Niemand aan wie ik speciaal moet denken vandaag, dus laat ik onbekenden maar de revue passeren. Op de voorgrond staat de verdwenen onderzeeër, van de firma Ocean Gate Expeditions. De onderzeeërs die deze firma liet construeren hebben niks van doen met bescherming van het onderzeese patrimonium, maar lucratieve verlofjes en uitstapjes aan te bieden voor wie alles al heeft gehad en naar avontuur snakt. De firma bestaat louter en alleen om miljardairs of andere rijken een exclusieve onderwatertrip te gunnen voor 230.000€ . Het is niet de "Yellow Submarine" die The Beatles bezingen maar een witte onderwatersigaar die 5 personen herbergde in een beperkte ruimte, die naar het wrak van de door bacteriën aangwreten Titanic wilde gaan bekijken. De beroemde boot, die zonk in april 1912, ligt op 3.800m diepte en het curieuze bootje was uitgerust om tot 4000m te duiken. Bij het ongeluk met dat gigantische onzinkbare schip kwamen er 1552 mensen om het leven. Zijn dat er nu 1557 geworden? Of heeft de schipper/kapitein de mogelijkheid gezien om terug naar de oppervlakte te komen en nu zonder zendapparatuur zit om zijn positie duidelijke te maken? In ieder geval, als ze niet overleven is het een dure prijs om te sterven. De 'erven' zullen in spanning op het thuisfront zitten wachten of er rijkdom onverwacht in hun schoot zal worden geworpen. Tot zover dit onderwateravontuur waar er een vervolg op komt. En uit het kelderwater is er in Brugge een 'loden' kist tevoorschijn gekomen. Dàt moet zeker de restanten van een belangrijk iemand bevatten zoals heiligen, koningen en keizers, aldus de archeologen ter plaatse. Enkel de groten der aarde verdienen een 'loden' kist om ten eeuwigen dage te worden gevonden en liefst 'intakt'. Ik ben eens curieus! Nieuwsgierig ben ik natuurlijk ook naar de twee vorstinnen, niet die uit het verhaal "De Vorstinnen van Brugge" uit de historische BRT reeks van 1972, maar de twee koninginnen "Van Vlees en Bloed" en dat is ook weer niet de titel van de VRT reeks uit 2009. Vandaag komt het Hollandse koppel ons land bezoeken. Van de mannen moet ik vestimentair niks vertellen, dat is gewoon in een stadspak dat die zullen verschijnen. Maar beide vrouwen zijn zéér modeminnend, modebewust en uitdraagsters van de Belgische mode. Chauvenistisch als ik ben vind ik onze koningin iets eleganter dan haar Nederlandse tegenhangster, afkomstig van Latijns-Amerika. Tot morgen
Ik heb mijn wandeling al gedaan. De strandgasten zijn al present op het strand evenals de zonnekloppers. De wandelaars kuieren nog rustig op de dijk. In de zijstraten ziet men de haastige winkelaars die nog vlug hun boodschappen willen doen vooraleer zich ook op het zand te gaan nestelen. Een rustige voormiddag aan de zee, met goed weer, blauwe luchten, hier en daar een enkel verloren gewaaid wolkje en een rustige tevreden zee. Het zijn nog de weken van de 3e leeftijd vóór de invasie van het jongere en kleinere grut. Maar ik ben altijd blij met de mengeling van jong en oud. Ik hoor graag de kinderen, zie graag de ouders hollen achter de loopfietsjes, het gesmos met de ijsjes, de wafels en de frieten met mayonnaise en ben gelukkig dat ik het gewoon kan bekijken zonder er zelf aan deel te nemen. Eens heb ik dat zelf allemaal gedaan en nu is het aan de volgende generatie om het strandplezier en gesmos mee te maken. Samen met de hond zit ik op de bank al dat leven af te zien en geniet ervan. Ik heb natuurlijk ook al de krant gelezen met de verslagen van al de festivals. Iedereen was lovend over het optreden van Johnny Depp, nog méér over de transformatie van Helmut Lotti, maar bovenal het 3u durende optreden van de onverslijtbare rocker The Boss, Bruce Springsteen. Ik ben van die laatste een héél grote fan maar heb of zal nooit naar een live act gaan kijken. Niet van hem of iemand anders, want de luidsprekers met de bassen die oorverdovend lawaai produceren, doen de grond trillen en dat kan ik niet hebben. Ik luister dan thuis maar naar een van de vele CD's van deze, nu al 73 jarige man. Een ander nieuwtje in de krant kwam van Herman Brusselmans. Na 37 jaar heeft hij eindelijk besloten om met een kortere haarsnit door het leven te gaan. Volgens eigen zeggen 'omdat zijn langere haren allemaal pierendood waren'. Hopelijk overkomt hem nu niet hetzelfde als Simson/Samson en verliest hij nu ook niet zijn schrijfkracht. De legendarische Simson verloor zijn kracht door in een onbewaakt moment, de oorzaak van zijn kracht te vertellen aan de tempelprostituee Delialah, die prompt zijn haren knipte en Samson tot een zielig manneke herleidde. Het verhaal is te lezen in de Bijbel, meer bepaald in het Oude Testament in het "Boek Rechters". Vele malen is het verhaal geschilderd o.a. door Rembrandt (1606-1669) en in onze tijd bezongen door Tom Jones en Middle of the Road. Tot morgen
Honderd druppels om de tuin, het gras, de bloemen en het onkruid te verblijden. En direct aanwezig, samen met dat regenwater, 100 muggen om mij te ambeteren en mij, zoveel als mogelijk, van mijn bloed te ontdoen. Dat is dan naast de zomerse zwoele nachten ook een feit dat me weerhoud van te slapen. De hitte temperaturen zijn niet altijd feel-good momenten, en toch geniet ik er volop van om met luchtige kledij te kunnen rondlopen en al mijn poriën zoveel als mogelijk bloot te stellen aan de warme buitenlucht. Maar vooral op de middaguurtjes is het meestal binnenzitten en tv kijken. Ik mis de avondprogramma's omdat ik zo lang mogelijk wil buitenzitten. De siësta wordt gebruikt om naar de koers te kijken, de opgenomen programma's te bekijken of wat zappen op zoek naar wat nieuws en interessants. Zo kwam ik bij 'Trooping the Colours' terecht op de BBC. Dé tv-zender van het land dat eeuwenoude tradities in stand probeert te houden en daar ook in slagen. Op korte tijd zijn er toch wat specialekes uitgezonden, de begrafenis van Hertog van Edinburgh en vorig jaar van Queen Elisabeth, met alle noodzakelijke geplogenheden voor een rouwritueel. Dit jaar de ceremoniële installatie van de nieuwe koning. Gisteren het aanschouwen van the King on his horse, van zijn Household Guards. Na 37 jaar onderbreking kon een koning weer eens vanop zijn paard aan troepenschouwing doen. Hoe die 75 jarige man vandaag zal