Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
15-06-2007
Dierenkeutels: het lievelingsgerecht van uw hond? (Ereli)
Gezondheid Huisdieren
Dierenkeutels: het lievelingsgerecht van uw hond?
Hoe vies: mijn hond eet keutels! U hebt wellicht ooit al die reactie gehad toen u zag hoe uw hond zijn eigen stoelgang of die van een ander dier oppeuzelde. Dit weinig appetijtelijke verschijnsel (althans vanuit menselijk standpunt) wordt coprofagie genoemd.
Een coprofage hond en een caecotroof konijn
Voor een konijn is het van essentieel belang om zijn eigen keutels op te eten . Het produceert immers twee verschillende soorten keutels: de droge en harde keutels die u in zijn kooi ziet liggen, en kleinere, zachtere en blekere exemplaren die u normaal gezien niet opmerkt, want het konijn likt ze rechtstreeks op uit de anus. Die kostbare keutels worden caecotroof genoemd en bevatten vitamines en aminozuren . Die worden geproduceerd door de bacteriën die zich in het caecum bevinden (een soort gistkuip tussen de dunne en de dikke darm). Om die vitamines en aminozuren op te nemen, moet het konijn die caecotrofen opeten, zodat ze terechtkomen in de dunne darm, die ze absorbeert.
Het caecum van de hond is zeer weinig ontwikkeld, en dit fenomeen komt bij hem niet voor. Hij produceert slechts een soort fecaliën, en het is voor hem niet van vitaal belang dat hij die inslikt.
Waarom zijn sommige honden coprofaag?
Bij pups is coprofagie soms gewoon te wijten aan de behoefte om hun omgeving te verkennen . Daarbij kauwen ze op alles wat ze op hun weg ontmoeten.
Sommige honden lijken ook genetisch voorbestemd voor coprofagie. In dat geval verdwijnt die rond één jaar.
Bij een volwassen hond zijn er drie mogelijkheden:
ten eerste is het normaal dat uw hond dol is op de uitwerpselen van graseters . Die bevatten immers veel vezels en zijn niet schadelijk voor zijn gezondheid.
ten tweede kan een hond de uitwerpselen van andere honden opeten als vorm van hiërarchisch gedrag of als voortzetting van een gewoonte die hij al had als pup. De feces van sommige katten die industriële voeding krijgen, kan bijzonder aantrekkelijk zijn voor honden. Tot slot slikt de teef ook de excrementen van haar jongen in, om haar hol hygiënisch te houden.
ten derde slikt een hond soms zijn eigen uitwerpselen in . Dat kan een teken zijn van angst (onder meer dat u zijn stoelgang zou vinden in huis), verveling of een spijsverteringsstoornis (onder meer een pancreasprobleem).
Bij alle honden kan coprofagie te wijten zijn aan onevenwichtige voeding die te veel koolhydraten en zetmeel en te weinig vezels en vetten bevat.
Hoe kunt u coprofagie vermijden of doen verdwijnen?
Coprofagie veroorzaakt meestal geen gezondheidsproblemen, tenzij de ingeslikte stoelgang besmet is met parasieten . Om dit gedrag te vermijden, moet u uw dier elke dag en op vaste tijdstippen een evenwichtige maaltijd geven en zo veel mogelijk tijd aan hem besteden .
Is uw hond coprofaag, dan is het zinloos hem daarvoor te straffen . Er is maar één oplossing: hem beletten om bij zijn stoelgang te kunnen, door hem aan de lijn te houden als u hem uitlaat en de keutels in de tuin op te rapen. Een check-up kan nuttig zijn om eventuele spijsverteringsstoornissen op te sporen.
DE MAGIE VAN DE ROOS Slaap als een reus Slaap als een roos Slaap als een reus van een roos Reuzeke Rozeke Zoetekoeksdozeke Doe de deur dicht van de doos Ik slaap. Paul Van Ostaijen
Samen met een roos wens ik iedereen een goede nachtrust, Martine en abike
De brulkikker , ook wel rundkikker of stierkikker (Lithobates catesbeianus ) is een grote kikker uit de familie echte kikkers of Ranidae. De kikker behoorde lange tijd tot het geslacht Rana. [1]
Kenmerken
De brulkikker is een grote soort die 15 tot 23 centimeter lang wordt. De kikker is alleen al aan de grootte te herkennen, maar ook aan de groene rug en meestal witte maar soms roodoranje buik en de oranje ogen met horizontale spleetpupil. De mannetjes zijn te herkennen aan de zeer grote trommelvliezen of tympana, zichtbaar als ronde, zwarte en schijfvormige plekken aan weerszijden van de kop. Bij mannetjes zijn deze twee keer zo groot als het oog, bij vrouwtjes ongeveer even groot. In tegenstelling tot vrijwel alle andere Europese kikkers ontbreken de huidplooien aan weerszijden van de rug, dorsolaterale lijsten genoemd, volledig. Wel loopt een huidplooi (klierlijst) van achter het oog over het trommelvlies naar de basis van de achterpoten.
Het geluid van de brulkikker klinkt zeer hard en wordt wel vergeleken met het loeien van een rund (wrhummm..), daaraan is ook de naam te danken. De kikkervisjes worden tot 15 centimeter lang en zijn bruingroen met kleine donkere vlekjes.
