Het weg vliegen in de avond voor de jacht is dan meer afhankelijk van het afnemende licht dan van het tijdstip.
Voortplanting
Annexeert een nest van een andere vogel of eekhorn; broedtijd maart/april. Grootte van het nest 4-6 eieren, broedduur 24-28 dagen, nestperiode jongen 18-25 dagen. Vrouwtje broedt vanaf het eerste ei. Ransuilen zijn monogaam en zoeken elk seizoen een nieuwe partner.
Ransuil - Kuiken
Voedsel
Hoofdzakelijk muizen, maar ook kleine vogels, insekten, reptielen, amfibieën, vissen, krabben, wormen en weekdieren.
Geluid
Alarmroep 'oewek', ook aangeregen; klagend, zuchtend 'oe-oe-oe', ook keffende en jammerende geluiden. Bedelroep van de jongen, langgerekt, ver hoorbaar 'pieieiei-eh".
Verspreiding
De ransuil komt voor in bosachtige gebieden met naaldbomen en open terreinen. In de winter verblijven ransuilen graag in elkaars gezelschap. In hun roestplaatsen (naaldbomen, struiken, wilde hagen) rusten ze soms in grote groepen tot wel 100 exemplaren.
Vlucht
Vliegbeeld gekenmerkt door de smalle, lange vleugels en de dikke kop. Typische zwakke en schommelende vlucht.
Hebben jullie ook opnieuw zoveel last van heel veel rotvliegen ? Er zit er hier momenteel een rond mij te zoemen en ik krijg ze maar ni!et te pakken Waarschijnlijk zit de uitzondelrijk mooie zomer er voor iets tussen, maar ik kan ze missen hoor! Willen jullie iets meer weten over die voor mijn part ongewenste huisdieren, kijk dan even in het artikel hieronder dat ik ook vond op de natuur.be
Bij de mannelijke huisvlieg raken de grote ogen elkaar, de ogen van het wijfje liggen een eindje van elkaar. De huisvlieg wordt ook vaak kamervlieg genoemd.
Deze vlieg, die overal algemeen is, heeft een lengte van 7 - 9 mm. Over het grijze borststuk lopen vier zwarte lengtestrepen en het achterlijk heeft aan de zijkant grote gelbruine vlekken. De huisvlieg heeft géén steekapparaat.
Huisvliegen zijn cultuurvolgers, ze zijn over de hele wereld in de nabijheid van mensen te vinden. Vooral in stallen en op vuilnisbelten komen ze vaak in grote aantallen voor.
Deze warmteminnende vliegen zijn overdag voortdurend op zoek naar voedsel dat ze met hun brede zuigsnuit op kunnen nemen, bij voorkeur suikerhoudende vloeistoffen. Vaste stoffen worden vloeibaar gemaakt voor ze worden opgezogen. De wijfjes leggen hun eitjes op half vergaan organische materiaal, met name dierlijke mest.
De bleke, pootloze en naar achteren dikker wordende maden leven in in rottende en bedervende stoffen waarmee ze zich voeden. Als ze een lengte van ruim 1 cm bereikt hebben, verpoppen ze zich in een roodbruin, tonvormig omhulsel. Onder gunstige omstandigheden duurt het ongeveer een week voor de maden volwassen zijn. Huisvliegen kunnen als volwassen insect, als larve of als pop overwinteren.
Hierboven de cyclus van de huisvlieg (Musca domestica) Bij de huisvlieg wordt de laatste huid van de larve hard en vormt een tonvormig omhulsel. Hierin verpot de larve zich, waarna het volwassen insect uitkomt.
De huisvliegen zijn nogal honkvast en verplaatsen zich niet veel verder dan circa één kilometer van hun geboorteplaats. De huisvlieg is een gevaarlijke overbrenger van ziektekiemen uit vuilnisbelten, vooral maag- en darmziekten worden overgedragen. Per jaar kunnen zich in de openlucht vijf generaties huisvliegen ontwikkelen, in warme stallen zelfs tien tot vijftien generaties. één enkel wijfje legt in de loop van haar leven, (dat ongeveer twee maanden duurt) maximaal 2000 eitjes.