doorkomen, daar durf ik zelfs niet aan denken. Een cortisone-infiltratie, of veel dafalgans? Een man van wat oudere leeftijd, met rugklachten die 2u op de rug van een paard doorbracht? De Gouden Koets kon niet gebruikt worden voor zijn inauguratie omwille van 'niet comfotabel genoeg voor King & Queen' omwille van zware rugklachten van beiden. Natuurlijk wil Sjarel, na zo'n lange wachttijd alle egards van zijn koningsschap meemaken, desnoods met het trotseren van zware lichaamlijke klachten. Tenslotte moet de vorst fris, fit en jong ogen voor zijn onderdanen om in hun gunst te kunnen staan. Niemand is gediend met een kreupel koningspaar. Zijn voorvader Charles II (1630-1685) voerde dit feest in en deze parade werd geofficialiseerd in 1748. Ik heb dus naar dit kleurrijk spektakel gekeken, waarbij er veel figuranten in optraden: 1500 soldaten, 400 muzikanten, 300 paarden (moren, schimmels, arabische volbloeden..). En bij de muziek waren er natuurlijk de klassieke marsen te horen maar ik hoorde ook flarden van "Soldiers who want to be heroes" van Rod McKuen (1933-2015). Tot mijn verbazing enkele noten "Catootje" van Wim Sonneveld (1917-1974) Vooral de noten van "...in de karrek, in de karrek, zei de dominee...", hoorde ik en ging de rest van de zinnen maar eens terug opzoeken. Het is een lied met een kettingrefrein, "zei dominee", "zei wafelvrouw", "zei lichtmatroos".....het is gebaseerd op een Hamburgs volksliedje uit de 18e eeuw als protestsong tegen Franse overheersing en met een melodie uit "Le Nozze di Figaro" van Mozart (1756-1791). Tot morgen
Het is een belanrijke dag vandaag en niet alleen omdat het de eerste dag van het weekend is maar ook omdat er vandaag een vraag op eenieders lippen verschijnt: gaat het regenen of niet? De lucht is in ieder geval grijs en zwoel, wat er kan op wijzen dat er misschien een onweder vanuit Frankrijk de grens kan oversteken. De bijhorende nattigheid bij dat natuurfenomeen is van harte welkom het lawaai en de flitsen niet. Maar zoals al zo dikwijls gebleken is, over het weer hebben we als eenvoudige mensen niet te kiezen. Het is altijd nemen wat zich aanbied. Eén ding leert ons het weer, men moet daar nooit 'koleirig' over worden. Dat is het Vlaamse woord van de dag. Dat kan men af en toe wel eens worden als men weer wat leest over onze consumptiemaatschappij, meer specifiek onze houding tegenover dieren die voor consummatie* gekweekt en geslacht om opgepeuzeld te worden. Door nieuwe woorden te introduceren probeert men het kwalijke van heel die industrie op de achtergrond te verschuiven al blijft die hetzelfde en blijft die bestaan. Vorig jaar was er het woord 'welzijnskippetje' dat ons moest doen geloven dat die trager groeiende kip content was om op ons bord te belanden. Ze was na 50 dagen ipv 42 dagen al stokoud te noemen en moest niet op haar aftakeling wachten. Nu komt er een 'koeienplafond', dat de koeien moet verzekeren van een aangenaam leven vooraleer ze geslacht worden door een kogel, mes of elentriek. Dat zou ten goede komen aan het vlees dat ze zouden leveren, omdat ze een stressloos leven konden leiden gedurende enkele weken, enkele maanden of een jaar. Het koeienmaximum zou ingevoerd worden in de stallen, op de boerderijen, in de weiden. Natuurlijk wilde ik weer wat meer weten over die grote logge en soms bont gekleurde weidedieren die me van yoghurt en boter voorzien en af en toe een beefsteak. Ik tikte de vraag in "Hoe lang leven de koeien?" en stootte op een artikel in het tijdschrift : HuisdierHier.nl, geschreven door Anita Bozic op 13 februari 2022. Wel je mag me geloven of niet, maar ik heb, door het lezen van dat item, een dégoût gekregen van heel die koeienhandel. Wat men de kalveren, vaarzen, stieren, melkkoeien en vleeskoeien aandoet, in hun korte leven is echt niet fraai te noemen. De Rosa's, de Jacoba's, de Carla's en de Annie Twee's van Martine Bijl (1948-2019), die normaal een 15-20 jaar kunnen leven in vrijheid en goede gezondheid, halen dikwijls hun eerste verjaardag niet en met veel kwellingen op de koop toe. Ben je verZot op kalfs- of rundsvlees, lees dan niet het verhaal van de koeien, hun leven en ouderdom. Tot morgen
*consummatie: niet verwarren met de voltrekking van een huwelijk door de eerste geslachtsgemeenschap en dat mag opzich ook niet verward worden met de huwelijksvoltrekking.
Het warme, zonnige zomerweer maakt de hond loom en lui. Zijn bazinneke ook! En als ik zo naar voorgaande jaren kijk, is de 16e juni altijd al gezegend geweest met veel zonneschijn. Maar beiden zijn we ook een beetje allergisch voor de zon. We zijn dus liefhebbers van de schaduw. Alleen 's morgens is de zon nog mild en gaan we op pad. Dan bekijken we eens hoe de werken aan de nieuwe dijk vorderen en of de aanplant het overleeft. Vanaf vandaag staat er ook het reuzerad opgesteld. Of het al werkt ben ik niet gaan controleren. Hopelijk blijft het tijdens de vakantieperiode staan. Ik zal er wel eens een toertje mee draaien om de zee en het hinterland te kunnen bekijken vanuit een hogere en andere hoek. Dat is het goede en vrolijke nieuws. In de sportwereld gebeurde er gisteren een zware valpartij waarbij 2 renners tijdens een afdaling van een rit in het gebergte, in het ravijn duikelden. Een 21 jarige renner kon met een beetje hulp uit de diepte naar de weg kruipen, de andere moest met zware verwondingen met de helikopter naar het ziekenhuis gebracht worden. De 26 jarige Zwitser, Gino Mäder, is er deze morgen aan zijn verwondingen overleden. Of de Ronde van Zwitserland verder zal gereden worden zal deze namiddag wel meegedeeld blijken. Verder is er in de krant heel wat heisa ontstaan over het seksleven van de de voorzitter van een politieke partij. Dat interesseert me nu geen zier of hij de liefde bij een man of een vrouw vindt. Wat me wel een beetje tegen de borst stoot is dat een journalist, die dit video interview maakte, geld vraagt aan eventueel geïnteresseerde media om het uit te zenden. Gelukkig is er niemand op ingegaan. Privé is privé en als iemand zelf er mee naar buiten komt moet er geen geld voor gegeven worden. Een ander 'hot' item is dat Helmut Lotti een 'metal-icoon' wil worden met volle haardos en leren hosen. Dit weekend zal dat te horen en te zien zijn op het 'Metal Meeting Graspop Festival' in Dessel. Het zal er niet de romantische "Stille Kempen op de Purperen Hei" meer zijn. Armand Preud'homme (1904-1986) zou van verbazing nog eens achterover vallen en zoals nu al is, blijven liggen in zijn graf.Tot morgen
