2.4.2 Wat schuldbelijdenis kan uitwerken (gedachte)
Overwegingen:
geef aan God toe, dat u fout zit: goed voor uw conditie (2.4.2.1);
vraag Hem ook om vergeving, nog beter voor uw conditie (2.4.2.2);
houd u niet groot voor de buitenwereld, het beste voor uw conditie (2.4.2.3);
door te volharden bij dit goede begin veroorzaakt u vreugde (2.4.2.4).
2.4.2.1 Geef aan God toe, dat u fout zit; goed voor uw conditie
Wanneer zij zeggen: Wij hebben gezondigd, ongerechtigheid bedreven en goddeloos gehandeld, wanneer zij zich dan tot U bekeren met hun gehele hart en hun gehele ziel en wanneer zij tot U bidden in de richting van het land, dat Gij aan hun vaderen gegeven hebt, hoor dan Heer in de hemel naar hun gebed (1 Kon. 8:48,49).
Salomo voorzag al iets van wat er in de toekomst zou gebeuren. Het volk, waarvan hij koning was, zou domme dingen gaan doen, zich van God afwenden. Door zo te handelen, zouden ze gegarandeerd in de knoei komen. Maar: daarna zouden ze belijden, dat ze gezondigd hadden, oneerlijk en onoprecht waren geweest. Ze zouden erkennen, dat ze door het leven waren gegaan, zonder God te raadplegen. En daarna, daarna dus pas, zouden zij zich bekeren. Misschien kunnen wij ons de volgorde zo voorstellen:
oppervlakkig, in eerste aanleg bekeren;
tot schuldbesef komen;
diepgaand, meer definitief bekeren; bekeren met het gehele hart en met de gehele ziel.
Met het gehele hart betekent: met het meest innerlijke van de persoonlijkheid, met dat gebied van de geest, waar geloof, geweten en dieper-kennen zetelen. Met de gehele ziel betekent: met het meer aan de oppervlakte liggende deel van de persoonlijkheid, met het gebied van de geest, dat domein is van verstand, gevoel en wil.
Het diepgaande karakter van die bekering zou zelfs blijken uit hun manier van bidden. Hun gebed zou laten zien, hoe ze nu helemaal in de sfeer van God waren, zo er in, dat ze zelfs gingen knielen in de richting, waarvandaan zij hun heil verwachtten. Dan zou God ook verhoren. Salomo durft dus niet aan God te vragen of Hij ook verhoort bij een oppervlakkige bekering. Met die term bedoel ik een bekering, die niet dieper gaat dan wat beweging in het gevoelsleven.
U, die dit leest, bent misschien wel eens ingegaan op een uitnodiging om een beslissing te nemen. Dat is een bekende wijze van uitdrukken in evangelisatiesamenkomsten (reclamecampagnes voor Jezus). Met honderden anderen in zon grote zaal of tent stond u van uw plaats op en liep naar voren, tot bij het podium. Daar sprak u samen met die velen om u heen een gebed uit. Ook voerde u met een daar aanwezige, verder gevorderde christen een gesprek. Waarom handelde u zo?