Verspreiding
Het natuurlijke verspreidingsgebied ligt in het oostelijke en centrale deel van de Verenigde Staten , waar ze in meren, plassen en moerassen leven en niet vaak op het land komen; ze zijn vrij sterk aan water gebonden maar kunnen ook op het land in nabije vegetatie gevonden worden. Tegenwoordig bestaan in Europa vrijwel alleen nog populaties in Italië , hier zijn verschillende in grootte varierende populaties verspreid over vrijwel het hele land. In België worden in de vallei van de Grote Nete inmiddels ook enkele populaties gerapporteerd.
Voedsel
De brulkikker eet alles wat in de grote bek past, en omdat hij zeer groot kan worden, zijn inheemse amfibieënsoorten niet veilig, maar ook kuikens van watervogels, knaagdieren , hagedissen en zelfs jonge (gif) slangen worden in één keer doorgeslikt. In het oorspronkelijke leefgebied zijn schildpadden en zelfs jonge krokodilachtigen niet veilig, deze komen in Italië niet voor. Het ontbreken van grote schildpadden en krokodilachtigen is ook een van de redenen dat de kikker zich massaal kan vermenigvuldigen omdat deze dieren belangrijke vijanden zijn en de populaties in het natuurlijke leefgebied in stand houden.
Voortplanting en ontwikkeling
De voortplanting vindt plaats als de temperaturen stijgen tot 17 - 21 graden celsius. De mannetjes omklemmen de vrouwtjes bij de oksels, deze paargreep wordt wel amplexus genoemd. De paarlust is berucht; vele koivissen en karpers legden het loodje nadat ze door de enorme en kennelijk bijziende dieren in een dodelijke paaromhelzing genomen werden. Het aantal eitjes kan oplopen tot 10.000 tot 25.000 stuks, die als grote matten onder het wateroppervlak drijven. Na ongeveer één tot twee weken komen de 12 tot 15 millimeter lange kikkervisjes tevoorschijn. Het larvestadium duurt 2 tot 3 jaar, zowel in Noord-Amerika als in Italië. De kikkervisjes bereiken een lengte van 12 tot 14,5 cm, soms groter dan 16 cm. Na de metamorfose echter zijn de kleine kikkertjes 3 tot 6 centimeter lang. Na twee tot vier jaar zijn ze geslachtsrijp, de brulkikker kan in de natuur 16 jaar oud worden.
De brulkikker als exoot
De kikkervisjes worden behoorlijk groot.
In de jaren 70 en jaren 80 zijn brulkikkers massaal in West-Europa ingevoerd als fauna voor tuinvijvers . Meestal gingen ze als kikkervisjes over de toonbank, maar ook volwassen exemlaren zijn geliefd om de grote kikkerbillen. Hoewel men aanvankelijk dacht dat de brulkikker zich in het Nederlandse klimaat niet kon voortplanten, bleek in de jaren '90 dat dit wel het geval was. Men vreesde een zelfde scenario als met de agapad (Chaunus marinus ) die zich in Australië had ontwikkeld tot een invasieve soort , net als de agapad zet de brulkikker enorme hoeveelheden eitjes af. Om die reden werd import in de EU verboden. In Nederland zijn al lange tijd geen exemplaren meer aangetroffen, en is de soort waarschijnlijk geheel verdwenen. In België en Duitsland werden in 2001 nog verschillende populaties gemeld, onduidelijk is hoe deze zich hebben ontwikkeld. Ook in deze landen is de import verboden.
We zijn er voor, door en met elkaar ! http://blog.seniorennet.be/mailgroephuisdieren/
Om een vogel te verschalken, moet je heel snel zijn. Om een muis te vangen, moet je engelengeduld hebben. Die lieve poes kan dus veel meer dan wij. Hoe doet ze het?
'Wanneer een kat op jacht gaat, heeft ze drie zintuigen nodig', legt dokter Rob Lückerath uit. 'Het gezicht, het gehoor, en de reuk. Dat laatste zintuig is uitermate belangrijk. De geurzin neemt bij een poes ongeveer 6 procent van de hersenen in beslag. Bij de mens is dat maar 0,3. Gelukkig gebruiken wij de rest om na te denken', lacht dokter Rob.
'De kat neemt trouwens op een mooie manier geuren waar. Normaal gebeurt dat via inademing, maar ze kan het ook via het uitademen. Ze kan een ontelbare hoeveelheid geuren waarnemen..'
'De ogen van de kat zijn naar voren gericht maar het gezichtsveld beslaat toch nog ongeveer 187 graden.De ooglens iss sterk beweeglijk, zodat de kat de snelle bewegingen van de prooi kan volgen. Om 's nachts te kunnen jagen, is het oog uitgerust met 200 miljoen lichtgevoelige staafjes. Ter vergelijking: de mens bezit er maar 120 miljoen. Het nachtzicht wordt nog verbeterd door het ongebruikte licht op het netvlies te weerkaatsen en nog eens naar dat netvlies terug te zenden.'
'Heel typisch is de verticale plaatsing van de pupil. Soms verschijnt ook een derde ooglid voor het oog. Dat is een zeer beweeglijk vlies dat de volledige oppervlakte van het hoornvlies kan bedekken met een beschermende vloeistof.'