Beste mensen, hebben jullie ooit al een titel van een boek zien verschijnen aan de hemel? Wel dezer dagen kunnen jullie dat specialeke nog een paar keer zien aan de nachtelijke hemel. Iedereen heeft wel al van de titel, "Mannen komen van Mars, de Vrouwen komen van Venus" van John Gray gehoord. Wel als jullie naar de heldere zwarte koepel kijken rond 23u, kunnen jullie de twee planeten, broederlijk of zusterlijk naast elkaar zien prijken in het westen- noordwesten. Natuurlijk staan ze samen dicht vanuit mijn tuin gezien, de onderlinge afstand zal wel ettelijke miljoenen km zijn. Venus staat het dichtste bij. Met dergelijke observaties kan ik me goed amuseren als ik 's avonds buiten sta om de hond zijn boodschappen te laten doen. Er is ook nog een John Gray, een filosoof uit Groot-Brittannië met dezelfde naam, even oud als ik. Verder is er nog een Amerikaanse John Gray, pastor uit 1973, waar wat schandaaltjes aan kleven. John Gray, is een Amerikaanse schrijver uit 1951. Die moet je zoeken als je wat meer over dezen mens wilt weten. Zijn bedenking erbij: mannen zijn anders, vrouwen ook. Bij mannen geldt macht, prestatie, vaardigheid en daarom is Mars, de Romeinse oorlogsgod die toen ook nog een paar vruchtbaarheisdsfuncties erbij kreeg, een ideaal voorbeeld voor de venten. De vrouwen waarderen meer de schoonheid, zijn emotioneler en hebben graag een goede communicatie en conversatie. Daarom is het gepast haar Venus te noemen, de Romeinse godin van de liefde en de beschermster van tuinen en wijngaarden. De planeet Mars is wel kleiner dan de aarde en minder helder dan Venus. Ik wil wel een quote van John Gray, de filosoof, schrijven. Achter veel van zijn ideeën schuilt een waarheid, waar ik me in kan vinden. "De aarde is zelfregulerend, en we zullen eerder vernietigd worden dan dat we de aarde zullen vernietigen". Hij zegde ook: "het wegwerken van de religie zal de samenleving niet beter maken". Tot morgen
Ik heb mijn voormiddag een beetje verdaan, al is dat niet de juiste benaming voor het sjouwelen, babbelen en kletsen met de buren. Het ene koppel kwam na 10 dagen terug, vol blijdschap naar hun frisse woonst. Het andere koppel moet met tegenzin maar noodgedwongen naar het snikhete binnenland. De zeebries doet wonderen en is in ieder geval een aanrader voor mijn leeftijdsgenoten. Misschien moet ik me verontschuldigen voor mijn hardvochtigheid tegenover mijn collega's- gepensioneerden. Het was zo zalig op den dijk, goede temperaturen, een mooie aanblik van zee en strand en een deugddoend ijsje, dat ik niet kon begrijpen waarom de jaggers daar geen oog voor hadden. Blijkbaar was de bespreking van de kwaaltjes, belangrijker dan de schoonheid van onze Noordzee. Wat kriepen, klagen en zagen maakt ook deel uit van ons Belg zijn, maar ondertussen moeten we toch wel meer oog kunnen hebben voor de fantastische natuur. Er zijn vele andere gespreksonderwerpen dan kommer en kwel. Zoals over een 86 jarige Milanees/Longobard, die al een 'mummie' was vooraleer hij voorgoed in zijn kist terecht kwam. De Italianen krijgen vandaag vrijaf om zijn allerlaatste reis te volgen. Voor degenen die niet in de Dom van Milaan aanwezig kunnen zijn, de RAI geeft live-verslaggeving. Heeft de jarige 'mr Great President of all' de mosterd bij deze man gehaald om te weten te komen hoe hij onder alle beschuldigingen kan onderuit komen? In de politiek gaan! De wetten zodanig maken of herzien dat al wat je deed of doet wettelijk in orde is. Maar onze Amerikaanse politieker heeft vergeten dat beleids papieren in de federale geheime bibliotheek moeten bewaard worden en niet op zijn toilet of badkamer in Florida. Natuurlijk pleit hij onschuldig, geen haar op zijn hoofd heeft eraan gedacht, 'zelf' een doos met paperassen te verplaatsen van Washington naar Mar-a-Largo. Zijn handjes zijn alleen maar gemaakt om theatraal een handtekening te zetten of een club vast te houden om op een balletje te slaan. Van dit proces zullen er nog ettelijke afleveringen volgen. En dan kom ik aan de titel van mijn blog: index. Ik spreek hier niet over het cijfer dat over de consumptieprijzen en levensduurte gaat. Wel is het een belangrijke 57e verjaardag voor boeken-en lezendminnend katholieke deel van de wereldbevolking: de afschaffing op 14 juni 1966 van 'Index Librorum Prohibitorum', de afschaffing van de aanduiding van I → V kwotering van boeken. Door het ontstaan van de 'Boekdrukkunst' rond 1450, kon er op grote schaal een verspreiding plaatsvinden van ongeoorloofde lectuur voor de leken-gelovigen. Paus Paulus IV (1476-1559), gaf aan de 'Congregatie van Inquisitie' in 1559, de opdracht een lijst van verboden boeken op te stellen en voorwaarden om op die lijst te komen: ketterij bevattend, moreel verwerpelijk, expleciet een seksueel karakter hebben enz. Op het moment dat Paus Paulus VI (1897-1978) deze index afschafte waren er ongeveer 4000 titels waarvan de meerderheid filosofische werken en boeken van kerkhervormers waren. Een weetje: 1344 titels stonden sinds de 17e eeuw op de lijst, 1191 sinds de 18e, 1358 sinds de 19e en 298 in de 20e eeuw waaronder, tot 1966, de boeken van Gerald Walschap (1898-1989). Alles mag gelezen worden, veel leesplezier. Tot morgen
