Reikhalzend keek ik uit naar het nieuwe speeltje dat gisteren zou geleverd worden!. Dat was er stipt op tijd om me niet te vervelen op die woelige dag met regen en wind. Een geluk dat ik experts ken, die niet alleen de aankoop voor mij doen, maar het ook nog eens installeren. De gegevens van het ene apparaat vakkundig overzetten naar het andere toestel, zoals het hoort. En zo iemand heb ik in mijn nabijheid, want het is toch een hele klus om dat correct te doen zonder verlies van gegevens, apps en andere instellingen. Curieus naar wat ik aangeschaft heb? De nieuwere versie van mijn oude model Samsung Galaxy A20e, nu een Samsung Galaxy A25 5g. Welke gegevens moesten in ieder geval correct naar mijn nieuwe telefoon komen? Agenda, contacten. Vooral bij dat laatste heb ik ooit eens enorm veel tijd gespendeerd om niet alleen naam, voornaam en telefoon in te vullen, maar ook adres, e-mail, verjaardag, belangrijke gebeurtenissen van die personen. In mijn agenda staan dan al de weerkerende afspraken (kapper, poetshulp..), verjaardagen, gebeurtenissen die ik wil blijven herinneren. Het belletje van herinnering staat om 9u. Als mijn telefoon op dat uur een signaal geeft weet ik dat er een belangerijke gebeurtenis is die ik niet mag vergeten. Nadeel van mijn nieuwe gsm: hij is groter dan de vorige en heeft een nieuwe crossover bodytas nodig. Als surplus gaf mijn vriend nog 23 boeken op mijn e-reader. Maar de slaap kon ik niet vatten, want de adrenaline, om alles picobello in orde te krijgen, bleef maar door mijn lijf gieren zodanig dat ik niet echt de slaap kon vatten. Het is maar een dutje geweest en deze morgen was ik al terug bezig om de laatste puntjes op de 'i' te zetten. Volgende nacht zal ik goed slapen.
Veel nieuws valt er op een zondagochtend niet te rapen. Wel las ik op VRTnws over een drankje dat de gebruiker ervan een paar kilootjes lichter kan maken: op de nuchtere maag, chiazaad, water en citroensap. Niks is bewezen van dit dieetdrankje maar in ieder geval het drinken is gezond, want het zijn 3 gezonde ingrediënten. Maar of ik op mijn nuchtere maag ga proberen citroensap te drinken? Ik denk het niet, ik wil niet de ganse dag zuur kijken. Voor de rest lees ik de gewone gebeurtenissen van iedere dag op de site., accidenten op de wegen, moorden, oorlogen en diets meer. straks ga ik weer op mijn bankje zitten lezen voor mijn vit D, en de paar aardbeitjes die nog gerijpt zijn aan de plantjes, opeten. Extra vit C, tot mij nemen om me te wapenen tegen tegen de komende herfstmaanden. Ik denk dat de schrale zomer van 2024 voorbij is. Tot morgen
Voor de verandering heb ik nog eens een brief van Vlaanderen gekregen dat er code geel op weergebied van kracht is en dat 1722 weer geactiveerd wordt wanaf 15u. Felle onweersbuien en regen zijn op komst. Ik denk niet dat ik vandaag nog de zon zal zien, zo grijs is weeral de koepel boven mijn hoofd. Ik had eigenlijk eens moeten optellen hoeveel verwittigingen voor slecht weer ik al gekregen heb dit jaar!. Het is weer bang afwachten zoals gewoonlijk en dan 'oef' zeggen als het weer gepasseerd is zonder veel erg. Maar deze namiddag heb ik ook uitzicht op wat beters: mijn vrienden brengen mijn nieuwe gsm en zullen hem ook gebruiksklaar maken. Zelfs bij de aanschaf van iets nieuws heb ik hulp nodig om bij mijn eigen gedacht te kunnen blijven en me niet door een verkoper van mijn plan te laten afwijken. Dat noem ik nu eens luxe, hulp krijgen voor een aankoop en installatie!. Het onmisbare apparaatje was aan vernieuwing toe, het scherm was gebarsten en ik denk dat de batterij ook zo stilaan aan het verslijten was. Juist zoals bij de mensen, had de telefoon wat tijd nodig om op gang te komen. Maar in tegenstelling tot de ouderen, die zelf van nature al trager zijn, werken machienekes vooral frustraties op als ze wat trager van start gaan, dat moet vliegensvlug gebeuren. Deze namiddag is er weer hulp op komst.
Gisteren werd er een nieuwe gesprekspartner, bemiddelaar, formateur door de koning aangeduid: Maxime Prévot, burgermeester van Namen, voorzitter van Les Engagés, lid van de Kamer van Volksvertegenwoordiger en als Franstalige, de Nederlandse taal machtig. Alle troeven heeft deze 46 jarige in handen om de gesprekken met de verschillende partijvoorzitters in goede banen te leiden. Er lagen al heel wat besparingen op tafel die ± de goedkeuring hadden gekregen van de gesprekspartners van Bartje. Eens zien of Maxime daar verder op zal borduren om die Arizonese vlag tot een Belgisch vaandel te kunnen stikken.
Ander nieuws kwam er uit de USA waar een telg uit de wereldberoemde Kennedy-clan zijn stemmers en volgers opriep om Trump-volgers te worden. De oer-democratische familie die lijdzaam moet toezien dat er één van de nazaten naar de Republiekeinen stapt. Tsja, de weerklank van de familienaam heeft echt wel wat gaten gekregen, spreekt niet meer tot de verbeelding van de Amerikanen, ze missen hun aura door de vele schandalen die er ondertussen wel aan het licht kwamen en de laatste iconen van de familie zijn verdwenen zoals Jackie O (1929-1994) en Edward (1932-2009). Maar toch, zo'n ommezwaai maken, tijdens de Democratische Conventie voor het aanduiden van Kamala Harris en Tim Walz als afgevaardigen voor de run naar het Witte Huis, wordt toch wel als een kaakslag aangevoeld. Waarschijnlijk een kleine wraak van Robert Kennedy dat hij geen deel kon uitmaken van het grootse evenement, én dat zijn naam van geen tel was, maar ook niet zijn daden. Tot morgen
Ik had geen goesting om de filosofische toer op te gaan. De levenswijsheid uit het Oosten van vandaag zal tot morgen moeten wachten. Bart krijgt een ganse frontpagina toegewezen met een blik "Het is weer de schuld van de anderen dat het niet lukt". Een zin die we al dikwijls gehoord hebben van Calimero Bartje. Vooral nu zijn staatsinzicht, bestuurskennis, en eventuele oplossingen niet geapprecieerd werden door de andere partijbonzen. B.D.W. moest met hangende pootjes naar K.F. om aan te geven dat hij ondanks zijn grote aanhang, zijn recht om formateur te zijn, zijn groot bestuursinzicht en zijn duidelijke taal, er niet in geslaagd was een coherent geheel te maken, om een Arizonese-vlag te vormen. Voor morele steun en om het park en kasteel eens te tonen, had hij 'tseuneke' meegebracht. Enfin, wat is het gevolg? De koning moet ten derde male zijn vakantie onderbreken om gesprekken te voeren en uit te zoeken welke partij en wie, er nu in aanmerking kan komen om nachterlijke gesprekken te voeren. Er zal nog veel inkt vloeien en er zullen nog veel vermoeide kelen zijn, eer er een nieuwe federale regering zal zijn. We zullen weer onszelf moeten besturen, zoals al zo dikwijls gebeurd is de laatste decennia.