'De kat kan maar twee kleuren waarnemen, rood en groen. Kleurwaarneming is afhankelijk van de fotoreceptoren (kegeltjes) op het netvlies: hoe meer verschillende soorten kegeltjes, hoe meer kleurnuances je kunt onderscheiden. De kat moet het dus vooral hebben van beweging: hoe meer een prooi zich beweegt, hoe beter ze die zal waarnemen.'
Oren draaien
'De oorschelpen van de kat zijn zeer beweeglijk, waardoor ze heel nauwkeurig de herkomst van een geluid kunnen bepalen. Bovendien kunnen de oren onafhankelijk van elkaar draaien. Net zoals het zicht is het gehoor sterk ontwikkeld. Daardoor kan de kat reeds geluiden met een lage intensiteit waarnemen, met een bereik dat drie keer zo groot is als dat van de mens. Ze horen vooral meer hoge tonen.'
'Een jagende kat kan heel goed sluipen. Een poes kan, in tegenstelling tot de hond, zijn/haar nagels intrekken en geruisloos een prooi besluipen. Een hond hoor je over het parket lopen, door het getik van zijn nageltjes over de houten vloer. Bij de kat hoor je helemaal niks.'
SEOUL - Snuppy, de eerste gekloonde hond ter wereld, heeft later dit jaar een ontmoeting met Bona, een soortgenoot die eveneens is gekloond. Dat heeft Kim Min-Kyu van de Nationale Universiteit in de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul maandag laten weten.
Kim maakte deel uit van de wetenschappelijke groep die de Afghaanse windhonden Snuppy en Bona heeft gekloond. Snuppy viert dinsdag zijn tweede verjaardag. Het teefje Bona is in juni vorig jaar ter wereld gekomen. Kim zei dat beide honden gezond zijn en dat de dieren bij elkaar worden gebracht om te bekijken of ze zich kunnen voortplanten.
Krokodillen verslinden kind
PEKING - Elf krokodillen in een Chinees dierenpark hebben een 9-jarige scholier verslonden. Een dier had de jongen bij zijn kleren gegrepen en hem in de vijver gesleurd. Vervolgens stortte de hele groep dieren zich op het Chinese kind.
De scholier was weliswaar erg onvoorzichtig geweest. Hij was samen met andere kinderen over het hek geklommen. Zij sloegen de dieren met stenen en stokken, meldden Chinese media zondag over het incident. De krokodil die in de tegenaanval ging en de jongen greep, heeft het met zijn leven moeten bekopen. Hij werd doodgeschoten.
Levensgrote dode bijen bij Bayer
BRUSSEL - Ongeveer vijftig actievoerders zijn in Brussel, voor het kantoorgebouw van chemiereus Bayer, een symbolische tragische en pijnlijke dood gestorven. De vijftig protestanten waren verkleed als bijen. De actievoerders waren imkers en andere natuurliefhebbers. Ze beweren dat er de laatste jaren ongewoon veel bijen sterven en duiden Bayer als een van de schuldigen aan.
Recent verschenen nog berichten over massale bijensterfte in de Verenigde Staten en in België. De imkers die actie voerden, zeiden dat de situatie inderdaad dramatisch is. "De bijen sterven massaal", aldus Mathieu Dohmen. "Ze vliegen uit, maar komen niet meer terug. De oorzaak ligt volgens de actievoerders bij de insecticiden Gaucho, van Bayer, en Regent, van BASF. "Die bevatten respectievelijk imidaclopride en fipronil. Dat zijn zogenaamde systemische insecticiden. Dat wil zeggen dat de actieve stoffen doordringen in het sap van de plant en in het stuifmeel. De bijen die dat opnemen, sterven eraan. Bovendien dringen die producten in de grond door en hebben ze een lange afbraakperiode, zodat ze ook doordringen in de volgende plant die op die plaats groeit."
De bijensterfte is ook allesbehalve een onschuldig fenomeen, aldus Mathieu Dohmen. "Bijen brengen het stuifmeel over. Als zij er niet meer zijn, is er geen bevruchting meer mogelijk, is er geen fruit meer, zijn er geen groenten meer. Bovendien maken ze deel uit van de voedselketen. Kleine vogels die overleven op insecten worden door de bijensterfte ook bedreigd".
Nog gevaarlijker is het feit dat de actieve stoffen van de insecticiden ook in de menselijke voedselketen dreigen terecht te komen. "Ze worden bijvoorbeeld gebruikt op maïsvelden. Die maïs wordt dan als veevoer gebruikt, zodat koeien ze opeten en die actieve stoffen in de koemelk terechtkomt. In de Verenigde Staten heeft men al vastgesteld dat die stoffen, die neurotoxisch zijn, het zenuwstelsel van ratten aantasten."
"Frankrijk heeft het gebruik van Gaucho al verboden na een gelijkaardige bijensterfte in de jaren negentig", zegt Dohmen. De actievoerders in Brussel willen nu dat België hetzelfde doet.
Kat vindt baas na tocht van 800 kilometer
LA MEUSE - Een kat heeft in dertien maanden tijd Frankrijk doorkruist om haar baasje terug te vinden. Het driejarige beestje legde 800 kilometer af, van Bordeaux tot la Meuse. De poes verdween in maart van vorig jaar, de avond voor haar eigenaars verhuisden. Dinsdag dook ze opnieuw op. "We zijn er zeker van dat het Mimine is", vertelt haar baasje. "Haar vacht en haar gedrag is hetzelfde en de kinderen hebben het beestje herkend."