Het zal een mooie dag worden en zoals alles moet iets gewoons of uitzonderlijk in het Engels gezegd worden: another glorious day. De song van Bruce Springsteen "Glory Days" begon ik direct te neuriën.Tot mijn verbazing zijn er nog songs met ongeveer dezelfde titel. "A glorious day" van componist Albert Roussel (1869-1937). Het enige werk dat hij schreef voor een harmonieorkest. Er is ook "Glorious Day" van de 'Casting Crowns', een christelijke rockband, een voor mij onbekende muziekgroep. Natuurlijk heb ik dat eens beluisterd, en deze christelijke geïnspireerde song was best leuk om te horen. Ik heb al een paar muzikale uurtjes achter de rug, kan je wel zeggen, op deze zonovergoten morgen. In mijn lijstjes die ik nakijk zag ik ook weer enkele schrijvers staan, zoals Lode Zielens (1901-1944), omgekomen tijdens het bombardement op Antwerpen. Zijn bekendste en verfilmde werk is "Moeder, waarom leven wij?". Een vraag die iedereen zich wel eens stelt. Maar zoals al zo dikwijls gebeurd is, herken ik de schrijvers en hun belangrijkste werken zonder dat ik het boek in mijn kast liggen heb en al zeker wetend dat ik dat nooit gelezen heb omdat het een genre is dat niet tot mijn interessesfeer behoord. Maar toen herinnerde ik mij dat we in de humaniora tijdens de lessen Nederlands gebruik maakten van de handboeken en bloemlezing, "Noord en Zuid" waarin van vele belangrijke schrijvers en dichters een voorbeeld van hun schrijven of inhoud van een boek was afgedrukt. Dat moesten we dan lezen, bespreken en een essay over schrijven. Vandaar dat ik me zoveel herinner van de wereldliteratuur en schrijvers zonder dikwijls een boek van hen gelezen te hebben. Naar mijn zoektocht naar de juiste titel van dat hand-leerboek kwam ik natuurlijk weer vanalles tegen dat daarmee verband hield. Er was een televisieprogramma 'Noord-Zuid' (1978) geweest met het enfant terrible van Vlaanderen, Johan Anthierens (1937-2000) als gastheer en de charmantste presentatrice van Nederland, Mies Bouwman (1929-2018) als gastvrouw. Dat werd van het scherm afgevoerd omwille van de onbeschofte taal van Johan, die er plezier in vond de mensen te schofferen en te kleineren. De schrijfster Elisabeth Gaskell (1810-1865) schreef ook "North and South" dat tot tweemaal (1975 en 2004) tot een televisiereeks werd verfilmd door de BBC. De boeken van John Jakes (1932-2023) "North and South Trilogie" werden door de Amerikaanse ABN ook tweemaal verfilmd. Herinnering aan een boekske uit mijn jeugdjaren!. Maar door die 'glorious days' is het wel noodzaak om veel vocht tot mij te nemen, ander drogen mijn hersenen uit en meteen ook mijn inspiratie. Mijn vochtvoorraad ga ik niet meer bijvullen met een ijsje. Het was zo'n ontgoocheling gisteren op den dijk. Ik bevond me in een openlucht seniorie. Op elke bank waar ik me tussen de jaggers wriemelde was het een geklaag en gezaag over de gezondheid, de bijhorende behandeling, de te nemen pillen en de voordelen of nadelen van het type rollator waar ze mee op stap gingen. Ik blijf thuis en zie de zee wel liggen 's morgens vroeg of 's avonds laat. Tot morgen
Gisteren was er een heel verfrissende bui op het einde van de dag. Wat gerommel tussen de wolken was er ook te horen, maar geen onweer om schrik van te krijgen, al moet de hond van den donder niet weten. Ik denk dat alle planten genoten hebben van deze waterpartij dat voor hen toch lichtjes gezonder is dan het kraantjeswater dat té veel kalk bevat. Het stof en zand zijn eens weggespoeld en alles heeft weer een propere en frisse aanblik. Ook op de dijk was alles weer eens op natuurlijke wijze schoongeveegd. Ik ben deze morgen al eens gaan kijken en alles zag er zó mooi, rustig en vredig uit. In de vroegte komt men enkel de hondenbaasjes met hun hondjes tegen. Die moeten er voor zorgen dat woefie wat beweging krijgt na een lange warme nacht. Maar de hitte is nu al op het appèl. Voor de rest van de dag zal het weer een rustige bezigheid zoeken zijn binnenshuis en deze avond eens op stap gaan om een grote crème glace aan te schaffen met een hoop crème fraîche er op, want daar heb ik nu al goesting op. En dan wat kuieren, nu de toeristen nog eventjes op zich laat wachten. Velen zijn nog aan het werken en de kinderen en studenten zitten in de moeilijkste periode van hun schooljaar: blokken en examens. Veel heb ik anders niet te vertellen. Wel heb ik bewondering voor de studenten/strandredders/zeeredders die er voor zorgden dat een prematuurke de kans van zijn leven kreeg door de reanimatie die ze toepasten. Chapeau, dat hadden ze waarschijnlijk niet gedacht toen ze de cursus EHBO volgden. Gefocust als ze zullen geweest zijn om drenkelingen uit de zee te halen, was er nu hun hulp nodig om een babietje te redden in de openbare toiletten. De moeder zal hun wel eeuwig dankbaar zijn. Tot morgen
Eindelijk is de tijd er waar al lang op gewacht werd: hemelse zomerse zonnige warme temperaturen en blauwe luchten. Zonovergoten dagen die ons de vit.D geven om weerstand te hebben tegen de griepaanvallen in de winter. Geen briesje, het is bijna windstil te noemen, enkel mijn in- en uitademen geeft wat luchtverplaatsing. De verfrissing komt dezer dagen van op blote voeten te kunnen lopen. En als ik dan de bloemen gul besprenkel met fris water, doe ik hetzelfde met mijn voeten en benen. Raar maar waar, ik zit nu echt wel veel binnen. Ook de hond zit liever aan mijn voeten dan buiten te spelen. Ik ben blij met dit prachtige weer, maar geniet er binnen van. Ik ben nooit de grootste zonneklopper van den hoop geweest maar nu is het echt uit den boze geworden om met dit weer buiten te lopen. Mijn uurtje buiten zitten heb ik al achter de rug en voor de rest van de dag zal het eens sporadisch buiten lopen zijn omdat de hond zijn behoeften moet doen en zijn poten eens moet strekken. Ik zal vandaag als tijdverdrijf eens extra kijken op instagram waar ik naast de gedichtjes van 'Loftoejoe' ook met verbazing de strapatsen van 'bebecampeiro' volg. Een manneke dat van kleinsaf, zich ontfermt over een zwarte kip die zich alle liefdesblijken van het jongetje laat welgevallen. Steeds op de hort met zijn kip in de velden, die ook in zijn bed slaapt, wordt hij op de voet gevolgd door een gans en twee honden. Ik word vrolijk van naar dat ventje en zijn dierengaarde te kijken. Voor de rest zal ik me rustig en stil houden want met dit weer is iedere inspanning goed voelbaar en er teveel aan. Ik zal uit mijn venster kijken of ik de vliegers zie, want gisteren waren er maar enkelen in de lucht te bekijken. Veel nieuws heb ik voor de rest niet te melden, daarom nog een nadenkertje: slijten is iets van vroeger, tegenwoordig gaat alles kapot!. Tot morgen