Voor de rest heeft het hier al een drukte van jewelste geweest. De electrieker heeft de resterende werkjes (na 3 maanden) komen uitvoeren. Ik heb nu bijna overal 'goedkoop' licht, ttz led verlichting op plaatsen waar mogelijk is, de gloei- en spaarlampen vervangen, en om een klein beetje uit te sparen aan electriciteit. Voor zover dat mogelijk is heden ten dagen, want alles heeft elentriek nodig om te marcheren. Nu ben ik schampavie, ik moet nog boodschappen gaan doen, à pied ditmaal.Tot morgen
Gezegde van de dag, citaat in mijn Oosterse bijbel van Zhuang Zi (369vC-286vC) , Chinees dichter en filosoof: "weten dat het weten niet kan weten blijft het hoogste weten". Ik zit al een paar uur te sjieken op de juiste betekenis. Ik zal het wel moeten ontdekken want morgen is er weer een andere filosofische uitspraak van een andere Oosterse filosoof. Maar ik ben opgestaan en heb in de spiegel gekeken en 'weet' dat ik nog altijd jeugdig en jong ben!. Ik heb alleen maar naar 'mijn ogen' gekeken en de rest buiten beschouwing gelaten, want 'weet' dames, heren en X-en, de ogen verouderen niet. Als je dan 's morgens al kriepend en krakend opgestaan bent, kijk eens diep (in mijn geval blauwe) ogen en je ziet weer een jonge vrouw, meisje, freule en deerne staan (bij de dames) die niets voelt van stijve spieren, artritis of osteoporose. Dat geeft een stimulans om weer als een 'jagger' alles aan te kunnen in het leven. Een 'jong actief gepensioneerde' die straalt van vitaliteit. Sommige dagen heb je een positieve noot nodig om het 'ouder worden en zijn kwaaltjes' niet te voelen. Zoals vandaag, een gure stevige westenwind en een lucht die tekenen van 'ik breng regen' meedraagt. Als je daarbij dan het vrolijke deuntje van Wendy Van Wanten zingt of neuriet, heb je alvast een een goed begin van de dag.
Het is weer noppes geworden bij de onderhandelaars voor de 'Arizona-regering. Wat gaan die mannen nu vandaag nog doen? Niks natuurlijk, die kunnnen hun ogen niet meer openhouden, hun gedachten niet meer ordenen, en slaan op de koop toe misschien nog wartaal uit. Die kruipen gewoon in hun bed om een lange dut te doen tot ze weer eens wat gaan palaveren in de nacht. Die mannen kunnen overdag niet meer werken, die hun levensritme is helemaal ondersteboven gehaald. Van die nachtelijke vergaderingen is nog nooit veel goeds gekomen. Ik vraag me ook altijd af waarom dat het in het verborgene moet gebeuren, in de duistere uurtjes? Waarschijnlijk omdat niemand van de ondergeschikten aanwezig is bij hun gezever over belasting, scholen, ziekenzorg,... en het niet aan de pers kunnen doorgeven. Enfin, de koning kan zijn verlof in Île d'Yeu voor de derde maal eens onderbreken, om weer een informateur of wat dan ook aan te stellen, om de partij-voorzitters met hun programma, op één lijn te krijgen. Een zeer moeilijke opdracht en ondertussen draait de wereld en ons landje maar door. Tot morgen
"Als de ooievaars na de 21e blijven, zal een zachte winter binnendrijven". Nu maar hopen dat ik op de vliegroute van de eibers zit, die vanuit Planckendael en Het Zwin, richting Afrika vliegen. Ten eerste als ik ze waarneem kan dat volksgezegde misschien waarheid bevatten en ten tweede, zijn het mooie grote vogels om te zien. In mijn tuin zijn er toch ook al sporen aanwezig die er op wijzen dat de herfst niet lang meer op zich zal laten wachten. . Ik zie al paddenstoelen verschijnen tussen de grassprieten en de spinnen vinden hun weg terug naar de hoekjes in mijn huis. De slakken zitten al maanden in de tuin, zowel de naaktslakken als de huisjesslakken. Bij iedereen tenandere, en ze blijven zitten. 'sAvonds moet ik wel een pillamp mee naar buiten nemen om ze niet dood te trappen. Het is niet plezant als ze aan mijn schoenen blijven kleven. Ja, de zomer loopt op zijn laatste benen en ja, "de wereld draait maar door", zoals Lissa Lewis in duet met Rob De Nijs zingt. De snikhete dagen van 2024 liggen achter ons denk ik. Tevreden zullen we moeten zijn met vele droge aangename temperatuurtdagen, zoals vandaag. Het is 19°C maar wel met een stevige westenwind die me richting 'oase van rust' voerde: Abdij Ten Putte in Gistel. Niemand geloofd in de sterkte die 'kaarsjes branden' bij een heilige, extra kracht geeft of een goede uitkomst van een uitdaging garandeert, maar als ze weten dat ik naar de Abdij van Sint Godelieve (1049-1070) ga, vragen er toch veel een kaarsje te branden of een noveenkaars aan te steken. De hoeve van Heer Bertolf, kasteelheer in Gistel, ligt vlakbij de E40 waarvan men het geluid kan horen. Het domein heeft een parkje met grote trotse bomen, een erf, toch een gevoel van rust, stilte, ingetogenheid, even tot inkeer komen. Ik ga daar graag naar toe. Niet in de namiddag, want het ligt op een fietsroute. De fietsers, wandelaars, bedevaarders en anderen kunnen dan in de cafetaria een ijsje of pateeke opeten en een koffie of een biertje drinken. Natuurlijk nadat ze eerst een glaasje water uit de bronput gedronken hebben dat volgens mijn 'kids' het beste water ter wereld is.
Gisterennamiddag was het weer babbelnamiddag. De namiddag begint rond 14u30 met een alcolvrij aperootje: Aperitovo rosso, Bongiorno, pure italian taste (10cl) en aanlengen met een blikje van (15cl) echte Schweppes. Daarna de koffie met de koekjes, die ditmaal vervangen werden door een probeersel van taart met blauwe bessen. Goed of niet goed, gelukt of een flater, er worden alleen goede producten gebruikt, dus alles wordt opgegeten. Ondertussen staan onze snaveltjes ook niet stil en worden er de laatste nieuwtjes van de teevee, de krant, de straat en de gemeente uitgewisseld. Tot we weer bij zijn met alle roddels en andere mededelingen om dan 18u30 af te sluiten. Het zijn altijd prettige uren samen. Tot morgen
Ik heb gelukkig een voorproefje gehad op 18/08 van die speciale supermaan op 19 augustus. De maan zat gisteren achter de wolken verscholen en liet haar grootte en kleurenpracht niet zien. Spijtig, want nu moet ik wachten tot 20 mei 2027. Maar dat ik geduld heb, heb ik al heel mijn leven bewezen en ik zal dus ook nu weer eens laten zien dat ik een meesteres ben in het geduld oefenen. De eerste vereiste is natuurlijk gezond blijven en dat ben ik zinnens van te blijven.