"Er is geen enkele wetenschappelijke verklaring", zegt dierenarts Marie-Pierre François, die gespecialiseerd is in katten. "Het is bijzonder merkwaardig dat de poes zo ver gereisd heeft zonder de omgeving te kennen." Toch vindt de dierenarts het verhaal niet volledig ongeloofwaardig. "Katten kunnen hun zesde zintuig gebruiken", zegt François. "Soms gebeuren er rare dingen in de natuur".
Kat heeft schrik van muizen
GROOT-BRITTANNIË In Engeland woont er een kat die schrik heeft van muizen. Maar dat wordt bij de eigenaar van de kat niet in dank aanvaard. Hij gaat zijn kat nu verkopen. Katten die het in hun broek doen voor muizen, daar wil de brave man niet van weten.
De inwoners van Praag hebben een voorstel afgewezen om een monument ter ere van Sigmund Freud te plaatsen. Een standbeeld van een geit mag er wél komen, vinden de Pragenaars. Het beeld van de geit komt terecht op het "Geitenplein".
Freud werd geboren in de Tsjechische hoofdstad en raakte vooral bekend voor zijn psychoanalyse. Het protest tegen een standbeeld van Freud werd gestart door een groep mensen die zich "de vrienden van de geit" noemen. En hun argumenten waren niet zo naïef als hun groepsnaam zou kunnen doen vermoeden. "Een monument ter ere van Freud kan overal in Tsjechië geplaatst worden, maar een beeld van een geit alleen op het "Geitenplein", legde een woordvoerder uit.
Wat te doen bij zomerse temperaturen? (Beautifulllady)
Wat te doen bij zomerse temperaturen?
Huisdieren en hitte
De zomer staat voor de deur en als het een beetje meezit, is het een goeie. Eentje met veel zon en weinig regen. Laat de boeren maar klagen, een lange, droge, hete zomer is waar de meeste mensen naar uitkijken. Maar hoe zit het eigenlijk met onze huisdieren? Hoe verteren zij een lange en aanhoudende hitte? Zitten zij wel te wachten op een hete zomer?
Het antwoord is eenvoudig en laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Je mag er vergif op innemen: onze huisdieren die hun tijd verdelen tussen binnen en buiten hebben niks liever dan een goeie zomer. "Trop is teveel", natuurlijk. Op een hittegolf zal geen enkel dier zitten te wachten. Maar katten en honden houden wel van een lekker weertje, dat hen toelaat om buiten te ravotten.
Voor de dieren die we uitsluitend binnenshuis houden, biedt de zomer sowieso geen problemen. Kooidieren zoals muizen, cavias, gerbils, hamsters, ratten, weten in principe nauwelijks dat het zomer is. De temperatuur in huis verschilt immers nooit heel erg. Natuurlijk moet je als eigenaar wel je gezond verstand gebruiken en de kooi niet in de volle zon plaatsen. Wat geldt voor de kooidieren, geldt vanzelfsprekend ook voor het aquarium. Ook dat mag nooit in volle zon gezet worden.
Dieren die altijd buiten staan, kunnen wél wat bescherming gebruiken. Koeien en paarden, schapen en geiten houden wel van een paar bomen in of rond de weide, zodat ze in de schaduw kunnen gaan staan. Als die natuurlijke schaduwplekjes er niet zijn, moet je ze zelf voorzien, want de dieren moeten echt wel uit de zon kunnen als ze daar zin in hebben. Stallen kunnen een bescherming bieden tegen rechtstreekse zonnestralen, maar in een stal is het vaak nog warmer dan erbuiten. Dat is dan weer een nadeel.
Zorg er in elk geval ook voor dat je dieren, of het nu schapen, geiten, paarden of koeien zijn, extra drinken krijgen. Dat is geen luxe, dat is een levensnoodzakelijke behoefte als de temperaturen stijgen.
Konijnen leven ook buiten. Het risico op oververhitting is echter beperkt ten minste als hun kooi voldoet aan de regels van een "goede" kooi. Een goed konijnenhok is immers altijd voor ongeveer een derde bedekt met een dakje, zodat er ook altijd gelegenheid is tot schuilen. Want niet alleen tegen regen en wind moeten konijnen kunnen schuilen, ook tegen hevige zonnestralen.
Onze twee populairste huisdieren, de honden en de katten, zijn dan weer "tussengevallen". Ze worden niet binnen of buiten gehouden, maar pendelen zowat tussen de twee in. Dat maakt dat zij ook het kwetsbaarst zijn. Want eigenlijke is de redenering heel simpel. Dieren die binnen gehouden worden, hebben geen last van de buitentemperatuur en dieren die buiten gehouden worden, zijn er meestal wel tegen gewapend. Maar de "tussengevallen", die katten en honden zijn, lopen een groter risico. Want zij komen wél buiten, maar zijn er van nature niet zo goed tegen gewapend.
Een gouden raad voor zowel kat als hond: gun je dier bij extreem hoge temperaturen iets meer vrijheid dan gewoonlijk. Vier de teugels een beetje. Geef hem de vrijheid om zelf te beslissen waar hij gaat liggen en of hij schaduw of zon verkiest. Het is niet omdat je zélf een bruin kleurtje wil krijgen en een uur wil zonnen dat je hond naast jou moet komen liggen. De dieren weten zelf wel wat goed voor hen is. Als ze de lommerd willen opzoeken, laat hen dat dan ook doen. Ook al past het soms niet direct in je plannen of had je iets anders in gedachten.