Breidag in het breimuseum van Sint Niklaas. Normaliter zou ik een bezoek gebracht hebben aan de nog werkende breimachines uit mijn kinderjaren en jeugd. De Collectie Industrieel Erfgoed en het rijke Industrieel Verleden is te zien in een fabriekshal van 600 m². Daar stelt men de verschillende soorten machines tentoon, rondbreiers, platbreiers enz, vooraleer ze allemaal computergestuurd werden en de industrie naar andere oorden met goedkopere werkkrachten verhuisden. De textielnijverheid vanaf de 2e helft van de 19e eeuw tot de jaren 1980 brachten welstand in de stad. Het Museum toont met foto's en machines, hoe de breiers, de wol en katoen verwerkten en hoe de knipsters, de stiksters, de strijksters en inpaksters er draagbare procducten van maakten zoals kousen, handschoenen, debardeurs en pullovers, gilets, vesten en kleren. Vervlogen tijden. Het verhaal en de geur van de parafine en machineolie stopten voor mijn familie bij het overlijden van mijn vader in 1979. Dus dan weet je wel dat voor mij, als meisje, de overschotten en lappen weveniet een godsgeschenk waren om poppenkleedjes te maken. En vandaag zet ik mijn enige pop die ik nog bezit eens extra op het voorplan op deze 'Werelddag van de Poppen'. Mildred Seeley (1918-2001) vond dat er wereldwijd wat meer aandacht aan dit speelgoed moest besteed worden en stelde in 1986 voor dat te doen op de 2e zaterdag van juni. Ze schreef verschillende boeken over porceleinen poppen en bezat er een grote collectie van. Na haar dood veranderden de poppemiekes voor enkel miljoenen dollars van eigenaar. En van speelgoed gesproken: the difference between men and boys, is the size of their toys. Ik begin met het goedkoopste speelgoed van de dag te vermelden: vliegeren. In alle vormen, kleuren, groottes is er dit weekend het 'vliegerfestival'. Veel van die gekleurde stoffen vogels zijn hierheen gebracht in wat duurdere speelgoedjes: VW-busjes. Die blazen hier ook verzamelen en laten zich door de goegemeente bewonderen en zeker de echte originele volkswagentjes. Tegenwoordig weer hip als mobielhome of camper. Nog wat duurder zijn de uitstappen richting Mount Everest. Dit jaar een record aantal bergbeklimmers met of zonder ervaring in het hooggebergte en dus ook met een recoord aantal valpartijen en doden. Dat kost een bom geld en dat om in file naar boven te kloefen, in een zuurstofarm gebied, om de wereld te overschouwen vanaf +8000m hoogte en dat gedurende 1 minuutje. Een ander toy is voor de miljardairs: een skelet van een 'tyrannosaurus' voor Fernand, de eigenaar van 'Den Boerentoren'in Antwerpen en reeds een derde gigantisch beest voor den Marc, om zijn reeks dino's in zijn Adventure Valley van Durbuy aan te vullen, een skelet van de 'allosaurus'. Ze hebben in hun jeugd nooit plastieken beestjes gekregen om mee te spelen. En dan Mr Great President. Staatsgeheimen en staatspapieren zijn voor deze man blijkbaar van nul en generlei waarde aangezien ze werden aangetroffen in zijn toilet, badkamer en slaapkamer van zijn residentie Mar-a-Largo of huis Lange Zee in Florida. Waarschijnlijk had vrouwlief spannende verhalen nodig vooraleer de ogen te sluiten om naar dromenland te vertrekken. Tot morgen
Het is natuurlijk een drama dat een 6 maanden oude baby vergeten wordt door haar moeder en dood terug gevonden wordt in een gloeiend hete auto. Een moeder die pas uit zwangerschapsverlof, terug aan de slag gaat, nog wel in een ziekenhuis en haar kleintje vergeet uit de wagen te nemen. Een vader die zijn kind niet vindt en hopeloos een telefoontje pleegt naar de moeder. Een familiaal drama voor een ganse familie en hoe gaat iedereen daar uit geraken? Voor de moeder zal dat een levenslange schaduw op haar leven zijn. Gaat ze steun krijgen van de vader? Van iemand anders in haar onmiddellijke omgeving? Of zal ze vergruisd worden door familie en vrienden? Ik hoop voor haar dat ze toch iemand heeft die haar zal steunen en begeleiden in de verwerking van deze katastrofe. En blijkbaar speelt er zich ook een drama af bij mijn favoriete dichteres "Loftoejoe". Die heeft gisteren weer van zich laten horen met het gedicht "Leegte" dat veel verdriet en leed beschrijft alsook het begeleidend tekstje dat wat uitleg geeft. Voor liefhebbers van poëzie, is 'Loftojoe' een aanrader en ik heb ze gevonden op instagram met waardevolle gedichten.
Ik ben al druk bezig geweest om mijn bloemen van water te voorzien vooraleer de grote hitte het kostbare vocht zou verdampen. Ze hebben al kunnen slurpen en de dorst lessen. Dat heeft ook de hond gedaan want ik ben deze keer eens rondgegaan met de tuinslang. Eens voor de waterstraal springen, zijn muil openzetten dat ik er wat water kon inspuiten en natuurlijk hem een beetje verfrissen want het was hier al vroeg in de morgen ook een aangename temperatuur. Uiteindelijk zou ik zeggen, hebben we hier ook eens een 23°C en dat is echt lang geleden. Wat er ook is natuurlijk, voor de ouderen onder ons, een schaduwrijk plekje opzoeken of in de namiddag zoals de Spanjaarden, een siësta doen. Terug aan de slag gaan rond een uur of 5 in de namiddag, en dan buiten blijven zitten tot het donker wordt. De opmerking kreeg ik al van de studenten in de familie: het is weer blok en snikheet. Advies van de oma: een bakske met koud water zetten en af en toe de voetjes eens verkoelen en geen zoete dranken nemen. Water van het kraantje is nog altijd het gezondste. Ik ben toch enorm blij dat de intense periode van studeren zowel voor mezelf als in die weken met mijn studerende kinderen, voorbij is. Dat is een kelk die ik graag aan mij zie voorbij gaan. Voor de anderen, pluk de dag en geniet ervan.Tot morgen
Ik verschoot mij nen floeren aap toen ik mijn pc aanzette en begroet werd met: goede middag Marleen, 16°C. Ik dacht dat het nog vroeg was. Niet getreurd, goed nieuws vandaag: wat Sint Medardus brengt voor weer, brengt hij ook in oogsttijd weer. De volkswijsheid, levert nog altijd de beste weerspreuken. Ik zal me de komende tijd geen zorgen moeten maken over het weer, 't is zonnig, 't is droog en nog altijd een voelbaar briesje. Nadeel is dat het al zó lang droog is dat ik 's avonds met mijn gieterke moet rondgaan om mijn planten en bloemen in potten, van water te voorzien. Het gras besproeien is onbegonnen werk en versmossing van kostbaar water. Om mijn teer velleke en hoofdje met witte krans te beschermen, zal het misschien lukken om deze namiddag onder de parasol te zitten zonder dat hij wegwaaid. Gewoon wat op de bank zitten, een babbelke slagen met buren of passanten die verkeerd lopen of gewoon mijn boek openslaan en wat lezen. Dat