het orgel speelde zo mooi;
of er was juist zulk een indrukwekkende stilte,
En toen moest u wel. Goed gedaan hoor; maar er is een mogelijkheid, dat u op de golven van uw emoties naar voren dreef. Daar kon die evangelist niets aan doen. Het is zijn bediening en zijn roeping om het visnet uit te werpen en massas vissen te vangen. Maar daarna komt het uitsorteren. Als u inderdaad bij uw eerste keuzebepaling in hoofdzaak sentimenteel zou zijn geweest, is het zaak om de bekering te verdiepen. Anders gaat het met u als met de vissen in het verhaal de gelijkenis door Jezus verteld: wel even aangetrokken, maar niet blijvend (Matth. 13:4 . À propos even tussendoor als u die gelijkenis leest, zult u misschien denken: Die teruggegooide vissen boften toch eigenlijk! maar dat is het nu juist met gelijkenissen: de kerngedachten moeten vertaald worden in geestelijke begrippen. Voor allerlei rand gedachten is dat niet nodig of zelfs niet mogelijk. Maar nu weer naar ons onderwerp terug: wij zagen, dat u zich moet laten uitsorteren, dat u een aanvankelijke bekering behoort te verdiepen. Hoe doet u dat nu? Vraag aan de Heer, of Hij uw vervelende streken aan u te binnen wil brengen. Vraag Hem om dat zo te doen, dat u berouw krijgt en eraf wilt. Vraag Hem maar om de ballon van uw hoogmoed en uw tevredenheid met uzelf door te prikken. Vraag Hem zelfs om zijn fijne, scherpe mes te zetten in de zweer van uw grofheden, kwetsende houding jegens anderen, roddel en liefdeloosheid. Dat is: schuldbelijdenis, erkennen dat al uw poeha ook gewoon poeha is.
Misschien zegt u: Nooit en te nimmer! God mag vele van mijn zweren genezen. Maar dat ene abces
Laat Hij daar maar vanaf blijven. Dat is maar zo klein. Dat gaat vanzelf wel over. Flink zijn. Ook het foutje van die kleine ontsteking aan God voor genezing toevertrouwen. Als God die nu open mag maken, gaat de etter er naar buiten uit. Later zou die vuiligheid wel eens naar binnen kunnen doorbreken. Wanneer de Heilige Geest u overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel (Joh. 16:, dan krijgt u een geneesmiddel voor uw geestelijke ogen om te zien (Openb. 3:1.
U ziet uw oneerlijkheid, onoprechtheid, eigenwijsheid en de door u geslagen wonden. Schuldbelijdenis, bevrijdend erkennen, dat het niets gedaan is met u, brengt u tot diepere bekering. Even terug naar uw eerste bekering; weet u nog, hoe een groot koor van mensen toen zong: Zoals ik ben en anders niet. Onder de klanken van dat lied liep u ontroerd in de richting van het podium. Nu bij uw diepere bekering zingt een engelenkoor een vreugdelied (Luk. 15:10). En u zingt innerlijk zelf mee: Zoals ik ben en anders niet. De bekering begint nu door te werken naar de diepste lagen van uw persoonlijkheid. Eindelijk houdt u op, om de paraplu van uw prestige op te houden
en wat werden tot voor kort uw armen daar moe van. Wat is het goed voor de conditie om die paraplu van zich groot houden dicht te klappen. Wat is het heilzaam om toe te geven, dat u een klein, foutenmakend mens bent, die zichzelf niet kan herstellen.
Wat zijn de eerste gevolgen: nu gaat u ermee beginnen om uw gebedsleven te zuiveren van storende bijmengsels. U stemt de radio van uw ziel tijdens uw gebed zo af, dat Gods zender beter doorkomt. U vraagt aan Hem om u met zijn Heilige Geest zo te helpen, dat u steeds meer haarzuiver Gods golflengte kiest. U vraagt aan God om hulp om de antenne van uw zieleradio precies, maar dan ook precies op zijn koninkrijkszender te richten. Dat is overdrachtelijk gezien bidden in de richting van het land. En dan komt de stem van de Heer door. Hoe? Dat is moeilijk te beschrijven. Gods stem is bijna altijd verpakt in uw eigen gedachten. Wat er aan nieuwe ideeën bij u opwelt, is blijer, reiner, positiever. Daaraan herkent u Gods wil, waarvan die andere, betere, gezondere gedachten de voertuigen zijn. De stem van de Heer begint hoorbaar te worden, zoals het kan: luid, sterk, storingloos, fadingloos, zelfs zonder de minste ruis. En de inhoud? Boodschappen van vergeving en aanwijzingen voor verder handelen.
27-01-2007, 19:22 geschreven door Gerritse
|