Deze morgen heb ik weer met plezier mijn krant vastgepakt om te kunnen lezen wat er allemaal was gebeurd en dat niet op teevee gezegd werd. Ik heb veel bewondering voor de schrijvende pers, want die journalisten moeten telkens een zinvolle 'kop' of titel bedenken voor hun schrijfstuk, en wel zodanig dat het iedereen nieuwsgierig maakt, om het essay te lezen. Julius Cæsar (100vC-44vC) zei bij de veldslagen die hij won, "veni, vedi, vici". De vertaling "ze kwam, ze zag en ze overwon" werd de titel om aan te duiden hoe Pommeline Thijs alle festivals in haar achterzak stak. Met andere woorden: het succes van haar optreden op de verschillende podia was gigantisch te noemen. Het is ook een leuke meid om te zien en een aanwinst voor de showbusiness. Verder mocht ik al direct mijn wikipedia raadplegen waarom deze politieke coalitie eventueel de naam 'Arizona' zou krijgen. Met Vivaldi was er muziek in de Wetstraat te horen, nu spelen de vlagkleuren van de Amerikaanse staat 'Arizona' een rol. Wie zich daar in godsnaam allemaal mee bezighoudt om de samenvoegingen van de kleuren van de politieke partijen te omschrijven, is wel een raadsel op zich. De 'Arizonese'vlag heeft wel een speciaal kleurenpalet: de helft blauw, een oranje ster, en 13 stralen rood en geel, de kleuren van de verschillende politieke partijen die eventueel deel zouden uitmaken van een nieuwe regering. Je moet er maar op komen!. Enfin, de vaandeldrager van die kleurrijke vlag heeft nog drie dagen van de vorst gekregen om al die kleuren bijeen te brengen op een ordentelijke Belgische manier en er geen Amerikaanse dragonder van te maken. Wait and see!. Een bladzijde werd er besteed aan 'basilicum' en nog wat andere verse kruiden, die in potjes te koop worden aangeboden in de warenhuizen. Welke winkel verkoopt nu het beste plantje? Ik zou zeggen, misschien beter eens naar een tuincentrum gaan dat gespecialiseerd is in een aanbod van verschillende gezonde kruidenplantjes. Volgend item: de overlast van de toeristen in grote steden, dorpen, pleinen, rivieren en beken. Niets nieuws, zal ik maar zeggen. Dat maakt de Belgische kust, weliswaar in mindere mate mee, dan Barcelona, Amsterdam, Venetië...Een wereldwijd probleem door de reislust van de mensen, om eens naar warmere oorden te trekken, ongerepte natuur op te zoeken die niet meer ongerept is, cultuursteden te bezoeken,....Toerisme is een goede bron van inkomsten maar een overlast omdat iedereen dat wil doen op hetzelfde moment van het jaar. En verder, ons Woutje heeft gewonnen!. Tot morgen
Mijn eerste woordjes vandaag zijn bestemd voor mijn 9e en jongste kleinkind: 11 jaar wordt Thijs. Het is nog vakantie en de viering zal op de dag zelf kunnen plaatsvinden met chips, taart en cola. Dat zijn z'n goestingskes tegenwoordig. Ieder zijn meug, zeg ik dan maar. Zo kweekt iedereen wel zijn eigenaardigheden op culinair vlak. En toch is het ook een speciale dag en niet alleen omwille van een taart met kaarsjes. Gisterenavond zag ik aan de hemel de voorbode van een speciaal fenomeen, de steurmaan. De maan was gekleurd bijna zoals een avondzon: oranje rood. Vandaag is het dan ook een speciale volle maan, een zeldzame seizoengebonden 'blauwe maan', een 'super steurmaan'. Dat valt voor in een astronomische seizoen met vier volle manen en dat is toch redelijk zeldzaam in drie maanden zomer/herfst/winter of lente. Vandaag om 18u26 kan men een supermaan zien, een maan van het hemelvuur. Vanwaar die extra maan? Er zijn 12 volle manen in een astronomisch jaar (365/366 dagen), en dat is 12 x een maancyclus van 29,5 dagen. Dat geeft na 2,5- 3 jaar een extra volle maan in één bepaald seizoen. Vandaag dus en de volgende extra maan is op 20 mei 2027. Meer te weten komen over alle speciale manen? Star Walk 2- De Beste Astronomiegids. Te vinden op google play of app store.
Huishoudelijk werk gaat niet lopen, maar het moet toch af en toe gedaan worden, zo ook in mijn éénpersoonshuishouden met hond. Ik ben wat later aan mijn blog begonnen. In de winkels slaan ze je met komkommers rond de oren (± 0,8 cent), in de krant is het ook nog altijd komkommertijd. Paginagroot is Wout met zijn rode leiderstrui, zonder een trap té veel te geven. Het verbluffende optreden van Pommeline op Pukkelpop krijgt ook een halve bladzijde. Natuurlijk een 'in memoriam' van Alain Delon (1935-2024). In de Wetstraat is het nog windstil omdat er nog té veel op reces zijn. En degenen die er zijn, verwijzen de ene na de andere 'nota' van Bart naar de papiermand en de versnipperaar. Zoals ik verwacht, zal Bartje wachten tot na de gemeenteraadsverkiezingen voor echte beslissingen en voorstellen te doen. Eerst eens kijken hoe de kaarten daar geschud worden. Is er ander nieuws? Ook weer zeenieuws dat aantoont dat de zeeën en oceanen gevaarlijk en levensgevaarlijk terrein blijven voor de mensen. Door overmoed en negeren van de signalen van de redders, zijn er weeral ettelijke doden geweest deze vakantieperiode te betreuren. Maar ook in Japan is veilig in zee stoeien in de Wakasa Bay er niet meer bij. Daar zwemt een bronstige lonely boy dolfijn rond die de zwemmers lastig valt, soms probeert te verleiden tot een seksspelletje met een niets vermoedende toerist, maar bovenal hen zwaar kwetst of vermoord. Daar is pootje baden geen pretje meer. Tot morgen
"Je kunt je herfstig voelen in de zomer, en in de winter laaiend lentefris. Gezegend zijn de durver en de dromer voor wie een leven honderd levens is". Gedichtje van Stijn De Paepe (1979-2022), die vandaag zijn 45 jaren zou vieren maar helaas maar tot 43 kaarsjes kwam. Meer geluk had Alain Delon (1935-2024), le beau garçon van de Franse cinéma, heeft er toch 88 kunnen uitblazen. Voor nr 89 had hij geen adem meer. Hij heeft me nooit kunnen bekoren.
Katern 2 van 'Het Nieuwsblad' heb ik ook al gelezen. Ik weet nu waar ik de beste pannenkoeken van het land zou kunnen eten, ik heb de hartsverhalen van de bezoeker van de reeks "In de Alpenhut" gelezen, de resterende spelletjes in de krant opgelost en de tv-programma's bekeken. Verder met goed gevolg mijn 'woordle 5, 6 gedaan. Dat zijn mijn voornaamste taken op een zondag. Misschien deze namiddag nog een waske en een strijksken doen, dan heb ik een rustige week in het vooruitzicht. Want mijnen sneuverink is nog niet weg en dat is toch ook vermoeiend om mee te leven. Al mijn energie moet naar het genezingsproces van mijn neus en keel gaan.