mag toch wel eens gezegd worden, een zalig leven als gepensioneerde. Bij zo'n weer vergeet men ook de reumatiek, de artrose, de artritis enz. Niet dat ik er over te klagen heb, maar het is een gezegde dat jaggers graag gebruiken om wat te kunnen zagen. Dus straks, short aan, zonnehoed op, een fles water bij de hand en genieten van dit luilekker leven. De hond doet dat ook en zit graag naast mij buiten om me erop te wijzen wanneer er een bekende passeert. Zoals gewoonlijk kwam ik wat namen tegen die een belletje deden rinkelen en dan start de lectuur op het internet waar ik die van ken. Natuurlijk ken ik die niet echt, de enige bekende die ik ooit gezien heb van dichtbij is Paus Johannes Paulus II (1920-2005) toen hij Mechelen bezocht. Mijn oog valt vandaag op 2 dames, schrijfsters van romans, essays, verhalen...En dan ga ik op zoek welk boek of roman ze schreven of waarom die naam me aanspreekt. De Frans-Belgische schrijfster Marguerite Yourcenar (1903-1987), een pseudoniem gemakshalve gebruikt, want haar voornaam + familienaam bestaat uit 70 letters. Wel is haar achternaam een anagram te noemen van haar echte naam. Ik vond geen boek dat ik gelezen heb maar ze was een feministe (vandaar) en de eerste vrouw die toegelaten werd tot de prestigieuze Académie Française. Haar citaat dat me bijblijft:"....ik kan mezelf niet voorstellen zonder Vlaanderen, zonder de streek waar ik voor het eerst van mijn bestaan werd geconfronteerd met de zuiverheid en de kracht van de grote dingen: het water, de lucht, de aarde". George Sand (1804-1876), ook een pseudoniem want niemand wil als barones Dudevant of 'de van voren' door het leven gaan. Een Franse schrijfster, feministe ook, de vrouw in broekpak en met korte haren. Weerom vond ik geen boek dat ik van haar gelezen had. Maar ik herkende haar naam omdat ze aan alle belangrijke 19e eeuwse schrijvers als compagnon of geliefde is gelinkt. Het meest natuurlijk aan Frédéric Chopin (1810-1849). Tot morgen
Here I go again, om mijn bedenking van de dag te ventileren. Veel gebeurt er niet op het internationale strijdtoneel. Iedere dag weer vernielingen en beproevingen voor de mensen die in oorlogsgebied wonen. Voor wie en voor wat moet er weer ontzettend veel menselijk leed plaatsvinden? Onbegrijpelijk voor mij. Uit het Vaticaan kwam ook het nieuws binnen dat de 86-jarige paus Franciscus weer onder het mes moet. Ditmaal zijn zijn darmen de schuldigen van de spoedeisende operatie. Dat brengt me weer bij mijn moeder die op dezelfde manier in het ziekenhuis en daarna in het woon- en zorgcentrum belandde. Dat is dan een terugblik op een moeilijke tijd, nu ook weeral meer dan 10 jaar geleden. In het binnenland is er veel aandacht voor justitie en de processen die er gevoerd worden. Van Dale heeft er weer een woord voor gevonden: tiktokjustitie. Niet alleen in de rechtszalen worden er vonnissen uitgesproken, ook de sociale media hebben hun eigen veroordeling van de feiten en personen. Dat is geen positieve wending in het rechtspreken over strafbare feiten. Het is zo dat daders en slachtoffers zelden akkoord zijn over de uitgesproken straffen, maar we leven in een rechtstaat met een onafhankelijk gerecht en men moet ten alle tijden het verdict van de rechtbank accepteren. Er zijn nog mogelijkheden genoeg om zijn onvrede te tonen bv via het hoger beroep. Maar als men de debatten gaat voeren en zijn onvrede begint te uiten via sociale media en op straat, is de onafhankelijke rechtspraak in gevaar. Het gaat over een 'doop', op een verkeerde manier nageaapt van het christendom, omdat men ergens wil 'bij horen'. Een studentendoop is een vrijwillig ondergaan van een ontgroeningsritueel, van schacht naar student, om bij een bepaalde 'studentenvereniging' aan studentikoze activiteiten deel te nemen. Iedere faculteit heeft meerdere verenigingen, zelfs in de steden en dorpen zijn er studenten bijeenkomsten over de faculteiten, universteiten en hogescholen heen. Een 'doop' zou een ludieke en plezante gelegenheid moeten zijn als overgangsritueel van leerling naar student. Geen mentaal en fysiek uitdagende proeven, geen associatie met vernederingen, geen grensoverschrijdend gedrag, geen overmatig drankmisbruik dat alles met een, soms, fatale afloop. Men zou bijna een afkeer krijgen van het studentenleven door een folklore die een gigantische uitspatting is geworden en in niks te rijmen valt met studeren. Ik hou niet van dopen, maar wel van het studenteneten en met name 'studentenhaver' ook wel 'elitehaver' genoemd omwille van de vermeende intelligentiebevordende werking door de mengeling van cashewnoten, paranoten, walnoten, hazelnoten, amandelen en ook de krenten en de rozijnen. Noten zijn gezond om te eten: veel calorieën, verbetert de cholesterowaarden, bevatten antioxidanten en helpen ontstekingen tegen te gaan, bevatten gezonde vetten, vezels, en vit E. De toegevoegde rozijnen en krenten hebben dan weer een laxerend effect. En als ze dan nog in pure chocolade verwerkt zijn is deze 'studentenhaver' een ware delicatesse bij de namiddagkoffie. Tot morgen
Puffen in het binnenland, bibberen aan zee. Een warme trui, sjaal en handschoenen aan om een stapje in de wereld te zetten. Dat het niet het enige jaar is dat dergelijke temperaturen en de felle noordoostenwind zich doen gelden merkt men aan het feit dat de periode van 5-20 juni de schaapsscheerderskou genoemd wordt. Deze tijd van het jaar worden de schaapjes van hun wol ontdaan en is de herder blij dat het niet te warm wordt zodat de dieren niet ziek worden van de stralende zon die schijnt op hun tere velleke. Als ik al niet blij ben met deze koude en wind, de herders en de schapen zijn dik tevreden. Zo zie je maar dat de nadelen voor de enen de voordelen voor de anderen zijn. En de boer zal ook dik tevreden zijn met de noordenwind. Het graan kan verder groeien zonder zonder te rijpen en geeft een rijkere oogst. Vandaar het spreekwoord: waait in juni de noordenwind over het land, dan krijgt de boer veel koren op zijn land. Maar vandaag zal er ook op verschillende plaatsen in Europa, en dan vooral in Frankrijk, het eindoffensief van de Tweede Wereldoorlog herdacht worden. Veel films en boeken zijn er geschreven en verschenen over 'Operatie Overlord'. Die startte