Laat je niet lijden door het gehijg van je hond. Honden zweten niet. Ze hijgen om hun temperatuur op peil te houden. Hijgen is dus iets heel natuurlijks. Het is zeker niet het teken dat ze bekaf zijn.
Katten zijn grotere plantrekkers dan honden. Ze zijn ook kleiner en hebben het iets makkelijker om verkoeling te vinden. Halflang gras kan voor een kat al voldoende zijn om languit in te gaan liggen om wat frisheid op te zoeken. Maar voor een "kalf" als een Duitse dog is dat niet genoeg. Die heeft veel meer nodig.
Dieren zijn geen mensen. Houdt dat altijd in gedachten. Ook al is de temperatuur nauwelijks te verdragen, er zijn dieren die simpelweg een hekel hebben aan water. Je doet hen lang niet altijd een plezier door een tuinslang op hen te richten. Vooral katten kunnen daarvan gruwelen. Je merkt vanzelf wel of je hond of kat gediend is met wat water. Als hij met de waterstraal speelt, die je over het gazon laat sproeien, is alles oké. Dan kan je hem wel eens van wat extra water laten genieten.
Stilstaand water, in vijvers ben grachten, houdt gevaren in. Je hond kan er besmet raken.
Hou er ten slotte ook rekening mee dat vooral stenen en asfalt pijnlijk kunnen zijn. Zelf denken we daar niet altijd aan omdat we schoenen dragen. Maar honden kunnen oververhit raken door over het asfalt te lopen. En oververhitting kan zelfs dodelijk zijn. In minder erge gevallen kunnen ze blaren op hun poten krijgen. Gun je hond dus de gelegenheid om op gras of zand te gaan liggen en niet op stenen, die met de minuut heter en heter worden.
Daarnaast dient het nauwelijks nog gezegd dat je extra voorzichtig moet zijn als je eender welk huisdier meeneemt in je auto. De temperatuur in een stilstaande auto kan héél snel oplopen tot boven de 50°C!
Mongoolse gerbils zijn sociale dieren. Het komt dus niet vaak voor dat ze vechten. Maar af en toe gebeurt het toch wel eens en gaan ze met mekaar in de clinch. Is dat normaal? Is het verontrustend? Of moet je iets ondernemen om de strijdende partijen te scheiden? We gaan er even dieper op in.
Gerbils zijn geen vechtgrage dieren. Maar als je een vreemde gerbil bij een groep zet die al langer samenleeft, kunnen er toch wel conflicten ontstaan. De nieuwe, vreemde gerbil wordt dan gezien als een indringer van het territorium van de al bestaande groep. Ook een gerbil die alleen leeft kan agressief worden als er plots een soortgenoot bij komt. De indringer wordt dan wel eens aangevallen.
Ook vrouwtjes maken onderling wel eens ruzie. Vrouwelijke gerbils zijn trouwens wat agressiever en meer op hun territorium gericht dan mannetjes. Mannetjes hebben bijna nooit problemen met elkaar in een grotere groep. Als je van plan bent om een aantal gerbils in groep te houden, kan je dus veel problemen voorkomen door enkel mannetjes te kiezen. Vrouwtjes komen met mekaar overeen als ze maar met twee zijn. Met meer dan twee loopt het meestal fout.
Een probleem kan ook ontstaan als een gerbil ziek wordt en hij even uit de groep moet verwijderd worden. Als hij meer dan drie dagen afgezonderd leeft, zal hij nadien als een vreemde beschouwd worden. En dus als een indringer.
In het wild worden gevechten altijd op een natuurlijke manier opgelost. De gerbil die de strijd verliest, druipt af om elders zijn geluk te beproeven. Maar in gevangenschap kan een gerbil niet vluchten. En dan blijven de aanvallen maar doorgaan. Dan moet je dus wel ingrijpen, want anders kan de gerbil zelfs worden gedood.
Maar hoe zie je nu wanneer gerbils alleen maar spelen en wanneer ze echt vechten? Heel simpel. Zolang er geen bloed vloeit, is er niks aan de hand. Gerbils weten van zichzelf hoeveel pijn ze kunnen veroorzaken. Als niemand gewond raakt, wil dat meteen ook zeggen dat de gerbils willen dat er niemand gewond raakt. Dan spelen ze gewoon. Als ze mekaar echt pijn willen doen, vloeit er bloed. Het is hard, maar zo is het.
Wat kan je doen als gerbils vechten? Grijp niet té snel in, want dat kan de natuurlijke rangorde in de groep versturen. Een gevecht ontwikkelt zich altijd op dezelfde manier. Eén gerbil rent achter de andere en probeert hem in de staart te bijten. Na zon aanval komt er altijd een korte periode van rust. De strijdende gerbils trekken zich terug in een hoek. En dan wordt een nieuwe, net dezelfde, aanval ingezet. In deze fase kan het gevecht nog op een natuurlijke wijze stoppen. De rustpauzes worden dan langer en de aanvallen minder talrijk. De gemoederen bedaren vanzelf en de storm gaat liggen. Zolang de staart niet te zwaar beschadigd wordt, hoef je niet in te grijpen en kan je hopen dat de vrede vanzelf weerkeert.