Op 18 augustus 1960 konden Amerikaanse vrouwen voor de eerste keer een 'pil' kopen die de menstruatiecyclus regelde. 'Enovid'was eigenlijk een anticonceptiepil met té veel zware bijwerkingen. Uiteindelijk was het de Vlaamse gynæcoloog Ferdinand Peeters die de juiste samenstelling vond en kort daarna de anticonceptiepil 'Anovlar' op de markt bracht. Dat was een hele revolutie in het 'vrouwenzijn' en op die manier kon seksualiteit en voortplanting los van elkaar gekoppeld worden. De echte emancipatie van de vrouw kon beginnen. Daarna volgden nog de 'abortuskwestie' en de slogan van de 'Dolle Mina's' in Nederland was meteen ook gevonden: baas in eigen buik. De 'pil' is geen issue meer, maar 'abortus' blijft een 'heikel' punt, thema en ingreep. Daar is dan de kwestie 'wanneer begint leven' en de moraliteit van het afbreken van een zwangerschap. Iedereen is het er over eens 'als het leven van de vrouw door de zwangerschap in gevaar komt'. Maar buiten die diagnose, tot hoeveel weken kan het afbreken van de zwangerschap gerechtvaardigd worden en zonder gevaar plaatsvinden? Ik ben geen moralist, filosoof, psycholoog, socioloog of wat dan ook die beslist wat kan en niet kan in een mensenleven. Zelf zou ik het een hartverscheurende keuze gevonden hebben moest ik ooit voor dat dilemma gestaan hebben. Ik ben tenslotte vroedvrouw geworden om 'leven' in de best mogelijke omstandigheden voor moeder en kind te laten plaats vinden, met respect voor beide levens. Het is ook nu weer, voor de nieuwe federale regering een discussiepunt in het regeerakkoord.
Het is bijna middag, het zonneke komt er door en mijn bankske roept me dus om daar op plaats te nemen. Genieten van de gezonde buitenlucht aan zee, met een 'piekerke' in mijn mond om de keelpijn wat te verzachten. Tot morgen
Weerbericht: droog weer met soms brede opklaringen, 21°C. Dat zijn geen slechte vooruitzichten voor dit braderieweekend in de straatjes van mijn zeedorp. Ik zit wel met de gevolgen van de hittegolf, die ik doorbracht in de schaduw en de tocht: keelontsteking en keelpijn. Niets aan te doen, wat keelpastilles opzuigen en hopen dat het niet te lang duurt en vervolgens wat voorzichtiger zijn in het buitenzitten. Maar ik heb er zoveel deugd van gehad om te lezen in de schaduw met aangename temperaturen dat ik de geseling van die kermis ook maar moet doorstaan. Bij mijn weten heb ik nooit zo veel buiten genoten op mijn bankje als dit jaar en dat niettegenstaande de vele regenbuien en de schaarse zonnige uren de voorbije maanden. Maar telkens als de zon scheen heb ik geprofiteerd om buiten te zitten en me te warmen aan haar stralen. Ik moet zeggen dat ik daardoor uitzonderlijk veel gelezen heb en mijn tuin stiefmoederlijk heb behandeld. Ik kan tenslotte maar één ding tegelijk doen!. Onderussen ben ik aan het laatste boek van Jo Claes bezig dat in mijn e-readersbibliotheek zit, "Spiegelgevechten". Na 7 boeken Thomas Berg heb ik er eventjes genoeg van. Het stramien is omdenduur herkenbaar bij deze thrillers, wat niet wil zeggen dat ze niet goed geschreven zijn, integendeel zelfs. Maar de laatste 2-3 hoofdstukken is er soms een twijfel hoe de plot moet zijn en het boek moet eindigen. Vandaag ben ik nog zoet met het bovengenoemde boek. Dan begin ik aan een andere auteur met de letter 'C'.
Ik heb verlangend uitgekeken naar het verhaal van de laatste rebelse Coburg prinses. Marie-Christine van België. Maar het artikel bracht geen enkel nieuw of smeuïg detail dat al niet bekend was door de reportages en interviews die eens op VTM uitgezonden werden. Het was een beetje een teleurstelling.
Eergisteren stelde Kamala Harris haar economisch programma voor. Als de wiedeweerga kwam er bij Van Dale en de Taaluniebank het nieuwe woord "Kamalanomics" uit de koker van de schrijvers van de 'dikke'. Dat naar analogie van 'reaganomics' en 'trumponomics' die totaal verschillen van de economische visie van presidentskandidate Kamala Harris. Harrisonomics bekte niet goed, daarom verkoos men haar voornaam te gebruiken om haar theorie een naam te geven. Het staat voor 'stimulatie van het ondernemersschap dat beanwoordt aan criteria van duurzaamheid en ethiek, het zogenaamde ethisch kapitalisme'.
Voilà, dat waren de bedenkingen voor vandaag. Katern 2 en de sportbladzijden van de krant, lees ik morgen en ook nog wat overgebleven woordspelletjes doen. Vandaag heb ik nog een mooie gedachte gelezen van Linda Ellerbee, een 80 jarige journalist en tv-anker van het NBC-news: "het beste moment om te lachen: elke keer als je kan!". Tot morgen
Als Elvisfan moet ik op deze dag wel naar zijn muziek luisteren. Met plezier eigenlijk want Elvis Presley (1937-1977) heeft toch mooie songs op plaat staan, zoveel zelfs dat je een dag, alleen met zijn muziek kan vullen: Heartbreak Hotel, Return to Sender, Devil in Disguise, Suspicious Minds, Are you lonesome to-night, Burning Love, In the Ghetto, Good Luck Charm, Love me Tender...... Ze vervelen nooit om naar te luisteren en zijn echt nog niet gedateerd. Eerste deel van blog van 16 augustus 2024. Deel twee gaat over wat anders, een onderwerp dat al maanden in het nieuws komt: water. Zo ook weer vandaag, al hebben we hier aan zee niet over 'overvloed' te spreken (behalve dan het water van de zee natuurlijk). Maar de planten en de bloemen hebben weer hemelwater gekregen en dus moet ik niet het duurdere drinkbare kraantjeswater gebruiken om ze te laven. Ze hadden werkelijk dorst door de hitte, warmte en uitdrogende wind. Ik zeg dan maar, probleem profijtig opgelost, tot grote spijt van Raziel die zo zijn doucheke op het einde van de dag zal missen. En 's avonds wordt het een ietsiepitsie frisser en kan er al een armbedekker gebruikt worden. Ik heb me daarop voorzien, niet door een giletke aan te kopen, maar om een soort pelerine, poncho, omslagdoek in fleece aan te schaffen. Nog wel bij één van die internet bedrijven die dat presenteerde aan een bespottelijke prijs van 10€: dubbelzijdig geweven, een double face (stof/fleece), afgezet met