op 6juni 1944 aan de Normandische kust met de landing van de geallieerde troepenmacht op Omaha-, Utah-, Gold-, Juno-, Sword Beach in de bekende amfibieschepen, DUKW (uitgesproken als 'duck', eend). Hier aan de Belgische kust werden ze in het post-oorlog tijd gebruikt om toeristische uitstapjes te doen op de Noordzee. DUKW is een Engelse afkorting van de vertaalde woorden in Nederlands: D= voertuig ontworpen in 1942, U = amfibisch voertuig, K= alle wielen aangedreven, W = twee aangedreven achterassen. Meer dan 2 miljoen soldaten zijn op die bevrijdde stranden geland en een 250.000 geallieerde manschappen lieten daarbij het leven. Een geschiedenis die nooit mag vergeten worden en een oorlog die nooit mag terugkeren. Maar mensen zijn mensen en de goede voornemens van alle Europeanen die vochten voor vrijheid is ook weer aan diggelen geslagen door een man die ook weer alles en iedereen naar zijn hand wil zetten. Weer met vele doden, vluchtelingen en vernietigingen tot gevolg. Maar de tastbare herinneringen aan die landingen, de amfibiebootjes, zijn nu allemaal verdwenen. Het laatste auto/bootje dat toen gerecupereerd werd van die invasie, bevond zich te Sint Idesbald. Het is een paar jaar geleden uit de vaart genomen wegens te duur in onderhoud, geen reserve delen meer te verkrijgen en te dure benzine. Natuurlijk ook een gebrek aan toeristen die een dergelijk uitstapje wilden doen. Tot morgen
Een nieuwe werkweek is weer van start gegaan. Al week 23. Ik blijf me verbazen over de snelheid waarmee de tijd vooruit gaat. Ik moet met boodschappen doen deze nieuwe 7-daagse beginnen. Dik tegen mijn goesting om mijn kostbare tijd daaraan te besteden. Maar mondvoorraad groeit niet aan de bomen of valt niet uit de lucht zoals in het Oude Testament het 'manna' voor de Israëlieten naar beneden kwam. Nee, ik moet daarvoor een verplaatsing maken van 6,5 km. Ik neem dan wel de mooiste route, langs de zee. Ik zie dan dat de Noordzee maar blijft schuimen en wilde golven aanmaken. Het blijft, in tegenstelling tot in het binnenland, maar 15°C met nog altijd een noordoostenwind van 55 km/u. Niets aan te doen, het weer nemen zoals het komt en er het beste van maken dwz goed aangekleed buiten komen. Ik kan mezelf toch niet gaan verhongeren door geen eten aan te schaffen. Voor mezelf zou ik nog een uitleg kunnen vinden maar de hond zou niet begrijpen waarom er geen eten in zijn bak komt. Dus vooruit met de tuftuf. Gelukkig is er hier een groot winkelcentrum waar alle grootwarenhuizen te vinden zijn. De auto parkeren en te voet van het ene naar het andere lopen als men geen goesting heeft om voor 100 meter zijn auto te verplaatsen. Ik heb vandaag eens een ander koekje meegebracht in plaats van de tompoes bij de koffie: mergpijpjes. Ik heb natuurlijk ook gezonde zaken meegebracht zoals de gele kiwi's die in reklame waren en deze tijd van het jaar ook de aarbeitjes want de mijne zijn nog niet rijp. Veel valt er voor de rest niet te vermelden. Iedereen schreeuwt wel zijn vreugde uit om het kampioenschap van Antwerpen te vieren. Maar sjotten tegen een bal en daar opgewonden van geraken is nu niet direct mijnen dada. Ik ga verder lezen in mijn meer dan 700 blz tellende 8e deel van de 'Zeven Zussen'. Tot morgen
Alhoewel het pas dezen avond echt volle maan zal zijn, dacht ik gisterenavond al een volle grote maan, laag boven de einder te zien. Zo gigantisch groot, bijna als de zon. Alleen niet zo schitterend natuurlijk als de bol die ons allemaal leven en warmte geeft. Misschien zie ik vanavond terug dergelijk schouwspel in het oosten. De maan had wel niet de mooie zonnige kleur van de zon, maar dat werd goedgemaakt door de 'gele' kleur creaties van de leading ladies van de 'Koningin Elisabethwedstrijd voor de Zang', Mathilleke en Katelijne. Allebei, met niet alleen de kleur van de zon getooid maar dat is ook de kleur van het enige boterbloemeke dat ik in mijn tuin ontdekte: geel. Als brave burger ben ik de slogan, 'maai mei niet' gevolgd met dit wondermooie veldbloemeke tot gevolg. Natuurlijk zullen de bijtjes van mijn buurman wel blij zijn met dat unieke exemplaar. Zoals gisteren gezegd en geschreven heb ik alleen de laatste avond naar het concours geluisterd en heb de grote laureaat van deze wedstrijd niet horen zingen: de 22 jarige Zuid Koreaan, bariton Taehan Kim. De Aziaten blinken dus niet alleen uit in het bespelen van de klassieke instrumenten maar hun stem domineert nu ook de wedstrijden. Ik heb toch één avond kunnen genieten van de arias van de zangfenomenen. Er waren verschillende alten te horen met zéér hoge noten en al lachend werd geopperd onze gevulde glazen op een veilige afstand van de luidsprekers te zetten om glasbreuk en gesmos te vermijden. Heb ik dan maar gedaan, af en toe moet een mens toch ook eens uit zijn luie zetel komen. Gisteren was ook het spreekwoord van tel: men is nooit te oud om te leren. Onze premier, die sportief op de 'Wereldfietsdag' wilde voorkomen, heeft leren vallen op zijn leeftijd (48j), letterlijk niet figuurlijk. Gelukkig zonder veel erg. Ik leerde dan weer verschillende dingen uit mijn 'filippine mix' op zaterdag. Zelfs als ik denkt veel te weten, kom ik nog altijd kennis te kort om dat woordspel zonder de hulp van Wikipedia te kunnen invullen. Ik wist bv dat 'lev' de Bulgaarse munt was en dacht dat er een fout geslopen was toen men vroeg van welk land de 'leu' het betaalmiddel was. Dat is tot mijn verbazing Roemenië. Wist ik veel dat het crisisplan in 1930 van Roosevelt, 'Newdeal' noemde of dat in de formule door Einstein bedacht E=mc2, de 'm' staat voor massa? Voilà, hiermee is mijn hierboven geschreven spreekwoord tot een 'waarheid als een koe' bevonden. Tot morgen
