1.3 VAN DE SCHEPPING VAN DE ENGELEN TOT DE VAL VAN
LICHTDRAGER
Gedachten:
de schepping van de hemel en van de engelen (1.3.1)
de schepping van de materie (1.3.2)
de proef die de engelen moesten afleggen (1.3.3)
1.3.1 De schepping van de hemel en van de engelen
In het begin schiep God de hemel (Genesis 1:1)
Looft God, al zijn engelen, looft Hem al zijn heerscharen, want Hij gebood en (gij waart) geschapen (Psalm 148:2,5)
Toen God begon te spreken was er van dat moment af rondom Hem een omgeving, een situatie, een plaats van handelen. Maar de eerste medewerkenden aan het grote gebeuren waren er nog niet. Nog lag het toneel leeg en verlaten . . .
Een nieuw machtswoord: Plotseling stroomde het platform vol. De eenzame God had zich omringd met legers van wezens die in die omgeving - de hemel - thuishoorden. Ze waren er opeens. Ogenblikkelijk begonnen zij de Verhevene te loven en te prijzen. De engelen waren geschapen.
Engelen zijn schepselen, verwant aan de mens. Het zijn duidelijk van elkander onderscheiden persoonlijkheden met een geweldige denkkracht (Ezechiël 28:17). Onophoudelijk kruisen zij het pad van mensen. Zij zijn heel belangrijk voor ons, hun medeschepselen. Zij vormden ook een belangrijk onderdeel van Gods zich ontwikkelende plan. Maar . . . niet: het belangrijkste onderdeel . . . en die omstandigheid werd van héél centrale betekenis.
1.3.2 De schepping van de materie
De Here schiep de hemel en spande hem uit (Jesaja 42:5)
In het begin schiep God de aarde (Genesis 1:1)
God heeft door de Zoon ook de wereld geschapen (Hebr. 1:2)
Waar waart gij - o, mens - toen Ik de aarde grondvestte terwijl de morgensterren tezamen juichten, en al de zonen van God jubelden (Job 38:4,7)
Wanneer in de bijbel gesproken wordt van de hemel dan betekent dat woord:
de plaats waar God en de engelen wonen: een geestelijke aanduiding.
Het heelal, voor zover wij dat van de aarde kunnen waarnemen: een stoffelijke aanduiding.
Wat gebeurde er namelijk? De engelen wilden wel altijd doorgaan met het loven van hun Schepper, maar van Gods plan was nog maar een heel klein stukje klaar. En Hij deed iets nieuws, iets verrassends. De engelen hielden een ogenblik hun adem in, maar daarna steeg hun gejuich tot de hoogste toppen en aan hun gejuich kwam geen einde.
In een ontzaggelijke ontploffing van kracht ontstond uit energie materie. De stoffelijke wereld met haar miljarden maal miljarden sterren werd geschapen. Al die lichten verenigden zich tot stelsels, die tezamen weer een hogere samenhang vormden. Quasars begonnen hun tomeloze straling uit te zenden. Supernovae ontstonden, zwarte gaten hadden hun eigen geheimzinnig bestaan. Opeens was er zoveel meer te zien en te genieten. Door Zijn Woord, Zijn Zoon had God een nieuwe afmeting aan Zijn luister toegevoegd: wie zou niet juichen? Maar de engelen keken toch allereerst naar één onzegbaar klein onderdeel van dat nieuwe rijk: een planeet, die om één van de ontelbare zonnen cirkelde te midden van een aantal zusterplaneten. Zij voorvoelden, Gods plan had met die planeet iets voor . . . maar wat?
1.3.3 De proef die de engelen af moesten leggen
Wat ik nu ga zeggen lijkt uitermate gewaagd en onbewijsbaar, maar uit de verdere loop van de gebeurtenissen kan afgeleid worden, dat inderdaad iets plaats heeft gevonden enigermate gelijkende op de door mij gegeven voorstelling van zaken. Ik neem de zeldzame vrijmoedigheid om in kreupele aardse woorden een bekendmaking door te geven; een hemels bericht van God aan Zijn engelen:
Engelen, mijn zonen (Job 38:6,7), naarmate mijn plan zich ontwikkelt, zullen jullie zien dat alles wat geschapen wordt proeven moet ondergaan. Die proeven zullen dienen om na te gaan wat de werkelijke kwaliteit is van degene, die aan de proeven wordt onderworpen. Ook jullie zult niet aan een onderzoek kunnen ontkomen.
Ter inleiding nu eerst het volgende: Jullie hebben gezien hoe het Mij mogelijk was, ook met één afmeting minder heerlijke dingen te doen. In het beperkte gebied van alleen maar lengte, breedte, hoogte, zonder de vierde maat - die van de diepte (Efeze 3:1 - is nochtans dit kunstwerk geschapen. De schepping van de stof luidt een nieuw tijdperk in. Deze schitterende nieuwe verschijningsvorm van mijn onbegrensd kunnen is uiteraard Mijn wereld: Ik heb haar immers geschapen? Maar jùllie wereld is het niet, jullie zijn louter geestelijke wezens en dit - dit àndere - is stoffelijk. Als beheerder van dit nieuw-geschapen rijk heb Ik ook een nieuw wezen nodig. Dat wezen zal geestelijk zijn zoals jullie, maar ook stoffelijk. Het zal een mogelijkheid méér hebben dan jullie. Daartegenover staat vooralsnog, dat de geestelijke vermogens in knop aanwezig zullen zijn op het moment van schepping, maar die vaardigheden zullen zich ontwikkelen.
Nòg een mogelijkheid meer krijgt die nieuwe schepping van Mij. Hij krijgt het vermogen om zich voort te planten. Van jullie groep zijn er geweldige aantallen, maar . . . er zit geen groei in.
Deze nieuwe schepping begint klein. Zeker zal ze eenmaal ook naar aantal volgroeid zijn (Matth. 22:30). Voor het echter zover is zullen er onzegbaar veel vertegenwoordigers van die groep komen.
Eerder zinspeelde Ik op het onderzoek, dat ook jullie wacht. Dat onderzoek zal eenmaal plaatsvinden en voor altijd beslissend zijn. Jullie slagen of falen bij die ene proef bepaalt jullie eeuwige staat. Dat is niet onredelijk. Er is immers niets wat jullie inzicht beperkt! Vanuit de meest gunstige uitgangspositie kunnen jullie ja of nee zeggen. Dit is jullie proef:
Engelen, mijn beminden, de nú komende wezens worden hoger dan jullie. Tot dusver zijn jullie zonen van God genoemd, maar in de toekomst zullen jullie dienaren zijn tot hulp van hen gesteld (Hebr. 1:14). Zij zullen Mijn zonen zijn, met hen zal Ik op een heel bijzondere manier contact hebben, zij zullen deel hebben aan Mijn Geest (Rom. 8:14).
. . . En toen werd het héél stil in de hemel . . .
04-02-2006, 16:36 geschreven door Gerritse
|