biaislint en 5 pressions die het geheel kunnen vathouden rond de schouders/nek. Ik moet zeggen, een fantastisch item en geen miskoop. Want natuurlijk op het 'net' bij een van die onbekende winkelketens een koop doen, is niet altijd gevaarloos. Maar tegenwoordig besteld iedereen maar bij Bol.com, Zalando, Ebay, Amazon...en al de andere fysieke grote winkelketens die op de kar van de internetverkoop sprongen. Het moet gezegd worden, de prijzen liggen soms echt aan de lage kant en de kwaliteit is soms even goed. Ik draag met plezier mijn pelerineke als ik 's nachts de hond nog eens op sleeptouw neem. Deel drie vandaag gaat over de malcontente toeristen, liefhebbers van de plage en het strand in Middelkerke: ze moeten er tussen het puin en de stenen laveren om geen kwetsuren aan voeten en benen te krijgen. Er is enorm veel steen, puin, briquaillon blijven liggen na de afbraak van de oude villa op het strand en de nieuwe 'fondant patate' die ze daar in de plaats gezet hebben. Strandlopers moeten er schoenen aandoen!!!. Niemand weet hoe dat gesteente moet verwijderd worden. Dat is natuurlijk werk voor de volgende legislatuur al hoopt de huidige dat zij dat zullen zijn. Item nummer vier vandaag bij de vrouwen van de Coburgs, is zoals gisteren vermeld 'de lentekoningin van Italië', Koningin Marie-José (1906-2001). Ik vind niet dat er veel over te vertellen valt, ze was niet rebels en had alleen verdriet om de gemiste en verloren Italiaanse kroon en om haar zoon die van moord beschuldigd werd. Tot zover vandaag. Tot morgen
De tram rijdt terug!!!. Na een onvervalste stakingsdag van dit transportmiddel hoor ik terug dat vertrouwde geluid. Dat alleen gestaakt wordt bij de 'Zeelijner' (ditmaal niet gekozen voor Sealiner omdat verschillende bedrijven zo noemen), verbaasd me niks. Soms is er een oorlog aan de deuren om nog op een tram te geraken, terwijl er in de zomer- en vakantiemaanden, soms om de 5' een tram komt aangereden. Natuurlijk is de conducteur de pineut en krijgt die alle smeurrie, lelijke woorden en vloeken over zijn hoofd, terwijl hij toch vooral de veiligheid van de reizigers voor ogen heeft. Maar de 'tram' is een heerlijk transportmiddel hier aan zee. Het brengt je in geen tijd in het centrum van de volgende gemeente of stad.
Halfoogst betekent in het Antwerpse, moederdag. Ik woon nu aan zee en dat zal dus in mineur gevierd worden want de kinderen zitten nog allemaal in andere Europese oorden. Die ene dag vieren, zal me ook niet meer moeder doen voelen dan de andere dagen van het jaar. Ik denk op deze dag toch ook weeral aan de moeders die een kind verloren hebben of in dramatische situaties teruggevonden hebben. Vooral de affaire Dutroux in 1996 blijven nog altijd beklijvend als er over gesproken wordt. Zes meisjes die verdwenen, vier werden er dood terug gevonden, twee levend uit die verschrikkelijke kelder gehaald. Ik hoop voor Sabine en Lætitia dat ze het goed maken en een gezond, stabiel en gelukkig leven kunnen 'leiden' en dat het geen eindeloos 'lijden' is geworden.
Geen krant vandaag, geen vervolg op de vrouwen van de 'Coburgs'. Morgen zou het over Marie-Jose gaan, koningin van Italië voor 33 dagen. Ik had gehoopt iets te kunnen lezen over de 'in het niets' verdwenen 5e kind een dochter van Leopold III, Marie-Christine van België. Of over het Mayerlingdrama en de gevolgen voor Aartshertogin Stephanie (1864-1945), dochter van Leopold II. Niet dus, ik zal het in mijn vrije tijd zelf eens allemaal uitzoeken waarheen die nazaten allemaal uitgezwermd zijn en hun levensloop en levensgeschiedenis eens uitvlooien. Meestal is dat interessant leesvoer en geschikt voor deze tijd van het jaar, dat wil zeggen: een niet al té ernstig onderwerp, meer 'la petite histoire'. Voor de rest valt er geen groot of historisch nieuws te rapen. Het is nog altijd komkommertijd in de Wetstraat, en over sport is er al genoeg geschreven, dat komt al langs mijn oren uit. Tot morgen
Eén van de vrienden is jarig en dat moet vermeld worden. Hij zou het liefst zijn jaren vergeten, maar dat is nu eenmaal onmogelijk. Daarom is hij een beetje afkerig van het vermelden van zijn leeftijd en doe ik dat dan maar via een omweg: 3x20 en in de fleur van zijn leven.
Dan het andere minder belangrijke nieuws. Maar eigenlijk is het een belangrijk onderwerp, dat spijtig genoeg weer eens aantoont waarom de kustbewoners de toeristen geen warm hart toedragen. Vervuilers, arrogant, roekeloos, overtreders van de wet, slaan waarschuwingen in de wind, geen respect voor niets, niks of niemand. De 'propere strandlopers' verzamelden alleen al in Oostende, meer dan 4.000L afval!!!. Niet alleen de 'propere strandlopers' deden vrijwilligerswerk, maar ook de vuilnismannen die langs gans de kustlijn dagen hard werken om enigszins de afvalberg onder controle te houden. Dan heb ik het nog niet gehad over de ruzies aan een lege parkingplaats, dubbelparkeren enz, want de auto in de voorziene betalende parkings te stallen is natuurlijk té veel gevraagd. Soms begrijp ik wel de frustraties van de kustbezoekers. Eér ze hier zijn en van zee en zand kunnen genieten, is het een hele lijdensweg die ze ondergaan: files, stilstaand verkeer, en dan meestal op de achterbank jengelende kinderen. Dat zijn dagen dat de bewoners van de kustgemeenten op hun eigen terras, tuin of huis blijven. We hebben tijd genoeg om van dit 'beschermd natuurschoon' te genieten op andere dagen. Ik ben niet echt 'pro' onze burgervader in Middelkerke, maar zijn parkeerbeleid is wel door de bewoners positief onthaald, zoals bv de bewonersstraten, waar enkel de geregistreerde voertuigen mogen parkeren. De overlast is daarmee op 1-2-3 verdwenen uit onze straatjes. Per dag rijdt er, op zijn minst, 4x een scanauto voorbij. De directe boetes hebben een goed effect op de automobilisten. Natuurlijk zijn de meeste opbrengsten voor de firma die de parkings en scannings doen en beheren, en gaat maar een klein gedeelte naar de gemeentekas. Maar de parkingterreur is daarmee toch opgelost.