Het zal eindelijk lukken dat ik mijn benen en armen aan de buitenlucht kan tonen zonder gezandstraald te worden en kou te lijden. Shortje aan, bloesje zonder mouwen, wat een luxe is dat na al die voorbije maanden. Een briesje erbij en dat maakt alles zo aangenaam. De parasol kan eindelijk gebruikt worden zonder dat hij weggewaaid wordt. Het is een aangename 18°C en vensters en deuren kunnen eindelijk weer eens volledig openstaan in plaats van op een kierke. Een echt zomers gevoel op deze 'Wereldfietsdag'. En Eddy zal deze dag wel gezwind op zijn veloke in het verre Limburg vieren, door weer zijn kilomters te draaien in de natuur en de bezienswaardigheden van de streek eens op te zoeken en te bekijken. Ik hou het bij lectuur in mijn hofke en heb al mijn vakantieboeken al op een hoopje gelegd om mee naar buiten te pakken. Kiezen is ook plezant, zeker om uit te maken met welk romanneke ik zal beginnen. Ik kreeg ook een suggestie om het boek van Frits van Oostrom eens te lezen "De Reynaert. Leven met een Middeleeuws meesterwerk". Maar wegens een beetje té ernstig is dat 'binnenhuis'lectuur. Maar ik vind het geweldig plezant om met een luchtig boekje met een verhaaltje van niemendal, buiten te zitten en de hond vindt het fijn dat hij zijn plekske onder de bomen kan opzoeken. Vandaag is het ook de "Dag van het bordspel" maar aangezien er geen kids zijn gaat dat gewoon passeren. Het is ook de "Dag van de Muziek" en deze avond zal ik naar de finale van de 'Koningin Elisabethwedstrijd voor zang' kijken en luisteren. Ik ben deze week nogal laks geweest. Mijn interesse voor deze klassiek geschoolde zangers/ zangeressen was ver te zoeken. Ik zal mijn schade deze avond inhalen en hoop toch een paar mooie liederen te horen. Tot morgen
Grijs is nog altijd de hoofdkleur aan het firmament. Spijtig dat die wolken eens geen druppeltje water lossen want nu zing ik al dagenlang het kinderliedje: twee emmertjes water dragen, twee emmertjes pompen, meisjes op de klompen, jongens op hun houten been, rij maar door mijn straatje heen, van je ras, ras, ras, rijdt de koning door de plas......Ja, de plantjes hebben immers water nodig en dat komt niet uit de lucht gevallen. Ik heb me deze morgen wat bezig gehouden met verschillende biografiën te lezen en door de namen hier te typen bezorg ik deze mensen het eeuwige leven. Want dat is het toch, in herinnering van mensen blijven. Eerst kwam ik de H. Marcellinus tegen († 304) een paus die opgevolgd werd door Marcellus († 309) die tot groot afgrijzen van de clerus in die tijd en nog altijd, het celibaat invoerde voor de dienaren Gods. Nu is de naam vereeuwigd in een onderhemdje voor mannen, een marcelleke genaamd, een zogenaamde basic voor heren. Eveneens de naam van een bruin brood dat ik iedere week koop, een marcelleke. Dat brood bevat alle lekkere en gezonde granen zoals lijnzaad- haver zonnebloem- gekiemde kikkererwten- gekiemde rogge. Ik las op deze Internationale Dag van de Sekswerkers, ook het verhaal van Markies de Sade (1740-1814). Hij stelde de praktijken van seksueel machtsmisbruik en opzettelijk pijn doen van mens en dier, aan de kaak. Eigenaardig is dan wel dat een psychiater uit de 19e eeuw, zijn naam koppelde aan een vorm van misbruik, uitbuiting, kleinering van mensen door mensen. Met sadisme zullen wellicht de prostituees veel te maken krijgen. De vzw Payoke strijdt tegen de handel en uitbuiting van deze mensen en probeert hen bescherming en rechtsbijstand te geven indien nodig. Ik las ook nog wat over Rex Harrison (1908-1990) en zijn 6 huwelijken. Dat was professor Higgins uit "My Fair Lady" die perse het "Spaanse Graan" al zingend correct wilde laten uitspreken door een bloemenmeisje dat enkel het 'cockney' Londons sprak. Ik kwam ook verhalen tegen van Guiseppe Garibaldi (1807-1882) de Italiaanse vrijheidsstrijder en grondlegger voor het één worden van de 'Laars'. Ik kwam Tarzan "Johnny Weissmuller (1904-1984) tegen met zijn unieke kreet waarvan iedereen nog altijd probeert te raden welk geluid het is: een blaffende hond, een omgekeerd geluid van een hyana-kreet, of de snaar van een viool. Johnny zegde zelf over zijn oerroep, dat zijn kreet geïnspireerd was op het jodelen van zijn Duitse buurman. Tot morgen
Lenteren was koud en nat. Wat zal de zomer brengen? Die begint vandaag met frisse temperaturen en weerom een stevig windje. Ik vraag me af wanneer ik mijn winterkledij kan opbergen. De sjaal en de muts zijn nog nodig aan zee met een noordenwind van 50 à 55km/u en 13 à 14°C. Net vandaag is het Vlaamse woord van de dag 'Kolenstoof'. Dat is natuurlijk een eeuwigheid geleden dat ik die nog gebruikt heb. Eén stoof voor een gans huis te verwarmen heb ik nog meegemaakt. Dat is niet dramatisch te noemen als de schouw midden in het huis staat en er links en rechts buren zijn. Maar stofvrij is zo'n huis niet te noemen. Bovendien is er een opslagplaats nodig voor de kolen zowel als ze geleverd worden in bulk of zakken. Twee keer per dag de kachel vullen, het gruis wegdragen enz. Gelukkig was er al een 'feu continu' zodat er 's morgens toch nog een zekere warmte in het huis was. Later werd de stoof een sierstuk zeker als het een Leuvense stoof was of deed dienst als gezellige bijverwarming met vlammekes. Door het frisse weer is het hier dan ook stil te noemen. Niemand van het binnenland, waar de temperaturen wat hoger zijn, wil komen bevriezen aan zee. Natuurlijk is dat ondanks de blauwe luchten toch een financiële strop voor de strandbars, de verhuurders van ligzetels en ligbanken. Voor mij is het ook weer beschut buiten zitten in een hoekje met een boekje. Zelfs mijn nieuwe parasol kan ik niet gebruiken omdat die omver waait. Het is buiten zitten zoals een 'land lady' met strooien hoed met een bloem erop en een zonnebril op mijn neus. Het is nu wel zo dat ze me al gezegd hebben dat ik wat bruinsel rond mijn ogen moet doen want dat mijn oogcontouren nu een witte bril vertonen omdat de zon er niet aankan door de hoedrand en de zonnebril. Ik kan dus wel zeggen dat ik buiten zit en dat de zon schijnt. Want ik hou me aan het principe, minstens één uur buiten zitten op een dag. Dat is goed voor de moraal en de vit.D. Wel wat society-nieuws: de voorzitter van de hofleveranciers, de barones van de sacochen, is er ook niet meer. Belgisch waren de "Delvaux" zakken al lang niet meer. Eerst verkocht aan Chinese investeerders die het op hun beurt in Zwitserse handen lieten gaan. Het is tegenwoordig nog zoeken naar echt Belgische producten en dat vind ik erg spijtig. Het vakmanschap, op allerlei gebieden, waarvoor we zo geroemd en wijd en zijd bekend waren, verdwijnt uit het land. Voor de rest is er op deze "Wereldmelkdag" niet veel te vermelden: melk de witte motor is goed vor elk. Ik verbruik nog altijd een 1/2l yoghurt per dag.Tot morgen
