5.2.2.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Er was veel dwarsheid ten opzichte van het geloof in Jezus

-         (de Joden) zeiden tot Jezus:

“Wat voor teken doet Gij dan, opdat wij mogen zíen en U gelóven… wat voor wérk doet Gij…?! (Joh. 6:30)

Het zijn echt de slechtsten niet, die hier met Jezus in gesprek zijn. Er is een groot wonder gebeurd: het te eten geven van vijfduizend mannen, ongerekend de vrouwen en kinderen (6:10), zonder dat het voedsel er eigenlijk wás (:11).

De grote groep, die dat meemaakte, is al geslonken tot een veel kleinere, die maar een páár bootjes nodig heeft (: 23) om Jezus achterna te reizen over een meer naar de plaats, war Hij misschien nú al wéér leuke dingen doet (:24).

Echter, nadat ze Hem toch heus en eerbiedig hebben begroet (:25), komt er een –daarbij wat vreemd afstekend- hoekig antwoord:

“Jullie bent in Mij geïnteresseerd vanwege dat bróód en die vís gisteren (26)…: tijdelijke zaken. Ik zag jullie zo graag ‘in’ voor eeuwige, blijvende ideeën. Werk nu eens in díe richting (27).”

Beetje onverwachte reactie, maar toch: een bekende term: wérk. Goede werken van God verrichten… dát zal Jezus wel bedoelen:

      “Vertel eens: wat moeten we allemaal voor werken dóen?! (28).”

En Jezus weer:

“Geen werken… één werk… in Mij geloven, die heel in het bijzonder door God ben gezonden (29).”

En dán komt onze tekst.

…. Eerst zien en dán geloven. Eerst een écht teken; wel áárdig hoor, dat kunstje van gisteren. Maar kom dáár nu niet mee aandragen, alsjeblieft. Mozes voedde indertijd een miljoenenvolk veertig jaar met brood uit de hemel (31). Dat was toch heel andere koek dan twintigduizend luitjes zo eens één keer.

Ach: ik láát het hier nu maar bij. Vroeger heb ik dit schriftgedeelte ook al eens besproken (4.7.1.). Ik heb toen hel andere dingen gezegd. Heel begrijpelijk. Teksten zijn als edelstenen. Ze lichten telkens weer anders op bij iedere nieuwe invalshoek.

In déze gedachte heet die invalshoek: de dwarsigheid van toch niet bepaald slecht bedoelende gelovers áán Jezus, wanneer geloof ín Jezus wordt gevraagd.

Die dwarsheid zit er al in, wanneer ze ijverig roepen: “Rabbi”; een hele mooie eretitel: “Hier zijn wij.”

Jezus haalt die verborgen gedachte er uit met dat pittige:

“Ja… inderdaad: daar zíjn jullie; om bróód, om iets stóffelijks. Maar vragen naar wat Ik gééstelijk te bieden heb: Ho maar.”

Dan komt de dwarsheid al wat méér naar boven. Hij heeft het over wérk. O, Hij bedoelt een leven van brave, godzalige, goede werken. En, dan opeens: ja hoor, daar is de kribbige koppigheid onverbloemd:

“Wij willen bést. Maar doe eerst maar eens iets, dat groter is dan Mozes’ prestatie van destijds. Daarbij vergeleken was zelfs dat van gisteren toch maar klungelwerk. “

Die dwarsheid gaat dóórzetten en het eind is: een verdrietige afval van velen (66).

Er is hier een duidelijk accentverschil met het vorige gegeven. Toen waren het goedbedoelende mensen, die nog heel wat bijsturing nodig hadden. Zij reageerden eerst wat teleurstellend, maar later is het allemaal nog wel góed gekomen.

Hier betreft het verhaal de poging tot bijsturing van niet slécht bedoelende mensen. Ze beginnen leuk: met eerbewijzen en betoon van ijver. Geleidelijk aan echter, juist dóór de sturingsimpulsen, krijgt hun raket een heel onverwachte, vervelend verkeerde koers.