Het vervolg van de vrouwen in het koninklijk huis van de Coburgs, heeft aandacht voor een 'bewierookte' prinses/koningin: Koningin Astrid (1905-1935), echtgenote van Koning Leopold III (1901-1983). Zolang als dit geduurd heeft, was dit blijkbaar een sprookjes huwelijk waaruit 3 kinderen ontsproten, Groothertogin Josephine-Charlotte (1927-2005), Koning Boudewijn (1930-1993), Koning Albert II. De sneeuwkoningin verongelukte in Küssnacht am Rigi, Zwitserland. Als ik zo naar de foto kijk van Astrid en ik zie haar achterkleindochter Eleonore, dan valt me de gelijkenis van 'la tristesse' op, maar ook het prachtige profiel van deze prinsessen van het koningshuis. Voilà, ik heb weeral geschreven en ben blij dat ik het leesbaar kan houden door gebruik te maken van het toetsenbord. Een tweetal weken geleden ben ik gestuikeld door een 'aanloop' van de hond en mijn linkerhand heeft er nog altijd onder te lijden, zeker mijn schrijven. Tot morgen
Geen paniek of naar slaappillen grijpen als men een paar nachten niet aan slapen toekwam. Een van de volgende nachten gebeurt het toch, dat men zonder problemen naar dromenland afreist. Bij mij werkt dat in ieder geval wel zo. Met die warme nachten is het dikwijls moeilijk om de slaap te vatten, al heeft een koud voetbadje en een natte handdoek in mijn nek, al dikwijls hun nut bewezen. Maar soms lukt dàt zelfs niet en is het staren naar 'niks' als nachtelijke bezigheid. De warmte is weer verdwenen en op deze 13e dag van de maand zal het normaal van temperatuur zijn 'voor deze tijd' van het jaar. Dat gisteren waarschijnlijk niemand boodschappen gedaan heeft, was te merken aan de volkstoeloop, deze morgen in de magazijnen. Ik vond gelukkig nog een kar om de crème glace, mijn middageten en yoghurt in te leggen tot aan de wagen. In de ruime gangen van de Colruyt, was het een laveren tussen de andere karren, luisteren naar de discussies welke wijn en koekjes de beste waren en kinderen die niet content waren met hetgeen mama en papa als lekkernij in hun kar deponeerden. Ik heb toch weeral een paar dagen 'eten' want verse ingrediënten kan je voor geen week gaan inslaan. De krant heeft weer een reeks opgestart, ditmaal over de 'verwenste' dochters van het Belgische koningshuis. De zogenaamde zwarte schapen die een blaam op het blazoen van de Coburgs smeerden. Gisteren ging het over Charlotte (1840-1927), dochter van Leopold I(1790-1865). Over de prinses, ooit Keizerin van Mexico, verscheen vorig jaar het boek "Carlotta, de vrouw die rozen at" van Kristien Dieltens. Vandaag weer een zwart schaap, de dochter van Leopold II (1835-1909), Louise (1858-1924) verguisd, onterfd en in armoede gestorven op een kamertje in Wiesbaden. Nochtans gefêteerd in haar jeugd want de prestigieuze Louizalaan in Brussel, is naar haar genoemd. Maar het belangrijkste vandaag is wel mijn speciale dag: een fijne dag voor de Linkshandigen. Een groep waartoe ik behoor, samen met mijn 3 kinderen. We zijn wel in de minderheid in dit tranendal, maar we worden tenminste niet meer op de vingers geslagen met een meetlat of regel. Ook word de arm niet meer achter de rug gebonden om het 'rechts schrijven te bevorderen en te verplichten. Van dergelijke barbaarsheid was mijn vader niet gediend en ging ieder jaar pleiten bij de leerkracht en directie om dergelijke maateregelen niet te nemen. We waren geen kind van de 'duivel' zoals men in de Middeleeuwen beweerde en dat nog in veel nonnekens hun hoofd zat. Nu zijn er allerlei huishoudelijke hulpmiddelen voor linkshandigen voorhanden, maar met de meeste attributen moet ik nog wat krachttoeren uithalen. Dat was het voor vandaag, ik ga mijn ijsje eten en daarna lezen. Tot morgen
Voorlopig is het hier nog een beetje frisjes. Een zuinige 21°C met een frisse wind. Alle nieuwsmedia voorspellen toch een dag dat we er 'gloeiend' bij zullen zijn, waarschijnlijk deze namiddag. Momenteel bepertkt een rustig briesje de hoge temperature. Maar wat niet is kan natuurlijk altijd nog komen. Niettegnstaande ik bekaf en doodmoe was, kon ik de slaap niet vatten en ging een onrustige nacht tegemoet. Niet goed wetende wat en hoe de beste manier van slapen was: bloot, met een handdoek in de nek, met t-shirt, met pyjama, zonder en weer terug van voor af aan beginnen met of zonder nachtkledij. Ik legde me erbij neer dacht dat het me miscchien zou lukken een vallende ster te zeien en een wens te doen. Dat was ook een misrekening. Tegen de tijd dat de meteorenzwerm zou passeren, lag ik gewoon te suffen in bed. Vannacht nog eens proberen een vallende ster te zoeken of te zien, want dan mag men een wens doen. In al die jaren, hier op aarde is het me nog niet gelukt de komeet 'Swift Tuttle' en haar stofjes waar te nemen, de Perseïden genaamd.
Gisterenavond heb ik niet naar tv gekeken, het was genoeg sport geweest en aan een pompeuze eindceremonie had ik geen behoefte. Vandaag begint de 'Tour de France Femmes', maar dat interesseert me momenteel niet. Ik heb gisteren wel een documentaire en een film van canvas opgenomen o.a. Black Swan. Dat is de voorzienigheid in mij om mijn bezigheid te hebben tijdens de lange avonden. Want dat ondervind ik wel, 's avonds lezen lukt niet meer zo goed. Er is een andere bezigheid nodig tijdens de donkere avondlijke uren. Voilà, dat is het zowat voor vandaag. Gelukkig moet ik niet in de file staan om de zee te zien te krijgen of de verfrissende zeebries te voelen. Ik ga nu luiwammessen buiten en mijn oogjes wat sluiten voor het straffe zonlicht. Straks de bloemen water geven een de hond een uitgebreide douche geven. Tot morgen
Mijn uitstelgedrag zorgt er weer eens voor dat ik een paar onontbeerlijke voedingwaren zal moeten ontberen te weten, ijskreem en brood. Iedere dag weer was het "ik zal morgen boodschappen doen...". Aan de kust is dat geen probleem, want alle grootwarenhuizen openen hun deuren 's morgens, zelfs op zondag. Het was al warm als ik deze morgen opstond en de zin om met de auto commissies te gaan doen, ontbrak totaal. En morgen zal het niet veel beter zijn. Het is wachten tot dinsdag om te foerageren. Meteen weten jullie ook waarom 'taekwondo' nooit een favorite sport geweest is of zal worden; ik kan mijn logge benen niet in de hoogte zwieren en zwaaien om de tegenstander een kopstoot te geven. Daar zitten de vele ijsjes voor iets tussen. Het enige wat ik nog goed kan met mijn stevig onderstel, is wat heupwiegen op de tonen van "Zie de boerinnekes met hun rokjes zwaaien, met kant en broderie, tot boven aan de knie. Zie de boerinnekens hun rokjes draaien, van achter en naar voor, zo gaat dat steeds maar door.....". Een liedje van 'De Limburgse Zusjes' uit 1957. "La Bamba" van Trini Lopez (1937-2020) zou ook nog gaan, want dat is meestal stilstaan tot er een gentleman me zou uitkiezen om een kusje te placeren op mijn wang. Maar dan moet ik me natuurlijk ook verplaatsen naar een dansevenement en daar is het ook te warm voor. De komende dagen zal ik zijn zoals een stilstaand water: af en toe een beweginkje om niet vastgeroest te geraken aan mijn tuinzetel. Misschien dat ik nog even wat Olympische sporten zal bekijken, want het is de laatste dag dat de Belgen nog een medaille kunnen binnenrijven. Dan is het 'oef' gedaan met sport van 's morgens tot 's avonds zowel op tv als de radio. Maar met de warme dagen ligt eigenlijk vooral de klemtoon op 'genieten'. Ieder heeft zijn eigen interpretatie van dat woord. Gelukkig geeft Raziel dezelfde invulling als mij, van dat woord: luilekker liggen in een strandzetel op mijn privé-strand, de tuin. Tot morgen
Ons land mag fier zijn op de gouden, zilveren en bronzen medailles die de atleten verworven hebben door de besten te zijn in hun sport. Gisteren was er een goede oogst aan plakken. Om niet aan de anderen tekort te willen doen, schat ik het brons van Noor, de zevenkampster, toch hoger in dan het brons van Sarah in de taekwondo-sport. De zilveren plak van marathonloper Bashir is ook een huzarenstukje en verdient alle lof. Natuurlijk is Nafi outstanding. Drie olympiades op rij de gouden medaille binnenrijven voor de zevenkamp. Alle kampioenen verdienen een hoera, maar voor Nafi is het 'driewerf' hoera. Misschien nog een bronzen plak voor de basketdames, de Belgian Cats, wie weet. Nog een laatste dag een over-aanbod aan sportprestaties want vandaag komt er nog eens een Clásica San Sebastián bij.