In de jaren '70 had ik in Congo wel erg bizarre huisdieren, die niet altijd even gewenst waren, nl gekko's (die waren okay) en vliegende kakkerlakken. Ik probeer hier even een foto tussen te zetten Als jullie ze in het groot willen zien kan dat op
De gekko's waren van harte welkom en kregen zelfs, zoals ieder gerespecteerd huisdier, een naam. Op ons plafond in de woonkamer liepen zo Sidonia, Lambik en Jeroom rond , of zou ik moeten zeggen hangen? Het waren heel nuttige huisdieren omdat zij insecten aten zoals muggen en zelfs kakkerlakken. En doordat ze in zekere zin doorschijnende waren (of toch gedeeltelijk) kon je hun buit doorheen hun spijsverteringsstelsel volgen. Ik zou eigenlijk wel eens willen waarom ze precies 'doorschijnend' waren. dat zal waarschijnlijk wel niet het juiste woord zijn voor dit verschijnsel?
En van die andere 'huisdieren' die we ongewenst hadden, de kakkerlakken, griezelde ik echt omdat ze de onhebbelijk gewoonte hadden 's nachts rond te vliegen en best wel eens op je bed , en dan nog liefst op je gezicht te landen, bwwwaaaakkkk wat een engerds ! Maar de warmte en de vochtigheid zorgden ervoor dat ze moeilijk uit te roeien waren en we er dus wel mee moesten leren leven
Honden kwam je daar niet veel tegen als huisdier omdat er nog heel veel hondsdolheid was onder die viervoeters, wat op zich best gevaarlijk kon zijn. Kinderen, blank en zwart, leerden dan ook van jongsaf aan nooit spontaan naar een loslopende hond te lopen, want dit kon wel eens fataal aflopen. Iets wat trouwens gebeurde met het zoontje van vrienden dat door een hond gebeten werd en rabies kreeg.
Bacteriën kunnen vliegende spinnen aan de grond houden
Bacteriën kunnen vliegende spinnen aan de grond houden
Biologen hebben ontdekt dat bepaalde bacteriën het leven van hun gastheren bijsturen in hun eigen belang.
Ballonspinnen zijn beestjes die een zijden draad kunnen gebruiken om er een soort zeil van te maken, waarmee ze in de wind opgenomen worden en zich naar spinnennormen ver kunnen verplaatsen.
Bioloog Dries Bonte van de Universiteit Gent heeft met een aantal collega's echter een merkwaardige vaststelling gedaan. In het vakblad BMC Biology stellen ze dat spinnen die besmet zijn met een bepaald type bacterie (een Rickettsia), veel minder geneigd zijn zeiltjes aan te maken en zich ver te verplaatsen dan anders.
Vreemd was wel dat de spinnen niet ziek leken te worden van de 'besmetting'. Waaruit de conclusie volgde dat de bacteriën ze aan de grond hielden om hun eigen succes te verhogen, namelijk door hun verspreidingsmogelijkheden van de ene spin naar de andere te bevorderen. Als te veel spinnen het zwerk zouden kiezen om elders een nieuw leven te beginnen, zouden de kansen van de bacterie om zich uitte breiden, beperkt worden.
Ontdekt: reuzenratten, grommende vissen en kikkers met giftanden -
Ontdekt: reuzenratten, grommende vissen en kikkers met giftanden -
In de jungle van Papoea Nieuw-Guinea hebben wetenschappers maar liefst veertig dieren ontdekt die tot dusver onbekend waren. De 'aanwinsten' variëren van reuzenratten over grommende vissen tot kikkers met giftanden.
Wetenschappers uit Groot-Brittannië, de VS en Papoea Nieuw-Guinea ontdekten de onbekende dieren in een bijzondere biotoop op een diepte van 1 kilometer in de krater van de Mount Bosavi-vulkaan. Sinds de vulkaan 200.000 jaar geleden een laatste keer van zich liet horen was nog geen mens in de krater afgedaald en kon zich daar een unieke fauna en flora ontwikkelen.