Als het gevecht in deze fase niet stopt, gaan de strijdende gerbils naast mekaar staan. Ze drukken hun schouders tegen mekaar en staan klaar om mekaar in de keel of in de flanken te bijten. De staarten zwiepen heen en weer en ze krommen hun rug. Dit gedrag kan snel omslaan in een hevig gevecht. Als de hel losbarst, kan je de ruziemakers met een stokje van mekaar verwijderen. Dat helpt wel eens. Het stokje brengt soms verwarring en de diertjes gaan meer aandacht krijgen voor andere zaken dan voor mekaar.
Maar soms helpt zon stokje ook niet. Als de stoppen echt doorslaan bij de gerbils, vliegen ze in mekaar en proberen ze in mekaars keel te bijten. Je mag nu geen seconde verliezen. Stop evenwel nooit je handen tussen de gerbils, want de kans is groot dat ze ook jou zullen bijten. Probeer ze te scheiden, op welke manier dan ook. Trek dikke handschoenen aan als je je handen wil gebruiken. Een aparte huisvesting voor de gerbils is dan nog de enige redding.
MENSEN MET DIEREN: Martien Vanhaegenborgh en André Dupont
Fjorden, halfingers en "kleine" Dino
Martien en André uit het landelijke Wakkerzeel bij Leuven zijn echte dierenvrienden. Hun viervoetige familie bestaat uit drie fjorden, twee haflingers en hun hond Dino. De oudste fjord van het gezelschap is meneer Codex, een 15-jarig heertje dat nu geniet van een welverdiend pensioen. Wel nog aan het werk zijn zijn vrienden, de 8-jarige Arco en zijn broer Charlie, een man van zes. Arco en Charlie werden door Martien en André gekweekt uit de merrie Odette, die niet meer bij de familie staat. En dan is er natuurlijk ook mevrouw Gina, een 11-jarige haflinger-merrie die op 15 mei bevallen is van haar zoontje Nesquick, Quickske voor de vrienden.
Dinoke
Bij het binnenkomen word ik al meteen heel hartelijk begroet door Dinoke, de flink uit de kluiten gewassen huishond van de familie - een kruising van een herder en iets jachthondachtigs. Dino is, ondanks zijn imposante gestalte altijd een reuzenpuppy gebleven, die zowel kan poseren op de tuintafel en- bank als bij baasje graag op schoot mag zitten. Hij luistert echter perfect en heeft steeds zijn dikke vriend "sloef" bij de hand, waar hij uren achteraan rent en het stof en de keitjes in de tuin doet opspatten alsof er net een orkaan gepasseerd is.
Hoe de passie oplaaide...
Toen Martien André leerde kennen, intussen al zon 13 jaar geleden, was André hondeninstructeur. Toen had hij een malamut en een bruine New Foundlander. Op een mooie 2de Pinksterdag ging het stel naar Blanden, een kijkje nemen op de paardenmarkt. Daar kochten ze toen Codex. Martien die al een rijpaard had, een jongen die wel 30 jaar geworden is, had toch al enige paardenkennis. Na het paard volgde een koets en al snel reed Martien 1-span met Codex, voornamelijk rond de kerk in Wakkerzeel. Martien en André hadden Codex helemaal zelf geleerd, in een koets zonder remmen. Toen er een antieke koetsentocht werd georganiseerd aan het Hof van Riemen in Heist o/d Berg, gingen de twee daar eens een poolshoogte nemen, en kwamen zo in contact met menclub t Gareel, waarbij ze nog steeds aangesloten zijn en er zelfs deel uitmaken van het bestuur.
Van 1-span naar 2-span
Toen het koppel een jaar of 3-4 éénspan gereden had, schakelden ze over op tweespan. Er werd een fjordenmerrie bij gekocht en Codex kon zijn werk nu samen doen met Odette, de merrie. In de daaropvolgende jaren werden er drie veulens geboren, waarvan er twee nog steeds de kudde bevolken, namelijk Arco en Charlie. De beide jongens werden zelf geleerd en gaan zowel in de koets als onder het zadel. De koets waarmee Martien en André rijden, is overigens een kopie jachtwagen. Het koppel rijdt enkel recreatief met de koets en neemt zowat elk weekend deel aan tochten die door de menvereniging worden georganiseerd of aan rallys die meestal door de natuur lopen en waarop hun paarden zich eens flink kunnen uitleven.
Zelf paardjes kweken
Het kweken van eigen paardjes om later mee te rijden of eventueel verder te verkopen is ook één van de stokpaardjes van Martien en André. Ze mogen dan ook terecht fier zijn op de paardjes die ze al gekweekt hebben. Hun dubbelspan doet het prima en ook hun jongste telg, Quickie de haflinger van enkele weken oud, belooft dankzij zijn goede afstamming, een hele kerel te worden. Momenteel doet hij zich de hele dag tegoed aan mama Ginas melk, maar hou je maar vast aan de takken van de bomen, van die jongen gaan we nog horen!