Voor vele doodgewone landgenoten komt nu het puffen en zweten eraan. Niet door intensief te sporten of te werken, maar een hittegolf is in aantocht. Voor de zonnekloppers een feest dat buiten gevierd wordt, voor mij en vele anderen een leven in de schaduw. Mijn tuin biedt allerlei plekjes aan, volle zon, halfschaduw en volledig in de lommerte. Ik heb keuze genoeg en de tuinman is in alle vroegte, alles piekfijn in orde komen leggen zodat ik volop kan genieten van mijn 'buitenhuis'. Het is plezant weer, eindelijk eens verlost van kou, nattigheid en wind. Ook qua kledij is het eens een verademing in shorts, korte mouwen én blootvoets te kunnen rondlopen. Deze avond is er dan weer de bloemen met de tuinslang water geven tot groot jolijt van mijn waterhond Raziel. Die geniet er ook van, vooral door het watergordijn lopen en hem te laten verfrissen ttz nat spuiten. Ik kan eigenlijk maar één ding zeggen: een blauwe lucht is wondermooi. Tot morgen
De herdenking van de bom op Nagasaki in 1945 met 40.000 doden, mogen we niet vergeten.
Verandering van mentaliteit van de mensen door de eeuwen heen, dat schetst ene Bert Williams. Dat is ofwel een voetballer (1920-2014) maar ik opteer voor de entainer (1874-1922) en die noteerde: Als Adam en Eva vandaag zouden leven, zouden ze de slang voor de rechter slepen.
Vandaag is er één van mijn geliefkoosde schrijvers jarig: Jonathan Kellerman. Een klinisch psycholoog die zijn thrillers ook een psychologisch kantje bezorgde met zijn detectieve Alex Delaware. Ook zijn vrouw Faye en zoon Jesse zijn goede schrijvers en hun boeken zitten ook in mijn boekenkast. Binnenkort misschien op mijn e-reader, zodat ik deze turfen eens terug kan herlezen. Ik heb gemerkt, dat nog veel van de schrijvers en hun boeken die ik ooit las, zelden herlees in de boekvorm, maar eens ik ze niet meer hoef te torsen, met plezier herlees op mijn reader. Het zijn goede schrijvers en hun stijl bevalt me nog steeds. Maar door mijn reader maak ik ook kennis met andere schrijvers, zoals met Jo Claes, waarvan ik geen enkel boek in mijn bezit heb. Zijn boek "De doden moeten hun getal hebben" catapulteerde me zelfs terug naar mijn studententijd. Na de verpleesterstudie in het UZ Gent ( in 1966 was daar een verpleegsterschool annex internaat, gehuisvest en nu verdwenen) wilde ik vroedvrouw studeren (1969), maar wel in Leuven waar mijn lief ook studeerde en op kot zat. Zo simpel als ik dat nu schrijf is dat niet geweest. Gent was een Rijksuniversiteit en de komplete tegenhanger van de Katholieke school Sint Elisabeth, gehuisvest in Sint Raphaël in de Capucijnenvoer (ook verdwenen). Ik heb toestemming moeten vragen aan vice rector Maertens (latere rector in Kortrijk) om een jaar in het katholieke onderwijsnet te mogen studeren. Ik ging op kot in Leuven en wel in de beruchte 'Schapenstraat'vermeld in het bovengenoemde boek. Ik leerde, behalve mijn vak, ook Leuven kennen, ook mijn toekomstige werkplaats (Bonheiden) en vriend voor het leven Marc, die nog altijd regelmatig commentaar op mijn schrijfsels geeft. Ik leef niet in het verleden en denk zelden terug aan die tijd, vooral omdat al die stages, lessen en examens stresserend waren. Maar in een boek dan weer eens al de straten tegenkomen van indertijd gaf toch een extraatje aan dat boek. Het is nog niet uitgelezen, dat is voor deze namiddag. Ik heb gisteren mijn tijd verkwanseld met aan de Schapenstraat, Capucijnenvoer, Parijsstraat, Naamse Straat en Oude Markt te denken. Tot morgen
Na een lange nachtrust, ben ik op een zonnige en warme dag wakker geworden. Hier en daar weer van die wattenwolken waar te nemen. Daar heb ik gisteren in de namiddag ook naar zitten kijken om te proberen alllerlei figuren uit te distilleren. Kortstondig, weliswaar, zag ik de Zonnekoning (1638-1715) passeren en nog vele andere gewezen koninklijke hoogheden, die vanuit Frankrijk naar hier kwamen aangewaaid. Bij iedere herkenning van een gezicht kreeg ik een glimlach op mijn snoet. Dat is een amusant spelletje en dat mogelijk is als je plat ligt op een tuinzetel in de schaduw en als er wolkenplukken aan de blauwe hemel verschijnen en er een stevige bries is. Het was rustgevend en plezant amusement. Want dat is mijn vatstelling tijdens deze warme zonnige periode: ik moet in de schaduw leven, zowel letterlijk als figuurlijk. Sinds mijn pensionering ben ik wel al gewoon om in de luwte te leven en de 'actie' aan een jongere generatie over te laten. Maar de zon waar ik zovele maanden naar heb zitten snakken om mijn vitaminen op peil te krijgen, moet ik enkel waarderen omdat ik dan in de warme schaduw kan leven. Liggen, zitten, staan, wandelen of lopen in die warme gloed van de stralen, is uit den boze geworden. Mijn vel wordt té teer om dat direct op mijn huid te krijgen. Als ik al in de zon moet lopen, is het met een pull met lange mouwen of een katoenen poncho. Als ik buiten mijn tuin en huis zou stappen, zou een zonnehoed geen slecht idee zijn, maar daar durf ik me alleen op mijn domein mee vertonen. Het is goed om in de schaduw te leven, zowel letterlijk als figuurlijk.
