2.4.3.2      Laf terugkrabbelen hoort niet bij een zich inzetten voor een geheel nieuwe

levenshouding

“Gij nu had u bekeerd, maar gij zijt weer omgekeerd” (Jer. 34:15,16).

In deze tekst gaat het om een groep mensen, die erg had klemgezeten. In die periode herinnerden zij zich opeens, dat zij een bepaald gebod van God – de vrijlating van slaven betreffende – niet meer hielden. Wel, ze lieten hun slaven vrij, de druk verdween. Waarom? Het onderhouden van Gods geboden begon hen uit het rampgebied te brengen. Het rekening houden met Gods wet werd door Hem als een aanzet tot bekering gezien. Maar toen de druk verdwenen was, zeiden ze ieder tot zijn slaaf: “Had ik jou vrijgelaten? Had ik dat zelf gezegd? Kom nou, je moet je vergist hebben!” Daarna konden ze nog best zalvend bidden, maar voor God was het klaar. Het terugkrabbelen van hun nauwelijks begonnen gehoorzaamheid aan Hem zag Hij als een ‘zich weer omkeren’. Wat laf; wat stom: bekering in de verdrukking… omkeren… de bekering teniet doen na de verdrukking. En toch: wat veel voorkomend.

Misschien hebt u zich ook zo wankel bekeerd. U merkte, dat het niet goed met u ging. Uit uw herinnering puttend, schoot het u te binnen, dat sommige aspecten van uw leven in strijd waren met Gods voorschriften. Laten we eens een voorbeeld noemen. Het betreft niet u, maar ‘zo maar iemand’. Er is een man, die zijn vrouw kwelt door voortdurend te schimpen op haar huishoudvoering, kleding, opvoeding van de kinderen. Hij houdt haar als het ware gevangen in een web van pesterij. Waarom  handelt hij zo? Innerlijke onvrede drijft hem ertoe, zich af te reageren. Zijn vrouw, die als ‘allernaaste’ het dichtst in zijn buurt is, kiest hij voor dat ‘stoom afblazen’ uit. Deze vorm van ‘stress-vermindering’ blijkt toch niet voldoende. Hoge bloeddruk wordt geconstateerd.

Onze ‘voorbeeldman’ heeft een christelijk verleden. Hij krijgt er oog voor, dat hij fout was tegenover zijn vrouw en tegenover God. Hij houdt zijn tong verder in toom. Zij heeft een heerlijke tijd; zijn bloeddruk herstelt zich. Maar zodra de gezondheid weer in orde is…! “’t Was een mooie periode”, mijmert zijn vrouw later wel eens onder zijn hernieuwde scheldkanonnades. Deze man had zich – zeer voorlopig en zeer wankel – bekeerd. Al was het dan ook uit angst, hij deed althans iets ter wille van God. Dat was – hoe schamel ook – in ieder geval een begin. Maar: hij schoof onder dat wankele vloertje geen hecht fundament. Op die manier keerde hij zich weer van God af. Hoe doet u het nu beter? Als u er zo voorstaat, kunt u bijvoorbeeld bidden: “Heer, in de naam van Jezus biecht ik u iets op: ik gebruik u als een verzekeringspolis. Wanneer U de schade geregeld hebt, ben ik van plan, U weer op te bergen. En toch wil ik U niet opbergen. Ik ben van plan om mijn vroegere streken weer te gaan uithalen. En toch: ik wil ze eigenlijk niet meer gaan uithalen. Help mij, Heer”.

03-03-2007, 18:42 geschreven door Gerritse