Natuur en Bos zet bedreigde wilde hamsters uit in Vlaanderen (Simone1)
Natuur en Bos zet bedreigde wilde hamsters uit in Vlaanderen
Het Agentschap voor Natuur en Bos zal in de loop van de volgende weken 60 wilde hamsters bijplaatsen bij twee populaties in Vlaams-Brabant en Limburg. Dat meldt de organisatie van de Vlaamse overheid. Het loslaten van de hamsters is noodzakelijk om te voorkomen dat de wilde hamster uitsterft in Vlaanderen.
Inventarisaties eind jaren negentig en begin deze eeuw toonden aan dat het niet goed gaat met de Vlaamse hamsterpopulaties. De Europese hamster is in bijna heel West-Europa met uitsterven bedreigd. Uit genetisch onderzoek is gebleken dat de nog aanwezige dieren enorm te lijden hebben onder inteelt, waardoor ze op termijn tot uitsterven zijn gedoemd. Daarom werden enkele jaren geleden een paar mannelijke hamsters in Vlaanderen gevangen om deel te nemen aan een kweekprogramma in Nederland.
Het Agentschap voor Natuur en Bos werkte al een aantal beheersmaatregelen uit om akkers hamstervriendelijk te maken. Sinds 2006 kwam er 32 hectare in hamstervriendelijk beheer voor minimaal zes opeenvolgende jaren. Dit beheer, een teeltwisselsysteem, zorgt ervoor dat de hamster het hele jaar door voedsel kan verzamelen en voldoende beschutting heeft tegen roofdieren. Daarnaast kunnen landbouwers bij de Vlaamse Landmaatschappij (VLM) een hamsterbeheersovereenkomst afsluiten om het aantal hamstervriendelijke akkers te verhogen. (belga/hln)
Niet alleen de mens heeft last van stress, stress op het werk en stress thuis. Ook uw kat kan ermee kampen en dat moet u weten om uw viervoetertje te kunnen helpen om te stress te verjagen
Waarom is uw kat angstig?
Uw kat kan angst of stress hebben in heel wat dagdagelijkse situaties. Zo kan elke verandering in zijn materiële omgeving (meubels die van plaats veranderen, een verhuis, enz.) of in zijn sociale omgeving (een nieuwe bewoner in huis, een nieuw huisdier, enz.) voor spanningen zorgen. Ook ongewone geuren en geluiden kunnen zijn levenskwaliteit aantasten. Een maaltijd die hem niet bevalt of een vuile kattenbak, het kunnen ook factoren zijn die de stress doen toenemen. Als uw huisdier geconfronteerd wordt met een bron van ongemak die hij niet kan vermijden, dan kan hij angst hebben of stress die zich kan vertalen in abnormaal of ongewenst gedrag dat zelfs zijn gezondheid in gevaar kan brengen.
Hoe herken je angst bij een kat?
Als uw kat last heeft van angst of stress, dan kan hij behoorlijk zenuwachtig zijn en zelf agressief. Maar hij kan zich ook verbergen of immobiel zijn, een hele dag lang. Een kat die bang is gaat bijvoorbeeld plassen of stoelgang maken buiten de kattenbak, of het hele huis afbakenen met zijn plasjes. Chronische stress kan ook de oorzaak zijn van cystitis wat gepaard gaat met plasjes op ongewone plekken en met bloed in de urine. Ook de huid van uw kat kan de gevolgen dragen van stress door het excessief likken dat zelfs tot zelfverminking kan leiden. Ten slotte kan uw huisvriend ook een gebrek aan eetlust hebben en een minder goed functionerend immuunsysteem wat het optreden van allerlei ziektes bevordert.
Hoe kan je de kat helpen?
Als uw viervoeter gedrag vertoont dat u doet vermoeden dat hij angstig is, dan moet u eerst en vooral uw dierenarts raadplegen. De nevenverschijnselen van stress zijn dezelfde als de symptomen van heel wat andere ziekten. Daarom moet u eerst weten of uw kat niet ziek is en over alles beschikt waarover hij moet beschikken om een normaal kattenleven te kunnen leiden. Vooral als uw kat niet op eigen initiatief naar buiten kan. Uw kat moet kunnen beschikken over speeltjes, een kattenbak die altijd schoon is en liefst niet geparfumeerd wordt. Om uw gezelschapsdier te helpen bij het bekampen van stress zijn er ook feromonen (kalmerende substanties) in de vorm van een elektrische verdeler of een spray. Wat soms ook kan helpen is een bezoek aan een dierenarts die gespecialiseerd is in het gedrag van dieren. Hij kan u nuttige tips en goed advies geven en indien nodig een geneesmiddelenbehandeling voorschrijven.
'Springlevende kikker eten verhelpt darmklachten' Uitgegeven: 5 juni 2007 07:15
PEKING - Voor mensen die last hebben van darmklachten heeft een 66-jarige Chinees de remedie; verorber een springlevende boomkikker of een babyratje en u bent zo genezen van uw kwaal. Dat heeft de Beijing News dinsdag bericht.
Jiang Musheng had twintig jaar geleden veel last van maagkwalen en keelproblemen. Totdat een oude man hem aanraadde springlevende boomkikkers op het menu te zetten. Jiang zat eerst tegen zo'n wriemelende kikker aan te hikken. ");
Maar toen hij de oude man een levende kikker zag verorberen, besloot hij stoer diens voorbeeld te volgen.