Een plezant nieuwtje was er gisteren, van een fazant die een scheve schaats gereden heeft en zijn zaadjes aan de kip en haar ei, doneerde. Die broedde wel het ei uit, maar verstootte de kleine 'kipsant'. Dat hennetje/haantje wordt nu liefdevol grootgebracht door een koppel mensen, want de kip moest van haar 'santje' niet meer weten. Wel komt vader fazant regelmatig eens op bezoek om zijn 'gebroed' eens te bekijken. Ik kan niet meer als zeggen, dat het een mooi kuiken is. Dat was het enige leuke nieuws dat ik kon ontdekken in een krant die maar sport blijft spuien. Nog enkele dagen en dan zal er enkel nog in het sportkatern over sportprestaties te lezen zijn. Dan zal het geen atletiek meer zijn maar voetbal. Verdere nieuwigheden zijn er vandaag niet mede te delen. Ik ga wel terug op mijn rug liggen in een strandstoel en in de schaduw, want vandaag zijn er ook weer wat watjes aan de hemel te ontdekken. Ik wil weten en zien welke figuren er vandaag voorbij vliegen. Tot morgen
Nadat de meeuwen ons wekenlang van 's morgens tot 's avonds zelfs 's nachts geteisterd hebben met hun lawaai, geroep, getier en gefladder, is er plots die oorverdovende stilte terug gekomen. Waar zijn ze heen gevlogen? Eén van de vele raadsels van de dag en meer bepaald van de natuur. Ik denk dat iedereen uit de buurt het eens is met mij, gelukkig zijn we van dat gespuis verlost. Maar in huis is ook de rust en de stilte weergekeerd. De logés zijn richting binnenland vertrokken. Alle kamers staan terug leeg, wachtend op de kuis, zodat de volgende gasten weer in een fris bedje kunnen liggen met proper gewassen en gestreken lakens. Al wat moest opgegeten worden is ook uit de ijskast verdwenen zodat er weer verse voeding kan opgeslagen worden. Dat zal niet voor vandaag zijn. Ik ga eerst het laatste hoofdstuk van "De prijs van de twijfel" van Jo Claes lezen en waarschijnlijk direct aan een volgende beginnen. Het is prachtig weer om buiten in de ligzetel te genieten van de zon met een boek erbij. De hond zal er geen bezwaar tegen hebben want die moet na die drukke dagen ook zijn slaapjes inhalen. De familie is dus richting binnenland vertrokken met een portie gezonde zeelucht in de longen en een grote dosis West-Vlaamse cultuur. Het zijn wel veel binnenlandse theatergezelschappen die Theater Aan Zee vorm gaven maar het is toch in de grote kuststad Oostende georganiseerd. Die wil daarmee vooral aantonen dat niet enkel de jodium van de zee kan opgesnoven worden, maar dat er ook een uitgebreid aanbod aan culturele activiteiten te beleven vallen. Meteen kan men ook kennis maken met de stad want de voorstellingen zijn op verschillende locaties in de stad mee te maken. Ook op het nieuwe stadsdeel, de Oostelijke oever. Dat is eigenlijk het belangrijkste nieuws van deze morgen. De kranten puilen nog altijd uit van sportactiviteiten bij gebrek aan nieuws dat de moeite loont om er veel over te schrijven. Mijn muziek zal vandaag voornamelijk bestaan uit songs van de, nog altijd, erg betreurde Ann Christy (1945-1984). Al 40 jaar geleden overleed ze aan baarmoederhalskanker. Dat was toen echt wel een dodelijke kanker, die nu toch, door voortijdige screening, goed kan behandeld worden. Ik kan zeggen, ze is onsterfelijk geworden door haar liedjes gezongen met haar prachtige stem. Ik zal eerst eens luisteren naar "Gelukkig zijn". Dat ben ik ook, na het bezoek van mijn familie. Tot morgen
Een godganse dag sport, van 'smorgens tot 's avonds en voor de uitschieter van de dag is het dan wachten tot na 22u. Dat was een fantastisch wereld-en olympisch record: 6,25 m hoog sprong de 24 jarige Zweed, Mondo Duplantis. In het Stade De France werd onder massale belangstelling de atleet naar gigantische hoogtes gejoeld. Geruggesteund door zijn concurenten lukte het hem deze hoogte te springen bij zijn derde poging. De adrenaline van de polstokspinger was te voelen tot in mijn zetels. Met 4 zaten we hier onze ziel uit ons lijf te roepen, tot het hem lukte. Iedereen veerde recht en applaudiseerde voor die uitzonderlijke sprong in niets te vergelijken met ons sprongetje uit de zetel van contentementen. Dat gastje heeft méér dan geschiedenis geschreven. Een olympiër zoals het hoort, want dat is de opzet van de spelen de amateurs, eer, glorie, een lauwerkrans, een plak geven en eventueel wat kleingeld om de gedane onkosten te vergoeden. Ook Simone Biles steekt er, ondanks haar kleine gestalte, met kop en schouders bovenuit als olympiër. Nog een paar dagen en misschien nog een paar plakken voor onze conpatriotten. Dan is er weer alle dagen aandacht voor de mooie landschappen in Spanje, want dan komt de Vuelta op ons af. Ik zie wel graag sportverslagevingen, maar dit jaar is het echt té veel van het goede. Het gewone dagelijkse leven rust, bij manier van spreken, op zijn lauweren. Geen echte uitschieters tenzij een mevrouw die in haar testament haar huurders, het huis schenkt waar ze wonen, bij haar overlijden. Ik hoop voor al die nieuwe eigenaars, dat die gulle schenkster ook alle administratieve, fiscale, erfeniskosten enz betaald heeft. Anders kon die gift wel eens een vergiftigd geschenk zijn. In ieder geval, dergelijke mecenassen komt men niet veel meer tegen. Wat was er nog te lezen? De coup de théatre van de minister/burgemeesteres van Aarschot. Heel veel controverse die niet te horen was toen de liberaal wiens ministerpost ze overnam, ook zijn burgermeesterambt in Mechelen opnam. Politiek, puur eigen opportunisme en niet de bevolking of het beleid dat telt.
Spijtig genoeg moeten we vandaag en dat voor de rest van ons leven, blijven herdenken dat de atoombom niets anders doet dan leven wegnemen. In 1945 was dat in Hiroshima, met 70.000 directe doden bij de inslag en de gevolgen die nog altijd blijven nazinderen in de generaties die volgden. Oorlog, met welke wapens men ook strijd, is synoniem voor vernieling, ontreddering, gemeenschappen tegen elkaar opzetten. Hopelijk gaat het in de moderne geschiedenis eens stoppen met elkaar de dood in te jagen.
De hondsdagen zijn nog bezig en dat voelt men van 's morgens tot 's avonds, grote hitte vanaf de zon opkomt om 6u15, tot ze gaat slapen om 21u19. Het is een ideale dag voor mijn kouwe schoteltjes te geven. Keuze hebben mijn gasten tussen een pêche met tonijnsla of een filet américain met sla en tomaatjes. Op reserve heb ik ook nog ballekes in tomatensaus. Als bijgerecht is het brood en een yoghurtje als desser. Tot morgen