Zie bij zo’n wildwegdraaiende redenering maar eens een koerscorrectie aan te brengen. ’t Kán lukken hoor, maar ’t blijft een karwei. Eerst de verkeerde richting en dat rondtollen neutraliseren, dán op rustige, goede koers leggen; nou nou, ga er maar áán staan.

Eerst een tussenopmerking: het lijkt wat gek, wanneer ik op mensen uit die tijd vergelijkingen uit déze tijd toepas. Echter: zó gek is dat niet. Paulus leefde in een tijd van grote sportevenementen in arena’s. Hij laat mensen uit langgeleden jaren op de tribunes van zíjn eeuw zitten (Hebr. 12:1). Ik bevind mij dus in uitstekend gezelschap.

Terug naar hier; en terug naar nú. En terug naar ú! Herkent u iets van dat dwarse ook in eigen instelling? U zit barstensvol goede wil op een warme zondagmorgen in een samenkomst. U bent dieper gemotiveerd geraakt door bijzondere dingen, die u met Jezus heeft meegemaakt. De oppervlakkig gemotiveerden hebben zich al uitgesorteerd. Zij surfen, zonnen of smikkelen bíj, óp of áán het strand.

U overweegt:

      `Zou die meeslepende sfeer van de tentcampagne ook híer zijn?`

Eerbiedig zingt u mee met een mooi lied… dat Jezus de koning is van uw hart.

Aha, dat is dus de aanbiddingdienst, zoals ze dat hier noemen, wat nu net begint. Hé, iemand zégt iets, is dat nu profetie?

“Mijn kinderen, Ik wil dat jullie wégkijken van allerlei aardse opwinding en héénkijken naar mijn hémelse acties.”

Wacht eens, dat is afgesproken werk. In deze groepen zijn ze niet betrokken op het grote gebeuren; de kernbewapening. Dit is heel gewiekste indoctrinatie om niet naar de landelijke betoging te gaan.

(Deze Bijbelstudie is al jaren geleden geschreven).

Even later de spreker:

“Eén richting maar geven aan ons denken; naar Jezus toe; vól worden van zijn alles overtreffende gedachtewereld.”

Maar… maar dat is éénzijdigheid. Waar ben ik verzeild?! Men wil hier mijn veelzijdige belangstellingspatroon uitlogen tot blinde gehoorzaamheid: Befehl is Befehl.

Ja zeg: waar ben ik terechtgekomen?! Wie is die Jezus eigenlijk helemaal? Gandhi veranderde de wereldgeschiedenis. Laat Jezus dat maar eens overtreffen.

Toegegeven: die honderden, die gisteren naar voren stroomden, die vrouw, die zei dat ze genezen was… indrukwekkend hoor.

Maar och, een weekje is dat wel vol te houden, maar zo’n Gandhi hè, een heel léven!

Volgens mij duikelt uw raket stuurloos rond. Zo komt hij nooit in een zinvolle baan. Zo verbrandt hij een keer in de wrijving met allerlei tegenslag.

De hele sfeer van de samenkomst wás zinvol. Want  die sfeer bracht de verkeerde elementen in uw programmering aan de dag.

… Kwam u als een sympathisant naar binnen? Ging u er al half en half als een afvallige uit? Het is niet Jezus’ schuld. Zijn impulsen waren goed. Uw boordcomputer verhaspelde ze echter door allerlei kortsluitingen tot een bedroevend resultaat.

In de ‘regelkamer’ roepen ‘ze’:

“”Moet je nou zien, wat doet ie nú weer… kijk ‘m nu toch ‘spinnen’. Gebed mensen… gebéd! Eerst de koers althans horizontaal. En dán: dat onvoorspelbare getril er uit.”

Dus: wees niet trots op uw dwarsigheid. Wees er integendeel voor op uw hoede. Waakzaamheid: ja. Onwillig tegensputteren: nee. Echt, wat die profetie en die spreker zeiden, is wáár. Dwarsheid ten opzichte van het geloof in Jezus moet wég, voor u zelfs maar kunt begínnen aan het wegwerken van de weerstand ertegen.