Babyratje
En het werkte: Na een maand dagelijks levende boomkikkers gegeten te hebben, was de maagpijn weg, aldus de krant. Voor de broodnodige variatie voegde hij later groene kikkers, muizen en babyratjes aan het menu toe. Jiang Musheng heeft nu al twintig jaar geen last meer gehad van maag- en darmkwalen.
Kikker en Duizendpoot Een kikker en een duizendpoot hebben afgesproken in een restaurant. De kikker zit al een uur te wachten, als de duizendpoot eindelijk binnen komt. Vermoeid zegt 'ie: "Sorry dat ik zo laat ben, maar er hing een bordje voor de deur waarop stond: voeten vegen."
Duif en koe Er vliegt een duif over het hoofd van een koe. De duif zegt: "Roe-koe". Dan zegt de koe: "Roe-duif."
Olifant in de tram Een olifant stapt in de tram en laat zijn kaartje aan de conducteur zien. Die zegt: "Dit is nu echt de eerste keer dat ik een olifant op de tram heb!" "Kijk maar goed," antwoordt de olifant, "dit is namelijk meteen de laatste keer, want morgen is mijn brommer weer gerepareerd."
Het Wereld Natuur Fonds stelt voor om de paling, samen met de tijger en de olifant, op te nemen in de lijst van bedreigde diersoorten. Deze week zullen 171 landen op een VN-conferentie in Den Haag een beslissing daarover nemen. Het zou de eerste keer zijn dat een consumptiedier de lijst van bedreigde soorten haalt. Wie binnenkort nog paling in het groen eet, krijgt dan een bedreigde diersoort op zijn bord. "Laten we hopen dat het zo'n vaart niet loopt, anders kunnen we ons festival wel opdoeken", reageert Herman Seghers, organisator van het jaarlijkse Palingfestival in het Antwerpse Mariekerke. (belga)
Over dieren weten wij weinig, ondanks intensief onder zoek. Soms denk ik dat dieren meer over ons dan wij over hen. Zonder onderzoek. Gewoon gebaseerd op flair, intuitie of liefde. Als dieren kunnen dromen, doen ze het anders dan mensen. Hun dromen zijn zuiverder en eenvoudiger. Waar dromen dieren van? Van maaltijden, hen desgevallend voor geschoteld door de mens. En van de lente. Het is niet alleen mooi om naar te kijken, het is de vervulling van een droom. Hetzelfde geldt voor koeien, die na een winter in de stal plotseling weer de wei op mogen. Hun uitzinnige vreugde laat zien dat ze van dat moment lang hebben gedroomd.
Een man zit aan het rivier te vissen. Op een bord in de buurt staat de tekst: VERBODEN TE VISSEN!! Op zijn gemak doet de man een worm aan zijn vislijn. Plots komt er een agent aan. Hij rent naar de man toe en roept kwaad: mijnheer, u mag hier helemaal niet vissen!! Waarop de man antwoord:maar agent, ik ben niet aan het vissen, ik leer mijn worm zwemmen!!
Twee vissen
Een engelse vis en een Nederlandse vis zwemmen samen in de zee. Zegt de engelse vis: hai. Zegt de Nederlandse vis geschrokken: waar?
Het regent
Twee vissen zitten in een vissenkom naar buiten te kijken.
het regent, zegt de ene vis. Zegt de andere vis: gelukkig zitten we binnen.
Kruizing
Wat krijg je als je een duitse herder met een giraffe kruist? Antwoord: een waakhond die over de schutting kan kijken!
Poep aan je vacht
Een beer en een konijn, waren in het bos aan het schijten. De beer zei: "Hey..Vind jij het erg als er poep aan je vacht blijft kleven?" En het konijn zei: "Nee." Dus de beer veegde zijn kont af met het konijn
De dwergpapegaaien (Agapornis , Grieks voor agapein= liefkozen en ornis= vogel) zijn een geslacht van kleine papagaaiachtigen dat voorkomt in Afrika.
In het Engels worden dwergpapegaaien ook wel lovebirds genoemd, deze benaming heeft te maken met hun aanhankelijke karakter. Ze vormen een erg hechte band met hun partner, gedurende hun hele leven. Deze eigenschap komt ook terug in de naam voor deze vogels in andere landen, zoals in het Duits die Unzertrennlichen en in het Frans les inséparables . Hierdoor wordt vaak gedacht dat men dwergpapegaaien in gevangenschap enkel in paren kan houden. Dit is niet altijd het geval; dwergpapegaaien kunnen ook een hechte band aangaan met hun eigenaars, mits er voldoende liefde en aandacht aan het vogeltje gegeven wordt.
Dwergpapegaaien zijn ongeveer 13-17 cm groot, hun gewicht bedraagt circa 40-60 gram en ze zijn goed te herkennen aan hun kleine stompe staart. Hierdoor vormen de dwergpapegaaien de kleinste papegaaiensoort ter wereld. Dwergpapegaaien hebben een snavel die relatief groot is vergeleken met de rest van hun lichaam. Dwergpapegaaien zijn er in vele kleuren, alhoewel de meeste groen zijn. Sommige vogels, zoals de agapornis fischeri , agapornis nigrigenis , agapornis personatus en agapornis lilianea , hebben een witte oogrand. Over het algemeen kunnen dwergpapegaaien zo'n 10 tot 15 jaar oud worden.
01-06-2007, 09:30:13 De Arendonkse Kanarievrienden
mailgroep huisdieren