De onderzoekers bleven vijf weken in de vier kilometer brede krater en ontdekten in die betrekkelijk korte tijd veertig dieren die nooit eerder waren beschreven: 16 kikkers (waarvan sommige met giftanden), drie vissen (waarvan er minstens eentje gromgeluiden maakt), een vleermuis en een reuzenrat.
Vooral over die reuzenrat zijn de biologen enthousiast, want er wordt vermoed dat dit wel eens de grootste rat ter wereld zou kunnen zijn. Het dier, dat zich overigens gewillig liet fotograferen en filmen, had een lengte van 82 cm en zou naar schatting anderhalve kilo wegen! De rat had een zilverbruinig, dik en lang vel waardoor het dier beschermd is tegen de vochtigheid en de koude in de krater.
De ontdekking van de dieren is koren op de molen van natuurbeschermers. Die protesteren al jaren tegen het kappen van het regenwoud in Papoea Nieuw-Guinea, dat jaarlijks 3,5 procent van zijn bosbestand ziet verdwijnen.
(DIM)
(NB) Meer foto's vind je op http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=G0P2ETN06
Nog een fijne dag gewenst voor mens én dier ! Ciska
Konijnen verdrijven stress. Bovendien zijn ze simpeler in onderhoud en gemakkelijker in de omgang dan een kat of hond. Dat weten ook de Japanners, zij richtten massaal konijnvriendelijke restaurants op.
Geen konijn met pruimen op het menu, maar voor de rest worden de Usagi-to-cafés overspoeld door konijnen. Al het eten wordt in de vorm van een konijn geserveerd, en er is een aparte speelhoek waar konijnen rondhuppelen. Hier kunnen de gasten de diertjes knuffelen om zo hun stress te laten wegebben.
Heb je zelf een konijntje? Dan neem je het diertje gewoon mee naar het restaurant. Daar mag het naar hartenlust rondspringen en andere soortgenootjes ontmoeten. "Konijnen zijn lieve dieren die je kan knuffelen zoveel als je wil en veel klanten houden ervan", besluiten de oprichters.
(vandaag.be)
Ik vraag me af wat de voedingswareninspectie en de hygiëne-inspectie hier erover zouden zeggen? Verder wens ik jullie samen met al de dieren hier óók de konijnen, nog een heel fijne dag !
Chanel, de hond die onlangs op 21-jarige leeftijd overleed in de Verenigde Staten, was dan toch niet de oudste hond op deze planeet. Die eer is voor straathond Penny.
De viervoeter van de Zuid-Duitse familie Wulf zou minstens 25 jaar oud zijn. Het beest werd in 1985 geadopteerd als straathond.
Volgens de dierenarts was hij destijds één jaar oud. In mensenjaren zou Penny nu 175 zijn.
Penny maakt nog dagelijks een wandeling van zes kilometer. Het dier zette ook dertien pups op de wereld.
In het Institute of Greatly Endangered and Rare Species, een instelling in South Carolina (VS) waar zeldzame en bedreigde diersoorten worden bestudeerd en gefokt, waren de voorbije dagen ontroerende beeldjes te zien. Een volwassen vrouwtjeschimpansee ontfermde er zich over een poemawelpje. Wetenschappers bestuderen er onder meer hoe de chimpansee, Anjana (5), gewoontes van andere dieren en van mensen kan overnemen. Zo heeft het dier de voorbije jaren al 'zorg' gedragen voor twee babytijgers, een luipaardje en leeuwenwelpjes. Momenteel ontfermt Anjana zich over het poemawelpje Sierra, een weesje. In South Carolina weten ze dat die liefde niet blijft duren. Als het welpje te groot wordt, moet ze bij de adoptiemoeder worden weggehaald.
mailgroep huisdieren
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00647/pers_jpg_647913d.jpg"," ","TLG ",200,150); "javascript:fotovenster(\"http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00647/pers_jpg_647913d.jpg\",\" \",\"TLG \",200,150);")
Ransuil - Kuiken 
Waarschijnlijk zit de uitzondelrijk mooie zomer er voor iets tussen, maar ik kan ze missen hoor! Willen jullie iets meer weten over die voor mijn part ongewenste huisdieren, kijk dan even in het artikel hieronder dat ik ook vond op de natuur.be
Inhoud: 
